Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Συγκρούσεις και οργή την δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές βρέθηκαν στους δρόμους την δεύτερη μέρα της γενικής απεργίας.
Οι προσαγωγές δεν έλειψαν για ακόμα μια φορά στους δρόμους πριν το Σύνταγμα.
Πλήθος του κόσμου συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής μπροστά από την βουλή, με τους μπάτσους να ρίχνουν δεκάδες χημικά, αλλά και χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά την υδροφόρα.
Ο κόσμος έμεινε για ώρες στα γύρω στενά, φωνάζοντας αντιμπατσικά και αντικρατικά συνθήματα, ενώ οι συγκρούσεις μεταφέρθηκαν γύρω από την βουλή.
Λίγο πριν την ψήφιση των νέων μέτρων καταδυνάστευσης του λαού οι εξεγερσιακές διαθέσεις φάνηκαν από χιλιάδες καταπιεσμένους απαιτώντας την πολιτική απεργία διαρκείας, υπερασπιζόμενοι την τάξη των ''από κάτω''.



Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

95 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση


Δεν θ’ ακούσουμε ούτε θα διαβάσουμε πολλά στην 95η επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η μεγάλη χώρα των Σοβιέτ έχει πάψει να υπάρχει, οπότε δεν υπάρχει λόγος οι αστοί να αναμοχλεύουν το παρελθόν. Και στο βαθμό που θα το αναμοχλεύσουν, όμως, θα το κάνουν για να διαστρεβλώσουν την ιστορική αλήθεια. Και για την ίδια την Οκτωβριανή Επανάσταση και το χαρακτήρα της, και για τα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που ακολούθησαν, και για την παλινόρθωση του καπιταλισμού, που δεν έγινε τη διετία 1989-90, αλλά ξεκίνησε λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 και ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 (αυτό που κατέρρευσε ήταν ο παλινορθωμένος καπιταλισμός στη ρωσική του εκδοχή και όχι ο σοσιαλισμός).

Έτσι κι αλλιώς, γεγονότα που άλλαξαν το ρουν της παγκόσμιας ιστορίας, όπως αναμφισβήτητα ήταν η οκτωβριανή Επανάσταση δεν θα πάψουν ποτέ να συζητιούνται, να τροφοδοτούν την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί τον Οκτώβρη του 1917, όπως και το 1871 στο Παρίσι, συγκρούστηκαν δυο κόσμοι. Ο κόσμος των αστών με τον κόσμο των προλετάριων. Δεν συγκρούστηκαν για το ύψος του μεροκάματου, για το μήκος του ωραρίου  για την κοινωνική ασφάλιση, για τις συνθήκες εργασίας. Συγκρούστηκαν για την ίδια την εξουσία. Η σύγκρουσή τους είχε τον χαρακτήρα «ποιος ποιον;». Στο Παρίσι το 1871 νίκησαν οι αστοί, στην Πετρούπολη και τη Μόσχα το 1917 νίκησαν οι προλετάριοι.

Η επικαιρότητα της Οκτωβριανής Επανάστασης, λοιπόν, είναι αναμφισβήτητη. Και για τους αστούς και για τους προλετάριους. Γιατί μπορεί να μεσολάβησαν πάρα πολλά στη διάρκεια του αιώνα που πέρασε από το 1917, όμως η βασική διάταξη των κοινωνικών δυνάμεων δεν άλλαξε, όπως δεν άλλαξε και το οικονομικό έδαφος επί του οποίου αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός των κοινωνικών δυνάμεων. Ο καπιταλισμός είναι το οικονομικό σύστημα και πάνω στη βάση της άγριας εκμετάλλευσης των εργατών και των υπόλοιπων εργαζόμενων δυο βασικές τάξεις στέκονται αντιμέτωπες. Από τη μια η τάξη των καπιταλιστών, των ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής που απομυζούν τον κοινωνικό πλούτο που η ανθρώπινη εργασία παράγει, και από την άλλη η τάξη των εργατών, που με τη δουλειά της δημιουργεί τον κοινωνικό πλούτο και εξαναγκάζεται να παίρνει απ’ αυτόν μερικά ψίχουλα που μετά βίας της εξασφαλίζουν την επιβίωση. Κατά συνέπεια, το «ποιος ποιον;» εξακολουθεί να υπάρχει ως το βασικό ιστορικό διακύβευμα, ανεξάρτητα από την ένταση που τίθεται στο πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού.

Από το Παρίσι του 1871 μέχρι τη Μόσχα και την Πετρούπολη του 1917 δεν μεσολάβησαν μόνο 36 χρόνια. Μεσολάβησε μια μεγάλη αλλαγή στη θεωρία και την πράξη των προλεταριακών κινημάτων. Μια μεγάλη αλλαγή, την οποία καταρχάς συνειδητοποίησε, στη συνέχεια θεωρητικοποίησε και στο τέλος έκανε πράξη η υπό την καθοδήγηση του Λένιν ομάδα των Μπολσεβίκων, η οποία μετεξελίχτηκε σε ένα πανίσχυρο προλεταριακό κόμμα. Ένα κόμμα με ισχυρή θεωρητική συγκρότηση, με επαναστατικό πρόγραμμα, με δυνατότητα να εξελίσσει την τακτική του και με ισχυρότατους δεσμούς με το ρωσικό προλεταριάτο.

Η ύπαρξη αυτού του κόμματος επέτρεψε το πέρασμα από την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 να φτάσουμε στη νικηφόρα προλεταριακή-σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη του 1917. Αν πρέπει σήμερα να κρατήσουμε μια βασική σημείωση για την ιστορική διάσταση της Οκτωβριανής Επανάστασης, ας κρατήσουμε αυτή που αφορά το ρόλο του κόμματος των Μπολσεβίκων στην ωρίμανση, την έκρηξη και την καθοδήγηση της επανάστασης. Κι ας μετουσιώσουμε αυτή την ιστορική πείρα σε πράξη για την οικοδόμηση της πολιτικής οργάνωσης του προλεταριάτου σήμερα.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Οι καμουφλαρισμένοι ρουφιάνοι θέλουν τσάκισμα

Παρόλο που το παρόν blog έχει συγκεκριμένα ταξικά χαρακτηριστικά και προλεταριακό ''ύφος'', ας το πούμε έτσι,δεν μπορούμε να προσπεράσουμε συγκεκριμένα γεγονότα που μαθαίνουμε ή που τυχαία πέφτουν στην αντίληψή μας.
Ένα από αυτά είναι πως τα πλέον αφεντικά του περιβόητου σταθμού ''Atlantis fm'' ξέρουν να κρύβουν καλά το φασιστικό τους πρόσωπο πίσω από το σήμα του σταθμού.
Όχι πως η αντίληψή μας είναι πως  όπου χρησιμοποιείται το ''αλφάδι'' εκπροσωπεί και κάτι το επαναστατικό, αλλά με δεδομένο τον κοινωνικό εκφασισμό που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, είναι τουλάχιστον προκλητικό ένας σταθμός που έχει από το 91 νεολαίους ακροατές με ακούσματα που έχουν ''πολιτικά'' χαρακτηριστικά, πολλές φορές με αντιφασιστικό και αντικρατικό χαρακτήρα, να προωθεί τον φασιστικό λόγο και να υπερασπίζεται ανοιχτά την νεοναζιστική οργάνωση.
Ο σταθμάρχης Χάνδακας Μιχάλης που έχει περάσει και από το ΛΑ.Ο.Σ, τώρα επιλέγει το στρατόπεδο της χρυσής αυγής βγάζοντας τις απόψεις του ανοιχτά στο site του σταθμού.
Μας δείχνει βέβαια και το ανθρωπιστικό του πρόσωπο, αφού σε διαφήμιση του σταθμού προσφέρει θέσεις εργασίας σε ΕΛΛΗΝΕΣ εργάτες!!
Το μέρος που στεγάζεται ο atlantis είναι δίπλα στα γραφεία της Χ.Α στον Πειραιά και φυσικά ο φασίστας Χάνδακας δεν χάνει την ευκαιρία να βρίσκεται συχνά πυκνά με τους νεοφασίστες.
 Να μην αφήσουμε τον φασισμό, απροκάλυπτο ή καμουφλαρισμένο να υπάρχει σε οτιδήποτε γύρω μας.
Να τσακίσουμε την βιτρίνα του φασισμού και αυτούς που επιλέγουν το στρατόπεδο των δοσίλογων.

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Εμπρός για άγριες απεργίες

Το κράτος ετοιμάζεται για νέα επίθεση εις βάρος των εργαζομένων τις επόμενες μέρες, με νέα μέτρα και διατάξεις.
Τα παραμύθια των κομματικών ''αντιδραστικών'' για μη ψήφιση των νομοσχεδίων είναι ακόμα μια φορά ένα ψέμα για να καταλαγιάσουν την οργή του κόσμου, προσπαθώντας να πείσουν πως υπάρχει αντίδραση από ''τα μέσα''.
Η 48ωρη απεργία που έχει κηρυχθεί για τις 6-7 Νοέμβρη ας γίνει η ευκαιρία για τους καταπιεσμένους στον ελλαδικό χώρο να μπλοκάρουν τα αντεργατικά μέτρα στον δρόμο.
Τώρα όσο ποτέ απαιτείται από τις προλεταριακές ταξικές δυνάμεις να ξεπεράσουν τις συνδικαλιστικές φιέστες.Να μετατρέψουν την 48ωρη απεργία σε γενική απεργία διαρκείας. Να αντιδράσουν οργανώνοντας την ταξική αυτοάμυνα απέναντι στην καταστολή και την ταξική αντεπίθεση απέναντι στην τάξη των πλουσίων.
Εμπρός για διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις. Εμπρός για την προλεταριακή αντεπίθεση.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης για την υπόθεση της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας» στις 22, 23 και 24 Νοεμβρίου


Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ  ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αναφορικά με το κάλεσμα διεθνούς αλληλεγγύης και δράσης
Ως συνέλευση για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και σε συνέχεια των δράσεων αλληλεγγύης γύρω από αυτή καλούμε ανοιχτά τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο καμπάνια αλληλεγγύης στις 22, 23 και 24 Νοεμβρίου.
Έχουμε αποφασίσει να σπάσουμε το τείχος της σιωπής γύρω από την υπόθεση του Ε.Α και να αποδείξουμε ότι οι σύντροφοι που δικάζονται δεν είναι μόνοι, ότι η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα είναι υπόθεση όλων μας και αφορά την ουσία του ίδιου του αγώνα. Καλούμε, λοιπόν, συντρόφους και συντρόφισσες από όλον τον κόσμο να συμβάλλουν με τη δράση τους και να στείλουν το δικό τους μήνυμα Αλληλεγγύης και Αγώνα.
Στόχος μας είναι η διεύρυνση των δυναμικών αντιστάσεων με επαναστατική προοπτική. Σκοπός μας, να επεκτείνουμε τον Αγώνα για την ανατροπή του υπάρχοντος καταδεικνύοντας την ιστορική του αναγκαιότητα και τη σημασία που αυτός έχει στο παρόν, δείχνοντας παράλληλα έμπρακτα την Αλληλεγγύη μας στους συντρόφους που δικάζονται.
Το διεθνές τριήμερο κάλεσμα αλληλεγγύης, αντιπληροφόρησης και δράσης για την υπόθεση του Ε.Α αποτελεί κομμάτι και συνέχεια του ταξικού και κοινωνικού πολέμου για την ανατροπή και την Επανάσταση. Εκεί ακριβώς την κατατάσσουμε και έτσι εγγράφεται ιστορικά η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα στο σύνολο της.
Χρονικό της υπόθεσης του Επαναστατικού Αγώνα
Στις 10/3/10 έπειτα από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικές δυνάμεις δολοφονείται ο αναρχικός σύντροφος Λάμπρος Φούντας. Είναι οι μέρες εκείνες που η Ελλάδα μπαίνει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της τρόικας, είναι οι μέρες εκείνες που ο Λάμπρος Φούντας, μέλος της οργάνωσης Ε.Α χάνει την ζωή του σε ανταλλαγή πυροβολισμών κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας ενάντια στην πολιτική και οικονομική ελίτ που λυμαίνεται τον πλανήτη σε παγκόσμιο επίπεδο, που λεηλατεί και αφαιμάζει τον κοινωνικό πλούτο υποβιβάζοντας στο έσχατο σημείο την ανθρώπινη ζωή.
Ύστερα από ένα μήνα και μέσα σε ένα κλίμα τρομοϋστερίας τον Απρίλιο του 2010 στο πλαίσιο προληπτικών συλλήψεων για την εξάρθρωση της οργάνωσης Ε.Α συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα, οι οποίοι αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση. Ταυτόχρονα συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Βαγγέλης Σταθόπουλος, Χριστόφορος Κορτέσης και Σαράντος Νικητόπουλος, οι οποίοι αρνούνται κατηγορηματικά από την αρχή της σύλληψης τους τη συμμετοχή τους στην οργάνωση, δηλώνοντας ότι η δίωξή τους αφορά την πολυετή συμμετοχή τους σε ανατρεπτικά εγχειρήματα, την πολιτική τους ένταξη στον α/α χώρο και τις συντροφικές τους σχέσεις.
Για συμμετοχή στον Ε.Α κατηγορείται και ο Κώστας Κάτσενος, σε βάρος του οποίου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης από την περίοδο των συλλήψεων. Το σύστημα θέλοντας να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στην οργάνωση Ε.Α την οποία θεωρεί απειλή, επεκτείνει την επίθεσή του, μέσω των συλλήψεων αυτών, για να συντρίψει ένα ευρύτερο κομμάτι του ανατρεπτικού κινήματος.
Στα πλαίσια της επέκτασης αυτής της κατασταλτικής επίθεσης, 6 μήνες μετά καλούνται και ανακρίνονται δεκάδες σύντροφοι από τον α/α χώρο καθώς και φίλοι και συγγενείς των συλληφθέντων.
Η εκδικητικότητα των μηχανισμών αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορηθεί η Μαρί Μπεραχά, σύζυγος του Κώστα Γουρνά. Η δίωξη της αποτελεί μια καθαρά εκδικητική πράξη στο πρόσωπο του Κώστα Γουρνά σε μια προσπάθεια να καμφθεί η αγωνιστική στάση του.

Από τις 05/10/11 διεξάγεται η δίκη της υπόθεσης του Ε.Α στα ειδικά δικαστήρια των φυλακών Κορυδαλλού σε μια κλειστή αίθουσα με παντελή απουσία δημοσιότητας. Ενώ τα ΜΜΕ έδειχναν πάντα πρόθυμα να βοηθήσουν την κατασταλτική επίθεση και την κρατική προπαγάνδα, τώρα προκλητικά και με πολιτική εντολή αποσιωπούν οτιδήποτε σχετίζεται με την εκδίκαση της υπόθεσης του Ε.Α.
Το καθεστώς από την πλευρά του πραγματοποιεί μια δίκη ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους θέλοντας να φιμώσει κάθε μήνυμα Αγώνα και να διαστρεβλώσει το νόημα του. Από την άλλη πλευρά, οι σύντροφοι που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή τους, υπερασπίζονται τις ενέργειες και το πολιτικό σχέδιο της οργάνωσης και ενώ το σύνολο των κατηγορουμένων με τις τοποθετήσεις τους, μετατρέπουν τις συνεδριάσεις σε δριμύτατα κατηγορώ ενάντια στο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης, το χαρακτήρα των νόμων του και των ειδικών καθεστώτων που επιβάλει σε όσους δυναμικά αντιστέκονται.
Να σημειωθεί ότι κανένας από τους συντρόφους δε βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη φυλακή. Οι Β. Σταθόπουλος, Σ. Νικητόπουλος και Χ. Κορτέσης αποφυλακίστηκαν μετά από 1 χρόνο προφυλάκισης κατόπιν εισαγγελικής εντολής, ενώ ο Κ. Κάτσενος που παρουσιάστηκε στη δίκη, παρέμεινε 6 μήνες στη φυλακή. Τα μέλη της ορηάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας», Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα, αποφυλακίστηκαν εφόσον έληξε το ανώτατο όριο προφυλάκισης (18μηνο). Οι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα δεν παρουσιάζονται πλέον στη δίκη και αναζητούνται (!)
Σήμερα που γράφεται αυτό το κάλεσμα, η δίκη βρίσκεται στο στάδιο των μαρτυριών υπεράσπισης των κατηγορουμένων. Έχουν ήδη καταθέσει οι μάρτυρες των Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη και Π. Ρούπα που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη ως μέλη της οργάνωσης. Οι σύντροφοι από την Ελλάδα και από το εξωτερικό με τις μαρτυρίες τους έχουν καταδείξει τη σημαντικότητα που έχει η οργάνωση “Επαναστατικός Αγώνας” πολιτικά και ιστορικά, έχουν υπερασπιστεί την ένοπλη δράση, το σύνολο και την ευρύτητα των επαναστατικών εγχειρημάτων. Τις επόμενες μέρες καλούνται να καταθέσουν οι μάρτυρες υπεράσπισης των Β. Σταθόπουλου, Κ. Κάτσενου, Σ. Νικητόπουλου, Χ. Κορτέση και Μ. Μπεραχά, οι οποίοι αρνούνται τη συμμετοχή τους στην οργάνωση αλλά καταδεικνύουν τη σημαντικότητα του αγώνα και την ανάγκη του να αντιστέκεσαι.
Τις ημέρες του διεθνούς καλέσματος, η δίκη υπολογίζεται ότι θα είναι αρκετά κοντά στις απολογίες των κατηγορουμένων. Γι’ αυτό θεωρούμε πολύ σημαντικό, σύντροφοι από όλο τον κόσμο να στείλουν με το δικό τους τρόπο μηνύματα αλληλεγγύης και αντίστασης και να αποδείξουν ότι οι σύντροφοι που δικάζονται δεν είναι μόνοι, ότι ο Αγώνας για την ανατροπή αυτού του κόσμου είναι πάντα επίκαιρος.
Η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα μέσα από την κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα
Για να κατανοήσουμε το σύνολο της υπόθεσης της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας» και τη σημαντικότητα που αυτή έχει, θα πρέπει να εξετάσουμε το συγκεκριμένο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο το κράτος θωρακίζεται πίσω από διώξεις, συλλήψεις, φυλακίσεις, ειδικούς νόμους και ειδικά δικαστήρια.
Η δίκη για την υπόθεση του Ε.Α πραγματοποιείται σε μια εποχή που το καθεστώς βρίσκεται σε δομική κρίση και τα δημοκρατικά προσωπεία έχουν καταρρεύσει. Η αγριότητα με την οποία το σύγχρονο καθεστώς εγγράφεται πάνω στις ζωές μας έχει ελάχιστα να ζηλέψει από τις δικτατορίες του παρελθόντος. Η στυγνή εκμετάλλευση και ο διευρυμένος έλεγχος πάνω στις ζωές μας προτείνονται ως ο μόνος τρόπος να βγούμε από την κρίση αφήνοντας φυσικά αλώβητο το σύστημα που την δημιούργησε, την επέβαλε και την επέκτεινε σε όλες τις σφαίρες της προσωπικής και κοινωνικής ζωής.
Σήμερα, λοιπόν, το καθεστώς απαιτεί την πολιτική εξόντωση και τον πολιτικό αποκλεισμό όσων αγωνίζονται ενάντια του, όσων αντιστέκονται στα σχέδιά του, όσων εργάζονται για την ανατροπή του. Σε αυτή την εποχή, στην Ελλάδα της κρίσης και του χρέους, η υπόθεση της επαναστατικής προοπτικής και της ανατροπής του καθεστώτος καθίσταται αντικειμενικά επίκαιρη. Είναι η δυναμικότητα και η πολυμορφία των αγώνων που το σύστημα προσπαθεί να ανακόψει και να φιμώσει. Είναι η έννοια της αλληλεγγύης που έχει μπει στο στόχαστρο και δοκιμάζεται.
Λίγα λόγια για το διεθνές σκηνικό
Πέρα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει η Ελλάδα στην εποχή της κρίσης θα ήταν λάθος να την δούμε την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα σαν μια περίπτωση απομονωμένη από το διεθνές σκηνικό. Η κρίση δεν προκύπτει από το πουθενά, βρίσκεται στην καρδιά του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, στον τρόπο της διακυβέρνησης και της οικονομικής εκμετάλλευσης που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτός ο κόσμος ποτέ δεν χαρίστηκε σε όσους αντιστέκονται δυναμικά στα σχέδια του. Ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση του ανθρώπου και της κοινωνίας ήταν πάντα ένας δρόμος δύσβατος. Ότι οι σχέσεις μεταξύ των αγωνιστών είναι πλούτος και αποτελούν σημαντικό συστατικό της ουσίας του Αγώνα και της διεξαγωγής του. Ας γνωρίζουν, λοιπόν, όσοι ανά τον κόσμο αγωνίζονται ότι δεν είναι μόνοι. Ας τους αναγκάσουμε να μάθουν ότι οι ειδικοί νόμοι, τα ειδικά δικαστήρια και τα καθεστώτα κράτησης δε μπορούν να ανακόψουν την ουσία του ίδιου του Αγώνα.
 Ενάντια στους ειδικούς νόμους, στα ειδικά δικαστήρια και στις ειδικές συνθήκες κράτησης.
Αλληλεγγύη σε όσους δικάζονται για την υπόθεση του Ε.Α.
Αλληλεγγύη σε όσους ανά τον κόσμο αγωνίζονται και διώκονται για τη ανατρεπτική τους δράση.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ – ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ “ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ”.
Συνέλευση για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

http://ipothesi-ea.espivblogs.net/

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ταραχές στα εργοστάσια της Foxconn, Κίνα

Δυο περιστατικά γενικευμένης αναταραχής στα εργοστάσια της Foxconn έγιναν γνωστά διεθνώς στα τέλη του Σεπτέμβρη και τις αρχές Οκτώβρη 2012. H Apple, κύρια συνεργάτης της Foxconn, μόλις έβγαζε στην αγορά την νέα έκδοση του βασικού προϊόντος της, του iPhone 5, οπότε η εντατικοποίηση της εργασίας ήταν υψηλή, όπως και το ενδιαφέρον όλου του κόσμου.


Στη διάρκεια της 23ης Σεπτέμβρη, στο εργοστασιακό σύμπλεγμα της Foxconn στην Taiyuan, στο Shanxi, ξέσπασε εξέγερση. 2.000 εργάτες συμμετείχαν στις ταραχές, πολλοί περισσότεροι παρακολουθούσαν, ενώ 40 περίπου τραυματίστηκαν. Οι ταραχοποιοί κατέβασαν βιτρίνες, έστησαν φλεγόμενα οδοφράγματα, αναποδογύρισαν αστυνομικά οχήματα και κατέστρεψαν την περίφραξη της επιχείρησης. 5.000 αστυνομικοί στάλθηκαν για να καταστείλουν την εξέγερση, ανήμποροι να το κάνουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Δεν υπάρχουν αναφορές για συλλήψεις. Η παραγωγή σ’ ολόκληρο το εργοστάσιο της Foxconn σταμάτησε την επόμενη μέρα.
Η Foxconn κατασκευάζει ηλεκτρονικές συσκευές και εξαρτήματα για πολλές απ’ τις μεγαλύτερες φίρμες ηλεκτρονικών συσκευών στον κόσμο, περιλαμβανομένων της HP, της Sony και της Apple. Κάπου 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι δουλεύουν γι’ αυτήν παγκόσμια, και 1,1 εκατομμύρια μόνο στην Κίνα. Το εργοστάσιο της Taiyuan παράγει εξαρτήματα από κράματα μαγνησίου για ηλεκτρονικές συσκευές ιδιωτικής χρήσης, προϊόντα LED, κινητά τηλέφωνα κλπ. Το όλο εργοστασιακό σύμπλεγμα αποτελεί μια κλειστή πόλη, περιφραγμένη με τείχη, με τα δικά της εργοστάσια, κοιτώνες, καταστήματα κλπ. Η Foxconn στην Taiyuan έχει περίπου 79.000 εργάτες, ο μέσος όρος ηλικίας των οποίων αγγίζει μόλις τα 20 χρόνια. Το 65% είναι άνδρες, το 77% κάτοικοι της επαρχίας Shanxi.
Όταν η Foxconn αρχικά ισχυρίστηκε ότι οι ταραχές ξεκίνησαν από μια λογομαχία μεταξύ εργατών από διαφορετικές επαρχίας που ξέφυγε απ’ τον έλεγχο, οι εργάτες έβγαλαν δικές τους αναφορές που περιέγραφαν μια εντελώς διαφορετική εικόνα: Όλα ξεκίνησαν όταν οι σεκιουριτάδες της εταιρίας παρενέβησαν σε μια προσωπική διαμάχη σ’ έναν κοιτώνα. Οι σεκιουριτάδες άρχισαν να χτυπούν κόσμο, και τότε οι εργάτες ζήτησαν βοήθεια απ’ τους συναδέλφους τους. Μόλις τελείωνε η μια βάρδια στο εργοστάσιο κι έτσι χιλιάδες εργάτες που έβγαιναν έξω χώθηκαν στην αντιπαράθεση εκφράζοντας την οργή τους. Είχαν προηγηθεί πολλές περιπτώσεις παρενόχλησης και βίαιων επιθέσεων από σεκιουριτάδες της εταιρίας προς μεμονωμένους εργάτες, κι έτσι η ένταση βρισκόταν στα ύψη. Οι μέθοδοι των σεκιουριτάδων είναι μέρος της αυστηρής και παραστρατιωτικού τύπου διοίκησης που εφαρμόζει η Foxconn τόσο μέσα στα εργοστάσια όσο και στους κοιτώνες. Αυτή περιλαμβάνει περιφράξεις, πύλες ελέγχου, ελέγχους ασφαλείας και μια σειρά από κανόνες και κανονισμούς.

Ωστόσο, υπάρχουν πολύ περισσότερα που κρύβονται πίσω απ’ τις ταραχές αυτές: Η Foxconn είχε ανάγκη από πολύ περισσότερους εργάτες για την παραγωγή μερών του νέου iPhone 5. Έτσι πολλοί εργάτες από εργοστάσια στο Shenzen και στο Zhengzhou μεταφέρθηκαν στην Taiyuan. Βέβαια, οι περισσότεροι εργάτες δεν θέλουν να μεταφερθούν σε ένα εργοστασιακό σύμπλεγμα στην μέση του πουθενά όπως η Taiyuan, αλλά προτιμούν να μείνουν στις αναπτυσσόμενες παραλιακές πόλεις. Επιπλέον, οι περισσότεροι εργάτες απασχολούνται σε επαναλαμβανόμενα, μονότονα καθήκοντα χωρίς κάποια ειδίκευση, όπου δουλεύουν για 10 με 12 ώρες την ημέρα. Η μετεγκατάστασή τους απ’ τις παραλιακές πόλεις στο εσωτερικό, σημαίνει ότι θα μειωθεί σημαντικά ο μισθός τους, ενώ συχνά, τα χρήματα που τελικά τους καταβάλλονται είναι ακόμα λιγότερα κι απ’ αυτά που τους είχαν αρχικά δηλωθεί. Έτσι, οι περισσότεροι εργάτες απεχθάνονται πραγματικά τη δουλειά τους. Αυτό που πυροδότησε τις ταραχές ήταν η καταπίεση των σεκιουριτάδων, όμως οι αιτίες τους, βρίσκονται πιο κοντά στην απογοήτευση, τις αφόρητες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης στα εργοστάσια.
Την Παρασκευή, 5 Οκτώβρη, οι εργάτες της Foxconn στο Zhengzhou, στην επαρχία Henan, κατέβηκαν σε απεργία με επίκεντρο τις εργασιακές συνθήκες, σε σχέση με την παραγωγή μερών του νέου iPhone 5. Τις προηγούμενες μέρες, είχε καταγραφεί ένα κύμα παραπόνων καταναλωτών στις ΗΠΑ και αλλού, για γρατζουνιές στο εξωτερικό του iPhone τους, που οδήγησε σε αυξημένους ποιοτικούς ελέγχους στα εργοστάσια της Foxconn, χωρίς απ’ ό,τι φαίνεται την κατάλληλη εκπαίδευση στους εργάτες. Η απεργία ξέσπασε στη γραμμή του επιτόπιο ποιοτικού ελέγχου. Όλα ξεκίνησαν όταν εργάτες και ελεγκτές της περιοχής “Κ” άρχισαν να τσακώνονται, φτάνοντας σε τραυματισμούς και ζημιές στον εξοπλισμό ενός δωματίου ελέγχου. Αργότερα, ελεγκτές δάρθηκαν και πάλι στην περιοχή “Κ”, ενώ ελεγκτές σ’ άλλη περιοχή δέχθηκαν απειλές. Η διεύθυνση της Foxconn αγνόησε τις διαμαρτυρίιες των ελεγκτών για τα περιστατικά αυτά, κι έτσι αυτοί ξεκίνησαν μια απεργία, μπλοκάροντας ολόκληρη την παραγωγική διαδικασία, εμπλέκοντας 3-4.000 άτομα. Οι γραμμές παραγωγής σταμάτησαν για ολόκληρη την μέρα. Αργότερα, η iPhone επισήμως αρνήθηκε τις σχετικές αναφορές και διέψευσε την ύπαρξη απεργίας.
Η Foxconn και η Apple ήδη βρίσκονται υπό πίεση, από το κύμα αυτοκτονιών εργατών του 2010, όταν περίπου 20 εργάτες πήδηξαν από διαφορετικά κτίρια της Foxconn καθ’ όλην τη χρονιά. Η αντίδραση της Foxconn περιορίστηκε στην εγκατάσταση ενός διχτυού ασφαλείας γύρω από τα κτίρια, και καγκέλων στα παράθυρα, και αναγγέλοντας αυξήσεις μισθών για το μέλλον. Ωστόσο, σύμφωνα με τους εργάτες, οι όποιες αυξήσεις μισθών έγιναν, συνοδεύονταν από ταχύτερους ρυθμούς εργασίας και αύξηση των απλήρωτων υπερωριών. Τα προβλήματα αυτά οδήγησαν σε ένταση των εργατικών αγώνων. Στην κίνα, η επίσημη συνδικαλιστική ένωση (ACFTU) είναι συνδεδεμένη με τις κρατικές αρχές, ενώ τα ανεξάρτητα συνδικάτα είναι παράνομα. Έτσι και στη Foxconn, οι συνδικαλιστές της ACFTU συντάσσονται με την εργοδοσία και προσπαθούν να αποτρέψουν τυχόν μαχητικές δράσεις. Οι εργάτες πρέπει να οργανώνονται αυτόνομα στους χώρους εργασίας και στους κοιτώνες.
Πριν τις ταραχές στη Taiyuan και την απεργία στο Zhengzhou, διαδραματίστηκαν αρκετοί ακόμη αγώνες στις μονάδες της Foxconn φέτος: Τον Γενάρη, 150 εργάτες απείλησαν να αυτοκτονήσουν μαζικά εάν δεν γινόταν μια αύξηση μισθών στο Wuhan, και 1.000 ακόμη κατέβηκαν σε απεργία για το ύψος των μισθών στο Yantai. Τον Φλεβάρη, εκατοντάδες απήργησαν για το ύψος των μισθών και την ανάπαυση στις εθνικές αργίες στο Ningbo. Τον Μάρτη, 1.000 συμμετείχαν σε απεργία στην Taiyuan για τους μισθούς και πάλι. Τον Απρίλη, ξανά στην taiyuan, 2.000 κατέβηκαν σε απεργία για τους μισθούς, και 200 απείλησαν να αυτοκτονήσουν μαζικά στη Wuhan για τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας. Δεκάδες συμμετείχαν σε μια κατάληψη της ταράτσας ενάντια στην μετεγκατάσταση της μονάδας και τις μεταφορές εργατών στη Shenzhen. Τον Ιούνη, ταραχές στο Chengdu ένωσαν 1.000 εργάτες ενάντια στους σεκιουριτάδες της εταιρίας, και τόσες άλλες περιπτώσεις που δεν αναφέρονται απ’ τα επίσημα ΜΜΕ ή τους συνδικαλιστές βάσης.
Η νέα γενιά μεταναστών εργατών που δουλεύουν για την Foxconn και για τις άλλες συναφείς επιχειρήσεις, απαιχθάνονται την μονότονη και βαρετή δουλειά του εργοστασίου, τους χαμηλούς μισθούς και την καταπιεστική διεύθυνση. Προσδοκούν την πρόοδο και την εξέλιξη στις προσωπικές τους ζωές, ωστόσο βλέπουν ότι τους εκμεταλλεύονται ως εργάτες και τους καταπιέζουν ως μετανάστες. Έχουν πρόσβαση στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, ιδιαίτερα το weibo (το κινέζικο “twitter”) παίζει έναν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που κυκλοφορούν οι πληροφορίες και η επικοινωνία μεταξύ των εργατών. Οι νέοι εργάτες γνωρίζουν την αξία που έχουν τα προϊόντα που παράγουν, και που πουλά κατά εκατομμύρια η Apple συσσωρεύοντας τεράστια κέρδη, την ίδια στιγμή που βλέπουν τους μισθούς τους να παραμένουν χαμηλοί, και οι συνθήκες εργασίας σκληρές. Και πλέον, γνωρίζουν ότι άλλοι συνάδελφοί τους κατεβαίνουν σε απεργίες ή σε ταραχές ενάντια στη Foxconn. Έτσι, οι νέοι εργάτες της Foxconn -παράλληλα με άλλους μετανάστες εργάτες στην Κίνα- έχουν καταφέρει να πιέζουν διαρκώς για υψηλότερους μισθούς τα τελευταία χρόνια. Την ίδια στιγμή, στα περισσότερα απ’ τα εργοστάσια αυτά χαμηλοί είναι οι αριθμοί των εργατών που παραιτούνται. Ένα ερώτημα είναι, κατά πόσον αφού γνωρίσουν την εκμετάλλευση και τη βία της Foxconn οι εργάτες “απλά θα τα παρατήσουν και θα φύγουν”, ή “θα μείνουν και θα παλέψουν”. Φαίνεται πως ένα αυξανόμενο ποσοστό τους διαλέγει τον δεύτερο δρόμο.
Στο http://en.labournet.tv μπορείτε να δείτε ένα ντοκυμανταίρ μικρού μήκους που ονομάζεται “The Truth about the Apple iPad” που περιγράφει τις συνθήκες σ’ ένα απ’ τα νέα εργοστάσια της Foxconn στο εσωτερικό της Κίνας, στην Chengdu, στο Sichhuan: “Ξυπνάμε πριν τους πετεινούς, πηγαίνουμε για ύπνο μετά τους σκύλους, και τρώμε χειρότερα απ’ τα γουρούνια” όπως λέει κι ένας εργάτης: http://en.labournet.tv/video/6393/truth-about-apple-ipad
Επίσης ενδιαφέρον: The Undercover Report on How the New iPhone 5 is Made Inside Foxconn Factory http://micgadget.com/29723/the-undercover-report-on-how-the-new-iphone-5-is-made-inside-foxconn-factory/

http://rioters.espivblogs.net/



Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Διαδηλώσεις και συγκρούσεις στην Πορτογαλία ενάντια στα μέτρα λιτότητας

Η οικονομική και πολιτική ελίτ χτυπάει παγκοσμίως τον εργατόκοσμο με μέτρα λιτότητας, ανεργία και νέες συνθήκες εκμετάλλευσης. Οι κρατιστές στην Πορτογαλία οξύνουν την επίθεσή τους στις 31 Οκτώβρη με αυξήσεις σε φόρους, περικοπές σε συντάξεις και απολύσεις στον δημόσιο τομέα.
Χιλιάδες διαδηλωτές βρέθηκαν στους δρόμους περικυκλώνοντας το κοινοβούλιο, ενώ συγκρούστηκαν με τους μπάτσους. Μερίδα του κόσμου προσπάθησε να σκαρφαλώσει στο σπίτι του πρωθυπουργού.
Ας γίνει όλη η Ευρώπη το προλεταριακό οδόφραγμα ενάντια στα σχέδια των αφεντάδων και των απανταχού εξουσιαστών.

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Απέναντι στην ενοικιαζόμενη εργασία που νομιμοποιούν και προωθούν ΟΑΕΔ – ΔΗΜΟΙ – ΜΚΟ – ΓΣΕΕ – ΚΡΑΤΟΣ

Η πρώτη συζήτηση μεταξύ εργαζομένων και όχι μόνο για το νέο μοντέλο ενοικιαζόμενης εργασίας (κοινωφελής εργασία) έγινε την περασμένη Τετάρτη στην ΑΣΟΕΕ. Ανταλλάχτηκαν εμπειρίες και ιδέες εναντίωσης στο καινούργιο αυτό σύστημα ανακύκλωσης εργαζόμενου - άνεργου.
Νέα συνέλευση καλείται την Τετάρτη 17/10 στις 19.00 στην ΑΣΟΕΕ.
Για περισσότερα στο http://anergoigeitonion.espivblogs.net/

































Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Τιμή στους δολοφονημένους απεργούς στην ν. Αφρική. Ο αγώνας συνεχίζεται δυναμικά στα ορυχεία

12000 απολυμένοι ανθρακωρύχοι στα μεταλλεία πλατίνας της amplats συγκρούστηκαν με τους μπάτσους κοντά στον καταυλισμό των απεργών στην Rustenburg.
Τουλάχιστον 2 εργάτες σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις. Οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν ακόμα μια φορά σφαίρες από καουτσούκ.
Οι απεργοί εντόπισαν και πυρπόλησαν 2 βαν που μετέφεραν απεργοσπάστες σε μια προσπάθεια να επαναλειτουργήσει το ορυχείο.
Η εξάπλωση του αγώνα από ορυχείο σε ορυχείο, από επαρχία σε επαρχία, η αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών απέναντι στον καθεστωτικό λόγο, η δυναμικότητα στις συγκρούσεις που σπάει στην πράξη τον εκφοβισμό κράτους και αφεντικών, δείχνουν την ταξική ωριμότητα των εργατών στα ορυχεία και ταυτόχρονα δείχνουν τον δρόμο στους απανταχού προλετάριους.
Νίκη στον αγώνα των απεργών. Τιμή στους δολοφονημένους εργάτες - αγωνιστές των ορυχείων της Ν. Αφρικής.

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στην βιομηχανική μεταλλευτική


Μπορούμε χωρίς αφεντικά!
Αυτοδιαχείριση τώρα!


Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, αγωνίζονται να κάνουν πράξη ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς αφεντικά. Αγωνιζόμαστε μαζί τους στηρίζοντας την απόφασή τους να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια των εργαζομένων, για την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου, ως λύση για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων.

Ο αγώνας αυτός αφορά ολόκληρη την κοινωνία, καθώς θέτει άμεσα επί τάπητος το δρόμο της αυτοδιαχείρισης και του αμεσοδημοκρατικού εργατικού συνεταιρισμού ως απάντηση στην κρίση και στην επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους. Ως το αναγκαίο βήμα για να πάρουμε εμείς, οι δημιουργοί του πλούτου, την παραγωγή και ολόκληρη τη ζωή μας στα χέρια μας.

Όπως δείχνουν και πολλά υπαρκτά και επιτυχημένα παραδείγματα σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ένας δρόμος ανταγωνιστικός προς τις υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης, ανισότητας και ιεραρχίας, που δεν επιζητεί απλώς να περισώσει την προηγούμενη κατάσταση αλλά να ανοίξει παράθυρα προς μια διαφορετική οργάνωση της παραγωγής και κατανομή των προϊόντων της με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των λίγων.

Παράλληλα είναι ένας δρόμος που ρίχνει τα τείχη των συντεχνιακών περιχαρακώσεων και των διαιρέσεων των εργαζομένων, αφού μπορεί να κινητοποιήσει και να συνενώσει όλο το «περιττό» για το κεφάλαιο εργατικό δυναμικό, από τους νεολαίους της επισφάλειας μέχρι τους εργαζόμενους στις βιομηχανικές ζώνες, από τους ανέργους μέχρι τους μετανάστες, για την επιβίωση, τη δημιουργία και την ελευθερία μέσω μιας άλλης αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας.

Βεβαίως πρόκειται για δύσκολο δρόμο που βρίσκεται και θα βρίσκεται όλο και περισσότερο αντιμέτωπος με το κεφάλαιο και το κράτος. Γι' αυτό η πλατιά κοινωνική ουσιαστική αλληλεγγύη και στήριξη είναι προϋπόθεση για την επιτυχία κάθε τέτοιου εγχειρήματος, και ταυτόχρονα κάθε νίκη σε αυτόν τον αγώνα μπορεί να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για την εξάπλωση και την ενδυνάμωση του παραδείγματος της αυτοδιαχείρισης.

Καλούμε τα σωματεία, τις εργατικές συλλογικότητες, τις συνελεύσεις γειτονιάς, όλους τους εργαζόμενους και τους ανέργους να στηρίξουν με κάθε μέσο τον δίκαιο αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής. Να πλαισιώσουν την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και τον κοινό μας αγώνα. Να συμβάλλουμε όλοι μας στη δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου πολιτικής και οικονομικής υποστήριξης του πολύμορφου αγώνα και της ίδιας της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας του εργοστασίου.

Το ζήτημα έχει τεθεί: Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς!


Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας)
στον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική


ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ; ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο»
Τάσος Λειβαδίτης
Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνίζονται
για να περάσει το εργοστάσιο από τα χέρια του κεφαλαίου στα δικά τους χέρια.
Καθώς είναι απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, της οποίας το επίδομα τελείωσε τον Σεπτέμβριο, με μεγάλα προβλήματα επιβίωσης αγωνίζονται να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο, το οποίο εγκατέλειψε η εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, θυγατρικής της Φίλκεραμ Τζόνσον, καταγγέλλουν την διοίκηση της εταιρίας για τις επιλογές της που οδήγησαν το εργοστάσιο σε απραγία και μαρασμό, καθώς και για τον εμπαιγμό της σε ότι αφορά τα χρωστούμενα δεδουλευμένα. Φυσικά οι επιλογές και η αντιμετώπιση της εργοδοσίας καθόλου τυχαία δεν είναι. Η κρίση στον κατασκευαστικό κλάδο, απόρροια της γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης, έχει πετάξει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, καθώς και της βιομηχανίας που σχετίζεται άμεσα με αυτόν. Οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ, διεκδικούν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο, δημιουργώντας έναν εργατικό συνεταιρισμό κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το δικό τους εγχείρημά, όσο και για όλα τα άλλα που θα ακολουθήσουν. Ταυτόχρονα διεκδικούν να τους δοθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να βάλουν μπρος το εργοστάσιο, χρήματα που άλλωστε τους ανήκουν, καθώς είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο. Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι σημαντικός, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στις κατασκευές αλλά για το σύνολο των εργατών που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες απολύσεις, ελαστική, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία.. Είναι σημαντικός όχι μόνο γιατί αμφισβητεί ανοιχτά τον παρασιτικό ρόλο των εργοδοτών συνολικά, αλλά γιατί σε μια κοινωνία που καταστρέφεται μέρα με την μέρα από την καπιταλιστική κρίση, προσφέρει την μόνη ρεαλιστική διέξοδο για τους εργαζόμενους από την ανεργία και τα κλεισίματα των επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα δείχνει τον μοναδικό δρόμο για την πραγματοποίησή της - τον δρόμο του αγώνα, τον δρόμο της ολικής ρήξης με τον κόσμο τον αφεντικών, τον δρόμο της κατάληψης των μέσων παραγωγής από τους ίδιους τους εργάτες.
Για να υπάρξει, όμως, ελπίδα νίκης του αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ και να ανοίξει ο δρόμος για την συνολική αμφισβήτηση του παραγωγικού και πολιτικού μοντέλου του καπιταλισμού, είναι αναγκαία η καθολική στήριξη και έμπρακτη αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους και ανέργους της χώρας. Ο αγώνας ενός σωματείου δεν είναι αρκετός για να γλιτώσει η κοινωνία από τα δεσμά του καπιταλισμού και την καταστροφή της κρίσης του, χρειάζεται ο αγώνας του σωματείου να γίνει κτήμα όλης της εργατικής τάξης. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα πανελλαδικό κίνημα στήριξης και αλληλεγγύης που με παράδειγμα την ΒΙΟΜΕ θα παλέψει για να περάσουν τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις στα χέρια των εργαζομένων που με αμεσοδημοκρατικά σωματεία βάσης θα αποφασίζουν μόνοι τους για τον εαυτό τους χωρίς να αναθέτουν σε κανέναν τους αγώνες τους για την κοινωνική απελευθέρωση.
Την στιγμή που οι άνεργοι πλησιάζουν τα 2 εκατομμύρια, που οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, που το κράτος οργανώνει διαρκείς φοροεπιδρομές εις βάρος των εργαζομένων, ο αγώνας για την κατάληψη και την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής συνολικά πρέπει να γίνει αγώνας κάθε σωματείου, κάθε εργαζομένου και κάθε ανέργου. Καλούμε κάθε ταξικό, αγωνιστικό σωματείο, κάθε άνεργο και εργαζόμενο, να στηρίξει και να δείξει την αλληλεγγύη του στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, να παλέψει μαζί μας καταρχήν με τη συμμετοχή του στο ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, στη συμμετοχή του στις πολύπλευρες δράσεις του σε όλη τη χώρα και στη πανελλαδική του κατάληξη με διαδήλωση στην Αθήνα στις 15/10.
Στηρίζοντας το πλαίσιο των εργατών σε όλη του την έκταση, αγωνιζόμαστε μαζί τους:
Τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών. Αυτοδιαχείριση σε όλους τους χώρους δουλειάς. Όλα τα μέσα παραγωγής να περάσουν στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας. Από εργοστάσια σε εμπορικά καταστήματα, από εμπορικά καταστήματα σε χωράφια και αγρούς, οι εργαζόμενοι με όπλο τους την αυτοδιαχείριση να αναλάβουν την παραγωγική διαδικασία, να την διευθύνουν μόνοι τους και να την κατευθύνουν προς το συμφέρον όλης της κοινωνίας. Ο αγώνας της ΒΙΟ.ΜΕ. μπορεί να δείξει στην πράξη ότι οι εργαζόμενοι μπορούν χωρίς αφεντικά και θα τα καταφέρουν.
Ο αγώνας στα χέρια των εργατών. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η δημιουργία και στήριξη ταξικών εργατικών σωματείων βάσης όπως της ΒΙΟ.ΜΕ, που αποκλειστικό τους όργανο θα είναι η γενική τους συνέλευση, στην οποία θα παίρνονται αγωνιστικές αποφάσεις με άμεση δημοκρατία έξω από κάθε λογική ανάθεσης και γραφειοκρατίας.
Να γίνει αυτός ο αγώνας, αγώνας όλων μας με πανελλαδική πανεργατική απεργία διαρκείας για να ανατρέψουμε τον κοινωνικό μεσαίωνα της φτώχειας και της εξαθλίωσης που το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο χτίζει γύρω από τις ζωές μας. Για να απεργήσει κάθε επιχείρηση και κάθε εργοστάσιο. Με απεργία διαρκείας για να συνειδητοποιήσει και η ίδια η εργατική τάξη την τεράστια δύναμή της για να σαρώσει μνημόνια, μέτρα, τρόικες, κυβερνήσεις και αφεντικά.
Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο μόνοι τους,
όμως τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αν οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής μείνουν μόνοι.
Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας όλων των εργαζομένων και των ανέργων.
Είναι αγώνας όλων μας! Θα νικήσουμε!
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιο.Με.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το κατάστημα metropolis (6/10)


Ανδρέα Κουρή θα μας βρίσκεις συνέχεια μπροστά σου

Αντιστεκόμενοι στην απόπειρα αρπαγής των μισθών και των αποζημιώσεών μας και αποφασισμένοι να αποτρέψουμε την ληστεία τους από τον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή, ως εργαζόμενοι και απολυμένοι στα καταστήματα Metropolis αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον δίκαιο αγώνα μας με νέες κινητοποιήσεις.

 Έτσι, το Σάββατο (6/10), έπειτα από ανοιχτό μας κάλεσμα που υποστηρίχθηκε από εκτενή αφισοκόλληση σε πολλές περιοχές της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το μοναδικό κατάστημα της επιχείρησης στην οδό Σταδίου 44.

Με αυτό τον τρόπο πετύχαμε να ενημερώσουμε πελάτες και περαστικούς για τις μεθοδεύσεις του Ανδρέα Κουρή, που, μεταξύ των άλλων, παραβιάζει δικαστική απόφαση που μας δικαιώνει, αλλά και για τη δεινή κατάσταση που έχουμε περιέλθει εξαιτίας των παρανομιών του εις βάρος μας.

Στο κάλεσμά μας ανταποκρίθηκαν μέλη συνδικαλιστικών σωματείων, εργατικών συνελεύσεων και συνελεύσεων γειτονιάς, συλλογικοτήτων, και αλληλέγγυων. Σημαντική για μας ήταν και η παρουσία παλαιότερων συναδέλφων μας.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας μάς προκάλεσε εντύπωση η απουσία οποιουδήποτε διευθυντικού στελέχους στο κατάστημα και η προσέλευση της αστυνομίας έξω από αυτό που, αντί να κυνηγήσει τον απατεώνα μεγαλοοφειλέτη, του παρέχει στήριξη με την παρουσία της.

«Κουρή μαζεύεις τα ταμεία και ρίχνεις εργαζόμενους στην ανεργία», «Να τα ξοδεύεις ξέρεις και καταδύσεις πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς», «Από τη μισθωτή σκλαβιά στην ανεργία, Κουρή τελείωσε η εκεχειρία», «Ούτε στα Metropolis ούτε πουθενά δεν θα χουμε ειρήνη με τα’ αφεντικά», «Το δίκιο το έχουν οι απολυμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι», «Για τ’ αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις» ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν.

Η αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας μας εξοργίζει και μας δυναμώνει περισσότερο. Κι όλο και περισσότερο η εργοδοσία θα μας βρίσκει μπροστά της τόσο στο δρόμο, όσο και στα δικαστήρια.

Δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω.

Συνεχίζουμε ενωμένοι τον αγώνα μας μέχρι την ολοκληρωτική του δικαίωση

Εργαζόμενοι/ες Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis



Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Μόνος δρόμος οι μαχητικές απεργίες διαρκείας

Πάνω από 75.000 εργάτες σε ορυχεία βρίσκονται σε απεργία στην Ν. Αφρική.
Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται καθημερινά με την συμμετοχή  χιλιάδων απεργών ζητώντας αύξηση στους εξευτελιστικούς μισθούς. Διαδηλώσεις γίνονται σε επτά από τις εννιά επαρχίες της χώρας.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες 20.000 οδηγοί φορτηγών έχουν επίσης προχωρήσει σε απεργία ζητώντας και από τους εργάτες στα λιμάνια να τους συμπαρασταθούν.

Η αλληλεγγύη των εργατών θα σαρώσει την εκμετάλλευση και την μισθωτή εργασία. Θα σαρώσει το σύστημα του καπιταλισμού.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Η έφοδος στο υπουργείο από εργάτες στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά ας γίνει παράδειγμα για την τάξη μας

Οι 6 μήνες απλήρωτοι ναυτεργάτες όξυναν τον αγώνα τους κάνοντας το πρωί έφοδο στο πεντάγωνο. Ξηλώνοντας τα ρολά στην είσοδο και σπάζοντας τις πόρτες μπήκαν στο προαύλιο χώρο τους υπουργείου. 
Διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν την εμφάνιση τους σε μια προσπάθεια να διώξουν τους εργάτες, οι οποίοι συγκρούστηκαν δυναμικά μαζί τους σώμα με σώμα.Με χημικά κατάφεραν να απωθήσουν τους εργαζόμενους κάνοντας επιπλέον δεκάδες προσαγωγές (περίπου 110).
Συνάδερφοι και αλληλέγγυοι βρέθηκαν έξω από την ΓΑΔΑ οπού και εκεί μέρος του κόσμου συγκρούστηκε με τους μπάτσους.
Τα παπαγαλάκια του κράτους παίρνοντας τον συνήθη ρόλο τους στράφηκαν κατά των εργατών ουρλιάζοντας για τάξη και νομιμότητα.
Στο ρουφιανοκάναλο ΣΚΑΙ η Τσαπανίδου λέει συγκεκριμένα ''η διαδικασία στον στρατό είναι πολύ αυστηρή σε τέτοιες περιπτώσεις και δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες'' και λίγο αργότερα αναφέρει ''και βεβαίως δεν πρόκειται να αντιδράσουν όπως ορίζει το γράμμα του νόμου από ένα στρατιωτικό να αντιδράσει μπροστά σε διαδηλωτές''.
Απέναντι στον κρατικό λόγο και την καταστολή ας παραδειγματιστούμε από τους εργάτες στο ναυπηγείο Σκαραμαγκά και με δυναμικούς ταξικούς αγώνες να εισβάλουμε σε γραφεία και υπουργεία κρατιστών. Να οργανώσουμε την προλεταριακή αντεπίθεση.

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ταξικός αγώνας

Την στιγμή που κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση τους απέναντι στον εργατόκοσμο και γενικά τους εκμεταλλευόμενους, βάζοντας παράλληλα διαχωρισμούς ανάμεσα σε μετανάστες και ''ντόπιους'', εργαζόμενους και ανέργους, δημόσιους και ιδιωτικούς, το παρακράτος ως το δεξί χέρι των εξουσιαστών δολοφονεί και τρομοκρατεί, ξυπνώντας τα μικροαστικά ένστικτα της κοινωνίας που σε πολλές περιπτώσεις επιλέγει ανοιχτά στρατόπεδο στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται.
Απέναντι στον φασιστικό λόγο των ακροδεξιών χαφιέδων και της πολιτικής ελίτ, οι εκμεταλλευόμενοι αυτοοργανωμένα και αποφασιστικά θα βρίσκονται στον δρόμο απέναντι σε κράτος και παρακράτος.
Μια δυναμική απάντηση δόθηκε σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας από την αντιφασιστική μηχανοκίνητη περιπολία που δεν άργησε να χτυπηθεί από τα σκυλιά των αφεντικών κάνοντας 15 συλλήψεις προστατεύοντας ακόμα μια φορά τους φασίστες.
Η αλληλεγγύη στους συλληφθέντες ήταν άμεση και 500 άτομα βρέθηκαν στα δικαστήρια της ευελπίδων, όπου χτυπήθηκαν και υπήρξαν και εκεί 4 συλλήψεις.
Οι ταξικές συγκρούσεις θα είναι όλο και πιο δυνατές απέναντι στους εχθρούς της ελευθερίας από όπου κι αν προέρχονται!

Παρακάτω κείμενα των συλληφθέντων:


« Σήμερα εμφύλιος πόλεμος κηρύχθηκε από το κράτος. Όσους δεν σκοτώνουν τα μαχαίρια των φασιστών, τους στέλνουν στη φυλακή, χουντικές δικαστικές αποφάσεις.
Καλούμε τους αγωνιστές και όσους νιώθουν πώς ΑΞΙΟΠΡΕΠΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι κενές λέξεις, αλλά στάση ζωής, να συνειδητοποιήσουν την ιστορική στιγμή που ζούμε και να πράξουν ανάλογα.
ΟΙ ΙΔΕΕΣ δεν καταστέλλονται κ δεν φυλακίζονται.

Οι 15 συλληφθέντες, αντιφασιστές – αντιφασίστριες.»

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΟΥ ΤΗΣ ΓΑΔΑ
Παρ΄όλο που έχουν περάσει ήδη τρείς μέρες απ' τη σύλληψή μας κατά τη διάρκεια της αντιφασιστικής μοτοπορείας-αφισοκόλλησης την Κυριακή 30/9 θεωρούμε πως καλώς είναι να ξεκαθαριστούν μερικά πράγματα.
Την Κυριακή 30/9 μετά από ανοιχτό κάλεσμα πραγματοποιείται μηχανοκίνητη αντιφασιστική  πορεία-αφισοκόλληση στο κέντρο της Αθήνας, η οποία  ξεκινά από τα Εξάρχεια.Η πορεία αυτή ήρθε σαν απάντηση στα φασιστικά πογκρόμ και επιθέσεις εναντίον μεταναστών, που πραγματοποιούνται σε διάφορες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας από φασιστικές συμμορίες μεταμφιεζόμενες σε ''επιτροπές κατοίκων ή καταστηματαρχών'', συνεπικουρούμενες από τις επίσημες κρατικές συμμορίες. 
Η δεδομένη σχέση Χ.Α.-ΕΛ.ΑΣ. είναι χιλιοειπωμένη και δεν μας ενδιαφέρει να την αναλύσουμε ή να την εξηγήσουμε αυτήν εδώ τη στιγμή. 
Μετά την επίθεση χρυσαυγιτών(πολιτών) ενάντια της πορείας. πραγματοποιείται επέλαση της ομάδας Δ που ακολουθούσε τόσο από πίσω όσο και από παράλληλα στενά. 
Συλλαμβάνονται τελικά 15 αντιφασίστριες-στες αγωνιστές οι οποίες-οι χτυπιούνται σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως κεφάλι, χέρια,πόδια, ενώ χρησιμοποιούνται και όπλα taser(ηλεκτροσόκ).
Οδηγούμαστε στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ έξω από το τμήμα προστασίας πολιτεύματος του κράτους όπου η νύχτα συνοδεύεται από χτυπήματα, απειλές, τραβήγματα μαλλιών, καψίματα, τράβηγμα φωτογραφιών για προσωπικά άλμπουμ των ομάδων Δ που μας επιτηρούν. 
Οι απελές του στύλ ''τώρα που μάθαμε ποιοί είστε θα σας θάψουμε όπως τους παππούδες σας στον εμφύλιο'' είναι ενδεικτικές του κλίματος τρομοκρατίας που προσπάθησαν να επιβάλλουν οι κρετίνοι πραίτωρες των ομάδων Δ, ενώ δεν επιτρέπεται η επικοινωνία με δικηγόρους ή γιατρούς για 19 ώρες. Την επομένη,μετά τη μεταφορά-σόου για φωτογράφηση οδηγούμαστε τελικά στα δικαστήρια της σχολής ευελπίδων.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί, οι δυνάμεις των ματ επιτίθενται στους συγκεντρωμένους αλληλέγγυουςξυλοκοπώντας άγρια πολλούς από αυτούς, ενώ πρασάγουν 25 και τελικά συλλαμβάνουν 4. Από τη στιγμή της σύλληψής τους οδηγούνται στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ και ακολουθεί παρόμοιο κλίμα εκφοβισμού με εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, σε μία πρωτοφανή εκδικητική απόφαση, παρατείνεται η κράτησή τους για τρείς ακόμη μέρες, ενώ των 15 μέχρι την Πέμπτη. 
Οδηγούμαστε στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ στον 7ο όροφο σε υπερφοτωμένη πτέρυγα (προορισμένη για 30 άτομα, ενώ αυτή τη στιγμή ''ζούνε'' 80 σε απίστευτα άθλιες συνθήκες) για να μας ''τη σπάσουνε'' όταν εκεί συναντάμε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα αλληλεγγύης απο ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ''ξεχασμένοι'' έως και τρείς μήνες.
Μέσα στην περίοδο της ''οικονομικής κρίσης'' όπου ολοένα και περισσότεροι οδηγούνται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, ο κοινωνικός καννιβαλισμός επιβραβεύεται σαν αρετή, ο φασισμός σηκώνει κεφάλι στους τόπους και στις γειτονιές μας, η κρατική επίθεση εντείνεται σε όλα τα επίπεδα, οι επιλογές που προωθούν την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την άμεση δράση είναι αυτές που μπορούν να σταθούν όχι μόνο ανάχωμα στον φόβο που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, αλλά ως προοπτική μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης.
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ
ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ
ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ 30/9 ΚΑΙ 1/10
(Κάποιοι από αυτούς περήφανοι απόγονοι αναρχοκομμουνιστών συμμοριτών.)