Κάτι κυρίες, σαν την υφυπουργό Εργασίας Συρεγγέλα, που προέρχονται από το πολιτικό προσωπικό που υπηρετούν την αστική τάξη και μιλούν δήθεν ως υπερασπίστριες των γυναικείων δικαιωμάτων στους χώρους δουλειάς θα ήταν καλό μια φορά να βρεθούν εκεί που το γυναικείο προλεταριάτο διαλύεται για τα κέρδη του αφεντικού. Ίσως να άλλαζαν τη γλυκανάλατη φρασεολογία περί εταίρων και λοιπών ψεύτικων υποσχέσεων για την εργαζόμενη γυναίκα…
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κρατά κανείς την εργατική τάξη διασπασμένη από το να της γεννά το μίσος και την έχθρα. Οι λαϊκές συνοικίες χωρίς μικροσυμμορίες, «τσάμπα» μάγκες και τσιφλικάδες εμπόρους ναρκωτικών, χωρίς δυνατούς που κυριαρχούν σε αδύνατους, «μάτσο» που κοντρολάρουν τους «φλώρους» και νεολαίους που σκοτώνονται για οπαδικά θα ήταν τουλάχιστον ενοχλητικές για τον ταξικό εχθρό. Δεν είναι όμως…
Από παρέμβαση στο Αμβούργο (2/3)
Στα πανό αναγράφονται τα συνθήματα: Κάτω ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος!
Κάτω ο γερμανικός ιμπεριαλισμός! Έξω ο γερμανικός στρατός από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο!
Υπογραφή: συμμαχία ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπως κάθε ιμπεριαλιστικός πόλεμος, δείχνει για άλλη μια φορά με πόση βαρβαρότητα κάνουν οι ιμπεριαλιστές τους πολέμους τους. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η Ρωσία μπλοκάρει την εξαγωγή περισσότερων από 20 εκατομμύρια τόνους σιταριού από την Ουκρανία. Τροφή από την οποία εξαρτώνται πολλοί άνθρωποι στην Ουκρανία αλλά και διεθνώς. Τέτοια πρακτική είναι κοινή στους πολέμους των ιμπεριαλιστών και πολλοί από αυτούς την έχουν χρησιμοποιήσει.
Μέσα στην αλληλοδιαπλοκή και τις σκακιστικές κινήσεις των ιμπεριαλιστών και ενώ η ρωσική εισβολή και κατάκτηση ουκρανικών πόλεων από τους ρώσους ιμπεριαλιστές συνεχίζεται, όλος ο πλανήτης κοιτά την πολεμική πασαρέλα βουβός. Οι λαοί, που θα είναι το καύσιμο οπουδήποτε ξεσπάσει μια νέα σύγκρουση, θυμίζουν τα αρνιά πριν τη σφαγή.
Αντιγράφουμε από την έρευνα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ: «ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν αναγκαστεί να διαφύγουν από τον πόλεμο, τη βία, τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διώξεις ξεπέρασε πλέον το συγκλονιστικό ορόσημο των 100 εκατομμυρίων για πρώτη φορά στα χρονικά».
Σα να μην πέρασε μία μέρα από τις καταστροφές από την πλημμύρα του Οκτώβρη 2021. Παρά το ότι έχουν περάσει 9 μήνες από τις φωτιές, μόνο λόγια έμειναν τα όσα ακούσαμε από τους Μπένους και τον μιντιακό μηχανισμό για έργα που θα σώσουν τον τόπο. Καλές οι υποσχέσεις και τα χαμόγελα όμως η κατάσταση είναι απελπιστική. Η δυνατή βροχόπτωση που έπληξε την περιοχή το βράδυ 18 προς 19 Μαΐου κατέστρεψε ξανά το βιος των ανθρώπων που ζούνε στα παραθαλάσσια χωριά Αγ. Άννα, Αχλάδι, Κοτσυκιά, Ψαροπούλι, Βασιλικά…
Ας
δούμε ένα ζήτημα που είναι γενικό στην ειδική του διάσταση για να καταλάβουμε
πώς ο λαϊκός κόσμος συνθλίβεται μέσα στην ακρίβεια και τους εκβιασμούς των
τιμών που οι καπιταλιστές καθορίζουν.
Αναφερόμαστε σε έναν ολόκληρο πληθυσμό που βίωσε μια καταστροφή, που εκτός από την ακρίβεια των τροφίμων, έχει να αντιμετωπίσει ως πρωταρχικό και το ζήτημα της στέγασης, υποδομών κλπ. Και λυγίζει από το βάρος των τιμών της αγοράς των «μαντράδων» οικοδομικών υλικών και όχι μόνο. Ας σκεφτούμε λοιπόν τον πληθυσμό της βόρειας Εύβοιας, ο οποίος μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές αντιμετώπισε και τις καταστροφικές πλημύρες.
Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο του πολυαγαπημένου μας συντρόφου Λουκά.
Όμως ο Λουκάς ζει. Μέσα στην ενότητά μας. Μέσα στην οργάνωσή μας. Μέσα στο δίκαιο αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Δίπλα μας και ανάμεσά μας, όπως τότε, ταπεινός, ευγενικός, με χαμόγελο και μια τεράστια συντροφική αγκαλιά για τους προλετάριους και τους κολασμένους.
Σύντροφε μάς λείπεις, δε σε ξεχνάμε, συνεχίζουμε…
Τίποτε το καινούργιο για το λαό μας από τη συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Μπάιντεν, όλα συνεχίζονται όπως πρέπει. Η χώρα σε ρόλο λόγχης θα αξιοποιηθεί από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όπου χρειαστεί. Ας κρατήσουμε αυτό από την πολυδιαφημιζόμενη συνάντηση. Η εξαρτημένη αστική τάξη πήγε σαν φτωχή συγγενής στον θείο Σαμ για να του ευχηθεί με γλυκά, την βάλανε να πιεί ένα λικέρ, έβγαλε δύο φωτογραφίες και υποσχέθηκε ότι στο χωριό όλα βαίνουν καλώς για τον πλανητάρχη τσιφλικά… όλα είναι στη θέση τους και νοικοκυρεμένα. Ότι χρειαστεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα είναι στη διάθεσή του από την πλευρά της Ελλάδας.
Την Τετάρτη 12 Μαΐου δολοφονείται εν ψυχρώ από τον ισραηλινό στρατό με μια σφαίρα στο κεφάλι η Παλαιστίνια δημοσιογράφος Σιρίν Αμπού Ακλέχ. Φωτορεπόρτερ του Al Jazeera για χρόνια, βρέθηκε στην κατεχόμενη Δυτική όχθη, στη μαρτυρική πόλη της Τζενίν, για να καλύψει τις ισραηλινές επιδρομές. Στο σημείο δεν υπήρχαν παλαιστίνιοι μαχητές. Ο ισραηλινός στρατός άνοιξε ξαφνικά πυρ κατά των δημοσιογράφων (οι οποίοι φορούσαν και τα ευκρινή δημοσιογραφικά γιλέκα, με το χαρακτηριστικό PRESS) χωρίς να έχει προηγηθεί το παραμικρό.
«Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και τη συνδικαλιστική δράση βρίσκεται σε συνεχή δίωξη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη […] Οι νέες αυτές αυταρχικές τακτικές δεν είναι ανεκτές από κανέναν δημοκρατικό πολίτη κι από καμία συλλογικότητα. Η ανάγκη για πολιτική αλλαγή κρίνεται ακόμη πιο επιτακτική».
Σήμερα, για άλλη μια φορά, η αστυνομία δεν επέτρεψε τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απολυμένο Γ.Π. έξω από το κατάστημα της Γενικής Ταχυδρομικής στη Μεσογείων 201. Η συγκέντρωση ήταν καλεσμένη από τη ΣΒΕΟΔ και την Επιτροπή Εργαζομένων στη Γενική Ταχυδρομική.
Την Πέμπτη κατατίθεται για ψήφιση στη Βουλή το δεύτερο πρωτόκολλο τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας-ΗΠΑ (το πρώτο υπογράφηκε το 2019). Η συμφωνία αυτή υπογράφηκε τον περασμένο Οκτώβριο στην Ουάσινγκτον από τον Δένδια και προβλέπει την επέκταση για 5 χρόνια της ήδη υπάρχουσας και έπειτα την επ’ αόριστον ισχύ της. Δίνει τη δυνατότητα στις αμερικάνικες ένοπλες δυνάμεις να κάνουν ασκήσεις και στην ηπειρωτική και στη νησιωτική Ελλάδα και αναβαθμίζει περαιτέρω την αμερικάνικη παρουσία σε Αλεξανδρούπολη, Λιτόχωρο, Στεφανοβίκειο, Σούδα, Λάρισα κ.ά.
Με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Βίδας και της Διεθνιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Πρωτοβουλίας απέτισαν φόρο τιμής στο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς. Σε ένδειξη τιμής στο σοβιετικό λαό και στην αντιναζιστική του εποποιία ανέμισαν δύο σημαίες: της ΕΣΣΔ και της Σοβιετικής Ουκρανίας. Παράλληλα, ακούστηκαν από το ηχείο τα εμβληματικά σοβιετικά τραγούδια: [1] [2]
9/5/1945 – 9/5/2022
Η Σοβιετική Ένωση ήταν η πατρίδα που ένωσε δεκαπέντε χώρες σε μία γροθιά· που μετέτρεψε και ατσάλωσε τους κατοίκους της σε σοβιετικούς πολίτες, χαράζοντας από κοινού το μέλλον μιας ζωής χτισμένης πάνω στις μαρξιστικές αρχές και την καθοδήγηση του Λένιν και του Στάλιν. Μια πατρίδα που προδόθηκε από τους Χρουστσόφ - Μπρέζνιεφ, οδηγώντας τη μεγάλη πατρίδα των εργατών στην αντεπανάσταση και την διάλυσή της το 1989, με τον Γκορμπατσόφ να βάζει την ταφόπλακα στις ελπίδες εκατομμυρίων εργατών στον κόσμο. Αυτές οι εξελίξεις, από το 1956 και έπειτα, έχουν οδηγήσει στο κατάντημα του σήμερα όπου οι πρώην σοβιετικές χώρες αλληλοσπαράζονται με τον ρόλο του αρχιμακελάρη να ανήκει στον ιμπεριαλιστή Πούτιν, άξιο τέκνο των αντεπαναστατών Γκορμπατσόφ, Γέλτσιν και σία.
Για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Σήμερα, που κυριαρχεί ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη του αντιφασιστικού αγώνα που έληξε νικηφόρα πριν εβδομήντα εφτά χρόνια· σήμερα που δυτικοί και ανατολικοί ιμπεριαλιστές προσπαθούν να βρωμίσουν την κόκκινη σημαία και να διαστρεβλώσουν το περιεχόμενό της· σήμερα που ο μεγαλορωσισμός και ο εθνικισμός του Πούτιν κατακρεουργεί την Ουκρανία, στα εδάφη που κάποτε άνθιζε η αδελφοσύνη των λαών υπό την Σοβιετική Ένωση των Λένιν-Στάλιν, δικό μας χρέος να κρατάμε ψηλά τη σημαία της μνήμης.
 |
| Από τη γενική συνέλευση των λιμενεργατών στο ΣΕΜΠΟ, με το σωματείο τους ΕΝΕΔΕΠ, για απόφαση απεργίας μετά και το εργατικό "ατύχημα" στις 28/4. |
Παρακάτω δημοσιεύουμε μια ακόμα προσπάθεια συνολικής καταγραφής εργοδοτικών εγκλημάτων από τις αρχές του έτους μέχρι τέλος Απρίλη του 2022. Στην παρακάτω λίστα δεν έχουν καταγραφεί οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που έχουν νοσήσει και χάσει τη ζωή τους από Covid-19, μέσα στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας, με ευθύνη της κυβέρνησης και των εργοδοτών.
Οι εργάτες στο λιμάνι του Πειραιά, στις προβλήτες 2 και 3, συνεχίζουν τον απεργιακό τους αγώνα, με το σωματείο τους ΕΝΕΔΕΠ απέναντι στο κινέζικο μονοπώλιο της COSCO και των εργολάβων της D-PORT, όχι φυσικά από κάποιο «καπρίτσιο». Αναγκασμένοι να πουλούν την εργατική τους δύναμη δίνουν εδώ και χρόνια έναν δίκαιο αγώνα για τα αυτονόητα: ασφάλεια στο χώρο δουλειάς, ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά, υπογραφή ΣΣΕ, μόνιμη και σταθερή δουλειά. Τόσο απλά.
