Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Ακόμα ένας εργαζόμενος πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης και των άθλιων συνθηκών που επικρατούν στα εργοτάξια του Αγίου Όρους

Ακόμα ένας εργαζόμενος οικοδόμος πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης και των άθλιων συνθηκών που επικρατούν στα εργοτάξια του Αγίου Όρους. Βρέθηκε από τη Μονή Αγίου Παύλου, στο ΑΧΕΠΑ νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, βαριά τραυματισμένος μετά από πτώση που είχε από περίπου 10 μέτρα σκαλωσιά.
Στις 29 Μάη με παρέμβασή που έγινε στο Πρωτάτο Αγίου Όρους, αναφέρθηκαν τα εξής:

1) Εξοντωτικά ωράρια εργασίας
2) Άθλιες συνθήκες εργασίας
3) Ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας
4) Αποκρουστικές συνθήκες διαβίωσης
5) Εξευτελιστικά μεροκάματα
6) Μεγάλο χρονικό διάστημα από πληρωμή σε πληρωμή


Η διοίκηση του Συνδικάτου εδώ και ένα περίπου χρόνο περίπου που εκλέχτηκε, έχει αναδείξει στους εργαζόμενους του κλάδου τις θέσεις και τους στόχους που καλεί τους εργαζομένους να αγωνιστούν για να αποτρέψουμε όλοι μαζί, όλη αυτή την υπερεκμετάλλευση που υπάρχει στους χώρους εργασίας.

Όλο αυτό το διάστημα προχωρήσαμε και σε μια σειρά παρεμβάσεων και στους <<τοπικούς άρχοντες>>. (Αντιπεριφεριάρχες, Δημάρχους, Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας κ.α.) Μάλλιασε η γλώσσα μας να φωνάζουμε εκτός των άλλων και για τα μέτρα ασφάλειας, για την εντατικοποίηση της εργασίας, για την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων που μοιραία όλα αυτά οδηγούν σε ατυχήματα. Ο ένας μας έλεγε ότι βλέπει τα προβλήματα με συμπάθεια, άλλος ότι θα δείξει αλληλεγγύη, άλλοι μας έγραφαν στα ... τους. Το αποτέλεσμα το αντιμετωπίζουμε καθημερινά με ατυχήματα που δυστυχώς στην περίπτωση του εργαζομένου στον βιολογικό της Ολυμπιάδας ήταν θανατηφόρο.

Η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προεκλογικά έλεγε ότι δεν θα επιτρέψει να αλωνίζουν οι μεγαλοεργολάβοι και γενικά οι δυνάστες των εργαζομένων, έλεγε ότι θα επαναφέρει τις Σ.Σ.Ε. Και ότι θα σχίσει τα μνημόνια. Αντιθέτως στήνει νέα μνημόνια στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων, και προς όφελος των μεγαλοεργολάβων και του κεφαλαίου.

Αναρωτιόμαστε, πόσοι εργάτες πρέπει να χάσουν την ζωή τους για να αναλάβουν οι υπεύθυνοι τις ευθύνες τους;

Θεωρούμε ηθικούς αυτουργούς όλους αυτούς που στο όνομα της κερδοφορίας δεν διστάζουν να μηδενίζουν την ανθρώπινη ζωή. Απαιτούμε να πάρουν θέση και να αναλάβουν τώρα τις ευθύνες τους.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ και ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ Ν. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Πηγή: Οικοδόμος

Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Διαδήλωση προς την Βουλή και τα γραφεία της Ε.Ε.

image-0001ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζει την υπογραφή μιας νέας δανειακής σύμβασης, που θα συνοδεύεται από ένα καινούριο δυσβάσταχτο μνημόνιο, συνεχίζοντας τις πολιτικές της κοινωνικής λεηλασίας και της ταξικής αφαίμαξης. Όπως και οι προκάτοχοί της συνεχίζει να εξυπηρετεί το σκοπό της κερδοφορίας του κεφαλαίου εις βάρος των προλεταριακών λαϊκών συμφερόντων.
Συνεχίζει, με τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τα σχέδια γεωστρατηγικής αναβάθμισης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, να βαθαίνει το ενδεχόμενο συμμετοχής της Ελλάδας σε πολεμικούς σχεδιασμούς για να ανοίξει ένας καινούριος κύκλος καπιταλιστικής συσσώρευσης.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ
Ανατρέπεται με την οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης ενάντια σε ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο
Για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό

Διαδήλωση: 18 Ιουνίου στα προπύλαια στις 18:00

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Ενάντια στην ποινικοποίηση και την καταστολή των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της απεργίας της Κυριακής 28/12/14 στον κλάδο του βιβλίου


Η Κυριακή 28 Δεκέμβρη ήταν η όγδοη Κυριακή μέσα στο 2014 και η τρίτη Κυριακή μέσα στο Δεκέμβριο που κράτος και αφεντικά προσπάθησαν να επιβάλλουν το άνοιγμα των καταστημάτων. Το σχετικό νομικό πλαίσιο εκείνη την περίοδο προέβλεπε τη λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές, ενώ μέσα από έναν καταιγισμό τροπολογιών επιβλήθηκε και μια τροπολογία σε άσχετο νόμο που ψηφίστηκε εν μία νυκτί και αύξησε τις εργάσιμες Κυριακές σε 8(!). Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες για τους εργαζόμενους στο χώρο του εμπορίου και των καταστημάτων με τρεις συνεχόμενες εβδομάδες χωρίς ρεπό η ΟΙΥΕ δεν προκηρύσσει απεργία. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής στο πλαίσιο της υπεράσπισης της Κυριακάτικης αργίας κηρύσσει απεργία στον κλάδο του βιβλίου. Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια στηρίζει την απεργιακή κινητοποίηση, ενισχύοντας μαζί με εργαζόμενους και αλληλέγγυους τις απεργιακές περιφρουρήσεις στα καταστήματα Ιανός και Παπασωτηρίου.
Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης στον Ιανό, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Καρατζάς Νίκος και η διευθύντρια Λιαποπούλου Μαρία άσκησαν μήνυση και με εντολή τους, τα ΜΑΤ περικύκλωσαν τους απεργούς, τους ψέκασαν με χημικά και τους χτύπησαν. Η απεργιακή περιφρούρηση κράτησε σθεναρή στάση. Ωστόσο, η αστυνομία προχώρησε σε 5 προσαγωγές εκ των οποίων οι 4 μετατράπηκαν σε συλλήψεις (οι δύο απ’ αυτές αφορούσαν περαστικούς!).
Στη συνέχεια οι απεργοί και οι αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν έξω από το A.T. Ακροπόλεως στο οποίο κρατούνταν οι συλληφθέντες και μέλη του ΣΥΒΧΑ κατέθεταν μήνυση εναντίον της εργοδοσίας του Ιανού. Εκεί τα ΜΑΤ επιτέθηκαν ξανά απωθώντας βίαια τους συγκεντρωμένους και προχωρώντας σε 3 ακόμα συλλήψεις μελών σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων. Μάλιστα, τα ΜΑΤ συνέχισαν να βιαιοπραγούν στους συλληφθέντες τόσο κατά τη σύλληψη, όσο και στο κρατητήριο. Αργότερα οι 3 τελευταίοι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΑ. Η συγκέντρωση αλληλεγγύης προχώρησε σε εργατική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας στάθηκε πάλι μπροστά στον Ιανό και σε άλλα μεγάλα βιβλιοπωλεία που ήταν ανοιχτά (Παπασωτηρίου και Πολιτεία) και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ, όπου παρέμεινε ως αργά το βράδυ. Την επόμενη μέρα οι συλληφθέντες πέρασαν από αυτόφωρο, σε αντίθεση με την εργοδοσία του Ιανού, για την οποία ενώ είχε κατατεθεί μήνυση δεν εντοπίστηκε ποτέ… Η δίκη των συναδέλφων αναβλήθηκε από την έδρα για τις 9 Γενάρη 2015, όπου αναβλήθηκε και πάλι για τις 18 Φλεβάρη και ξαναπήρε αναβολή για τις 16 Ιουνίου.
Η εργοδοσία του Ιανού έχει πλήρη ευθύνη για ό,τι συνέβη εκείνη τη μέρα. Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του βιβλιοπωλείου η εργοδοσία καταπατά τα εργασιακά δικαιώματα και τελευταία  επιβάλλει και τη χρήση καταγραφικών ατομικής απόδοσης scanners (που κρέμονται στο λαιμό των εργαζομένων) και την υποχρεωτική υπογραφή επιστολής από τους εργαζόμενους στην οποία επικροτούν τις τακτικές της εργοδοσίας και λασπώνουν το ΣΥΒΧΑ. Οι μισοί από όσους δεν την υπέγραψαν, εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση ή απολύθηκαν. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, πως η εργοδοσία του «Ιανού» έχει πρωτοστατήσει στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αναγκάζοντας τους εργαζομένους της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να ασπαστούν τη δουλειά τις Κυριακές υπογράφοντας σχετική δήλωση. Σε αγαστή συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής έδειξε ακόμη πιο καθαρά το πρόσωπο που εμφανίζει εντός του χώρου εργασίας με τακτικές που αποσκοπούν στη φίμωση και τρομοκράτηση των εργαζομένων, με τις πλάτες του κράτους. Ο πολιτισμός που πρεσβεύει είναι χτισμένος πάνω στην εκμετάλλευση εργαζόμενων και τη σύνδεση εξουσίας με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ώστε να εξαλειφθεί κάθε εστία αντίστασης.
Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής έχει δώσει μια σειρά από αγώνες απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Συνεπώς δε μας εκπλήσσει καθόλου το γεγονός πως η εργοδοσία του Ιανού, όπως αναφέρει και σε σχετική ανακοίνωση ο ΣΥΒΧΑ, εκβίαζε πως δε θα προχωρούσε από την πλευρά της τη διαδικασία διώξεων, με τον όρο ότι το σωματείο θα δεσμευόταν ότι δε θα ασχολούνταν ποτέ ξανά με τον Ιανό.
Είναι αξιοσημείωτο ότι την μέρα της προκηρυγμένης απεργίας ο νυν κυβερνητικός ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο» θα συνδιοργάνωνε εκδήλωση με το βιβλιοπωλείο Ιανός, μέσω εμπορικής συμφωνίας παρά το γεγονός ότι τα στελέχη του πρώτου ήταν ενήμερα για τις εργασιακές συνθήκες και την απεργιακή κινητοποίηση, νομιμοποιώντας έτσι από την πλευρά τους την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Υπό το βάρος της επίθεσης στην απεργιακή κινητοποίηση, που είχε ως αποτέλεσμα συλλήψεις και τραυματισμούς ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο» εξαναγκάστηκε να διακόψει τη συνεργασία του με την εργοδοσία του Ιανού.
Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε ότι η επίθεση που δεχτήκαμε συνδέεται άμεσα με την επίθεση που δέχονται όλοι οι εργατικοί αγώνες και εντάσσεται στη στρατηγική που ακολουθούν τα αφεντικά και το κράτος για την καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Χαρακτηριστικό ήταν και το περιστατικό της καταστολής που δέχτηκαν λίγες ημέρες πιο μετά οι εργάτες στο εργοστάσιο «ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ Α.Ε» στον Ασπρόπυργο, όταν τα ΜΑΤ χτύπησαν την κατάληψη του εργοστασίου και την απεργία διαρκείας τους και συνέλαβαν 40 εργάτες και αλληλέγγυους. Με την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το κράτος παραμένει εγγυητής των συμφερόντων των αφεντικών. Παρά τις όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις η κυβέρνηση συνεχίζει να μην καταργεί το νόμο για τις 8 Κυριακές και να μην κατοχυρώνει την Κυριακή ως αργία, καθώς επίσης δεν έχει επαναφέρει και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα διάφοροι εργατικοί αγώνες συνεχίζουν να χτυπιούνται. Τα σωματεία της Wind και Vodafone σέρνονται στα δικαστήρια από τους εργοδότες και η απεργία τους κηρύσσεται παράνομη και καταχρηστική, ναυτεργάτες καταδικάζονται στα δικαστήρια για τη συμμετοχή τους στις -κατά τα προηγούμενα χρόνια- απεργιακές κινητοποιήσεις των σωματείων τους, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των απλήρωτων απολυμένων εργαζομένων από τα Metropolis παρεμπο-δίζονται από τα ΜΑΤ. Την ίδια ώρα, συνεχίζονται οι δολοφονίες εργατών (με αποκορύφωμα τους 4 νεκρούς στα ΕΛΠΕ), που εξακολουθούν να βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα».
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων και δεν κάμπτεται. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας και τα συμφέροντα των εμποροϋπαλλήλων ακόμη πιο δυναμικά. Δίχως να βασιζόμαστε σε σωτήρες, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας θα βρισκόμαστε στο δρόμο συνεχίζοντας τον δίκαιο, επίμονο και από τα κάτω οργανωμένο αγώνα μας προτάσσοντας«Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά. Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!» Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια καλεί σωματεία, εργαζόμενους στο εμπόριο, συνελεύσεις γειτονιών, συλλογικότητες να πάρουν θέση, να σταθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα μας.
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Παρασκευή 12 Ιούνη, 6.30μμ, έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους συλληφθέντες συναδέλφους μας
από την απεργία της Κυριακής 28/12/14
Τρίτη 16 Ιούνη, 9πμ στα δικαστήρια της Ευελπίδων
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 28/12/14 
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ KAI 8, ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΙΧΤΟ

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

...Πάντα εμείς. Με το σώμα μας, με το αίμα μας, με τον ιδρώτα μας τα φτιάχνουμε όλα αυτά. Και στο τέλος, αναλώσιμοι

Στιγμιότυπο από τη Γενική Συνέλευση το Σάββατο, στον χώρο των ΕΛΠΕΑποσπάσματα από γενική συνέλευση στα ΕΛΠΕ μετά το εργοδοτικό έγκλημα που μετράει 4 νεκρούς εργάτες.

Ο πρώτος εργάτης που άνοιξε τη συζήτηση, είπε ανάμεσα σε άλλα: 
 
«Υπάρχει τεράστια ανεργία έξω. Κι αυτό εκμεταλλεύονται και μας πατάνε. Και μας έχουν σαν κρέας. Εργάτες είμαστε εδώ πέρα. Τεχνίτες. Να δουλέψουμε. Όχι, όμως, έτσι. Πρέπει να μπει ένας φραγμός. Πνίγομαι. Ειλικρινά πνίγομαι. Εχτές πήγα στο νοσοκομείο, στο Θριάσιο. Έβλεπα απ' έξω τις οικογένειες...

Είναι φοβερό αυτό που βιώνουμε. Εκβιασμός. Βάζεις το κεφάλι κάτω. Δώδεκα ώρες δούλεψες, και λέει "μάστορα θα κάτσεις άλλες τέσσερις; Κάτσε σε παρακαλώ". "Δεν μπορώ, δεν αντέχω άλλο". "Καλά δε σε πιέζω"... Την άλλη μέρα πάλι: "Μάστορα, θα κάτσεις άλλες τέσσερις ώρες;". "Δεν μπορώ είμαι κουρασμένος. Δεν μπορώ να κάνω άλλο". "Δεν σε πιέζω"...

Δεν είναι πίεση αυτό; Είναι έμμεση πίεση, ή δεν είναι; Κι αυτό έρχεται από ψηλά, στα πιο χαμηλά και φτάνει σε μας. Έτσι φτάνει και έτσι μας έχουνε κόψει τα πόδια. Εγώ τέτοιο shut down δεν έχω ξανακάνει, κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δυστυχώς. Το συζητάγαμε μεταξύ μας. Δεν πάνε καλά τα πράγματα...

Λεφτά δε θα έχουνε ποτέ αυτοί. Ποτέ δεν είχανε. Σας είπανε ποτέ ότι είχανε; Ποτέ. Εμένα τουλάχιστον, δεν μου έχει πει ποτέ κανένας και είμαι από 13 χρονώ στη δουλειά. Ποτέ δεν μου είπε κανένας ότι έχει λεφτά. Αυτοί όλο κρίση έχουνε. Αλλά την κρίση αυτοί δεν την έχουνε, εμείς την έχουμε πάντα. Πάντα εμείς. Με το σώμα μας, με το αίμα μας, με τον ιδρώτα μας τα φτιάχνουμε όλα αυτά. Και στο τέλος, αναλώσιμοι».

Δεν τραβάει...
 
Ένας ακόμα εργάτης μιλάει στη Συνέλευση: «Εύχομαι όταν θα φύγει ο φόβος από όλους εμάς που ήρθαμε να πάρουμε πέντε μεροκάματα, μόνο τότε θα αλλάξει αυτό που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο χώρο μέσα εδώ, και όχι μόνο εδώ, και στη Ζώνη το ίδιο συμβαίνει. Εύχομαι περαστικά στους συναδέλφους που έχουν την ατυχία να είναι εκεί που βρίσκονται, για να πλουτίζουν κάποιοι άλλοι σε βάρος μας, και θα είμαστε και υποχρεωμένοι όταν φύγουμε γιατί θα πάρουμε 1.000 ευρώ στις 20 μέρες».

Το μικρόφωνο περνάει στον επόμενο: «Πρώτη φορά δουλεύω σε shut down. Ήμουν κοντά δέκα μήνες άνεργος. Ήρθα με όρεξη για δουλειά. Αλλά δεν τραβάει. Δώδεκα ώρες καθημερινά, βαριά, κούραση πολλή. Και πολλές φορές βλέπω τον εαυτό μου να κάνει εκπτώσεις ο ίδιος στα μέτρα ασφαλείας. Βλέπω, δηλαδή, ότι κάποια στιγμή δεν μπορώ, θα αφήσω το μουσαμά. Δεν θα τον τραβήξω εκεί που πρέπει για να προστατευτώ. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της υπερκόπωσης;

Επομένως, ένα ζήτημα που πρέπει να βάλουμε άμεσα, είναι ότι πρέπει να δουλεύουμε με ανθρώπινα ωράρια. Και στο παρελθόν δούλευα δωδεκάωρα και τα λοιπά, όχι όμως με τόση πίεση, όχι με τόση ένταση. Χωρίς σαββατοκύριακο; Χωρίς μια μέρα τη βδομάδα ρεπό; Πόσο θα αντέξει κανείς; Την επόμενη μέρα που έρχεσαι για δουλειά κουρασμένος πάλι, γιατί δεν ξεκουράστηκες, δεν είσαι σε θέση να σκεφτείς καθαρά τι κάνεις.

Όλα αυτά δεν είναι άσχετα από τις Συλλογικές Συμβάσεις. Οι Συλλογικές Συμβάσεις πρέπει να ισχύουν. Είναι το οκτάωρο, δεν είναι μόνο τα μισθολογικά. Το οκτάωρο είναι σημαντικό. Να δουλεύουμε τις ώρες που πρέπει, να ξεκουραζόμαστε τις ώρες που πρέπει».

Τον λόγο παίρνει κι ένας εργαζόμενος από το μόνιμο προσωπικό των ΕΛΠΕ: «Έχουμε έξι συναδέλφους που χαροπαλεύουν και δεν μας ενδιαφέρει αν είναι από το μόνιμο ή από το εργολαβικό προσωπικό. Οι εργολαβικοί είναι συνάδελφοι που δουλεύουν στον ίδιο χώρο με το μόνιμο προσωπικό. Μπορεί να τους χωρίζει μια διαφορετική Σύμβαση και ο εργοδότης στα ΕΛΠΕ να τους χρησιμοποιεί για φτηνό μεροκάματο, για να ρίξει και στους μόνιμους εργαζόμενους τις Συμβάσεις, όμως κάνουμε την ίδια δουλειά, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, καρκίνο έχουμε τον ίδιο, καιγόμαστε το ίδιο».

Δωδεκάωρο, δωδεκάωρο, δωδεκάωρο...

Τη δική του εμπειρία καταθέτει ένας ακόμα εργάτης σε εργολαβικό συνεργείο: «Μετά από εννέα μήνες ανεργία, ήρθα και εγώ σ' αυτό το shut down και μάλιστα μακάριζα και την τύχη μου που βρήκα μεροκάματο. Οπως οι περισσότεροι. Δεν κοιτάξαμε πολλά, είναι η αλήθεια. Ετσι δεν είναι; Οταν πεινάς, όταν έχεις πρόβλημα δουλειάς, δεν κοιτάς πολυτέλειες, λες να πάω ψωμάκι για την οικογένειά μου. Θες να γεμίσει το ντουλάπι της φαμελιάς σου. Αυτό κάναμε.

Ηρθαμε εδώ και η εργασία ήταν ως εξής: Δωδεκάωρο, δωδεκάωρο, δωδεκάωρο, δωδεκάωρο... Πότε θα ξεκουραστείς; Πότε θα πάρεις μια ανάσα; Δωδεκάωρο συνέχεια; Δεκαεξάωρο για κάποιους; Δεν είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή αυτά τα χέρια θα κρεμάσουν; Δεν είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα σταματήσεις και θα πεις δεν μπορώ να πάω ψωμί στα φαμελιά μου, γιατί θα πάνε άλλα πράγματα πριν από εμένα. Θα πάει το κουτί. Και δε θα με έχει η φαμελιά μου.

Είναι φύσει αδύνατο συνάδελφοι να δουλέψουμε παραπάνω, όπως μας λένε. Πρέπει να ξεκουραζόμαστε. Το οκτάωρο που λέγανε κάποιοι δεν το βγάλανε από το μυαλό τους. Θυσιάστηκε κόσμος γι' αυτό το οκτάωρο. Κι όμως, οι πρώτοι που το καταπατήσαμε είμασταν εμείς. Δεκαεξάωρο πιο νέα παλικάρια, γιατί αντέχουνε. Πόσο όμως; Είπε κάποιος, την πρώτη μέρα βαράω με το σφυρί. Τη δεύτερη μέρα κόβονται τα χέρια μου. Την τρίτη μέρα δεν θα έχω κουράγιο να ανέβω στη σκαλωσιά. Κι αν πέσω, ποιος θα νοιαστεί;

Όλα αυτά μέχρι χτες. Χτες, συνάδελφοι, συνειδητοποίησα κάτι άλλο. Ότι σαν άνθρωπος, πρέπει να έχω τα δικαιώματά μου πριν μπω σ' αυτό το χώρο του εργοστασίου. Και η πρώτη μου πρόταση, είναι η εξής, γιατί σ' αυτό το shut down και σ' αυτή τη δουλειά ήρθα για πρώτη φορά, μετά από τόσον καιρό ανεργίας: Σε κανένα shut down να μην μπαίνεις χωρίς Γενική Συνέλευση και χωρίς Επιτροπή Αγώνα. Πριν καλά καλά ξεκινήσει το shut down, εκτιμώ ότι θα πρέπει να υπάρχει Επιτροπή Αγώνα.

Δεν μπορεί εμείς οι εργαζόμενοι να δουλεύουμε και να έχουμε το χάρο πάνω από τα κεφάλια μας. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Εγώ συνάδελφοι, όπως και οι περισσότεροι, θα είμαι πάλι στο δρόμο για το μεροκάματο. Θέλω όμως να είμαι και με τα δυο μου χέρια και με τα δυο μου πόδια. Και να μην είμαι καμένος αλλά αρτιμελής, για να μπορέσω να ψάξω για μεροκάματο. Κάποιοι συνάδελφοι, που θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε από εμάς στη θέση τους, ίσως να μην έχουνε αυτή τη δυνατότητα, για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα».

Ο «συνήγορος του διαβόλου»
 
Ο εργάτης που ακολουθεί στο «βήμα» δηλώνει από την αρχή ότι θα κάνει το «συνήγορο του διαβόλου»: «Σήμερα, εδώ έπρεπε να ήταν 2.000 κόσμος για να λέμε και την πραγματικότητα, δεν είναι 2.000 κόσμος, είναι πολύ πιο λίγος. Και το λέω αυτό και για τα παιδιά που θα είναι τη Δευτέρα και το σωματείο, που προς τιμήν τους προσπαθούν να μας βάλουν στο κεφάλι αυτά που πρέπει να μας βάλουν, και πολλοί από εμάς, μάλλον το 95%, δε θέλει να τα καταλάβει. Δε θέλει να τα καταλάβει και απουσιάζει.

Οταν περνάμε αυτήν την πόρτα, είτε μόνιμοι είμαστε, είτε του εργολάβου, ξέρουμε πάρα πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Κι όσοι έχουν δουλέψει στο Πέραμα κι εκεί που πηγαίναν για δουλειά οι άνθρωποι ξέρανε πού πηγαίνανε. Καταλαβαίνουμε άπαντες ποιοι είναι οι εργολάβοι, ποιο είναι το διυλιστήριο, τους ξέρουμε, ξέρουμε τα πάντα. Ξέρουμε την επικινδυνότητα, γνωρίζουμε ότι πάμε να δουλέψουμε σε δύσκολες συνθήκες.

Οι μόνιμοι δεν έχουν παραπάνω από 60 χρόνια μέσο όρο ηλικίας, όσοι έχουν δουλέψει εδώ έχουν φύγει με προβλήματα. Τι να τα κάνω εγώ τις χιλιάδες ευρώ που παίρνουν; Το ξέρουν και οι ίδιοι ότι έρχονται να δουλέψουν σε ένα καθεστώς και σε μια εργασία η οποία είναι προβληματική. Και θα φύγουν οι άνθρωποι από εκεί προβληματικοί.

Έπρεπε να τα είχαμε αποφύγει όλα αυτά. Το ζήτημα ήταν να γίνει η Συνέλευση αυτή πριν μπούμε στο διυλιστήριο. Αλλά μπήκαμε όλοι σαν τις κότες. Είπαμε, θα κάνω το συνήγορο του διαβόλου σήμερα. Σαν τις κότες. Πόσο μας δίνεις μάστορα; Σαράντα και δέκα, εγώ είμαι καλά, ο άλλος παίρνει τριανταέξι κι εφτά. Λοιπόν, φταίμε κύριοι. Φταίμε, κι όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα.

Εμείς, λοιπόν, είμαστε αυτοί που δε διεκδικήσαμε μεροκάματο, που κάναμε το κουνέλι για να μπούμε εδώ μέσα και ούτε καν πήγαμε στον εργολάβο να συζητήσουμε τι θα πάρουμε. Ζητώ συγγνώμη, αλλά δυστυχώς αυτά έπρεπε να τα πω. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Γι' αυτό, λοιπόν, εγώ θα φύγω την άλλη βδομάδα, αλλά όσο είμαι εδώ τουλάχιστον θα προσπαθήσω κι εγώ με όσες δυνάμεις μπορώ να έχω να καταφέρουμε να μπούμε μέσα να δουλέψουμε με διαφορετικό τρόπο. Και βέβαια να προσπαθήσουμε για αυτούς που θα απομείνουν και πιο πολύ για το επόμενο shut down, που θα γίνει στην Πετρόλα, να διεκδικήσουμε ένα μεροκάματο της προκοπής και να τα αφήσουμε αυτά που ξέρουμε.

Ο αγώνας γίνεται εδώ, αλλά γίνεται και μέσα στο διυλιστήριο, γίνεται και μέσα στο χώρο της εργασίας. Κι εκεί θα πρέπει όλοι να συνδράμουμε πιο πολύ από τους άλλους».

Ευθύνη όλων μας
 
Η Συνέλευση κλείνει με την ομιλία ενός ακόμα εργαζόμενου από το μόνιμο προσωπικό των ΕΛΠΕ: «Το shut down δεν ξεκίνησε στις 19 του μήνα, πάει και κάνα μήνα παραπίσω. Κάναμε δουλειά που έπρεπε να γίνουν στο shut down με λειτουργία στις μονάδες, είχαμε το παγκόσμιο ίσως φαινόμενο τη μέρα που σταματάγανε μονάδες να γίνονται θερμές εργασίες μέσα στις μονάδες και το προσωπικό να προσπαθεί να σταματήσει μονάδες μέσα στις σκαλωσιές και να μην μπορεί να κλείσει βάνες.

Λοιπόν, όλα αυτά είναι μέτρα που παίρνει η εργοδοσία για να αυξήσει τα κέρδη της, γιατί αυτήν την περίοδο τα διυλιστήρια έχουν μεγάλα περιθώρια κέρδους, όπως τα λένε, και τα συμφέρει να λειτουργούν. Κι αυτή τη στιγμή προσπαθεί να συμπιέσει το shut down όσο μπορεί και για αυτό έχει μπει και τόσος κόσμος και δουλεύει ο ένας πάνω στον άλλο. Και μπρος σε αυτό το βωμό θυσιάζονται συνάδελφοι.

Λοιπόν, το θέμα είναι ότι έχουμε όλοι ευθύνη. Όλοι. Με εμένα πρώτο. Και πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Θα ξεχάσουμε τα πρόσφατα; Αποχωρήσεις χωρίς αντικατάσταση και τα ρέστα, κόψιμο θέσεων. Δηλαδή τι έκαναν; Διώξαν ένα έμπειρο προσωπικό που τις δούλευε τις μονάδες πολλά χρόνια, ήξερε τη δουλειά καλά από μέσα κι απ' έξω. Κι επειδή αυτοί παίρναν ένα μεγαλύτερο μισθό, κοίταξε να πάρει νέους συναδέλφους που τον πρώτο χρόνο τους έδινε το 60%, το δεύτερο το 80% της Σύμβασης και τον τρίτο τους έβαζε το 100%.

Αυτά έρχονται και σκάνε στο κεφάλι μας σήμερα. Κι ένα πράγμα περνά από το κεφάλι μου εμένα, ότι χτες σκάντζαρε η βάρδια κι ήμουν απόγευμα, αλλιώς θα ήμουν πρωί. Κι όπως λέτε, οικογένειες έχουμε, εδώ δεν ερχόμαστε να κάνουμε τον Ταρζάν και να κάνουμε τον κασκαντέρ, ερχόμαστε να πάρουμε ένα μισθό, να δουλέψουμε.

Είναι ευθύνη και του επιχειρησιακού σωματείου, είναι ευθύνη και του καθένα ξεχωριστά το τι στάση κρατά απέναντι στην εργοδοσία. Είχε αιτίες αυτή η κατάσταση, πρέπει να δούμε να χτυπήσουμε και τις αιτίες στο κεφάλι».

Πηγή: Ριζοσπάστης