Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Σημειώσεις πάνω στη δίκη για τους πυροβολισμούς σε βάρος των μεταναστών - εργατών από τη Μανωλάδα

manΜην εθελοτυφλείς!
Η Μανωλάδα είναι κοντά... Το μέλλον μας είναι χωρίς αφεντικά!
Στις 30 Ιούλη 2014, διαδραματίστηκε στα δικαστήρια της Πάτρας το τελευταίο επεισόδιο της δίκης του μεγαλοτσιφλικά Βαγγελάτου και των επιστατών – μπράβων του. Ο λόγος ήταν ότι οι τελευταίοι είχαν επιτεθεί με καταιγισμό πυροβολισμών σε δεκάδες μετανάστες-εργάτες γης στη νέα Μανωλάδα Ηλείας, οι οποίοι διεκδικούσαν με μαζική κινητοποίηση τα δεδουλευμένα 6 μηνών. Η απόφαση ήταν αθωωτική για το βασικό αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων και για τους τέσσερις, ενώ δύο από τους μπράβους του Βαγγελάτου κρίθηκαν ένοχοι για την απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών, ποινή όμως που είναι εξαγοράσιμη και έχει ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι να εκδικαστεί η έφεση.
Η δίκη είχε ξεκινήσει από τις 6 Ιουνίου και διεξήχθη μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας με εκφοβισμούς και προπηλακισμούς σε βάρος των μεταναστών που ήταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ξυλοδαρμός βασικού μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη, ο οποίος δέχτηκε επίθεση στην παράγκα που μένει στη Μανωλάδα, όταν άγνωστοι μπήκαν σε αυτή και απαίτησαν να μην παρουσιάζεται στη δίκη απειλώντας ότι θα τον σκοτώσουν. Το σκηνικό τρομοκρατίας στα δικαστήρια της Πάτρας συμπλήρωναν οι προπηλακισμοί εις βάρος των αλληλέγγυων στους μετανάστες-εργάτες από τις ισχυρές δυνάμεις καταστολής, τους μπράβους του Βαγγελάτου αλλά και το γνωστό υπερασπιστή τραμπούκων, μαφιόζων, δολοφόνων, φασιστών και λοιπών καθαρμάτων, Α. Κούγια, συνήγορο υπεράσπισης του Βαγγελάτου. Από κοντά και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ που απέκρυπταν την έκβαση της δίκης και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε αυτή, εξυπηρετώντας για ακόμα μια φορά τα συμφέροντα των αφεντικών και του κράτους που τους υποθάλπει.
Η έκβαση της συγκεκριμένης δίκης δεν μας προξενεί ιδιαίτερη έκπληξη. Αντίθετα, επιβεβαιώνει τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιοσύνης, καθώς ο μοναδικός νόμος που ισχύει στο καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτός που επιβάλλουν τα αφεντικά και επισφραγίζει το κράτος, καταστρατηγώντας κάθε εργατικό κεκτημένο.
Τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια γενικευμένη προσπάθεια από την πλευρά του κράτους και του κεφαλαίου για να επαναρυθμίσουν προς όφελος τους τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτήν τη νέα εργασιακή πραγματικότητα εντάσσονται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση του βασικού μισθού, η νομιμοποίηση των μαζικών απολύσεων, η επιστράτευση και η παρανομοποίηση των απεργιών, καθώς και, όπως αποδεικνύει η συγκεκριμένη δίκη, η νομιμοποίηση των πυροβολισμών απέναντι στους εργάτες. Η δίκη αυτή θα έχει αντίκτυπο σε όλη την εργατική τάξη, ντόπια και ξένη, αφού αποτελεί κομμάτι της επίθεσης των αφεντικών και συμβάλλει με τη σειρά της στην εδραίωση όλων των παραπάνω συνθηκών. Οι μετανάστες-εργάτες, ως το πιο ευάλωτο κομμάτι των εργαζομένων, βρέθηκαν στο στόχαστρο σε μια πειραματική κατάσταση για τα αφεντικά. Όμως, η επίθεση στη Μανωλάδα δεν ήταν απλά μια επίθεση εναντίον τους, αλλά στόχευε συνολικά στην εργατική τάξη και ως τέτοια πρέπει να συνεχίσουμε να την αντιλαμβανόμαστε. Είναι μια παρακαταθήκη για τα αφεντικά ώστε να εδραιώσουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το καθεστώς σκλαβιάς και εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Ένα ακόμα βασικό διακύβευμα αυτής της δίκης αποτέλεσε η αθώωση όλων των κατηγορουμένων από την κατηγορία  της εμπορίας ανθρώπων (trafficking), καθώς αυτό εντασσόταν στο κατηγορητήριο, ενώ δεν υπήρχε προηγούμενο δεδικασμένο στην Ελλάδα. Το trafficking ανθρώπων αφορά τον εξαναγκασμό ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων προκειμένου να δεχτούν τον έλεγχο ενός άλλου ατόμου με σκοπό την εκμετάλλευση. Θύματα του trafficking μπορεί να είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται ως σύγχρονοι οικονομικοί δούλοι σε βαριές, επικίνδυνες και παράνομες εργασίες.  Η καταδίκη λοιπόν των συγκεκριμένων κατηγορούμενων για δουλεμπόριο, κάτι που σε δικονομικό επίπεδο επιβεβαιώθηκε πολλές φορές στη δικαστική αίθουσα, θα αποτελούσε δικαστικό προηγούμενο το οποίο θα λειτουργούσε ως παρακαταθήκη για μελλοντικές δίκες με αντίστοιχο κατηγορητήριο. Μέσα σε αυτό θα μπορούσαν να ενταχθούν μια μεγάλη πλειοψηφία μεγαλοτσιφλικάδων και αφεντικών, οι οποίοι συμμετέχουν στο δουλεμπόριο “ψωνίζοντας” από αυτό φθηνό εργατικό δυναμικό.
Άλλωστε, η συγκεκριμένη υπόθεση μας βοηθάει να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την παγίωση της δεξιάς στροφής του ελληνικού πολιτικού σχηματισμού, του κράτους και των μηχανισμών του δηλαδή, που εδώ και μερικά χρόνια στοχοποιούν, προετοιμάζουν και εξαπολύουν την πιο λυσσαλέα επίθεση σε βάρος των πιο άγρια εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας, αλλά και όσων αντιστέκονται έμπρακτα στην επίθεση αυτή. Γιατί δεν ξεχνάμε ότι δυο χρόνια πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε επιχειρήσεις ενάντια στους φτωχούς και τους αγωνιζόμενους (τους «λαθρομετανάστες», τους «συνδικαλιστές» και τους «κουκουλοφόρους» όπως χαρακτηριστικά τόνιζε) για την απρόσκοπτη επιβολή της νέας μνημονιακής πραγματικότητας. Τα αστυνομικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα, οι ξυλοδαρμοί από πλευράς μπάτσων και αφεντικών ενάντια σε ξένους εργάτες γης στη Σκάλα Λακωνίας, οι ρατσιστικοί νόμοι, το κρατικό κυνήγι μαγισσών εναντίον οροθετικών γυναικών, άστεγων, τοξικομανών και Ρομά,  οι δολοφονικές ομάδες κρούσης των νεοναζί είναι κομμάτια της ίδιας πολιτικής στρατηγικής στην κατεύθυνση της κυριαρχίας του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Και όλα αυτά παράλληλα με τις απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, την επιστράτευση απεργών. Παράλληλα με την καταστολή των διαδηλώσεων, τις  εισβολές σε πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους αγώνα (καταλήψεις και στέκια), τις διώξεις, τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι η συλλογική δύναμη των καταπιεσμένων και να παλέψουμε στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αδιαμεσολάβητης δράσης, ώστε να οικοδομηθεί ένα μέτωπο αγώνα και αλληλεγγύης, ικανό να οργανώσει τις άμυνες στη νέα επίθεση της εξουσίας. Να αντισταθούμε εδώ και τώρα προτάσσοντας δομές οριζόντιας συλλογικής δράσης ντόπιων και μεταναστών.
Απέναντι στις διαρκώς επιθετικότερες κινήσεις των αφεντικών σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, να απαντήσουμε με ενδυνάμωση και σύνδεση των κοινωνικών και ταξικών μετώπων και δομών σε όλα τα επίπεδα. Να εκμεταλλευτούμε τα κενά και τις αντιφάσεις που εμφανίζονται στον κυρίαρχο λόγο οξύνοντας την κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Να αρνηθούμε κάθε αφομοιωτική πρόταση, που στόχο έχει να εξανθρωπίσει το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού ή επιχειρεί την καλύτερη διαχείριση των οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων του. Αν η κρίση δίνει την ευκαιρία στους κυρίαρχους να διαλύει και να ρυθμίζει εκ νέου προς όφελος τους, τους όρους εκμετάλλευσης, τότε δίνει και σε εμάς, τους εκμεταλλευόμενους, την ευκαιρία να απορυθμίσουμε μία και καλή την καπιταλιστική λειτουργία και να θέσουμε τους νέους όρους για τον ολικό κοινωνικό μετασχηματισμό και την κοινωνική χειραφέτηση, μέσω της κοινωνικής επανάστασης.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών
Πάτρα, Αύγουστος 2014

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

600 εργαζόμενοι των super market “Λάρισα” απλήρωτοι 14 μήνες

«Οι 600 εργαζόμενοι, που δουλεύαμε πολλά χρόνια στα Σούπερ Μάρκετ Λάρισα, βγάζοντας μεγάλα κέρδη για τους μεγαλομετόχους τους, σήμερα βρισκόμαστε ένα βήμα πριν και την τυπική απόλυση, αφού εδώ και 3 μήνες τα Σούπερ Μάρκετ Λάρισα, είναι κλειστά, αλλά και απλήρωτοι για 14 μήνες.
Μας μείωσαν 2 φορές τους μισθούς μας (συνολικά κατά 30%) τα τελευταία δυο χρόνια, απέλυσαν αρκετές δεκάδες συναδέλφους μας, τάχα για να σώσουν την επιχείρηση. Την επιχείρηση όμως την καταχρέωσαν οι εργοδότες με 35.000.000 ευρώ και τώρα κάνουν πως ψάχνουν λύση.
Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα όσα λέει, η κάθε ομάδα των μετόχων, ότι ενδιαφέρονται να βρουν λύση. Διαπιστώσαμε επανειλημμένα ότι παίζουν επιχειρηματικά παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων και των προμηθευτών και δεν νοιάζονται, παρά για τα δικά τους συμφέροντα. Σ’ αυτά τα παιχνίδια τους, δεν πρόκειται να μας κάνουν συνενόχους, για να κερδίσουν ξανά οι μεγαλομέτοχοι.
Ενωμένοι και με την στήριξη του Σωματείου Εμπορουπαλλήλων Λάρισας και του Εργατικού Κέντρου Ν. Λάρισας, διεκδικούμε:
- Από τους νυν ιδιοκτήτες να μας εξοφλήσουν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα μας και να πληρώσουν όλες τις εισφορές στο ΙΚΑ.
- Να διασφαλισθούν όλες οι θέσεις εργασίας σε περίπτωση πώλησης, με αναγνώριση όλων των μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων μας».
http://www.agronews.gr/news/companies/arthro/117568/aplirotoi-oi-600-upalliloi-ton-souper-market-larisa/

Συνεχίζοντας τον αγώνα τους για την καταβολή των δεδουλευμένων και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, οι εργαζόμενοι στα καταστήματα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ «Λάρισα» έκαναν προχτές νέα συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας και στη συνέχεια παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία της Αποκεντρωμένης Περιφερειακής Διοίκησης Θεσσαλίας.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8081803&publDate=28/8/2014

Στη Γενική Συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας στις 22/8 , η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δήλωσαν την άρνησή τους να δεχτούν την πρόταση από την πλευρά της εργοδοσίας και άλλων τοπικών παραγόντων για «κούρεμα» των οφειλομένων από τη μεριά της επιχείρησης, ούτως ώστε να καταστεί δυνατή με κάποιο τρόπο η επαναλειτουργία της.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8076735&publDate=23/8/2014

 Η εταιρεία έχει 42 καταστήματα που έχουν κλείσει σχεδόν όλα, ενώ προμηθευτές έχουν κινήσει διαδικασίες κατασχέσεων. Διαδόθηκε πως πουλήθηκε σε εταιρεία του ομίλου Μαρινόπουλου, αλλά στους εργαζόμενους εμφανίστηκε άλλη εταιρεία σαν διαχειρίστρια που πρότεινε κούρεμα οφειλών χωρίς επιτυχία. Πριν μερικούς μήνες απολύθηκαν εργαζόμενοι γιατί δεν υπέγραψαν νέες συμβάσεις με μειωένες αποδοχές.
Οι εργαζόμενοι είναι σε συνεχείς κινητοποιήσεις με πιο πρόσφατη τη συγκέντρωση στο Εργατικό κέντρο και πορεία προς την περιφέρεια προχτές.

28 Αυγούστου 1997: Φεύγει από τη ζωή η Σωτηρία Μπέλλου

swtiria_mpellouΤο 1943, η Σωτηρία θα συλληφθεί από τους Γερμανούς στην Καισαριανή, καθ’ υπόδειξη ενός ντόπιου καταδότη. Την μεταφέρουν στην Μέρλιν και την βασανίζουν για τρεις μέρες. Ακολουθεί η φυλάκισή της μέχρι το 1944 όπου με την απελευθέρωση την αφήνουν ελεύθερη. Γνωρίζεται με τον Χαρίλαο Φλωράκη και στα Δεκεμβριανά λαμβάνει μέρος στις αιματηρές μάχες του ΕΛΑΣ στην Καισαριανή. Με την έναρξη του εμφυλίου, η Σωτηρία Μπέλλου συλλαμβάνεται ξανά από τους χωροφύλακες και γνωρίζει έναν νέο κύκλο ξυλοδαρμών και βίας λόγω των φρονημάτων της. Την κρατάνε με άλλους κομμουνιστές και αριστερούς στο υπόγειο της οδού Βουκουρεστίου, στο καμπαρέ «Κιτ-Κατ». Αργότερα αφήνεται ξανά ελεύθερη και πιάνει δουλειά στο μαγαζί του «Τζίμη του Χοντρού» με τον Τσιτσάνη. Στο μαγαζί θα γνωρίσει και νέες περιπέτειες το 1946. Μια βραδιά μια παρέα από χίτες μπαίνουν στο μαγαζί και της ζητάνε να πει το «Του αετού ο γιός». Η Μπέλλου που δεν ανέχεται να σκύβει κεφάλι για κανέναν του απαντά «Α πάενε ρε» και τότε οι χίτες της ορμάνε και την ξυλοφορτώνουν. «Έξι άτομα με βαράγανε στο πάλκο αλλά αυτό που με πόνεσε πιο πολύ ήταν που δεν σηκώθηκε ένας άντρας να με υπερασπιστεί» λέει η ίδια για το περιστατικό.

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Κόκκινος πολιτοφύλακας “Αρτιόμ”: “Δεν πήγαμε εμείς στον πόλεμο, ο πόλεμος ήρθε σ’ εμάς!”

l8dw3xjklxcΜεταφράζουμε συνέντευξη του πολιτοφύλακα με την κωδική ονομασία “Αρτιόμ” που μάχεται στην περιοχή του Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας. Ο “Αρτιόμ” είναι μέλος της αριστερής ουκρανικής οργάνωσης Μπορότμπα (Borotba) απ’ το site της οποίας αντλήσαμε τη συνέντευξη. Ο τραυματισμός του κι η νοσηλεία του σε νοσοκομείο έδωσε την ευκαιρία να παραχωρήσει αυτή τη συνέντευξη στον Viktor Shapinov.
Σύντροφε, πες μου, πώς εντάχθηκες στην πολιτοφυλακή;
Όταν ξεκίνησαν τα γεγονότα της πλατείας Maidan είχα ένα προαίσθημα ότι αυτή τη φορά η δεξιά αντιπολίτευση είχε φτάσει σ’ ένα πιο επικίνδυνο επίπεδο. Σε σύγκριση με την “Πορτοκαλί” επανάσταση του 2004, το 2014 υπήρχαν ήδη πολλοί, οργανωμένοι, έτοιμοι εθνικιστές νέοι με καλή χρηματοδότηση. Οι υπερ-εθνικιστικές ομάδες είχαν αναπτυχθεί και ωριμάσει. Επομένως, υπήρχε η αίσθηση ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα έφταναν στο χείλος του εμφυλίου πολέμου. Η διαιρετική τομή στην κοινωνία προϋπήρχε αλλά ήταν, ας πούμε, ένας εμφύλιος σε ηθικό επίπεδο, και τώρα οι εθνικιστές είχαν την πραγματική ευκαιρία να δείρουν, ν’ ακρωτηριάσουν και να σκοτώσουν τους αντιφρονούντες και να το κάνουν υπό την κρατική ενδυμασία. Όταν είδα το θάνατο αθώων πολιτών και τη διάθεση αποδοχής λιγοστών “υπερ-Ουκρανών” πατριωτών, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε όλοι να διαλέξουμε πλευρά. Είχαμε μείνει με μόνο μία λύση για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Σε αυτή την κατάσταση, βγήκα απλά έξω και άρχισα να βοηθάω την πολιτοφυλακή.
Σε ποιον σχηματισμό της πολιτοφυλακής μάχεσαι;
Στον Ενιαίο Νοτιο-Ανατολικό Στρατό.
Τι είδους επιχειρήσεις έχεις διεξάγει;
Ας παραμείνει αυτό ένα στρατιωτικό μυστικό προς το παρόν.
Ήταν δύσκολο το πέρασμα από το να είσαι ένας αριστερός ακτιβιστής στη ζωή του μαχητή;
Ήταν δύσκολο να καταλάβεις τι συνέβαινε και να φτιάξεις ένα σύστημα ερμηνείας της ουσίας του πολέμου. Έγινε πολύ εύκολο αμέσως όταν στο Λουχάνσκ (Lugansk) συνάντησα κομμουνιστές που αρνήθηκαν να υπακούσουν τις αποφάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας και τολμηρά μπήκαν στο δρόμο της πάλης. Και ανάμεσα σε κάποιους στρατιώτες ένιωσα το πνεύμα του Ντονμπάς το οποίο πάντοτε έκλινε προς τον αγώνα εναντίον των πλουσίων, προς το σοσιαλισμό. Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ κάτι τέτοιο φαίνεται έντονα. Και η ειρηνική ζωή στην πραγματικότητα δεν ήταν εντελώς ειρηνική. Έχω οδυνηρές αναμνήσεις από τους εθνικιστές που περιδιάβαιναν τους δρόμους του Ντονιέτσκ και του Λουχάνσκ (για παράδειγμα, τους φανατικούς των ομάδων ποδοσφαίρων) – απ’ το πως παλεύαμε να ανοίξουμε τα μάτια του κόσμου για τη διαφαινόμενη απειλή της εγκαθίδρυσης ενός εθνικιστικού καθεστώτος. Ο πόλεμος ήδη μαινόταν, ο πρόλογος του πολέμου, αν θες. Οι άνθρωποι επιθυμούν διακαώς να επιστρέψουν στην ειρηνική ζωή για να δημιουργήσουν μια νέα χώρα με τα ίδια τους τα χέρια.
Πώς τραυματίστηκες;
Κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της ηρωικής πόλης του Λουχάνσκ από το βαρύ πυροβολικό. Η πολιτοφυλακή δεν πολεμάει μόνο στην πρώτη γραμμή αλλά έχει και την ευθύνη να προστατεύει τον άμαχο πληθυσμό όσο περισσότερο γίνεται κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών, ακόμα και με κόστος την ίδια τους τη ζωή. Οι άνθρωποι το’ χουν ήδη σε μεγάλο βαθμό συνηθίσει αλλά υπάρχει ακόμα σύγχυση, αποδιοργάνωση. Ούτε παλαιότερα θεωρούσαμε ότι οι τιμωρητικές βολές σε κατοικημένες περιοχές ήταν τυχαίες αλλά τώρα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Επομένως οι άνθρωποι στο Λουχάνσκ έχουν γίνει πιο πειθαρχημένοι.
Πώς αξιολογείς την προοπτική των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Ντονμπάς;
Αν κοιτάξεις το χρονολόγιο της σύγκρουσης από την πολύ αρχή της, θα δεις πως οι πολιτοφυλακές μεγάλωσαν και δυνάμωσαν. Εντούτοις, οι δυνάμεις είναι άνισες προς το παρόν. Όμως έχουμε έναν ακόμη σύμμαχο, όχι μικρότερης σημασίας και λιγότερο επικίνδυνο για τον εχθρό. Οι μπολσεβίκοι θα καταλάβουν τη σημασία του. Αυτός ο σύμμαχος είναι η αντιπολεμική προπαγάνδα ανάμεσα στους Ουκρανούς στρατιώτες. Οι Μπολσεβίκοι έκαναν μια τέτοια καμπάνια ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ακριβώς 100 χρόνια πριν. Αν όλο και περισσότεροι Ουκρανοί, που μάχονται για τα συμφέροντα των Ουκρανών και Δυτικών καπιταλιστών, αρνηθούν να πολεμήσουν ή οργανώσουν τις δικές τους επιτροπές στρατιωτών εναντίον του πολέμου, το πράγμα θα έχει λήξει. Κι αυτή η τάση είναι ήδη εμφανής.
Υπάρχουν δύο πιθανότητες. Είτε τα ουκρανικά στρατεύματα θα ισοπεδώσουν εντελώς το Ντονμπάς και θα χύσουν το αίμα του, είτε μια ριζοσπαστική αλλαγή θα συμβεί σύντομα και θα πετάξουμε τους εκτελεστές έξω απ’ τις νεαρές δημοκρατίες. Βλέπεις, η ειρήνη δεν είναι πλέον πιθανή στο Ντονμπάς υπό την εξουσία της χούντας. Αν η πολιτοφυλακή ηττηθεί, μια περίοδος αντίδρασης θα αρχίσει, με ευθεία γενοκτονία και τρόμο ενάντια στον πληθυσμό. Κι οι τοπικοί “καταδότες” βοηθούν κάτι τέτοιο. Μπορείς να φανταστείς ένα ενιαίο γιουγκοσλαβικό κράτος μετά από έναν ολοκληρωτικό πόλεμο; Είναι αδύνατον. Μόνο που σε σύγκριση με το γιουγκοσλαβικό μακελειό δεν έχουμε κανένα μίσος προς καμία συγκεκριμένη εθνότητα. Αν οι εκτελεστές έλεγχαν το Ντονμπάς, θα έπρεπε να διατηρούν μόνιμα στρατιωτικές μονάδες εδώ και να κοιμούνται με τα όπλα τους. Γιατί αυτός δεν είναι ένας πόλεμος των Ρώσων εναντίον των Ουκρανών. Αυτός είναι ένας εμφύλιος πόλεμος όπου η χούντα πολεμάει ενάντια στους αντιφασίστες.
Ο ουκρανικός στρατός δεν είναι πλέον τόσο αδύναμος όσο στην αρχή του πολέμου. Πώς βλέπεις το ηθικό “από μέσα” – μπορούν να τα καταφέρουν οι πολιτοφυλακές; Είναι δυνατόν να αντισταθούν οι Λαϊκές Δημοκρατίες;
Οι πολιτοφυλακές μπορούν να τα βγάλουν πέρα γιατί τώρα οι πολιτοφυλακές δεν είναι μόνο οι μαχητές αλλά και το υπόλοιπο έθνος. Υποσυνείδητα, σχεδόν όλοι έχουν κινητοποιηθεί για να πολεμήσουν. Οποιοδήποτε μικρό πραγματάκι μπορεί να αποτελέσει ανεκτίμητη βοήθεια, κάθε λεπτομέρεια είναι μέρος του κοινού αγώνα των ανθρώπων. Χωρίς τη στήριξη των ανθρώπων, τίποτα δεν θα ‘χε γίνει. Οι άνθρωποι δεν θέλουν πια να ζήσουν με τον παλιό τρόπο. Οι άνθρωποι θέλουν στ’ αλήθεια ειρήνη και ηρεμία αλλά όλοι τους αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η ουκρανική κυβέρνηση δεν θα προσφέρει τίποτα παρά τρόμο και φτώχεια.
115515961_kommunistΕίναι πιθανό να βγείτε στην αντεπίθεση;
Θα υπάρξει αντεπίθεση αλλά όχι τόσο σύντομα όσο το θέλουν όλοι. Κι εμείς το θέλουμε. Η αμυντική τακτική εκνευρίζει πολλούς. Χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο.
Ήσουν ενεργό μέλος στο AntiMaidan κίνημα, μέλος της αριστερής οργάνωσης Μπορότμπα, η οποία έχει defacto τεθεί εκτός νόμου απ’ τις ουκρανικές αρχές. Τώρα η πόλη στην οποία ζούσες με την οικογένειά σου έχει καταληφθεί απ’ τα στρατεύματα της χούντας του Κιέβου. Υπάρχει κίνδυνος για τους συγγενείς και φίλους σου; Έχουν μείνει ή έχουν φύγει;
Όπως ήταν φυσιολογικό, μετακίνησα τους συγγενείς μου νωρίτερα. Ο θείος μου έμεινε και βοηθάει τον κοινό αγώνα. Μερικοί σύντροφοι έφυγαν, αλλά πολλοί παρέμειναν.
Στα ΜΜΕ υπάρχουν αρκετές ιστορίες για το πως οι ντόπιοι στο Ντονμπάς δεν θέλουν τους πολιτοφύλακες και δεν τους υποστηρίζουν. Λέγεται, ότι οι περισσότεροι πολιτοφύλακες είναι ξένοι μαχητές απ’ τη Ρωσία, Τσετσένοι, Οσέτιοι κλπ. Τι πιστεύεις, υπάρχει καθόλου αλήθεια σ’ αυτές τις αιτιάσεις;
Πάνω σ’ αυτό το θέμα θα ήθελα να δώσω μια πιο λεπτομερή απάντηση. Για τους κατοίκους του Ντονμπάς είναι διαφορετικό. Είναι ένας εμφύλιος πόλεμος. Η συντριπτική πλειονότητα φυσικά προσφέρει ο,τι βοήθεια γίνεται ή μας υποστηρίζει παθητικά. Ένα παράδειγμα είναι η αντίδραση του πληθυσμού στην εμφάνιση φαλαγγών της πολιτοφυλακής σε κάποια συγκεκριμένη πόλη. Οι άνθρωποι χαιρετούν με τα χέρια τους και φωνάζουν λόγια ευγνωμοσύνης στους πολιτοφύλακες κ.ο.κ. Πολλές γιαγιάδες ραντίζουν τους πολιτοφύλακες που περνούν. Γενικά, υπάρχει μια αίσθηση ενότητας με τους ανθρώπους. Είμαστε ένας για όλους και όλοι για έναν. Όμως υπάρχει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων, αυτών που περιμένουν την ευκαιρία να στείλουν τους γείτονές τους στα χέρια της ουκρανικής μυστικής αστυνομίας, όπως έκαναν στη Μαριούπολη. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι αντίθετοι σ’ εμάς οι οποίοι απλά δε νοιάζονται αρκεί που κάποιος έχει ανοίξει ένα ATM στο χωριό. Γενικά, η διάθεση των ανθρώπων στο Ντονμπάς είναι ριζοσπαστικοποιημένη. Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να τιμωρήσουν τους πληροφοριοδότες. Όμως η πολιτοφυλακή, φυσικά, προσπαθεί να ματαιώσει κάθε πράξη αυτοδικίας.
Όσο για τους ξένους στην πολιτοφυλακή. Ναι, υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι. Οσετοί, Τσετσένοι, Ρώσοι και Ουκρανοί. Είμαστε όλοι διεθνιστές και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό. Γιατί αν, θεός φυλάξοι, ένα απ’ τα αδέρφια είχε πρόβλημα σπίτι του, οι ίδιοι Ρώσοι, Ουκρανοί, Σέρβοι και Οσετοί, για παράδειγμα, θα έρχονταν να τον βοηθήσουν. Αυτή είναι η ουσία του διεθνισμού. Η σπονδυλική στήλη της πολιτοφυλακής είναι ντόπιοι νέοι και άντρες. Ακόμα κι ο παππούς μου, που είναι βετεράνος πολέμου, ήθελε να ενταχθεί. Εμείς πάντοτε ήμασταν πολύ φιλειρηνικοί άνθρωποι στο Ντονμπάς. Στη διάρκεια αυτού του πολέμου, πολλοί έχουν γίνει πολεμιστές που ξέρουν πως να υπερασπιστούν τα εδάφη τους και τις ιδέες τους. Επομένως οι άνθρωποι του Ντονμπάς δεν θα παραδοθούν, ακόμα κι αν καταληφθούν οι πρωτεύουσες. Ο αγώνας δεν θα σταματήσει μέχρι να κατακτήσει το Ντονμπάς την ανεξαρτησία του.
Ναι, υπάρχουν διεθνιστές, όχι μισθοφόροι. Είναι στο σπίτι τους. “Πώς γίνεται αυτό;” θα ρωτήσεις. Απλά. Το Ντονμπάς είναι ένα λίκνο εθνών. Υπάρχουν πολλές εθνικότητες εδώ. Για τους Σέρβους, υπάρχουν λίγες μόνο περιοχές που ιστορικά κατοικούνταν απ’ αυτούς. Οποιοσδήποτε έρθει από οπουδήποτε στον κόσμο θα βρει ένα σπίτι εδώ. Μετά απ’ αυτό δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεχάσουν το Ντονμπάς. Είμαστε όλοι “Ντονμπάσιοι”. Όπως λέμε καμιά φορά – είμαστε όλοι διαφορετικοί αλλά είμαστε όλοι κόκκινοι. [χαμογελάει]
Τι αποτρέπει τους κατοίκους του Ντονμπάς απ’ το να ενταχθούν μαζικά στην πολιτοφυλακή και να προστατεύσουν τη γη τους;
Κατά τη γνώμη μου, αυτό οφείλεται στην έλλειψη μιας καθαρής ιδεολογικής γραμμής που θα κατανοούν οι άνθρωποι. Αυτό κι ο φόβος να χάσουν μια κούπα μπύρας τις βραδιές ή να χαθούν στη φωτιά του πυροβολικού Grad”. Όμως υπάρχει μια ξεκάθαρη ιδέα για το πως θα διέφεραν οι Μπολσεβίκοι. Οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει να ζουν από εκλογές σε εκλογές, διαλέγοντας μεταξύ Δυτικών και Ανατολικών ολιγαρχών. Κανείς δεν περίμενε τον πόλεμο και δεν υπήρχαν οργανώσεις που να έχουν τον τύπο των πολεμικών επιτροπών σε κάθε χωριό που να είναι έτοιμες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν ζούμε στις αρχές του 20ου αιώνα αλλά στις αρχές του 21ου αιώνα. Επομένως, για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις των καιρών χρειαζόμαστε έναν άλλο δρόμο. Είναι σημαντικό να βρούμε αυτή την απάντηση για να είμαστε σίγουροι ότι είναι σωστή.
Η πρόσφατη δήλωση των “κομμουνιστών πολιτοφυλάκων” απαντάει πλήρως σε πολλά ερωτήματα και, πιστεύω, αντανακλά τις απόψεις της πλειονότητας των πολιτοφυλάκων. Ναι, απ’ την αρχή παλεύαμε ενάντια στους λυσσασμένους “Ουκρανούς εθνικιστές” και το νεο-ναζισμό. Επιπλέον, κατανοώ ότι αυτή είναι η ιδεολογία μιας διαβόητης ομάδας, η οποία καθοδηγείται από μαριονέτες και όχι από καθημερινούς Ουκρανούς – τους αδερφούς και τις αδερφές μας. Οι Ουκρανοί που αντιτίθενται στη χούντα είναι πολλοί αλλά φοβούνται και δεν έχουν αυτοοργάνωση. Το τρομακτικό γεγονός της Οδησσού στις 2 Μάη που σκότωσε τους συντρόφους μου βοήθησε τη χούντα προσωρινά να σιγήσει τις διαδηλώσεις εκτός Ντονμπάς. Η απάντησή μου είναι τα λόγια με τα οποία κλείνουν οι “κομμουνιστές πολιτοφύλακες”: “Αν υψώσουμε την κόκκινη σημαία, θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο.” Και, ίσως να προσέθετα, να βοηθήσουμε τα αδέρφια μας τους Ουκρανούς να στραγγαλίσουν τα φασιστικά ζωύφια, δίνοντάς τους έμπνευση για να χτίσουν μια Ουκρανία χωρίς φασισμό. Αν τώρα νιώθουν ότι μπορούν να παλέψουν την πολεμική μηχανή, καταλαβαίνουμε τώρα όχι μόνο ενάντια σε τι παλεύουμε αλλά και για τι παλεύουμε. Αυτό είναι το κλειδί που θα ανοίξει τα μυαλά πολλών συμπατριωτών μας που θα σηκωθούν και θα παλέψουν, είμαι σίγουρος.
flagΠώς βλέπεις το μέλλον της Ουκρανίας αν νικήσει το Ντονμπάς;
Πιστεύω ότι η Ουκρανία πρέπει να φτάσει στον σοσιαλισμό χωρίς το Ντονμπάς. Μπορούμε να είμαστε ισχυροί σύμμαχοι. Αλλά οι Ουκρανοί θα μπορέσουν να εξαλείψουν την ιδεολογία του Μπαντέρα και να βρουν έναν δρόμο προς τον σοσιαλισμό μοναχά όταν πάψουν να θεωρούν το Ντονμπάς ως αποδιοπομπαίο τράγο, ως ένα “Σοβιετικό τέρας” το οποίο “κατέλαβε ολόκληρη τη χώρα.” Η υστερία των Μπαντερικών είναι πάντα μια θερμαινόμενη υποκίνηση στο μίσος μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Χωρίς το Ντονμπάς, οι Μπαντερικοί γρήγορα θα φαγωθούν μεταξύ τους επειδή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για την “ευημερία του έθνους” και δεν θα μπορούν να υποδεικνύουν τους “έξω” για να κατηγορούν. Τότε ίσως στη Δυτική Ουκρανία εμφανιστεί ένα “κίνημα τουLviv (σημ: μεγάλη πόλη της δυτικής Ουκρανίας, προπύργιο των ακροδεξιών)” κι οι Μπαντερικοί πεθάνουν. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης – είναι ένα κοινό δικαίωμα των λαών, το ίδιο όπως και το δικαίωμα να διαλέγεις τη μία ή την άλλη πόλη για να ζεις.
Πολλοί άνθρωποι λένε ότι η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ είναι ένα “λευκό πρότζεκτ” καθοδηγούμενο από μοναρχικούς, Ρώσους εθνικιστές και παρόμοιες δυνάμεις. Εσύ, ως κομμουνιστής και διεθνιστής, έμεινες στη Λαϊκή Δημοκρατία. Πιστεύεις ότι υπάρχει κανείς λόγος να υποστηρίξει η Αριστερά τη Novorossya; Έχει η Αριστερά ισχυρή θέση στην ηγεσία της Δημοκρατίας; Υπάρχουν πολλοί αριστεροί στις πολιτοφυλακές ανάμεσα στους βαθμοφόρους μαχητές και αξιωματικούς;
Αυτό είναι μάλλον το κεντρικό ερώτημα. Αρχικά, οι άντρες πήγαν να προστατεύσουν τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους χωρίς να σκέφτονται σοβαρά σχετικά με την ιδεολογία. Επιπλέον, τότε ήταν ουσιαστικά αδύνατον να σηκώσουν τον αγώνα για την εξουσία των Σοβιέτ με τους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά σχεδόν όλοι είναι, εσωτερικά τουλάχιστον, σοσιαλιστές. Εννοώ ότι αυτό είναι ένα “ιδανικό” των ανθρώπων του Ντονμπάς που θα ήθελαν να φέρουν στην καθημερινή τους ζωή. Ακόμα και στο επίπεδο συζητήσεων σ’ ένα μπαρ.
Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ, υπάρχουν πολλοί πολιτοφύλακες που θεωρούν εαυτούς κομμουνιστές και διεθνιστές. Επισημαίνω επίσης τη δουλειά του Μετώπου Εργατών του Λουχάνσκ (πρώην περιφερειακή επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος) τα μέλη του οποίου αρνήθηκαν να υπακούσουν την “επίσημη ηγεσία” του Κόμματος και υποστήριξαν ανοιχτά τη Δημοκρατία. Επομένως, πήραν άλλη ονομασία. Υπάρχουν αναρχο-κομμουνιστές που εξαγριώθηκαν που τα “αδέρφια” τους στο Κίεβο συνωμότησαν με τους νεο-Ναζί και τους βοήθησαν να σκοτώσουν τους συμπατριώτες μας. Πολλοί δεν είναι σε οργανώσεις αλλά απλά τοποθετούν τους εαυτούς τους ως κομμουνιστές και διεθνιστές. Εδώ στο καζάνι, κανείς δεν σκέφτεται σε ποια οργάνωση ανήκει ο καθένας – είσαι Κομμουνιστής κι αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει εθνικισμός στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ. Οι Κοζάκοι συνεργάζονται με τους Κομμουνιστές. Οι περισσότεροι Κοζάκοι που έχω γνωρίσει είναι πιο πολύ σαν αυτούς που πάλεψαν για τη Σοβιετική Δημοκρατία του Ντον. Μερικοί που αποκαλούν τους εαυτούς τους Αντίφα θυμούνται μόνο την παρουσία της Ρωσικής τρίχρωμης σημαίας. Αυτό το επεισόδιο εξηγεί πολλά. Οι άνθρωποι εξεγέρθηκαν εναντίον της απειλής του ουκρανικού εθνικισμού και αναζήτησαν συμμάχους και ένοπλους ριζοσπάστες. Η Ρωσία πάντοτε ήταν σαν μια “μητέρα” εδώ, είτε μας αρέσει είτε όχι. Άρα, η ρωσική σημαία υψώθηκε. Αλλά το αντιφασιστικό σύμβολο συμβολίζει μια δεύτερη πλευρά, τη βαθύτερη ουσία των ανθρώπων του Ντονμπάς – όχι οποιαδήποτε μορφή εθνικισμού αλλά διεθνισμός και αντιφασισμός.
Ανάμεσα στους διοικητές, κανείς δεν έχει δηλώσει ανοιχτά “Είμαι Κομμουνιστής.” Αλλά συχνά μιλάνε για τις διεθνιστικές τους τάσεις και τις αντιφασιστικές τους απόψεις. Για παράδειγμα, ο Alexander Mozgovoi, ο διοικητής του τάγματος “Φάντασμα” που έχει επανειλημμένως μιλήσει ανοιχτά για τον αγώνα εναντίον των ολιγαρχών για τα συμφέροντα του λαού απέδειξε τα λόγια του με έργα. Δεν υπάρχει κανένα “λευκό πρότζεκτ” γιατί θα ήταν εντελώς καταστροφικό για το Ντονμπάς. Ιστορικά οι εργάτες αγωνίστηκαν εναντίον των Λευκών και υποστήριξαν πλήρως τη σοβιετική εξουσία. Πνευματικά όλοι είναι “κόκκινοι” και όχι “λευκοί’. Ο πόλεμος φέρνει τους ανθρώπους κοντά, ξυπνάει την ιστορική τους μνήμη και μετά τα ταξικά συμφέροντα.
dygvs0g7ooeΣυμπερασματικά, θα ήθελα να πω πως δεν είναι ο σεχταρισμός αλλά η διαλεκτική που βοηθάει τους διεθνιστές να κατανοήσουν την ουσία της κατάστασης, να δουν πέρα από παράξενες μορφές το αληθινό περιεχόμενο και να κάνουν τη σωστή επιλογή ακόμα κι αν είναι σκληρή. Κι ίσως να προσέθετα: Σύντροφοι, συμπατριώτες – Θυμηθείτε ότι οι πρόγονοί σας έχυσαν αίμα σ’ αυτή τη γη για τη νίκη του προλεταριάτου, θυμηθείτε ότι το σύγχρονο Ντονμπάς χτίστηκε από απίθανες προσπάθειες της εργατικής τάξης, θυμηθείτε τη νίκη εναντίον των Ναζί. Το Ντονμπάς είναι ένα αληθινό μνημείο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Θυμηθείτε ποιοι είστε. Μείνετε αληθινοί μπροστά στους εαυτούς σας. Δόξα στο Ντονμπάς και τη διεθνή αλληλεγγύη των εργατών!
Αναδημοσίευση και μετάφραση από: Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία
Πηγή: borotba.org

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

23 Αυγούστου 1927: εκτελούνται οι αναρχικοί Νικόλα Σάκκο & Μπαρτολομέο Βαντσέτι

Στις 23 Αυγούστου 1927 οδηγήθηκαν από το κράτος των Η.Π.Α στην ηλεκτρική καρέκλα οι αναρχικοί Ιταλοί μετανάστες Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι. H πολιτική ταυτότητα τους και η ένταξη τους στο εργατικό κίνημα ήταν η αιτία που επιλέχθηκαν για να κατηγορηθούν χωρίς στοιχεία για ένοπλη ληστεία και δολοφονία που πραγματοποιήθηκε το 1920. Η εκτέλεσή τους, μετά από 7χρονη φυλάκιση και παρά το παγκόσμιο κύμα διαμαρτυριών, οδήγησε σε έκρηξη μαχητικών κινητοποιήσεων σε όλη σχεδόν την αμερικανική ήπειρο και την Ευρώπη, που πήραν και χαρακτήρα βίαιων αιματηρών συγκρούσεων των αναρχικών του Μπουένος Άιρες και των κομμουνιστών του Βερολίνου και του Παρισιού, με τους ένστολους φρουρούς του κεφαλαίου και των κρατών τους.

Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, ασήμαντος, άγνωστος, μια αποτυχία. Τώρα δεν είμαστε αποτυχημένοι. Αυτή είναι η πορεία μας και αυτός ο θρίαμβος μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόση δουλειά υπέρ της ανεκτικότητας, της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αλληλοκατανόησης, όπως τελικά κάνουμε τώρα κατά λάθος. Ό,τι είπαμε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι πονέσαμε – τίποτα! Η αφαίρεση των ζωών μας, των ζωών ενός καλού παπουτσή και ενός φτωχού ιχθυοπώλη – τα πάντα! Η τελευταία στιγμή μας ανήκει, αυτή η θανάσιμη αγωνία είναι ο θρίαμβος μας.
Μπαρτολομέο Βαντζέτι.
Ο Λένιν πέθανε. Έχω πειστεί πως, χωρίς να το θέλει, κατάστρεψε τη ρωσική επανάσταση. Σκότωσε και φυλάκισε πολλούς από τους συντρόφους μου. Κι όμως υπέφερε πολύ, δούλεψε ηρωικά για κείνο που νόμιζε πως είναι η αλήθεια, και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα σαν διάβασα τις λεπτομέρειες του θανάτου του και της κηδείας του. Όσο για τους πουλημένους κοντυλοφόρους του καπιταλισμού, που παραποιούν τα γεγονότα και την αλήθεια, που ρίχνουν τη λάσπη της άθλιας ψυχής τους πάνω στον αγνό μου αντίπαλο, δε μου μένει παρά να ουρλιάξω, όλη μου τη σιχαμάρα και την περιφρόνησή μου για δαύτους.
Νικόλα Σάκο.

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Να μην συνηθίσουμε την 5μηνη κοινωφελή σκλαβιά. Να καταγγείλουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία και αυταρχισμό

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΠΑΤΗΣΙΩΝ 37) ΤΡΙΤΗ 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 9.45

«Έτσι είναι οι συνθήκες εδώ, αν σας αρέσει, αν δεν σας αρέσει μπορείτε να παραιτηθείτε, περιμένουν και άλλοι άνεργοι» Τάδε έφη Αναστάσιος Παπανικολάου, διοικητής του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής ασφάλισης, (ΕΤΕΑ) απευθυνόμενος στους εργαζόμενους στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ κατά την επίσκεψη του στις 2/7 στο χώρο εργασίας, στο παράρτημα του ΤΕΑΥΕΚ (πρώην ταμείο επικουρικής ασφάλισης υπαλλήλων εμπορικών καταστημάτων)
Ύστερα από μια κακοστημένη παράσταση που δόθηκε σε συνεννόηση με την παρατρεχάμενη του (υπάλληλο της διοίκησης), απαίτησε την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων στη «κοινωφελή». Προσπάθησε να σπείρει τη διχόνοια και τον ανταγωνισμό, ότι θα αναρτηθούν σε πίνακα ανακοινώσεων οι 3 καλύτεροι στις καταχωρήσεις παραστατικών και οι 3 τελευταίοι υπαινισσόμενος κάποια ωφέλη, λέγοντας χαρακτηριστικά «εδώ είμαι εγώ, θα δείτε». Έδωσε απόλυση σε συνάδελφο που διαφώνησε μαζί του για να τρομοκρατήσει όλους τους εργαζόμενους (χωρίς να προχωρήσει στην πραγματοποίηση της). Τα μάζεψε όμως πολύ γρήγορα, όταν μερικοί «κοινωφελείς» εργαζόμενοι, αντέδρασαν στην τρομοκρατική, προσβλητική και ανάρμοστη συμπεριφορά της διοίκησης, με τους εργαζόμενους από το μόνιμο προσωπικό που ακολουθούσαν το διοικητή, παρόντα και τον πρόεδρο του σωματείου (ΣΤΥΑ), να μένουν εμφανώς εμβρόντητοι γιατί δεν περίμεναν να αντιδράσουν οι άνεργοι.
Δεν αμφιβάλλουμε όμως καθόλου για τη δουλοπρεπή στάση της διοίκησης του ΕΤΕΑ, όταν πρόσφατα συναντήθηκαν οι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων με εκπροσώπους της τρόικας για την εφαρμογή των οδηγιών τους σε ασφαλιστικό και εργασιακά. Ήδη το ΕΤΕΑ ανακοίνωσε μείωση κατά 5,2% από 1/1/14 στις επικουρικές συντάξεις σύμφωνα με μνημονιακή υποχρέωση, ενώ με την σχεδιαζόμενη ενοποίηση με το ΙΚΑ αναμένονται σημαντικές περικοπές συντάξεων. Στους συνταξιούχους των οικογενειών μας δηλαδή που τους φτωχοποιούν ακόμα περισσότερο και κατά συνέπεια τους ανέργους εφόσον οι περισσότεροι από εμάς εξαρτιόμαστε από αυτούς. Η κατάσταση δεν ανατρέπεται με φαντασιώσεις. Χρειάζεται να δίνουμε μάχες όπου και όταν στην καθημερινότητα μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι, με τους διορισμένους διαχειριστές τους που εφαρμόζουν και επιβάλλουν αυτή τη πολιτική.
Δεν εκπλήσσεται κανείς με την αλαζονεία, την αυθάδεια, και την έπαρση της διοίκησης. Η εξουσία όπως και αν αυτή παρουσιάζεται νομίζει ότι τις οφείλουν υποχρεωτικά σεβασμό και ότι έχει το φυσικό δικαίωμα να συμπεριφέρεται όπως θέλει. Για τη διοίκηση του ΕΤΕΑ δεν φτάνει που ήρθαν οι άνεργοι να καλύψουν τα κενά των διαθεσιμοτήτων και της χρόνιας έλλειψης προσωπικού με τον όγκο εργασίας να έχει σωρευτεί εδώ και χρόνια, (καλύπτοντας ουσιαστικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες). Δεν φτάνει οι άνεργοι να δουλεύουν για το επίδομα ανεργίας που κανονικά έπρεπε να παίρνουν δικαιωματικά ως μακροχρόνια άνεργοι, προσφέροντας έτσι στην ουσία στους επιβλέποντες φορείς (δήμους, δημόσιους οργανισμούς) δωρεάν εργασία.
Δεν φτάνει ακόμα που το επικουρικό ασφαλιστικό ταμείο παρανομεί και δεν εφαρμόζει τη νομοθεσία που αφορά την ασφάλεια και υγιεινή στο χώρο εργασίας
Επιπλέον στο ΕΤΕΑ υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση της μισθοδοσίας με αστείες δικαιολογίες. Πρέπει να δουλεύουν κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς ανάλογο με αυτό της αξιολόγησης των μονίμων υπαλλήλων, μετρώντας κάθε εβδομάδα την παραγωγικότητα τους. Το σλόγκαν του ασφαλιστικού φορέα θα έπρεπε να είναι «δουλεύετε και πληρώνεστε όποτε θέλουμε εμείς». Που να ήταν δηλαδή και δικά τους χρήματα αφού οι πληρωμές της μισθοδοσίας γίνονται από το ΕΣΠΑ. 490 το μήνα καθαρά, ενώ για τους κάτω των 25 ετών ο μισθός «πέφτει» στα 427 ευρώ καθαρά. Οι εργαζόμενοι της «κοινωφελούς εργασίας» αντιμετωπίζονται από το ΕΤΕΑ ως εργαζόμενοι β’ κατηγορίας
Για όλους τους παραπάνω λόγους έγινε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας αθήνας. Έχει καλεστεί τριμερής συνάντηση την Τρίτη 26/8 στις 10.00 πμ. Καλούμε συγκέντρωση στις 9.45 στην επιθεώρηση εργασίας (Πατησίων 37- Στουρνάρη και Πατησίων) καταγγέλοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία και αυταρχισμό.
Η «κοινωφελής εργασία» και τα voucher (παλιότερα τα stage) δεν αφορoύν την καταπολέμηση της ανεργίας. Αφορούν την ριζική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Κακοπληρωμένη εργασία χωρίς καθόλου δικαιώματα αλλά τη μέγιστη δυνατή παραγωγικότητα είναι το εργασιακό μας παρόν. Η «κοινωφελής εργασία» αποτελεί στρατηγική επιλογή των κρατούντων. Είναι το νέο μοντέλο του ανακυκλώσιμου ανέργου-εργαζόμενου που πρέπει να λέει και ευχαριστώ, όταν το αφεντικό, ο διοικητής του ΕΤΕΑ, οργανισμού ή δημοτικής αρχής, πουλάει νταβατζιλίκι. Να μην συνηθίσουμε την 5μηνη κοινωφελή σκλαβιά. Η λογική «ερχόμαστε για ένα 5μηνο, δεν αντιδρούμε και φεύγουμε» παγιώνει το αίσχος των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ. Αντιδρούμε απέναντι στα αφεντικά σε κάθε 5μηνο, σε κάθε εργασιακό χώρο.
Ό,τι αλλαγές (θετικές ή αρνητικές), πραγματοποιούνται σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων είναι πάντα αποτέλεσμα των αγώνων της εργατικής τάξης ή της απουσίας αυτών… Ας περάσουμε λοιπόν από τη μαζική γκρίνια στη συλλογική οργάνωση και δράση.
• Άμεση κατάργηση του δουλεμπορίου της κοινωφελούς εργασίας
• Άμεσα προσλήψεις όλων των κοινωφελών στους επιβλέποντες φορείς (δήμους, περιφέρειες, δημόσιοι οργανισμοί) με συμβάσεις αορίστου χρόνου, σταθερές σχέσεις εργασίας και πλήρη δικαιώματα 
• Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ – ΑΝΕΡΓΟΥ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την κρατήσουμε

kyr03082014_synt.drasis_tttΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7 ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, μήνες τώρα δίνει μάχες (απεργίες, απεργιακές φρουρές, αποκλεισμοί στα μαγαζιά, πορείες, μικροφωνικές, εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, αντιπληροφόρηση) με συγκεκριμένα αποτελέσματα, στο κέντρο της Αθήνας και στις γειτονιές του νομού Αττικής. Ήδη από τις 13 του Ιούλη είχε αρχίσει να δίνει καρπούς ο συνεχής επίμονος παρατεταμένος αγώνας, όπου κάθε Κυριακή που επιχειρούσαν να ανοίξουν τα μαγαζιά, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι/ες άρχισαν να βγαίνουν μπροστά στον αγώνα, αποκλείοντας, με απεργιακές φρουρές, μαγαζιά. Άρχισε να αποκτά δυναμική η συλλογικότητα που οργανώνεται από τα κάτω, οι «Εργαζόμενοι/εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου».
Η συμμετοχή στους απεργιακούς αντικαταναλωτικούς αποκλεισμούς τις Κυριακές αποτελεί σημαντική μάχη κόντρα στη λεηλασία της ζωής μας, στον καθεστωτικό συνδικαλισμό, αλλά κυρίως αποτελεί συνέχιση του ταξικού αγώνα ενάντια στη λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων και τον κοινωνικό εκφασισμό. Είναι πράξη αντίστασης στην προσπάθεια των μηχανισμών εξαπάτησης να επιβάλουν σαν πανηγύρι την κανιβαλική καταναλωτική εξαθλίωση.
Την Κυριακή 24 Αυγούστου, μία ακόμη Κυριακή, όπου τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου της πλήρους κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, με 52 εργάσιμες Κυριακές σε επιλεγμένες «τουριστικές» περιοχές.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΚΟΡΝΑΡΟΥ & ΕΡΜΟΥ, 10:30
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
 Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε, μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε
 Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή
 Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την κρατήσουμε
 ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
syntonistiko_drasis@espiv.net