Σρι Λάνκα: εξελίξεις μετά την εξέγερση

Από διαδήλωση στο Κολόμπο στις 2 Νοέμβρη

Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο λαός της Σρι Λάνκα εξεγέρθηκε ενάντια στη συνολική διαχείριση που τσακίζει τις ζωές τους. Οι κυβερνώντες έχουν βουλιάξει τη χώρα σε ένα βαθύ χρέος με τους ιμπεριαλισμούς γύρω τριγύρω να προσπαθούν να υφαρπάξουν ό, τι μπορούν από τη νησιωτική χώρα και να εκμεταλλευτούν τη γεωστρατηγική της θέση. Αναφέραμε σε προηγούμενο κείμενο:

«Η Κίνα μπορεί να έχει επενδύσει «χοντρά» στη νησιωτική χώρα (με βάση το Chatham House 12,1 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2006 και 2019) φυσικά με ανταλλάγματα σε έργα υποδομών και παραχώρηση λιμανιού στη Hambantota, που ανοίγει στην Κίνα πέρασμα προς τον ινδικό Ωκεανό […] Από την άλλη, όμως, το χρέος προς την Κίνα αγγίζει μόλις το 10%, ενώ 55% είναι προς ομολογιούχους Αμερικάνους και Ευρωπαίους, ένα 4% προς την Ινδία, ενώ περίπου 10% αντιστοιχεί έκαστος σε Ιαπωνία, Παγκόσμια Τράπεζα και Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα […] Βλέποντας τις κινήσεις των ΗΠΑ, η Ρωσία προσπαθεί να χτίσει γέφυρες προς τη Σρι Λάνκα. Πρόσφατο παράδειγμα η τηλεφωνική επικοινωνία του πλέον «παραιτημένου» προέδρου με τον Πούτιν όπου και του ζητήθηκε πίστωση για εισαγωγές ρώσικων καυσίμων, ενώ συμφώνησαν για ενίσχυση των διμερών σχέσεων σε τομείς όπως ο τουρισμός, το εμπόριο, και τον πολιτισμό».

Κατά τη διάρκεια των εξεγερσιακών διαδηλώσεων που άφησαν πίσω τους συλληφθέντες, τραυματίες αλλά και νεκρούς δεν ήταν λίγες οι φωνές που έβαζαν ως αποκλειστικό αίτημα την παραίτηση του προέδρου Γκοταμπάγια Ρατζαπάκσα, κάτι το οποίο μπορούσε εύκολα να διαχειριστεί η άρχουσα τάξη της Σρι Λάνκα. Νέος πρόεδρος ορίστηκε ο Βικρεμεσίνγκε και από τότε μέχρι σήμερα ο εργαζόμενος λαός, η αγροτιά και γενικά τα λαϊκά στρώματα συνεχίζουν να στενάζουν σε μια χώρα που παραπαίει οικονομικά.

Οι αναλύσεις κάνουν λόγο για μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα λιμού με την έλλειψη τροφίμων να χτυπάει κόκκινα για το έτος 2023. Ο αγροτικός κόσμος επωμίζεται στις πλάτες του μια βαριά φορολογία που δεν μπορεί να αντέξει, ενώ οι ελλείψεις σε λιπάσματα δεν επιτρέπουν μια καλή σοδειά που συνεπάγεται την επιβίωση των αγροτών. Οι εργάτες γης είναι πλέον χωρίς δουλειά. Η έλλειψη σε τροφή, φάρμακα και καύσιμα, σε αυτά δηλαδή για τα οποία ξεκίνησαν και οι μαχητικές διαδηλώσεις του Ιουλίου, συνεχίζει να υπάρχει, με την κυβέρνηση να προειδοποιεί και για επιπλέον επώδυνα μέτρα που θα παρθούν το επόμενο διάστημα.

Αυτό που κατάφερε η λαϊκή αντιβία τους προηγούμενους μήνες ήταν αν μη τι άλλο να στρέψει τα βλέμματα όλου του κόσμου στη Σρι Λάνκα. Να δώσει μια πρώτη εμπειρία ζυμώσεων μεταξύ των αγωνιζόμενων. Το τι διεργασίες όμως γίνονται σήμερα και τι κουβέντες ανοίγονται μεταξύ των εργατών, των αγροτών και των λαϊκών στρωμάτων θα παίξει μεγάλο ρόλο στις όποιες εξελίξεις. Οι κινήσεις των «από κάτω» σίγουρα δεν έχουν παύσει.

Στις αρχές του Νοέμβρη οργανώσεις και συνδικάτα βγήκαν ξανά στους δρόμους του Κολόμπο ενάντια στην όλο και πιο σκληρή εκμετάλλευση που βιώνουν, με αφορμή αυτή τη φορά την «ομαλή συνεργασία» με τους ιμπεριαλιστές-δανειστές. Η κυβέρνηση, αυτές τις διαδηλώσεις, παρά τη μειωμένη μαζικότητα και με λιγότερες συγκρουσιακές διαθέσεις από ότι μέχρι πριν λίγους μήνες, τις αντιμετώπισε ακόμα μια φορά με καταστολή, βία και συλλήψεις.

Το αφήγημα που επικρατεί αυτή τη στιγμή από την κυβέρνηση αλλά και από ενώσεις επιχειρηματιών της Σρι Λάνκα είναι να μην υπάρχει καμία ταξική διεκδίκηση και κυρίως καμία φωνή αντιπαράθεσης στην πολιτική της εξάρτησης γιατί αυτό είναι που δυσφημίζει τη χώρα, κυρίως στους δανειστές και παράλληλα πάει πίσω… τι άλλο; τον τουρισμό, ο οποίος φέρνει κέρδη. Σε κάθε χώρα εξαρτημένη πολιτικά και οικονομικά το ίδιο τροπάρι: ο τουρισμός παρουσιάζεται ως «βαριά βιομηχανία».

Η κυβέρνηση παίρνει συνεχώς μέτρα καταλήστευσης της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, αφού αυτό προστάζουν τα «χέρια βοηθείας». Τελευταία τέτοια μέτρα είναι η αύξηση του ορίου υπερωριακής εργασίας για τους εργάτες από 60 ώρες το μήνα σε 75 και του ορίου των δέκα νυχτερινών βαρδιών ανά μήνα σε 15 βάρδιες/μήνα.

Το κεφάλαιο στη Σρι Λάνκα και το πολιτικό του προσωπικό, που έχει οδηγήσει τη χώρα σε αυτή τη βαθιά εξάρτηση, ζητάνε την κατανόηση και τη συνεργασία των λαϊκών στρωμάτων για να βγει η χώρα από την κρίση. Να σκύψουν το κεφάλι και να πληρώσουν ακόμα μια φορά το μάρμαρο.

Το κατά πόσο σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση θα γίνουν οι κατάλληλες διεργασίες για το χτίσιμο ενός εργατολαϊκού μετώπου στη Σρι Λάνκα, το πώς οι μάζες των εργατών και φτωχών αγροτών θα δουλέψουν για την ενότητα και την οργάνωσή τους θα δείξει τελικά και το προς τα που θα οδηγηθεί η κατάσταση στη νησιωτική χώρα.