Τα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής συνεχίζουν αδιάκοπα να λειτουργούν, εν μέσω πανδημίας, με τη χώρα μας να μετρά πάνω από 20.000 νεκρούς και το κοντέρ δε σταματά. Το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης συνεχίζει να εγκληματεί, λαδώνοντας συνεχώς το γρανάζι. Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι/ες κλείνονται στη μέγγενη της κερδοφορίας των αφεντικών, χωρίς καμία προστασία, χωρίς κανένα μέτρο για την υγεία τους.
Τι να γράψεις και τι να απαντήσεις σε ανθρώπους που πρόσφεραν τις καλύτερες υπηρεσίες, από αριστερή μάλιστα σκοπιά, στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ; Σαράντα λοιπόν χρόνια η αριστερά του κύριου Παπαδημούλη έκανε τα πάντα για να σύρει τον λαό μας στον «ευρωενωσιακό μονόδρομο», κάνοντας ότι μπορούσε για να αποδομήσει τα αντιιμπεριαλιστικά-αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά του λαϊκού κινήματος. Για να πούμε την αλήθεια ήταν αποτελεσματική. Έδωσε χέρι βοηθείας στους ιμπεριαλιστές, βαθαίνοντας κι άλλο την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές της. Ενίσχυσε με κάθε τρόπο την ντόπια αστική τάξη.
Δαχτυλογραφήσαμε σημεία της συνέντευξης του υπουργού ανάπτυξης Γεωργιάδη στο ΣΚΑΙ, στην εκπομπή της Μ. Αναστασοπούλου. Η συνέντευξη δόθηκε στις 28/12 και είναι αποκαλυπτική για το πώς το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης κινείται ως προς τη διαχείριση της πανδημίας. Φυσικά δεν ακούγεται κιχ για τους χιλιάδες νεκρούς που ευθύνεται η κυβέρνηση και τα ψευτομέτρα της και όχι οι… εξωγήινοι.
Αν δει κανείς την καθημερινότητα στη χώρα μας, έξω από τη φλύαρη και αποπροσανατολιστική μιντιακή προπαγάνδα, θα δει ότι η κοινωνία ματώνει… Χύνεται αίμα και γίνεται συνήθειο. Η κοινωνία τρώει τις σάρκες της, ο κανιβαλισμός συνεχώς καραδοκεί και είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης.
Στις 9 Δεκέμβρη αναδημοσιεύσαμε την καταγγελία γιατρών στο Γ.Ν. Νίκαιας. Έγραφαν στο δεύτερο σημείο της καταγγελίας τους:
Η τροπολογία που προβλέπει διακομιδές διασωληνωμένων και βαρέως πασχόντων ασθενών από γιατρούς οποιασδήποτε ειδικότητας ή ειδικευόμενους που έχουν κάνει 6 μήνες ειδικότητας, είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη. Θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια των ασθενών. Η εξοικείωση με τον αναπνευστήρα και τις παραμέτρους του, η ικανότητα χειρισμού του αεραγωγού δεν θα αποκτηθούν με ένα σεμινάριο. Η ίδια η εμπειρία των ιατρών του νοσοκομείου επιβεβαιώνει η διακομιδή των βαρέως πασχόντων ασθενών είναι μία πολύ σοβαρή ιατρική πράξη, η οποία πρέπει να γίνεται μόνο από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό και σε κάθε άλλη περίπτωση είναι επισφαλής. Προϋποθέτει την παρουσία γιατρού με ειδικότητα σχετική και ικανότητα να παρέμβει σε επιπλοκές που μπορούν να προκύψουν κατά την μεταφορά. Δηλώνουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε να διακομισθεί ασθενής χωρίς την παρουσία τέτοιας ειδικότητας και αρνούμαστε να νομιμοποιήσουμε την υποβάθμιση της ιατρικής φροντίδας των ασθενών. Είναι απαράδεκτο να αποδεχθούμε ότι θα διακομίζεται βαρέως πάσχων ασθενής από τριτοβάθμιο νοσοκομείο της Αττικής με συνοδεία ειδικευόμενου ιατρού 6 μηνών ή οποιουδήποτε δεν έχει εκπαιδευτεί στη διαχείριση διασωληνωμένου ασθενούς.
Το έγκλημα που συντελείται απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι γνωστό εδώ και 18 μήνες που κρατά η πανδημία και μετριέται πλέον με πάνω από 20.000 νεκρούς. Η εργατική τάξη δε σταμάτησε ποτέ να στοιβάζεται στα εργοστάσια και σε όλους τους χώρους δουλειάς, δυστυχώς χωρίς να σηκώσει τα μανίκια για να αναμετρηθεί με το βάρβαρο σύστημα που στέλνει τις εργάτριες και τους εργάτες στο σφαγείο.
Σκυφτοί μα όχι νικημένοι. Πολλά αλλάζουν. Οι παλιοί φεύγουν. Χάνονται με ταχείς ρυθμούς όσα μας δένουν με τη χώρα μας και τα χώματά της. Οι τελευταίοι της εσωτερικής μετανάστευσης σβήνουν που κρατούσαν τις κοινότητες και τις παραδόσεις από μια Ελλάδα άλλη. Και μείς αδέρφια μόνοι. Αποκαμωμένοι να κοιτάμε το νέο, το μοντέρνο, το σύγχρονο... Η αλλοτρίωση καραδοκεί, το βλέπεις, το ζεις… Μα κράτα αδερφέ, κράτα αδερφή. Οι ήχοι, οι παραδόσεις, ο κοινοτισμός είναι στη καρδιά μας, στο μυαλό, στην ψυχή… Κράτα σύντροφε, κράτα συντρόφισσα για τη μνήμη, για τα χωριά και τις κωμοπόλεις μας, για τις ήττες των παλιών και το μόνιμο κυνήγι της ανταρσίας από τους άρχοντες.
Σκυφτοί μα όχι νικημένοι. Και να κοιτάς στα χέρια. Τα χέρια δείχνουν πως βγάζεις το ψωμί σου. Έτσι το λέγανε οι παλιοί. Κράτα αδερφέ, κράτα αδερφή. Η παράδοσή μας είναι η κοινοτιστική. Αυτό να μην το ξεχνάμε και να συνεχίζουμε μαζί να μαστορεύουμε τις «πέτρες για τις ξερολιθιές της δημοσιάς».
Γ.
«Μην γκρινιάζετε. Σταματήστε όλη τη μέρα τη μαυρίλα. Θα σας πουν οι άνθρωποι σε σούπερ μάρκετ που ψωνίζω και μόνος μου για να βλέπω τις τιμές. Αυτή η εικόνα που βγάζετε δεν υπάρχει. Την τελευταία φορά που πήγα στο σούπερ μάρκετ, το περασμένο Σάββατο, με έβγαλαν 7 σέλφι. Κανέναν κόσμο δεν είδα να μου λέει “μας γδέρνουν οι τιμές”».
Υπουργός ανάπτυξης Ά. Γεωργιάδης στα «Παραπολιτικά FM», σε ερώτηση για την ακρίβεια.
Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε απόσπασμα από το άρθρο «Να διδασκόμαστε όπως ο Λένιν» της Ν. Κρούπσκαγια. Το άρθρο βρίσκεται στο βιβλίο της Για τη διαπαιδαγώγηση και αυτομόρφωση που τυπώθηκε στη χώρα μας το Μάρτη του 1975 από τις εκδόσεις Χρόνος (μτφ. Γερολυμάτου-Τουτούνα). Το βιβλίο χωρίζεται στη βιογραφία της (που την αφιερώνει στα νιάτα της Σοβιετικής Ένωσης) και σε άρθρα της ταξινομημένα σε κεφάλαια: α. Για τον Λένιν, β. Για τη δουλειά των οργανώσεων των πιονέρων, γ. Για την οργάνωση της νεολαίας, δ. Για το σχολείο και τη πολυτεχνική μόρφωση και ε. Για την αυτομόρφωση.
Γράφαμε στις 9/12/21:
μέσα στην θανατηφόρα πανδημία οι εργαζόμενοι στα Δυτικά Προάστια βρίσκονται σχεδόν ακάλυπτοι από υποδομές υγείας. Το βάρος πέφτει στα νοσοκομεία ΑΤΤΙΚΟΝ, ΘΡΙΑΣΙΟ, ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, τα οποία είναι υποστελεχωμένα και το προσωπικό σε αυτά εξαντλημένο και στα όρια της κατάρρευσης. Όλα αυτά την ίδια ώρα που η πανδημία θερίζει.
Αγώνας για ζωή (Συζήτηση με τον πρώην τοξικοεξαρτημένο Χρήστο Μ.)
Τα ναρκωτικά παραμένουν... απειλή
«Οι φετινές γιορτές δεν θα έχουν καμία σχέση με τις περσινές. Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, δουλεύει η αγορά, γίνεται τζίρος, διατηρούνται οι θέσεις εργασίας. Χθες, Κυριακή, τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Η αγορά πήγε καταπληκτικά. Η Ερμού ήταν γεμάτη κόσμο, το ίδιο και άλλα εμπορικά κέντρα. […] Τα μέτρα που έχουμε λάβει είναι για να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερους νεκρούς. Ακόμα και ένας νεκρός την ημέρα είναι φρίκη, πόσο μάλλον 100. Όμως, να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Με την απόφαση της Κυβέρνησης να εμβολιάσουμε υποχρεωτικά τους 60 και άνω, έχουν ήδη εμβολιαστεί πάνω από 100.000 σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. Αν εμβολιαστούν περίπου άλλες 150.000, όλα τα μοντέλα λένε ότι οι νεκροί θα πέσουν στο 1/3».
Δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνη Γεωργιάδη σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, απαντώντας σε ερώτηση για την λειτουργία της αγοράς την περίοδο των εορτών.
Με το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος ο Χρήστος Χωμενίδης γράφει, ήδη, μία χρυσή σελίδα και στη δική του, προσωπική Ιστορία ως συγγραφέας. Τιμά διπλά την Ελλάδα, καθώς ο ίδιος ανήκει στην πρόσφατη γενιά των δημιουργών της. Αλλά και γιατί η «Νίκη» του είναι εμπνευσμένη από τις περιπέτειές της. Και προσφέρει μεγάλη χαρά σε όλους όσοι παρακολουθούν τα βιβλία του, τον καθημερινό δημόσιο λόγο και την κοινωνική του παρουσία.
Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται στη γειτονιά του Γκύζη:
Την ώρα που χτυπιέται ανοικτά η δημόσια παιδεία, την ώρα που τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων προορίζονται για αμόρφωτα και υπάκουα ρομποτάκια στις γραμμές παραγωγής και μέχρι εκεί… Την ώρα που η αστική τάξη και το υπαλληλικό της προσωπικό μπορούν να μορφώνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και κολλέγια «βομβαρδίζοντας» τα παιδιά με γνώσεις, οι λαϊκές τάξεις αδυνατούν όλο και περισσότερο να στηρίξουν στη μάθηση τα παιδιά τους.
Από το οπισθόφυλλο:
Με τον Β΄τόμο εκδίδονται σε ενιαίο σώμα και τα τεύχη 29-33 της Βίδας. Ο Α΄τόμος περιέχει τα τεύχη 14-28. Οι δύο τόμοι απαρτίζουν όλο τον όγκο δουλειάς μιας δύσκολης περιόδου (2014-21) για την εργατική τάξη και το ανταγωνιστικό κίνημα. Σε αυτά αποτυπώνεται η Γ΄περίοδος της Βίδας και ο πολιτικός της προσανατολισμός. Η 1η Συνδιάσκεψη της Βίδας (2017) καθόρισε και τον ταξικό-αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα και έβαλε πλώρη για το χτίσιμο της Ταξικής Πολιτικής Οργάνωσης.
Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αντιπληροφόρηση απέναντι στην αστική διαχείριση και προπαγάνδα και ενάντια στο πέπλο σιωπής, παραθέτουμε παρακάτω κείμενο γιατρών της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας – Πειραιά που δείχνει τι επικρατεί στα διαλυμένα νοσοκομεία, εν μέσω πανδημίας.
Η εργατική τάξη των δυτικών προαστίων πληρώνει το μάρμαρο για άλλη μια φορά. Οι χαμηλοί μισθοί έρχονται να προστεθούν στη διαρκή υποτίμηση της ίδια της ζωής. Οι εργάτες και οι εργάτριες είναι διαρκώς με το χέρι στη τσέπη για να καλύψουν ανάγκες.
Το ζήτημα της παιδείας και της εκπαίδευσης γενικότερα, απασχολεί τις τάξεις των εργαζόμενων εσαεί και είναι πάντα στην κορυφή των διεκδικήσεων στους αγώνες των προοδευτικών δυνάμεων. Από το κλασικό αίτημα «15% για την παιδεία», πάγιο αίτημα της δεκαετίας του ΄90 και παλιότερα, φτάσαμε πια στην διεκδίκηση της ύπαρξης της ίδιας της δημόσιας παιδείας. Η ανοιχτή αμφισβήτηση της δημόσιας παιδείας, με την απαξίωσή της, γίνεται όλο και πιο οξυμένη από τις τελευταίες κυβερνήσεις, για χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων. Αυτή η ανοιχτή αμφισβήτηση, έχει πάρει πια χαρακτηριστικά υπαρξιακά, στο εάν υπάρχει λόγος για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, με τον ίδιο πια τρόπο που απαξιώνεται το δημόσιο σύστημα υγείας.
 |
| Η επιστολή έχει σταλεί και πρωτοκολληθεί και στους δύο Δήμους |
Προς
κ. Δήμαρχο ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ – ΛΙΜΝΗΣ – ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑ ΚΑΙ ΙΣΤΙΑΙΑ
Όλους τους δημοτικούς συμβούλους του δήμου ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ – ΛΙΜΝΗΣ – ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑ ΚΑΙ ΙΣΤΑΙΑΣ.
Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στο σταθμό του ηλεκτρικού Κάτω Πατήσια και στην ευρύτερη περιοχή των Πατησίων.
***
Οι άλλοτε «ήρωες» υγειονομικοί του ΓΝΑ ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ παλεύουν στο 4ο κύμα πανδημίας σε συνθήκες γαλέρας. Ας δούμε λιγάκι τη στελέχωση του νοσοκομείου για να καταλάβουμε τον τρόπο που η κυβέρνηση διαχειρίζεται την υγεία του λαού.
Η παρακάτω επιστολή – καταγγελία με θέμα: «Να πληρωθούν άμεσα τα δεδουλευμένα τους οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στο εμβολιαστικό κέντρο του νοσοκομείου Λευκάδας», δημοσιεύτηκε από τον Σύλλογο εργαζομένων νοσοκομείου Λευκάδας και στάλθηκε επίσης στο Υπουργείο Υγείας και στη διοίκηση της 6ης ΥΠΕ και νοσοκομείου Λευκάδας.
Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από τη φωτιά που στοίχισε τη ζωή σε τρείς άστεγους μετανάστες. Η πυρκαγιά είχε ξεσπάσει σε εγκαταλειμμένο εργοστάσιο που «στέγαζε» πάνω από 140 ανθρώπους, κυρίως από τη Σενεγάλη. Οι περισσότεροι –ες, χωρίς χαρτιά, έτρεξαν να σωθούν από τις φλόγες και δεν έλαβαν καμία ιατρική φροντίδα. Στο άρθρο μας Από την ιμπεριαλιστική περιφέρεια στις μητροπόλεις: χωρίς φως, χωρίς νερό, χωρίς στέγη, χωρίς ζωή γράψαμε για το γεγονός και για το πώς η ισπανική αστική τάξη διαχειρίζεται το θέμα της στέγασης.
