Τον περασμένο Απρίλιο, η Κωνσταντίνα Τσάπα, αφού βρήκε το κουράγιο να φύγει μακριά από τον κακοποιητή της, δολοφονήθηκε από τον ίδιο... Πριν περίπου ένα μήνα αποκαλύφθηκε το αποτρόπαιο έγκλημα της Καρολάιν. Λίγες μέρες πριν ήταν που θρηνήσαμε την Γαρυφαλλιά. Και φυσικά δε μπορούμε να αφήσουμε απ’ έξω τα περιστατικά με θύμα τη γυναίκα που γνωστοποιούνται, όπως αυτά σε Πετράλωνα και Ηλιούπολη. Σήμερα, μαθαίνουμε για ακόμα μια δολοφονημένη σύζυγο στην περιοχή της Δάφνης.
Η καλοκαιρινή καμπάνια της Βίδας για το Γυναικείο ζήτημα ολοκληρώθηκε με επιτυχία μέσα στον Ιούλη.
Τυπώθηκαν Δελτία σε 2.100 τμχ και μοιράστηκαν κατά κύριο λόγο σε γυναίκες σε συγκεντρώσεις, χώρους δουλειάς και ΜΜΜ.
Πριν από λίγες μέρες η ελληνική αστική δικαιοσύνη, πιστή στην τάξη που υπηρετεί, καταδίκασε τους έντεκα αγωνιστές και αγωνίστριες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν. Μητσοτάκης και Ερντογάν συνεπείς ταξικά, ξέρουν τι τους ενώνει: η κοινή πολιτική ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό είτε στην Τουρκία είτε στην Ελλάδα. Έτσι, λοιπόν, οι αγωνιστές-στριες βρέθηκαν να έχουν στην πλάτη τους από τριάντα τρία χρόνια καταδίκης, για κατηγορίες απλής οπλοκατοχής. Οι ίδιοι έβγαλαν την παρακάτω ανακοίνωση:
Για πρώτη χρονιά είδαμε την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) στις πανελλήνιες, την οποία το Υπουργείο Παιδείας νομοθέτησε και έθεσε σε εφαρμογή από φέτος και όχι από την επόμενη χρονιά. Και αυτό έχει τη σημασία του, αν σκεφτεί κανείς ότι οι μαθητές βίωσαν μια χρονιά πανδημίας με λοκντάουν, τηλεκπαίδευση και φοβερό άγχος.
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μας το βιβλίο Αντάρτικα τραγούδια, Αντιστασιακή Ποίηση των εκδόσεων Νέος Σταθμός. Την επιμέλεια έκανε ο Γιώργης Πικρός. Μέσα σε δεκάδες τραγούδια και ποιήματα γνωστά και άγνωστα, ξεχωρίσαμε ένα ποίημα της Έλλης Παπαδημητρίου με τίτλο ο Λαός. Το ποίημα αναφέρεται στην κομμουνίστρια Ηλέκτρα Αποστόλου (1912-1944) και στην απάντηση των μελών της ΟΠΛΑ για την βάρβαρη δολοφονία των σαδιστών διωκτών της.
Από τη μία πλευρά το λανσάρισμα του τουρισμού ως «βαριά βιομηχανία» της χώρας από τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης. Ανάπτυξη και ζεστό χρήμα με αέρα κοπανιστό μάς τσαμπουνάνε οι διαχειριστές του ελληνικού καπιταλισμού. Οι καπιταλιστές του τουρισμού, ξενοδόχοι, εφοπλιστάδες, μαγαζάτορες, τρίβουν τα χέρια τους για το νέο γύρο κερδοφορίας και ξεζουμίσματος των εργαζομένων, που φυσικά ούτε η πανδημία δεν θα μπορούσε να την σταματήσει. Από την περσινή χρονιά, όπως και φέτος, το δήλωσαν ευθαρσώς και το έκαναν πράξη, το κέρδος είναι το παν, η υγεία των εργαζομένων στα σκουπίδια.
Τα ΑΜΕΑ αγωνίζονται και όπως μπορούμε θα είμαστε δίπλα στα αιτήματά τους. Ο αγώνας τους είναι πρωτοπόρος και δίνει μαθήματα συνέπειας και γείωσης, τη στιγμή που τμήματα της κοινωνίας ακολουθούν σκοταδιστικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις για σειρά ζητημάτων που αφορούν τη ζωή.
 |
| Σκίτσο της Ε.Π. |
Η βία, η επιβολή, τα βασανιστήρια, τα κάθε είδους δολοφονικά ένστικτα, η ματσίλα και οι ροπαλοφόροι, η χρήση των όπλων, η απανθρωπιά ως μεταχείριση ανθρώπων, η καταπάτηση της ελευθερίας και της ανθρώπινης υπόστασης είναι όλα δομικά στοιχεία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Μέλη, φίλοι και φίλες της Βίδας μοίρασαν πλατιά δελτίο για το Γυναικείο ζήτημα που εμπεριέχει τα παρακάτω κείμενα:
Επ’ αφορμή των πανελλαδικών συλλαλητηρίων που διαφημίστηκαν από τα ΜΜΕ και τον αστικό τύπο και στην Αθήνα τουλάχιστον φαίνεται να «ηγεμονεύει» ο γιατρός καρδιολόγος Φαίδων Βόβολης, βάζουμε κάποια ερωτήματα προς την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ερωτήματα ζύμωσης ας πούμε.
Ο αγώνας για υγεία, στέγαση, παιδεία, εργασία με δικαιώματα, ελεύθερα βουνά και δάση, νερό, τροφή, οξυγόνο πρέπει να γίνει ενιαίος και παλλαϊκός και να συμπαρασύρει κάθε πολιτικό υποκείμενο που αναφέρεται στην ταξική πολιτική και θέλει να υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και την απελευθερωτική πάλη του προλεταριάτου.
Έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο διάφορες ανακοινώσεις εργοδοτών περί «προστασίας» της υγείας των εργαζομένων αλλά και των πελατών. Είμαστε στο τέταρτο κύμα πανδημίας και πρέπει να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή για το πώς οι καπιταλιστές και ο επιχειρηματικός κόσμος αντιμετώπισε την υγεία των εργαζομένων.
Με κείμενό τους από τις φυλακές, οι τούρκοι και κούρδοι αγωνιστές που δικάζονται αυτές τις μέρες στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, καταγγέλλουν τα αίσχη που διαπράχτηκαν σε βάρος τους (αναλυτικό ρεπορτάζ μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ).
Κείμενο για την ίδια υπόθεση μας έστειλε και η Πόλα Ρούπα, συγκρατούμενη των δύο αγωνιστριών που δικάζονται.
 |
| Διαδήλωση στη Βραζιλία που μετρά πάνω από 530.000 νεκρούς από Covid-19 |
Το ζήτημα της υγείας, για το πώς δηλαδή οι αστικές κυβερνήσεις φροντίζουν και γιατροπορεύουν τους αρρώστους ενός κράτους, έχει ταξικά χαρακτηριστικά. Εκεί αποτυπώνονται με όλη τη μεγαλοπρέπεια οι ταξικές αντιθέσεις. Στο σύστημα υγείας βλέπει κανείς με γυμνό μάτι το τι σημαίνει να ανήκεις στην εργατική τάξη και ποιες υπηρεσίες υγείας παρέχονται στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Στο ζήτημα αυτό είναι που έδειξαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις το πόσο μετράει η υγεία του λαού μας για αυτές. Ειδικά κατά την μνημονιακή περίοδο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ο λαός μας είναι συνεχώς με το χέρι στη τσέπη για να καλύπτει υγειονομικές ανάγκες.
Ξεκίνησαν οι προβολές του ντοκιμαντέρ Καινούργιος Ουρανός του Γιάννη Ξύδα (με πλήθος συνεργατών). Ένα ντοκιμαντέρ για τις γυναίκες μαχήτριες του ΔΣΕ. Αντιγράφουμε και δε μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με την παρουσίαση των συντελεστών:
Από την συμμετοχή στην διεθνιστική συναυλία του Grup Yorum στην Αθήνα στις 8 Ιούλη του 2021.
Εκτέλεση του ομώνυμου τραγουδιού ύμνου στον λαϊκό ήρωα κομμουνιστή Μιχάλη Μπεζεντάκο: Κώστας Τσιγώνιας, Σάκης Νικολετόπουλος, Σωτήρης Τσόγκας, Αργύρης Νικολάου.
Η εικόνα: Βράδυ Πλατεία Πρωτομαγιάς πραγματοποιείται πάρτι. Περασμένη η ώρα για παιδιά. Πόσο μάλλον για μικρά και ανήλικα. Ανάμεσα από τα σώματα των ενηλίκων και τις παρέες που άκουγαν μουσική, ένα μικρό κοριτσάκι με κοτσιδάκια μαζεύει γυάλινα μπουκάλια μπύρας. Δεν θα ήταν πάνω από πέντε χρονών. Φρίκη. Στην άκρη την περίμενε και την καθοδηγούσε ένας ενήλικας. Της έδειχνε με το δάχτυλο που να κατευθυνθεί για να μαζέψει κι άλλα κι άλλα... Στην παρέμβαση κάποιων προσποιήθηκε ότι δεν καταλάβαινε ούτε αγγλικά, ούτε γαλλικά… Από πού να το πιάσεις… Καπιταλιστική κρίση, περιθωριοποίηση, εξαθλίωση, εργασία ανηλίκων…
Σύντροφοί μας αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων. Η κατάσταση για το αναπηρικό κίνημα είναι πραγματικά δύσκολη. Οι κυβερνήσεις στέλνουν πλέον στον Καιάδα χιλιάδες ανθρώπους. Η πανδημία έφερε ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια. Τα ΑμεΑ χωρίς κλάψες και σε ρήξη με τη λογική της επαιτείας όχι μόνο παλεύουν, μα είναι και στη πρώτη γραμμή του αγώνα. Την ίδια ώρα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δυσφορεί και υπομένει την επίθεση του Κεφαλαίου αντί να αντιστέκεται στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων. Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων.
Tην Πέμπτη 8/7, θα πραγματοποιηθεί συναυλία διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους Grup Yorum στο γεωπονικό πανεπιστήμιο (Ιερά Οδός 75). Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος, στέλνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές στην Τουρκία.
Στον χώρο της συναυλίας θα υπάρχει τραπεζάκι με υλικό και εκδόσεις του περιοδικού Βίδα.
Παρακάτω δημοσιεύουμε κείμενο από εργαζόμενες/ους στο καφεκοπτείο «KALDI» για δύο περιστατικά απόπειρας βιασμού από το ένα εκ των δύο αφεντικών.
Ως απάντηση, σήμερα (3/7), πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στη γειτονιά της Νεάπολης Εξαρχείων, όπου βρίσκεται το καφέ kaldi, ενάντια στα περιστατικά έμφυλης βίας και σεξουαλικής κακοποίησης στους χώρους που ζούμε και κυκλοφορούμε. Η διαδήλωση καλέστηκε από τη Φεμινιστική συλλογικότητα Sabbat και από εργαζόμενους/ες. Συμμετείχαμε με τους δεκάδες διαδηλωτές, μοιράζοντας δελτίο με θέσεις της Βίδας για το Γυναικείο ζήτημα και τα τελευταία περιστατικά σε Γλυκά Νερά και Πετράλωνα.
Έχει γίνει πια σαφές στη χώρα μας με τον πιο τραγικό τρόπο, ότι ο καπιταλισμός παράγει τα εγκλήματα που του ταιριάζουν. Η ιστορική κοινωνικοπολιτική συνθήκη στην οποία τελούνται αυτά τα αποτρόπαια σεξιστικά εγκλήματα δεν είναι καθόλου τυχαία. Μια δεκαετία κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, με καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα μας, σημαίνει μια δεκαετία αποτροπιασμού από πλευράς της αστικής τάξης.
Ενώ συνεχίζεται η καθημερινή απώλεια συνανθρώπων μας και γνωρίζουμε όλοι μας το πώς η κυβέρνηση και με τι κριτήρια άνοιξε «επιστημονικά» τις αγορές, με τους εργαζόμενους να συνωστίζονται σε ΜΜΜ και χώρους δουλειάς. Ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι η υγεία του λαού στηρίζεται στο φιλότιμο και στην κοινωνική ευθύνη που όλοι προσπαθούμε και καταβάλουμε, μιας και γνωρίζουμε ότι για την εργατική τάξη αν ο ιός της χτυπήσει τη πόρτα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Ενώ ξέρουμε πλέον ότι η κλοπή που έγινε στους μισθούς μας (και) με την υποτίμηση του ΕΣΥ είναι εγκληματική. Κάθε εργαζόμενος που χάνεται από τον θανατηφόρο ιό χωρίς να μπορεί να μπει σε ΜΕΘ, χωρίς να έχει πρόσβαση σε υγειονομική στήριξη είναι έγκλημα και κάποιοι έχουν ευθύνες. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα πρωτόγνωρα στη χώρα μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, βλέπουμε πως η εργατική τάξη δεν συνειδητοποιεί τη ταξική της υποχρέωση για πάλη ενάντια στον ταξικό εχθρό.
