Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Χαλυβουργοί στους δρόμους των βρυξελλών ενάντια σε απολύσεις

Η εταιρία arkelormittal ανακοίνωσε την απόλυση 1300 εργατών, κλείνοντας 6 από τα εργοστάσια της. Πάγια τακτική των αφεντικών είναι να κλείνουν ή να μεταφέρουν τα εργοστάσια τους, στοχεύοντας στα όλο και περισσότερα κέρδη υπέρ τους. Ψάχνοντας φθηνά εργατικά χέρια και ποντάροντας στην υπερεκμετάλλευση των εργατών.
Εκατοντάδες χαλυβουργοί συγκρούστηκαν με τους μπάτσους στην προσπάθειά τους να φτάσουν στο γραφείο του
πρωθυπουργού, που εκείνη την ώρα γινόταν σύσκεψη σχετικά με την παύση λειτουργίας μιας μονάδας των εγκαταστάσεων της βιομηχανίας.
Οι μπάτσοι έκαναν χρήση δακρυγόνων και ρίψη με αντλίες νερού, ενώ οι εργάτες απάντησαν σπάζοντας πεζοδρόμια και κλείνοντας τους δρόμους γύρω από το κτίριο που γινόταν η σύσκεψη.
Στις τακτικές των αφεντικών ανά τον κόσμο να απαντήσουμε με διεθνιστικές προλεταριακές αντεπιθέσεις.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά


Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργαζομένων!



«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο»
Τάσος Λειβαδίτης



Στην καρδιά της κρίσης, οι εργάτες της Βιο.Με. 
χτυπάνε την καρδιά της εκμετάλλευσης και της ιδιοκτησίας

Με την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 30%, το εργατικό εισόδημα να μηδενίζεται, χορτάτοι μόνο από λόγια, υποσχέσεις και φοροληστεία, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, με το εργοστάσιο εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής με απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου αποφάσισαν να μην αφεθούν στην σίγουρη και μακροχρόνια ανεργία αλλά να αγωνιστούν να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους και να το λειτουργήσουν οι ίδιοι. Με επίσημη πρότασή τους από τον Οκτώβριο του 2011 διεκδικούσαν να δημιουργήσουν έναν εργατικό συνεταιρισμό κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το δικό τους εγχείρημα, όσο και για όλα τα άλλα που θα ακολουθήσουν. Ταυτόχρονα διεκδικούσαν να τους δοθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να βάλουν μπρος το εργοστάσιο, χρήματα που άλλωστε τους ανήκουν, καθώς είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίαςΤο σχέδιο που καταρτίστηκε, συνάντησε αρχικά την παγερή αδιαφορία του κράτους και των διάφορων συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών. Όμως έγινε δεκτό με μεγάλο ενθουσιασμό από τον κόσμο του κινήματος, ο οποίος μέσω της δημιουργίας της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στην Θεσσαλονίκη -και στην συνέχεια με πρωτοβουλίες σε πολλές πόλεις της χώρας- εδώ και 6 τουλάχιστον μήνες αγωνίζεται να μεταφέρει το μήνυμα της ΒιοΜε σε όλη την κοινωνία.

Τώρα ήρθε η ώρα της ΒιοΜε!

Οι εργάτες δεν μπορούν άλλο να περιμένουν πότε το χρεοκοπημένο κράτος θα κάνει πράξη τις άκοπες εκφράσεις ενδιαφέροντος και συμπαράστασης (ακόμα και τα 1000 ευρώ έκτακτης ενίσχυσης που τους υποσχέθηκε το Υπουργείο Εργασίας κόλλησαν στην υπογραφή του... Στουρνάρα!). Ήρθε η ώρα να ξαναλειτουργήσει η Βιομηχανική Μεταλλευτική -όπως και κάθε άλλο εργοστάσιο που έκλεισε, πτώχευσε ή απολύει- αλλά στα χέρια των εργατών της, και όχι στα χέρια των παλιών ή και νέων αφεντικών. Ο αγώνας δεν πρέπει να παραμείνει στην ΒιοΜε, για να γενικευτεί και να νικήσει πρέπει να εξαπλωθεί σε όλα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που κλείνουν, γιατί μόνο με ένα δίκτυο κατειλημμένων και αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων θα μπορέσει και η ίδια η ΒιοΜε να επιβιώσει και να γίνει ο πρωτεργάτης μιας άλλης οργάνωσης της παραγωγής και της οικονομίας, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς ανισότητες και ιεραρχίες.

Όταν τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι άνεργοι πλησιάζουν τα 2 εκατομμύρια και οι συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας καταδικάζεται σε φτώχεια και εξαθλίωση από την τρισυπόστατη κυβέρνηση της Τρόικας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, όπως και από τις προηγηθείσες κυβερνήσεις, το αίτημα να περάσουν τα εργοστάσια στους εργάτες είναι η αναγκαία απάντηση στην καταστροφή που βιώνουμε κάθε μέρα, η μοναδική απάντηση στην ανεργία· και για αυτό ο αγώνας της ΒιοΜε είναι και δικός μας αγώνας.

Καλούμε όλους τους ανέργους κι εργαζομένους· όλους όσους έχουν βιώσει την κρίση στο πετσί τους, να σταθούν δίπλα στους εργάτες της ΒιοΜε και να τους στηρίξουν τώρα που θα αρχίσουν να κάνουν πράξη ότι εμείς οι εργάτες μπορούμε χωρίς αφεντικά! Να συμμετέχουν σε ένα αντίστροφο πανελλαδικό Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης με κατάληξη σε ένα τριήμερο αγώνα στη Θεσσαλονίκη. Να συμμετέχουν στον αγώνα και να οργανώσουν την μάχη, στους χώρους που βρίσκονται, με αμεσοδημοκρατικές συνελευσιακές διαδικασίες, χωρίς γραφειοκράτες για να ανατρέψουμε με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας όλους αυτούς που μας καταστρέφουν την ζωή! Για να περάσουν τα εργοστάσια και όλη η παραγωγή στα χέρια των εργατών και να οργανώσουμε την οικονομία και την κοινωνία που θέλουμε, μια κοινωνία χωρίς αφεντικά!


Ήρθε η ώρα της Βιο.Με. Πάμε για δουλειά!
Ανοίγουμε το δρόμο για εργατική αυτοδιαχείριση παντού!
Ανοίγουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά!


  • Κυριακή 10/2, 
    18:00 Πανελλαδική συνέλευση των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στο cine Αλέξανδρος.

  • Δευτέρα 11/2, 
    17:00 Πορεία, Καμάρα
    20:00 Συναυλία στο Ιβανώφειο με τους:
    Θ.Παπακωνσταντίνου, Γ.Χαρούλη, Χαΐνηδες.

  • Τρίτη 12/2 
    Όλοι στο εργοστάσιο!
    Συγκεντρώσεις: 11.00 Καμάρα, 12.00 ΙΚΕΑ.


    Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης 

    και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Ο αγώνας στην Ν. Αφρική συνεχίζεται από τους εργάτες γης

Σφοδρές συγκρούσεις σημειώνονται μεταξύ απεργών εργατών γης και αστυνομίας στην πόλη De Doorns της επαρχίας Western Cape στη Νότια Αφρική.

Οι απεργοί ζητούν διπλασιασμό του μεροκάματου  και καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Η απεργία, που μέχρι πρότινος χαρακτηρίζονταν από σποραδικές συγκρούσεις, έχει εξελιχτεί πλέον σε ανοιχτή αντιπαράθεση απεργών με τους πραιτοριανούς του προέδρου Ζούμα. Οι δυνάμεις καταστολής απαντούν στον πετροπόλεμο των απεργών με ομοβροντίες πλαστικών σφαιρών, χτυπώντας χωρίς διάκριση γυναίκες και μικρά παιδιά. 
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία του Κογκρέσου Νοτιοαφρικάνικων Συνδικάτων (COSATU), που είναι η ισχυρότερη συνδικαλιστική ένωση της χώρας, χαιρέτισε την απεργία, καταδικάζοντας ωστόσο τη βία από όπου κι αν προέρχεται, εξομοιώνοντας μ' αυτό τον τρόπο την κτηνώδη βία των δυνάμεων καταστολής με την αντιβία των εργατών, οι οποίοι παλεύουν για μια καλύτερη ζωή. Σαν γνήσιος καλοθελητής του κράτους και των εργοδοτών προσπαθεί να υποσκάψει  τον απεργιακό αγώνα σπεύδοντας να διαπραγματευτεί με τ' αφεντικά πάνω στα αιτήματα των απεργών και ανακοινώνοντας ξεδιάντροπα στην επίσημη ιστοσελίδα της ότι είναι διατεθειμένη να αναστείλει την απεργία, αν οι γαιοκτήμονες  προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου μαζί της.
 
Στην πόλη ClanWilliam, το COSATU κήρυξε τη λήξη της απεργίας, αφού μετά από διαπραγματεύσεις οι γαιοκτήμονες δέχτηκαν να αυξήσουν κατά 50% το μεροκάματο των εργατών. Στόχος του COSATU είναι, μέσω διαπραγματεύσεων με τους κατά τόπους γαιοκτήμονες, να αποσπά το μίνιμουμ των διεκδικήσεων αναστέλλοντας την εκεί απεργία και αδυνατίζοντας σταδιακά το απεργιακό μέτωπο στο σύνολο του. 
Στο μεταξύ, εργάτες μεταλλωρύχοι στον μεταλλευτικό κολοσσό Amplats σε μια πράξη αντίστασης στις επερχόμενες απολύσεις 14 χιλιάδων εργατών λόγω περικοπών στη εξορυκτική δραστηριότητα της εταιρίας και της πώλησης ενός ορυχείου, αρνήθηκαν να δουλέψουν στην αρχή της νυχτερινής βάρδιας και δήλωσαν ότι κανείς δεν πρόκειται να δουλέψει σε καμία από τις βάρδιες μέχρι εκπρόσωποι των εργατών να συναντηθούν με τη διοίκηση της εταιρίας.

πηγή: http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=18420&cat_id=20

Να πάρουμε πίσω όσα κερδίσαμε με αίμα

Σε αντιπαράθεση του δεξιού τηλεμαϊντανού Γεωργιάδη με απεργούς του μετρό, (σε πρωινή εκπομπή, 22/01) ο πρώτος δεν έχασε την ευκαιρία να πει πως ''δεν υπάρχουν πλέον κεκτημένα στην ελλάδα''.
Όσο εντείνεται ο ταξικός ανταγωνισμός, ο λόγος των πολιτικών χαφιέδων της εξουσίας γίνεται πιο ωμός και άγριος απέναντι σε εργαζόμενους και αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας, στα πλαίσια της γενικής επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου.
 Να μην αναρωτιούνται μετά οι κυβερνώντες και λοιπά τσιράκια του καθεστώτος γιατί δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, ζώντας άνετα την lifestyle κανονικότητα τους.
Είναι στο χέρι της εργατικής τάξης να τσακίσει ιδεολογικά το καθεστώς που σπέρνει την φτώχεια σε όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια. Είναι καθήκον των προλετάριων να πάρουν πίσω τα όσα με αίμα έχουν κατακτηθεί, οξύνοντας τον ταξικό αγώνα μέσα σε χώρους δουλειάς. 
Να οργανώσουμε την γενική απεργία διαρκείας που θα ξεσπάσει άγρια στους δρόμους παίρνοντας πίσω όσα μας ανήκουν.
                        
 ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Το τελευταίο κείμενο της Ρόζα μετά την ήττα των σπαρτακιστών και πριν την δολοφονία της από την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση


«Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!»  Έτσι διακηρύττει θριαμβευτικά ο αστικός τύπος, έτσι δηλώνουν ο Έμπερτ και ο Νόσκε, και οι αξιωματικοί του “νικηφόρου στρατού”, τους οποίους ο μικροαστικός όχλος στο Βερολίνο χειροκροτεί κουνώντας χαρτομάντιλα και φωνάζοντας «Ουρά!». Η δόξα και η τιμή των γερμανικών όπλων έχουν δικαιωθεί από την αρχή της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτοί που κατατροπώθηκαν στην Φλάνδρα και στην Αργκόν επανόρθωσαν τη φήμη τους με μια λαμπρή νίκη – πάνω από 300 Σπαρτακιστές στο κτήριο της Φόρβερτς (Vorwarts).Οι μέρες που οι ένδοξοι γερμανοί στρατιώτες εισέβαλαν στο Βέλγιο, και οι μέρες του στρατηγού Φον Έμιχ, του κατακτητή της Λιέγης, ωχριούν μπροστά στα κατορθώματα των Ράινχαρτ και σία στους δρόμους του Βερολίνου.Οι μαινόμενοι στρατιώτες της κυβέρνησης κατάσφαξαν τους απεσταλμένους που προσπάθησαν να διαπραγματευτούν  την παράδοση του κτηρίου της Φόρβερτς, χρησιμοποιώντας τους υποκόπανους των τουφεκιών για να τους χτυπήσουν μέχρι να μην αναγνωρίζονται.Οι αιχμάλωτοι παρατάχθηκαν στον τοίχο και κατεσφάγησαν τόσο βίαια που πετάχτηκαν παντού ιστοί από τα μυαλά και τα κρανία τους. Εν όψει τόσο ένδοξων πράξεων, ποιος θα θυμηθεί τις εξευτελιστικές ήττες από τους Γάλλους, τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους; Tώρα ο Σπάρτακος είναι ο εχθρός, το Βερολίνο ο τόπος που οι αξιωματικοί μας μπορούν να αποκομίσουν θριάμβους, και ο Νόσκε, ο “εργάτης”, είναι ο στρατηγός που μπορεί να μας οδηγήσει σε νίκες εκεί που απέτυχε ο Λούντεντορφ.
Ποιος δε θυμάται τους μεθυσμένους πανηγυρισμούς του όχλου του “νόμου και της τάξης” στο Παρίσι, αυτά τα Διονύσια που γιόρτασε η μπουρζουαζία πάνω από τα πτώματα των κομμουνάρων;  Αυτή η μπουρζουαζία που είχε ντροπιαστικά παραδοθεί στους Πρώσσους, και είχε εγκαταλείψει την πρωτεύουσα στους εισβολείς, τρέχοντας για να σωθούν σαν οι  πιο δειλοί από τους δειλούς. Ω, πως το ανδρικό θάρρος αυτών των εκλεκτών γιων της αστικής τάξης, της «χρυσής νεολαίας» και του σώματος των αξιωματικών επανήρθε στη ζωή απέναντι στους πεινασμένους και άσχημα οπλισμένους παριζιάνους προλετάριους και τις ανυπεράσπιστες γυναίκες και τα παιδιά τους.Πως αυτοί οι θαρραλέοι γιοι του Άρη, που είχαν λυγίσει απέναντι στον ξένο εχθρό, επέδειξαν  τέτοια κτηνώδη σκληρότητα απέναντι στους ανυπεράσπιστους, τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς.
“Η τάξη βασιλεύει στη Βαρσοβία!” “H τάξη βασιλεύει στο Παρίσι!” “Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Κάθε μισό αιώνα είναι αυτό που γράφεται στις ανακοινώσεις από τους φύλακες της “τάξης” από το ένα επίκεντρο κοσμοϊστορικής πάλης στο άλλο.Και μέσα στην ευφορία τους οι νικητές δεν καταφέρνουν να παρατηρήσουν, πως κάθε “τάξη” που έχει ανάγκη τακτικά να συντηρείται με μια αιματοβαμμένη σφαγή βαδίζει αταλάντευτα προς το δικό της ιστορικό πεπρωμένο, την καταστροφή της.
Τι ήταν αυτή η πρόσφατη «εβδομάδα του Σπαρτάκου» στο Βερολίνο; Τι μας έφερε; Tι μας διδάσκει; Τη στιγμή που είμαστε ακόμα στα μισά της μάχης, τη στιγμή που η αντεπανάσταση ακόμα ουρλιάζει για τη νίκη της, οι προλετάριοι πρέπει να λάβουν υπόψη τους το τι έχει συμβεί και να υπολογίσουν τα γεγονότα  και τις συνέπειες τους με τη μεγάλη μεζούρα της ιστορίας. Η επανάσταση δεν έχει χρόνο για να χάσει, συνεχίζει να προχωρά βιαστικά πάνω από τους ακόμα ανοιχτούς τάφους, πάνω από “νίκες” και “ήττες”, προς το μεγάλο της στόχο. Το πρώτο καθήκον για τους μαχητές του διεθνούς σοσιαλισμού είναι να ακολουθήσουν συνειδητά τις αρχές και το μονοπάτι της επανάστασης.
Έπρεπε κανείς να περιμένει την τελική νίκη του επαναστατικού προλεταριάτου σε αυτή τη σύγκρουση; Μπορούσαμε να περιμένουμε την ανατροπή των Έμπερτ-Σάιντεμαν και την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής δικτατορίας; Σίγουρα όχι, αν συνυπολογίζαμε όλες τις μεταβλητές που βαραίνουν αυτό το ερώτημα.Ο αδύναμος κρίκος στον επαναστατικό σκοπό είναι η πολιτική ανωριμότητα των μαζών των στρατιωτών  που ακόμα επιτρέπουν στους αξιωματικούς τους να τους μεταχειρίζονται ενάντια στο λαό, για αντεπαναστατικούς σκοπούς. Αυτό από μόνο του δείχνει πως καμία επαναστατική νίκη με διάρκεια δεν ήταν δυνατή σε αυτή τη συγκυρία. Από την άλλη, η ανωριμότητα των στρατιωτών είναι η ίδια ένα σύμπτωμα της γενικής ανωριμότητας της γερμανικής επανάστασης.
Η επαρχία, από την οποία προήλθε ένα μεγάλο ποσοστό των απλών στρατιωτών, πολύ λίγο αγγίχτηκε από την επανάσταση.Μέχρι στιγμής, το Βερολίνο παραμένει πρακτικά απομονωμένο από την υπόλοιπη χώρα.Τα επαναστατικά κέντρα στις επαρχίες – η Ρηνανία, η βόρεια ακτή, το Μπρούνσβικ, η Σαξωνία, η Βυρτεμβέργη – παραμένουν ψυχή τε και σώματι στο πλευρό των βερολινέζων εργατών, είναι αλήθεια. Όμως μέχρι στιγμής δε προελαύνουν σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους, δεν υπάρχει ενότητα δράσης, που θα έκανε το άλμα προς τα εμπρός και τη μαχητική θέληση της βερολινέζικης εργατικής τάξης ασύγκριτα αποτελεσματικότερη. Επίσης, υπάρχει – και αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της πολιτικής ανωριμότητας της επανάστασης – και ο οικονομικός αγώνας, αυτό το τεκτονικό υπόβαθρο που τροφοδοτεί την επανάσταση και που βρίσκεται μόνο στο αρχικό του στάδιο. Και αυτή είναι η υποβόσκουσα αιτία που η επαναστατική ταξική πάλη βρίσκεται ακόμα σε βρεφική ηλικία.
Από όλα αυτά προκύπτει το γεγονός πως μια αποφασιστική και με διάρκεια νίκη δε μπορούσε να αναμένεται αυτή τη στιγμή.Αυτό σημαίνει πως η πάλη της προηγούμενης εβδομάδας ήταν “λάθος”; Η απάντηση θα ήταν και αν μιλούσαμε για μια προσχεδιασμένη επιδρομή ή ένα πραξικόπημα.Αυτό όμως πυροδότησε αυτή την εβδομάδα μαχών; Όπως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, όπως στις 6 και στις 24 του Δεκέμβρη, ήταν μια κτηνώδης πρόκληση από την κυβέρνηση.Όπως το λουτρό αίματος απέναντι στους ανυπεράσπιστους διαδηλωτές στην Χάουσεστράσε, όπως η σφαγή των ναυτών, έτσι και τώρα η έφοδος στο αρχηγείο της αστυνομίας του Βερολίνου ήταν η αιτία όλων των γεγονότων που ακολούθησαν.Η επανάσταση δεν αναπτύσσεται ομοιόμορφα βάσει της δικής της βούλησης, σε ένα ξεκάθαρο πεδίο μάχης, σύμφωνα με ένα πονηρό σχέδιο κάποιων έξυπνων “στρατηγών”.
Οι εχθροί της επανάστασης μπορούν επίσης να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, και κατά κανόνα το κάνουν πιο συχνά απ’ότι το κάνει η επανάσταση. Αντιμέτωποι με την ξεδιάντροπη πρόκληση Έμπερτ-Σάιντεμαν οι επαναστάτες εργάτες εξωθήθηκαν στο να πάρουν τα όπλα. Όντως, ητιμή της επανάστασης εξαρτώνταν από το να αποκρουστεί η επίθεση αμέσως με πλήρη ισχύ, για να αποτρέψει την αντεπανάσταση από το να προχωρήσει προς τα μπροστά, και τελικά οι επαναστατικές τάξεις του προλεταριάτου και το ηθικό κύρος της γερμανικής επανάστασης στη Διεθνή να κλονιστούν.
Η άμεση και αυθόρμητη αντίσταση που διεξήχθη από τις βερολινέζικες μάζες έπαλλε με τέτοια ενέργεια και αποφασιστικότητα που στον πρώτο γύρο η ηθική νίκη κερδήθηκε από τους “δρόμους”.
Τώρα είναι ένας από τους θεμελιώδεις, εσωτερικούς νόμους της επανάστασης ότι ποτέ δε στέκεται ακίνητη, ποτέ δε στέκεται παθητική ή άβουλη σε κανένα στάδιο, αφού γίνει το πρώτο βήμα.Η καλύτερη άμυνα είναι ένα δυνατό χτύπημα.Αυτός είναι ο στοιχειώδης κανόνας κάθε μάχης, μα είναι ξεχωριστά αληθινός για κάθε ένα στάδιο της επανάστασης.Είναι μια επίδειξη του υγιούς ενστίκτου και της εσωτερικής δύναμης  του βερολινέζικου προλεταριάτου ότι δεν κατευνάστηκε με την παλινόρθωση του Άιχορν (που είχε απαιτήσει) μα κατέλαβε αυθόρμητα τα κέντρα διοίκησης της αντεπανάστασης : τον τύπο, την ημί-επίσημη υπηρεσία τύπου, τα γραφεία της Φόρβερτς. Όλα αυτά τα μέτρα ήταν αποτέλεσμα της ενστικτώδους συνειδητοποίησης των μαζών πως από τη μεριά της, η αντεπανάσταση δε θα δεχόταν την ήττα αλλά θα συνέχιζε με μια γενική επίδειξη της δικής της δύναμης.
Εδώ ξανά στεκόμαστε μπροστά σε ένα από τους μεγάλους ιστορικούς νόμους της επανάστασης πάνω στον οποίο συντρίβονται όλες οι σοφιστείες και η αλαζονεία των τιποτένιων “επαναστατών” σαν του USPD που ψάχνουν συνεχώς δικαιολογία για να υποχωρήσουν από τον αγώνα. Από τη στιγμή που το θεμελιώδες ζήτημα της επανάστασης έχει τεθεί – και σε αυτή την επανάσταση είναι η ανατροπή της κυβέρνησης Έμπερτ-Σάιντεμαν, το κυρίαρχο εμπόδιο στη νίκη του σοσιαλισμού – τότε αυτό το βασικό ζήτημα θα επανέλθει ξανά και ξανά στην ολότητα του.Με την αναπόφευκτη φύση όπως ενός φυσικού νόμου, κάθε επιμέρους κεφάλαιο της πάλης θα αποκαλύψει το πρόβλημα αυτό πλήρως ανεξάρτητα από το πόσο προετοιμασμένη να το λύσει είναι η επανάσταση ή πόσο ανώριμη είναι η κατάσταση. «Κάτω οι Έμπερτ-Σάιντεμαν!» – αυτό το σύνθημα προκύπτει αναπόφευκτα σε κάθε επαναστατική κρίση αφού είναι η μόνη συνταγή που συνενώνει όλες τις επιμέρους μάχες. Φέρνοντας έτσι αυτόματα, βάσει της δικιάς του εσωτερικής, αντικειμενικής λογικής, κάθε επεισόδιο της σύγκρουσης αυτής σε σημείο βρασμού, ανεξάρτητα από το αν το θέλει κανείς ή όχι.
Λόγω αυτής της αντίφασης, στα αρχικά στάδια της επαναστατικής διαδικασία μεταξύ του καθήκοντος που τίθεται και της απουσίας οποιονδήποτε προϋποθέσεων για να λυθεί αυτό, οι μάχες της επανάστασης ξεχωριστά η κάθε μία καταλήγουν στην τυπική ήττα.Η επανάσταση όμως είναι η μόνη μορφή “πολέμου” – κι αυτός είναι ένας αξιοπερίεργος νόμος της ιστορίας – στην οποία η τελική νίκη μπορεί να προετοιμαστεί μόνο με μια σειρά από “ήττες”.
Tι μας δείχνει όλη η ιστορία του σοσιαλισμού και όλων των σύγχρονων επαναστάσεων; H πρώτη σπίθα ταξικής πάλης στην Ευρώπη, η εξέγερση των υφαντών μεταξιού στη Λυών το 1831 κατέληξε σε βαριά ήττα; το κίνημα των Χαρτιστών στη Βρετανία κατέληξε σε ήττα; Η εξέγερση του παρισινού προλεταριάτου τις μέρες του Ιουνίου του 1848 συνετρίβη και η Παρισινή Κομμούνα κατέληξε σε τρομερή ήττα.Ολόκληρο το μονοπάτι του σοσιαλισμού – σε  ότι αφορά την επαναστατική πάλη – είναι στρωμένο με συντριπτικές ήττες και μόνο.Κι όμως, την ίδια στιγμή, η ιστορία προελαύνει χωρίς δισταγμό, βήμα το βήμα προς την τελική νίκη! Που θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτές τις “ήττες“, από τις οποίες αντλούμε ιστορική πείρα, κατανόηση, δύναμη και ιδεαλισμό; Σήμερα, όπως προχωράμε προς την τελευταία μάχη του προλεταριακού ταξικού πολέμου, στεκόμαστε πάνω στα θεμέλια αυτών ακριβώς των ηττών, και δε θα μπορούσαμε χωρίς καμία από αυτές, γιατί η καθεμία συμβάλλει στη δικιά μας δύναμη και κατανόηση.
Η επαναστατική πάλη είναι ακριβώς το αντίθετο της κοινοβουλευτικής πάλης. Στη Γερμανία, για τέσσερις δεκαετίες είχαμε μόνο κοινοβουλευτικές “νίκες”.Πρακτικά βαδίζαμε από νίκη σε νίκη. Και όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη μεγάλη ιστορική δοκιμασία της 4ης Αυγούστου 1914, το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφική πολιτική και ηθική ήττα, μια εξοργιστική κατάρρευση και σήψη χωρίς προηγούμενο.Μέχρι στιγμής, οι επαναστάσεις δε  μας έχουν δώσει τίποτα παρά ήττες. Αυτές οι αναπόφευκτες ήττες μας δίνουν σωρεία εγγυήσεων για την τελική νίκη.
Υπάρχει μοναχά ένας όρος. Το ερώτημα του γιατί προέκυψε η κάθε ήττα πρέπει να απαντηθεί. Προέκυψε γιατί η μαχητική, ενεργητική έφοδος προς τα μπρος των μαζών συγκρούστηκε με το φραγμό ανώριμων ιστορικών συνθηκών, ή ήταν η αναποφασιστικότητα  η αδράνεια και η εύθραυστη εσωτερική συγκρότηση που χαντάκωσε την ίδια την επαναστατική παρόρμηση;
K κλασσικά παραδείγματα και των δύο περιπτώσεων είναι η επανάσταση του Φλεβάρη στη Γαλλία από τη μία και του Μάρτη στη Γερμανία από την άλλη.Το θάρρος του παρισινού προλεταριάτου έγινε μια πηγή ενέργειας για την ταξική πάλη ολόκληρου του διεθνούς προλεταριάτου .Τα ελεεινά γεγονότα της γερμανικής επανάστασης του Μάρτη του ίδιου έτους έγιναν βαρίδι στην ανάπτυξη ολόκληρης της σύγχρονης Γερμανίας  σαν μια αλυσίδα με μπάλα.Συγκεκριμένα στην ιστορία της επίσημης γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας, τα γεγονότα αυτά αντηχούν στις τελευταίες εξελίξεις της γερμανικής επανάστασης και μέσα στη δραματική κρίση που μόλις βιώσαμε.
Πως εμφανίζεται η ήττα της «εβδομάδας του Σπάρτακου» στο φως του παραπάνω ιστορικού ερωτήματος; Ήταν μια περίπτωση μαινόμενης ανεξέλεγκτης συγκρουόμενης με μια ανεπαρκώς ωριμασμένη κατάσταση, ή ήταν μια περίπτωση αδύναμης και αναποφασιστικής δράσης;
Και τα δύο! Η κρίση είχε διπλή φύση.Η αντίφαση ανάμεσα στην ισχυρή και αποφασιστική επίθεση των βερολινέζικων μαζών από τη μία και της αναποφασιστικής και άτολμης απραξίας της ηγεσίας του Βερολίνου από την άλλη στιγμάτισε αυτό το τελευταίο επεισόδιο.Η ηγεσία απέτυχε.Μια νέα ηγεσία όμως μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί από τις μάζες για τις μάζες.Οι μάζες είναι ο καθοριστικός παράγοντας.Είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης.Οι μάζες στάθηκαν στο ύψος τους απέναντι στην πρόκληση και μέσα από αυτή την “ήττα” σφυρηλάτησαν έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιστορικών ηττών, που είναι το καμάρι και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού.Αυτός είναι ο λόγος που οι μελλοντικές νίκες θα ξεπηδήσουν από αυτή την “ήττα”.

«Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!» Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο.Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά και βροντώντας τα όπλα της  με τις σάλπιγγες να αντηχούν θα αναγγείλει προκαλώντας σας  τρόμο:


ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!


*Μετάφραση από wordpress ''η λέσχη''

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Ελεύθεροι οι σύντροφοι από τη Villa Amalias. Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές

Οι δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης και οι χιλιάδες διαδηλωτές στην Αθήνα αλλά και σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο δώσανε στο κράτος ένα δυνατό μήνυμα πως τίποτα δεν μένει αναπάντητο.
Όσο η καταστολή αυξάνεται, τόσο το πάθος για ελευθερία θα διογκώνεται μέσα από δομές αυτοοργάνωσης και αντεπίθεσης των ''από κάτω'' ενάντια στο υπάρχον.
Περίπου 10.000 αλληλέγγυοι ξεκίνησαν αποφασιστικά από τα προπύλαια και με πορεία κατευθύνθηκαν προς τα δικαστήρια της ευελπίδων απαιτώντας την απελευθέρωση των συλληφθέντων της Villa Amalias.
Οι ορδές των μπάτσων σε καμία περίπτωση δεν πτόησαν τον κόσμο που έμεινε για ώρα έξω από τα δικαστήρια με ισχυρή περιφρούρηση.
Όλοι οι σύντροφοι έμειναν ελεύθεροι μέχρι το βράδυ, κάτι που μας δείχνει πως η αλληλεγγύη είναι το μεγαλύτερο και δυνατό κομμάτι του αγώνα. Για να μην μένει κανένας στα χέρια του εχθρού, αλλά και για να συνεχίζουμε δυνατά παίρνοντας πίσω όσα μας ανήκουν.
Η VILLA AMALIAS ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ'  ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ανακατάληψη στην villa Amalias. Ούτε βήμα πίσω

Πανό αλληλεγγύης στην Villa Amalias από συντρόφους της ΛΚ
Το πρωί της 9 Γενάρη συντρόφισσες/οι ανακατέλαβαν την Villa Amalias κάτω από την μύτη των κρατικών σκυλιών, δείχνοντας πως το πάθος για την ελευθερία είναι πιο δυνατό από κάθε κατασταλτικό μηχανισμό.
Οι μπάτσοι δεν άργησαν να επιτεθούν με χημικά στο εσωτερικό της κατάληψης ενώ σύντροφοι βρέθηκαν γύρω από το σημείο φωνάζοντας συνθήματα αλληλεγγύης.
Η παρέμβαση των ΕΚΑΜ, χωρίς εισαγγελική παρουσία, έφερε τις συλλήψεις των συντρόφων που βγήκαν από το κτήριο με σηκωμένες γροθιές και φωνάζοντας συνθήματα.
Αμέσως μετά αλληλέγγυοι έκαναν κατάληψη σε γραφεία της ΔΗΜΑΡ αλλά και εκεί οι μπάτσοι εισέβαλαν και προσήγαγαν 40 άτομα. Επίσης έγινε αυθόρμητη συγκέντρωση έξω από το υπουργείο οικονομικών από περίπου 200 άτομα.
Μπάτσοι μπήκαν και στην κατάληψη σκαραμαγκά την ώρα που ήταν μέσα 8 άτομα τα οποία προσήχθησαν.
Συγκέντρωση αλληλέγγυων έξω από τη ΓΑΔΑ
Το βράδυ εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες βρέθηκαν έξω από την ΓΑΔΑ δείχνοντας πως κανένας δεν είναι μόνος του στον αγώνα που διεξάγεται απέναντι σε κράτος και αφεντικά.
Κινήσεις αλληλεγγύης γίνονται σε όλο τον ελλαδικό χώρο αλλά και στο εξωτερικό.
Το κράτος δείχνει τα δόντια του προσπαθώντας να κάμψει την αυτοοργανωμένη έκφραση και ανατρεπτική δράση στην περίοδο της συστημικής κρίσης και όξυνσης των ταξικών αγώνων.
Να βρεθούμε μαζικά στους δρόμους τσακίζοντας στην πράξη την καταστολή, να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν.
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΓΕΝΑΡΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Ανακοίνωση των 92 συλληφθέντων της villa amalias μέσα από την ΓΑΔΑ: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1448457

Ανακοίνωση των 93 συλληφθέντων της villa amalias μέσα από τη ΓΑΔΑ: http://villa-amalias.blogspot.gr/2013/01/93-villa-amalias.html

Κείμενο μέσα από την ανακατειλημμένη Villa Amalias: http://villa-amalias.blogspot.gr/2013/01/villa-amalias.html

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Τιμή στους νεκρούς του αγώνα - Τιμή στον Νίκο Τεμπονέρα

Σαν σήμερα δολοφονείται από παρακρατικούς της ΟΝΝΕΔ ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας που υποστήριξε ενεργά τους μαθητές του καταληψίες σε σχολείο της πάτρας.
Την περίοδο εκείνη (1991) τα περισσότερα σχολεία βρισκόντουσαν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινές ήταν οι διαδηλώσεις στους δρόμους ενάντια στις μεταρρυθμίσεις που προωθούσαν οι κυβερνώντες.



συγκρούσεις από Αθήνα
φωτό από τα πυρπολημένα γραφεία της Ν.Δ
9-1 * Το απόγευμα πραγματοποιείται διαδήλωση από 15.000 ανθρώπους προς την Νομαρχία Πατρών. Για πολλές ώρες η πόλη βρίσκεται έξω από τον έλεγχο του κράτους. Οι διαδηλωτές επιτίθενται με πέτρες ξύλα και μολότοφ στις δυνάμεις καταστολής, σε αστυνομικό τμήμα και σε τράπεζες. Πυρπολούνται ακόμα ένα περιπολικό, μια κλούβα και καταστρέφεται το αυτοκίνητο του Νομάρχη. Οι οδομαχίες επεκτείνονται και διαρκούν επτά ώρες. Σημειώνονται τραυματισμοί και από τις δύο πλευρές και συλλαμβάνονται επτά άτομα. 

Στην Αθήνα, πραγματοποιείται πορεία και καθιστική διαμαρτυρία στη Βουλή χωρίς να εκδηλωθεί μ’ ουσιαστικό τρόπο η οργή του κόηρο το κέντρο της Αθήνας. (Έχει προηγηθεί η παραίτηση Κοντογιαννόπουλου και η αντικατάσταση του από τον Σουφλιά, ο οποίος ζητά «διάλογο» από μηδενική βάση). Το πολύμορφο πλήθος με συγκρουσιακσμου παρ’ όλο που διαφαίνονται διαθέσεις για κάτι τέτοιο. 

10-1 * Πραγματοποιείται συγκέντρωση και πορεία προς τη Βουλή από την οποία καλύπτεται ολόκλή και επιθετική διάθεση περνά από τη Βουλή δίνοντας με τα συνθήματα και τις κροτίδες το έναυσμα. Ακούγεται το σύνθημα: «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή», και ρίχνεται μια βόμβα μολότοφ (σπάζεται κάμερα στο Σύνταγμα του Tele City, ξυλοκοπείται δημοσιογράφος) στο προαύλιο. Λίγο αργότερα πυρπολείται στην Πανεπιστημίου θωρακισμένο φορτηγάκι της GROUP-4. Και ενώ η Ομόνοια, η Πανεπιστημίου, τα Χαυτεία, η Πατησίων, η Γ~ Σεπτεμβρίου είναι κατάμεστες από κόσμο πραγματοποιείται επίθεση στις διμοιρίες των ΜΑΤ που βρίσκονται έξω από τα γραφεία της Ν.Δ. στην οδό Χαλκοκονδύλη. Οι συγκρούσεις γενικεύονται. Στήνονται οδοφράγματα και ανάβονται φωτιές κατά μήκος της Πανεπιστημίου στην Ομόνοια, την Αθηνάς, την Πειραιώς, την Γ~ Σεπτεμβρίου και στους γύρω δρόμους. Από τις δυνάμεις καταστολής ρίχνονται δακρυγόνα σ’ ανυπολόγιστη ποσότητα. Γύρω στις 4 το απόγευμα καταστρέφονται τα γραφεία της Ν.Δ. (της συνδικαλιστικής παράταξης). Αργότερα γίνεται συντονισμένη προσπάθεια από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, Πυροσβεστική και ελικόπτερο για να «καθαριστεί» η Πατησίων και η Ομόνοια. Το αποτέλεσμα είναι να διαχυθούν ακόμα περισσότερο οι εξεγερμένοι: καλύπτεται από οδοφράγματα και φωτιές η περιοχή από την Αθηνάς μέχρι το Μοναστηράκι και από την Πειραιώς μέχρι τη Γεωπονική. 

Στη διάρκεια αυτής της επίθεσης των δυνάμεων καταστολής καίγεται από δακρυγόνα το κατάστημα Κ. Μαρούσης στην Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους και δολοφονούνται μ’ αυτόν τον τρόπο 4 άτομα που βρίσκονται στο εσωτερικό του. 

Πρέπει να τονισθεί ότι ενώ πραγματοποιούνται σ’ όλο το κέντρο της Αθήνας άγριες οδομαχίες οι συντονιστικάριοι καλούσαν το κόσμο σε συγκέντρωση στα Προπύλαια!!! Οι επιθέσεις των ΜΑΤ γύρω από το Πολυτεχνείο και οι αντεπιθέσεις των διαδηλωτών συνεχίζονται μέχρι τις 3.30 το πρωί. Στο Ζάππειο καίγονται δύο κλούβες των ΜΑΤ. 

11-1 * Από το πρωί γίνονται πυρετώδεις προσπάθειες από συνεργεία του δήμου για να σβηστούν τα ίχνη των συγκρούσεων χιλιάδων κόσμου με τις δυνάμεις του κράτους. Πραγματοποιείται νέα πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Γύρω στις επτά το απόγευμα και ενώ η πορεία βρίσκεται στη λήξη της πραγματοποιείται επίθεση στις δυνάμεις καταστολής από τις οποίες επιτηρούνται τα γραφεία της Ν.Δ. στη Χαλκοκονδύλη. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ κυνηγιούνται κυριολεκτικά από τους διαδηλωτές και πυρπολούνται τα γραφεία της Ν.Δ.. Οι συγκρούσεις γενικεύονται. Από φοιτητές της ΑΣΟΕΕ κλείνεται ο δρόμος έξω από το πανεπιστήμιο. Το ίδιο γίνεται και από φοιτητές της Γεωπονικής στην Ιερά Οδό. Στη διάρκεια των συγκρούσεων (που διαρκούν μέχρι τις επτά το πρωί) καταστρέφονται τράπεζες, πραγματοποιείται εισβολή και εμπρησμός στο υπουργείο Εμπορίου, προκαλούνται καταστροφές σε δημόσια κτίρια και υπηρεσίες, στήνονται οδοφράγματα και πραγματοποιούνται επιθέσεις με πέτρες και μολότοφ στις δυνάμεις καταστολής. 

Τα ξημερώματα κλείνονται οι δρόμοι της Πατησίων και της Στουρνάρη με οδοφράγματα από δύο λεωφορεία της ΕΑΣ, ενώ σ’ όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων από τις δυνάμεις καταστολής συλλαμβάνονται διάφορα άτομα. Τραυματίζονται αρκετοί διαδηλωτές, αλλά και αρκετοί μπάτσοι.

Πηγή: https://athens.indymedia.org/

Στην περίοδο της καταστολής απέναντι σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, στις μέρες του κοινωνικού εκφασισμού, να τσακίσουμε τους φασίστες όποιο προσωπείο και να φέρουν.
Να οξύνουμε την ταξική πάλη στο τώρα, ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Μόνη απάντηση στην άγρια εκμετάλλευση, οι άγριες προλεταριακές επιθέσεις


 Πάνω από 1.000 εργάτες στις φυτείες τσαγιού στο Assam  της  Ινδίας συγκεντρώθηκαν  έξω από το σπίτι του ιδιοκτήτη των φυτειών  ως μέρος των συνεχιζόμενων εργατικών  διαφορών . Επόμενο των  πυροβολισμών που ερχόντουσαν από το σπίτι του ιδιοκτήτη των φυτειών ήταν οι εργάτες να βάλουν φωτιά  στο σπίτι του και τα οχήματά του.  Ο  ιδιοκτήτης των φυτειών , Mridul Bhattacharya, έχει μια  μακρά ιστορία  στην εκμετάλλευση και δολοφονία εργατών.
Ανώνυμη εργάτρια στις φυτείες τσαγιού αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Πήγαμε όλοι και επιτεθήκαμε στο bungalow (μονόροφη μονοκατοικία)  και του βάλαμε φωτιά. Τους  άξιζε να πεθάνουν  καθώς  ο ιδιοκτήτης μας  εκμεταλλευόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα  και μας  βασάνιζε για  ασήμαντα πράγματα»
Τοπική εφημερίδα ανέφερε ότι η βία πυροδοτήθηκε από τον ιδιοκτήτη και των εκμεταλλευτή των φυτειών τσαγιού Mridul Bhattacharya ο οποίος απαίτησε από 10 εργάτες να εγκαταλείψουν  τα σπίτια τους άμεσα, και την προφυλάκιση εργατών από την αστυνομία για αδιευκρίνιστες κατηγορίες. Οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι ο  Bhattacharya δεν τους είχε καταβάλει τα χρωστούμενα του Δεκεμβρίου και πως όλα τα ζητήματα προέκυψαν από την διαμαρτυρία των εργατών για τη μη πληρωμή τους.
Όταν οι εργάτες αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους ( που βρίσκονται στην ιδιοκτησία του φυτευτή ) τότε αυτός τους συνέλαβε και τους φυλάκισε. Ανώνυμος εργάτης αναφέρει ότι:
«Κάποιοι εργάτες συναντήθηκαν με τον Bhattacharya την Τετάρτη και απαίτησαν να αφεθούν ελεύθεροι οι φυλακισμένοι εργάτες. Εκείνος ωστόσο δεν έδωσε καμία προσοχή και τους απείλησε με τρομερές συνέπειες. Η απειλή εξόργισε τους εργάτες και έτσι προχώρησαν στην έσχατη λύση»
Υπάρχουν αναφορές ότι ο Bhattacharya εμπλέκεται σε παρόμοιες τακτικές και στις άλλες του φυτείες. Δυο χρόνια πρίν, κατά την διάρκεια εργατικών διαφορών, ο Bhattacharya άνοιξε πυρ σε πλήθος που διαμαρτυρόταν για την επίθεση που δέχτηκε εργάτρια στις φυτείες.
 Μια άλλη τοπική εφημερίδα χαρακτήρισε το περιστατικό με τον Bhattacharya
«Ο Bhattacharya, στον οποίο ανήκουν και τα κτήματα του Rani Organic Tea, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από δω, είχε προσαχθεί το 2010 για την δολοφονία ενός 15χρονου αγοριού. Αργότερα αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Το περιστατικό αυτό συνέβη όταν μια ομάδα χωρικών διαδήλωσε μπροστά στο σπίτι του επειδή ο Bhattacharya έφερε αντιρρήσεις στους χωρικούς, τραυματίζοντας μια γυναίκα, ως προς τη χρήση του δρόμου που περνούσε μέσα από τα κτήματά του. Ο Bhattacharya άνοιξε πυρ κατά των διαδηλωτών με συνέπεια να τραυματιστεί ένα αγόρι και να πεθάνει. Ο Bhattacharya, μηχανολόγος ως προς την εκπαίδευση, ήταν από την Tezpur. Είχε εργαστεί για πολλά κτήματα τσαγιού στο Assam πριν κερδίσει ένα συμβόλαιο εκατομμυρίων ρουπιών για την διατήρηση και τον καθαρισμό των αγωγών της χώρας το 1980.»
Η αστυνομία στην Ινδία χρησιμοποιείται ευρέως στην παρεμπόδιση της προσπάθειας των εργατών να οργανωθούν, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, όπου η διαφθορά της είναι διαδεδομένη. Έτσι αν μπορείς να διαθέσεις ένα χοντρό φάκελο με χρήματα, ο τοπικός επιθεωρητής θα είναι στην τσέπη σου.  
Η τοπική αστυνομία και η ιδιωτική ασφάλεια έχουν οδηγηθεί τώρα στο να διατηρήσουν την τάξη… αλλά το πιο σημαντικό, να εξασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει καμία απώλεια στην παραγωγή τσαγιού.
Το Assam παράγει περίπου 55% της ετήσιας παραγωγής τσαγιού στην Ινδία, το οποίο  πέρυσι έφτασε τα 988.32 εκατομμύρια χιλιόγραμμα ( 2,174.3 εκατομμύρια λίρες), και το κράτος κατέχει πάνω από 800 εκτάσεις τσαγιού.   
Πολλές άλλες επιθέσεις κατά των αφεντικών σε φυτείες τσαγιού έχουν αναφερθεί τα τελευταία χρόνια, και παρόμοια περιστατικά σε άλλους τομείς γίνονται όλο και πιο συνηθισμένα.  
http://www.libcom.org/blog/indian-tea-workers-set-fire-boss-27122012

Εστίες αντίστασης και αυτοοργάνωσης παντού. Αλληλεγγύη στην κατάληψη villa amalias

Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρώ, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολεκτίβα, ομάδα προβολών,δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλλακτήριο δίσκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων. Επιπλέον, η Κατάληψη Villa Amalias, πέραν των εσωτερικών δραστηριοτήτων έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, συμμετέχοντας τόσο στη συνέλευση κατοίκων πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιώντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή, όπως μικροφωνικές παρεμβάσεις,χαριστικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες και παιδικές εκδηλώσεις στην πλατεία.

Όλα αυτά τα 23 χρόνια, η Κατάληψη Villa Amalias, μέσα από την πολύμορφη σύνθεση των υποκειμένων και των ομάδων που την απαρτίζουν, έχει διαμορφώσει πολιτικά χαρακτηριστικά εξίσου πολύπλευρα, που πηγάζουν από το ευρύτερο κίνημα των καταλήψεων, από τον Αναρχικό και Αντιεξουσιαστικό χώρο και από το κίνημα του ταξικού και εργατικού ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικά τα οποία έχουν αποκτήσει υλική υπόσταση μέσα από τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε πορείες, παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις  που αφορούν σε εργατικούς, αντιφασιστικούς-αντιρατσιστικούς αγώνες, αλληλεγγύη σε διωκόμενες καταλήψεις, στους μετανάστες και  σε διωκόμενους συντρόφους, σε φοιτητικούς και μαθητικούς αγώνες, καθώς και για την επανοικειοποίηση ανοιχτών δημόσιων χώρων.

Το κτίριο της Κατάληψης ήταν εγκαταλελειμμένο από το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Από το '90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρείται από την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία, τόσο των ίδιων των καταληψιών, όσο και όλων των αλληλέγγυων συντρόφων.
Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, δήμος αθηναίων, ο οποίος είναι κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, καθώς και ο οργανισμός σχολικών κτηρίων, είναι γνωστοί για υποθέσεις απαλλοτριώσεων ιδιωτικής περιουσίας και παράνομων αποχαρακτηρισμών, με αποκορύφωμα την περίπτωση του μεγαθήριου κτιρίου Χαραγκιώνη στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού, που εν μια νυκτί, από οικόπεδο με σκοπό την ανέγερση σχολικού κτηρίου μετατράπηκε σε εμπορικό κέντρο.

Σε αντίθεση με αυτούς, που βλέπουν κτήρια και χώρους ως ένα ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας, η Κατάληψη Villa Amalias και η δράση της είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα του προτάγματός της για τη δημιουργία ελεύθερων κοινωνικών χώρων, αντιθετικών προς κάθε είδους οικονομική εκμετάλλευση  βασιζόμενοι σε αντιιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, αλληλέγγυες και οριζόντιες δομές, σεβόμενοι τον άνθρωπο και στηρίζοντας πάντα τους από κάτω της ταξικής πυραμίδας, των οποίων κομμάτι αποτελούμε και εμείς.
Για αυτό και η συντήρηση του κτηρίου, όπως προαναφέρθηκε  γίνεται από τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους, ιδίως τα τελευταία 4 χρόνια έπειτα από τις δύο δολοφονικές εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκε η Κατάληψη από παρακρατικούς έμμισθους ή μη. Οι συγκεκριμένες επιθέσεις προκάλεσαν μεγάλες υλικές φθορές, που δεν αποτέλεσαν όμως εμπόδιο στο να συνεχίσει η Villa τη δράση της ως εγχείρημα, αλλά αντιθέτως ενδυνάμωσαν το ηθικό των ανθρώπων που την απαρτίζουν και με τη βοήθεια όλων των συντρόφων ανακαινίστηκε η πρόσοψη του κτηρίου από την οδό Χέυδεν και ξεκίνησε η αποκατάσταση και η περαιτέρω βελτίωση εσωτερικά του κτηρίου με τη συμβουλευτική βοήθεια αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών.

Οι συνεχόμενες επιθέσεις δεν είναι οι μόνες που έχει δεχτεί το εγχείρημα, όλα αυτά τα χρόνια. Η Villa και λόγω της τοπογραφικής της θέσης, αλλά και λόγω των αξιακών και πολιτικών της χαρακτηριστικών, έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο επιθέσεων από το κράτος και το παρακράτος. Σε όλες τις επιθέσεις απαντούσαμε πάντα με το λόγο μας, δημοσιοποιώντας τα γεγονότα και προπαγανδίζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας μέσα από ανοιχτές κοινωνικές παρεμβάσεις.

Στις 20/12/12 και ώρα 7.00 πμ, εισέβαλαν στην Κατάληψη άντρες της κρατικής ασφάλειας με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας "περί ναρκωτικών" και "εκρηκτικών υλών" κατόπιν μιας δήθεν ανώνυμης καταγγελίας και συνέλαβαν 8 άτομα που βρίσκονταν εντός της Κατάληψης, εκ των οποίων οι τρεις ήταν φιλοξενούμενοι. Από την Κατάληψη κατασχέθηκαν αντικείμενα, τα οποία η κρατική ασφάλεια χρησιμοποίησε ως πειστήρια για την κατασκευή κατηγοριών πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα, κατηγορίες τις οποίες δεν αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον όταν η κακουργηματική μας πράξη στηρίζεται σε κενές φυάλες μπύρας και σε ελάχιστη ποσότητα πετρελαίου που βρέθηκε δίπλα σε σόμπα.

Για εμάς, αποτελεί σαφή πολιτική επιλογή του κράτους αυτή η κίνηση. Σε καιρό οικονομικής και συστημικής κρισης, το κράτος εξαπολύει επίθεση προς πάσα κατεύθυνση υποβαθμίζοντας τη ζωή των από κάτω και προσπαθώντας να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είτε αυτό μεταφράζεται σε καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων, είτε στην προπαγάνδιση ρατσιστικών ιδεωδών που προάγουν τον κοινωνικό εκφασισμό, είτε στη δημιουργία συνθηκών ανασφάλειας με σκοπό την αποδοχή της διαρκούς επιτήρησης των ζωών μας, είτε στη δίωξη και σπίλωση πολιτικών χώρων και υποκειμένων αντιτιθεμένων σε όλα αυτά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:
"ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΜΑ..."

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ)

22/12/12
Οι συλληφθέντες της Villa Amalias


10 100 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ