Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Ας βάλουμε φραγμό ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία - Παρέμβαση στο “πλαίσιο”

Το πρωί της Παρασκεύης 26/9 πραγματοποιήθηκε μίνι παρέμβαση έξω από το υποκατάστημα του Πλαισίου στην οδό Βουλής, δίπλα στην πλατεία Συντάγματος. Ως Εργαζόμενοι/εργαζόμενες στο κλάδο του εμπορίου, προχωρήσαμε σε παρέμβαση μοιράζοντας κείμενα στους συναδέλφους, στους καταναλωτές καθώς και στους περαστικούς γνωστοποιώντας το αίσχος των συνεχών απολύσεων στην εταιρεία Πλαίσιο. Πιο συγκεκριμένα, ενημερώναμε για την επιχείρηση ανακύκλωσης ελαστικών εργαζομένων που άλλοτε απολύονται και άλλοτε ωθούνται σε παραίτηση σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την διεύθυνση του Πλαισίου. Βέβαια, μέσα στους πολλούς εργαζόμενους που φεύγουν χωρίς να δώσουν την απαιτούμενη μάχη, ο συνάδελφος Σ.Σ. απαιτεί το αυτονόητο: την άμεση επαναπρόσληψή του. Ο Σ.Σ απολύθηκε μετά από 10 χρόνια με πρόσχημα το χυδαίο επιχείρημα της “μη παραγωγικότητας” ενώ προηγουμένως του είχε ζητηθεί να αποχωρήσει από το Σωματεία Εργαζομένων του Πλαισίου στο οποίο συμμετέχει. Εν ολίγοις, μιλάμε για μια ξεκάθαρα εκδικητική απόλυση που στοχεύει στην τρομοκράτηση και τον παραδειγματισμό των εργαζομένων, και ειδικότερα σ’ ΄όσους συνεχίζουν να αντιστέκονται και να διεκδικούν.
Από πλευράς μας, είναι ξεκάθαρο ότι οι προκλήσεις των εργοδοτών δεν θα μένουν αναπάντητες. Θα υπερασπιστούμε τον συνάδελφό μας και το δίκιο μας συλλογικά και μαχητικά.
Eδώ το κείμενο που μοιράστηκε:
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ
ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ Σ.Σ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΛΑΙΣΙΟ.
Ο Σ.Σ. εργαζόταν στην εταιρία πλαίσιο για 10 συνεχή χρόνια μέχρι που η εργοδοσία συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν «παραγωγικός» και τον απέλυσε. Η τακτική της εταιρίας γνωστή, είναι αυτή που έχει συμβεί τελευταία και σε πολλές άλλες περιπτώσεις: ύστερα από πολλά χρόνια εργασίας, έχοντας καταβάλλει κόπο και με ατέλειωτες ώρες δουλειάς η εργοδοσία απολύει τον συνάδελφο. Στη θέση του προσέλαβε έναν ενοικιαζόμενο εργαζόμενο ο οποίος κοστίζει πολύ λιγότερο και γίνεται εύκολα εκμεταλλεύσιμος.
Ο πραγματικός λόγος της απόλυσης του συναδέλφου είναι η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων του μέσα στο χώρο εργασίας του. Μαζί με το σωματείο εργαζομένων του πλαισίου διεκδίκησε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μάλιστα σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι πολύ εχθρικό και στέκεται εμφανώς εναντιωμένο σε κάθε μορφή αντίδρασης.
Ο μεσαίωνας που βιώνουν οι εργαζόμενοι καθημερινά στην εταιρία πλαίσιο μπορεί να αποτελεί πλέον μία ρουτίνα για τους ίδιους, όμως οι εντατικοί ρυθμοί και ο απίστευτος όγκος δουλειάς, δεν παύει να περνάει από τις πλάτες τους. Η διάθεση της εταιρίας να αντικαταστήσει τους οχτάωρους με τετράωρους, απόδειξη και το περιβόητο μέηλ των διευθυντάδων του πλαισίου που μιλούσαν γιʼ αυτό το οποίο και βγήκε στη δημοσιότητα, δείχνει την ελαστικοποίηση της εργασίας αλλά και πόσο αναλώσιμοι μπορούν να γίνουν οι εργαζόμενοι. Αποκορύφωμα ήταν η τακτική της εργοδοσίας να αρχίσει να εξωθεί πολλούς εργαζόμενους σε παραίτηση, κάνοντάς τους ψυχολογικό πόλεμο αλλά παράλληλα και να απολύει. Επίσης, κάνει προσπάθεια να διασπάσει τους εργαζόμενους προσεγγίζοντάς τους και εκβιάζοντάς τους με το φόβο της απόλυσης και έτσι τους αναγκάζει να διαγράφονται από το σωματείο.
Ως εργαζόμενοι / εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου πιστεύουμε ότι η απόλυση του συναδέλφου Σ.Σ. είναι παράνομη και εκδικητική και γίνεται για λόγους συνδικαλιστικούς. Ας μην επιτρέψουμε άλλο την καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων που μετατρέπουν τους χώρους εργασίας μας σε σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Ας βάλουμε φραγμό ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία.
Συνέλευση κάθε Κυριακή στις 8μ.μ.
Λόντου 6, 2ος όροφος, στα γραφεία 
του Συλλόγου υπαλλήλων βιβλίου-χάρτου
επικοινωνία: orthostasia@yahoo.gr blog: orthostasia.wordpress.com

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά - Ο αγώνας συνεχίζεται...

1Παρέμβαση στην Ερμού, 19 Σεπτέμβρη

Το απόγευμα της Παρασκευής 19/9, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση ενημέρωσης κατά μήκος της οδού Ερμού για τις εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας. Είχε προηγηθεί η απόφαση του ΣτΕ για την προσωρινή αναστολή του μέτρου των 52 εργάσιμων Κυριακών, μετά τις συνεχείς και μαχητικές παρεμβάσεις στο κέντρο της Αθήνας εδώ και 4 μήνες από μια σειρά σωματείων, συλλογικοτήτων, συνελεύσεων γειτονιάς και συναδέλφων εμποροϋπαλλήλων.
Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης κολλήθηκαν χαρτοπανό και αφίσες που αναδεικνύουν την συνέχιση του αγώνα ενάντια στη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ταυτόχρονα, μοιράζαμε σε συναδέλφους και συναδέλφισσες μέσα στα καταστήματα το κείμενό μας που κάνει έναν πρώτο απολογισμό του αγώνα ως τώρα και καλεί στην ενδυνάμωσή του για να κερδίσουμε ακόμα περισσότερα. Ο επόμενος σταθμός είναι η 2 Νοέμβριου, ημέρα Κυριακή όπου θα εφαρμοστεί το μέτρο των 7 εργάσιμων Κυριακών που δεν αγγίζει η απόφαση του ΣτΕ και αφήνει ανοιχτό διάπλατα το παράθυρο για τη γενίκευση του εφόσον επαναπαυθούμε. Οι παρεμβάσεις θα πληθύνουν και θα πλατύνουν εν όψει της 2ης Νοέμβρη ώστε να οργανώσουμε και να πάρουμε στα χέρια μας την απεργία που αντιστοιχεί στην κρισιμότητα του ζητήματος. Καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου να συμμετέχουν ενεργά στις συναντήσεις μας και να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους μέσα στους χώρους δουλειάς.



Εδώ το κείμενο που μοιράζουμε:
OYTE 52, OYTE KAI 7,
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!
afissa
Μετά από 3 μήνες συνεχών κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας με ενημερωτικές παρεμβάσεις, απεργιακούς αποκλεισμούς καταστημάτων, μαζικής και μαχητικής παρουσίας εργαζομένων και ανέργων(ακόμα και απέναντι στην αστυνομία όταν χρειάστηκε), η απόφαση του ΣτΕ που βάζει προσωρινό φρένο στα σχέδια των μεγαλέμπορων-καρχαριών για τις 52 εργάσιμες Κυριακές, αποτελεί μια πρώτη νίκη για όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο του εμπορίου. Η εν λόγω απόφαση δεν ήρθε από μόνη της, δεν μας χαρίστηκε! Την κατακτήσαμε μέσα από τις καθημερινές νίκες που πετύχαμε τις προηγούμενες Κυριακές: μέσα από την αλληλεγγύη και τη συναδελφικότητα κατά τη διάρκεια των αποκλεισμών, μέσα από την επιμονή και το πείσμα πολλών συναδέλφων και συναδελφισσών που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Το γεγονός αυτό μας δίνει το θάρρος να πούμε ότι οι αγώνες μας έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα για τα δικαιώματά μας, τον ελεύθερο χρόνο και τη ζωή μας συνολικότερα.
Η οικονομική ζημία των μεγαλέμπορων δεν είναι αρκετός λόγος για να εκδοθεί μια τέτοια απόφαση. Όσοι επικαλούνται κάτι τέτοιο, απλά θέλουν να μας πείσουν ότι οι αγώνες μας δεν έχουν αξία, ρίχνοντάς μας στη γκρίνια και τη μοιρολατρία. Ο χαμηλός τζίρος των μεγαλέμπορων τις προηγούμενες Κυριακές οφείλεται στις ανυποχώρητες κινητοποιήσεις μας που χάλασαν το καταναλωτικό πανηγύρι που πήγαν να στήσουν τα ΜΜΕ πάνω στον ιδρώτα των εμποροϋπαλλήλων. Επιπλέον, εμμέσως επιβεβαιώνουν το σύνθημα που φωνάζουμε κάθε Κυριακή στους απεργιακούς αποκλεισμούς: δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε, μας λείπουν οι ώρες και τα φράγκα για να ζήσουμε! Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι εν έτει 2014 δεν έχουν την πολυτέλεια για Κυριακάτικες βόλτες με ψώνια…
Με το πιλοτικό μέτρο των 52 Κυριακών προσπάθησαν για άλλη μια φορά να μας μετατρέψουν σε πειραματόζωά τους. Θυμόμαστε πολύ καλά τα πρώτα σπαστά ωράρια που τώρα είναι κανόνας, την επιμήκυνση του ωραρίου το Σάββατο που πλέον ισχύει καθημερινά. Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει εντατικοποίηση στη δουλειά, συνεχής ορθοστασία, ατομικές συμβάσεις, απολύσεις, αυταρχισμός κ.α. Τα «πειράματά» των εργοδοτών έχουν προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα: θέλουν να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από εργασιακό δικαίωμα, αξιοπρέπεια, ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας!
Να μην επαναπαυθούμε. Αυτή η προσωρινή απόφαση μας δίνει τον χρόνο να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας γιατί τίποτα δεν έχει τελειώσει. Έχουμε μπροστά μας τις 7 Κυριακές που αποτελούν το παραθυράκι για να ξανανοίξει το ζήτημα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας με οποιαδήποτε μορφή. Με σταθμό τις 2 Νοεμβρίου, ετοιμαζόμαστε να δώσουμε για μια ακόμα φορά το ηχηρό μας μήνυμα:  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΜΑΣ!
Συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως με την συναδελφικότητα, την αλληλεγγύη, και την στήριξη των συναδέλφων και μη, μπορούμε όχι μόνο να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, αλλά να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τους τρόπους για να πετύχουμε τα δικά μας σχέδια. Να εξασφαλίσουμε την Κυριακάτικη αργία και να  πούμε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΑ ΤΕΤΡΑΩΡΑ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ – ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΛΥΝΤΗΡΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΟΧΙ ΣΕ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ και ΟΧΙ ΣΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας το ίδιο δυναμικά.
Δεν τους χαρίζουμε καμία Κυριακή.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΒΧΑ
 ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ  20:00μμ
ΛΟΝΤΟΥ 6 ΕΞΑΡΧΕΙΑ

                                                                                                           Πηγή: Εργαζόμενοι/ες στο εμπόριο

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας με σκοπό το τσάκισμα του κεφαλαίου και της εμπροσθοφυλακής του

Σε όσους διστάζουν

Λες:
Το κίνημά μας είναι σε κακή κατάσταση.
Το σκοτάδι βαθαίνει.
Οι δυνάμεις μας μειώνονται.
Λοιπόν, αφού έχουμε δουλέψει όλα αυτά τα χρόνια,
είμαστε σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι στην αρχή.
Αλλά ο εχθρός είναι σήμερα ισχυρότερος από ποτέ!
Η ισχύς τους φαίνεται να έχει αυξηθεί.
Έχουν πάρει τη μορφή του αήττητου.
Έχουμε κάνει λάθη, αυτό είναι αναμφισβήτητο.

Αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι - Ένας χρόνος από την δολοφονία Παύλου Φύσσα

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΠΕΜΠΤΗ 18/9, 18.00, πλ. Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), Π. Τσαλδάρη
1 ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

Στις 18/9/2013 δολοφονείται ο Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής γιατί όρθωσε το ανάστημά του στη φασιστική πανούκλα. Η δολοφονία αυτή δεν ήταν η αρχή της δράσης της νεοναζιστικής συμμορίας. Είχαν προηγηθεί σωρεία ρατσιστικών επιθέσεων, πογκρόμ και δολοφονιών κατά μεταναστών. Όπως η «εκκαθάριση» από μετανάστες της πλατείας του Αγ. Παντελεήμονα στην Αθήνα το 2009 με τη συνδρομή της αστυνομίας και των αρμόδιων υπουργών και η εγκαθίδρυση ενός λευκού απαρντχάιντ απαγόρευσης διέλευσης ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Όπως το πολυήμερο πογκρόμ υπό την επίβλεψη και στήριξη και πάλι της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου τον Μάιο του 2011. Όπως οι εκατοντάδες αιματηρές επιθέσεις σε δρόμους και σε σπίτια μεταναστών, ανάμεσά τους η επίθεση σε σπίτι αιγύπτιων αλιεργατών το καλοκαίρι του 2012 στο Πέραμα με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός μετανάστη και η δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη 2013. Είχαν, επίσης, προηγηθεί μέσα στα χρόνια επιθέσεις -εμπρηστικές ή ομάδων κρούσης- κατά αυτοοργανωμένων χώρων, στεκιών και καταλήψεων, όπως η υπόθεση της επίθεσης με μαχαίρια στο αναρχικό στέκι αντίπνοια στις 30/6/2008 κατά την οποία είχαν τραυματιστεί δυο σύντροφοι, που εκδικάζεται στις 19/9 στο πρωτοδικείο της οδού Δέγλερη στην Αθήνα (δυο από τα φασιστοειδή είχαν προσαχθεί τυχαία κατά τη διαφυγή τους και αποδέχτηκαν τη συμμετοχή τους). Ενώ λίγες μέρες πριν τη δολοφονία Π. Φύσσα είχε προηγηθεί η επίθεση κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.

Η άνοδος της χρυσής αυγής - που για πολλά χρόνια ήταν μια περιθωριακή παρακρατική-νεοναζιστική συμμορία «αγανακτισμένων πολιτών»- και η είσοδος της στο κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του Ιούνη 2012 δεν ήταν τυχαία. Προωθήθηκε από τις ίδιες τις συστημικές δυνάμεις (κρατικές υπηρεσίες, κόμματα εξουσίας) ως συμπληρωματικός μηχανισμός τής ολοένα σκληρότερης επίσημης κρατικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής κατά των μεταναστών εργατών και προσφύγων πολέμου: καταδιώξεις και θάνατοι στα σύνορα, καθημερινές επιχειρήσεις «σκούπα» (Ξένιος Δίας), απελάσεις, ταπεινώσεις, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια και 18μηνος εγκλεισμός των «χωρίς χαρτιά» σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς καν το πρόσχημα της τέλεσης κάποιου αδικήματος. Προωθήθηκε ως αντίβαρο στην αυξανόμενη κοινωνική ριζοσπαστικότητα και συγκρουσιακότητα που γέννησε η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 και οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας μετά την άνοιξη του 2010 με αποκορύφωμα τα συγκρουσιακά γεγονότα της 12ης Φλεβάρη 2012. Ως μια δύναμη κρούσης στο δρόμο στη θέση του ΛΑΟΣ που είχε το ρόλο μιας θεσμικής ακροδεξιάς των τηλεοπτικών πάνελ και των κοινοβουλευτικών επερωτήσεων και που θεωρήθηκε ότι «κάηκε» ως συστημικό χαρτί μετά τη συμμετοχή του στην ολιγόμηνη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ τον χειμώνα 2011-12 με πρωθυπουργό τον εκπρόσωπο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου Λουκά Παπαδήμο. Μια αυτοδιαφημιζόμενη ως αντισυστημική δύναμη -από τα έγκατα του ίδιου του συστήματος, από το λεγόμενο «βαθύ κράτος»: την αστυνομία, τον στρατό, την ΚΥΠ - που αναδείχθηκε κοινωνικά μέσα από τα στημένα ρεπορτάζ για την προστασία των ηλικιωμένων που φοβούνται να πάρουν τη σύνταξη τους από τα τραπεζικά μηχανήματα ανάληψης και την «υπόσχεση» ότι «θα πέσουν σφαλιάρες στα λαμόγια, στους πατριδοκάπηλους, στους προδότες πολιτικούς». Τελικά, όπως ήταν αναμενόμενο, ούτε μια σφαλιάρα δεν έπεσε (εκτός από την θρασύδειλη επίθεση του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλη) ενώ η «αντισυστημική» οργάνωση ψήφισε στο κοινοβούλιο τη διαγραφή των χρεών των ΠΑΕ, κάθε φοροελάφρυνση για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την πώληση-ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τραπέζας στην οποία είναι υποθηκευμένο το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής γης και δημιούργησε άτυπα δουλεμπορικά γραφεία «εύρεσης εργασίας μόνο για έλληνες» με ημερομίσθιο 15 ευρώ. 

Η χρυσή αυγή για περισσότερο από ένα χρόνο υπήρξε το αγαπημένο παιδί του συστήματος στην επιχείρηση «ανακατάληψης των πόλεων από τους μετανάστες και τους ταραχοποιούς» όπως την είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο του ευρύτερου δόγματος «Νόμος και Τάξη», μέσα σε περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης, επιβολής καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και έντονων κοινωνικών-ταξικών αγώνων και συγκρούσεων. Οι κυβερνητικές δυνάμεις και ιδιαίτερα το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ είχε σταθερές γέφυρες επικοινωνίας μαζί τους, όπως κατέδειξε η περίπτωση Μπαλτάκου, την ίδια στιγμή που χτυπούσε με δριμύτητα τις πολύμορφες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, με χαρακτηριστικότερη κατασταλτική ενέργεια τη σύλληψη και τον βασανισμό 15 αντιφασιστών σε μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 30/9/2012. Τα ΜΜΕ -που σήμερα τους αποστρέφονται και τους καταδικάζουν - με διαρκή ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, καλέσματα σε τηλεοπτικά πάνελ, επιχειρούσαν για καιρό να εξευγενίσουν την εικόνα της φασιστοσυμμορίας, να «ξεπλύνουν» τη δολοφονική τους δράση και τις πολυεπίπεδες μαφιόζικες δραστηριότητες και εκδουλεύσεις τους, να κάνουν οικεία και τετριμμένη την παρουσία των φασιστών στην πολιτική ζωή και στους δρόμους, να κατοχυρώσουν ως κανονικότητα την ύπαρξη και δράση των ταγμάτων εφόδου. Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαίος συστημικός δημοσιογράφος λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε θέσει ρητά το ζήτημα μιας ενδεχόμενης μελλοντικής συγκυβέρνησης με τη συμμετοχή «μιας πιο σοβαρής χρυσής αυγής». 

Οι τάσεις αυτονόμησης όμως των φρουρών του συστήματος, οι ολοένα και περισσότερες μονομερείς και απροκάλυπτα δολοφονικές πρωτοβουλίες τους, οι οποίες προσανατολίζονταν πλέον εμφατικά κατά κομμουνιστών και αναρχικών με κίνδυνο για το καθεστώς να προκαλέσουν εκτεταμένες συγκρούσεις, εξεγερτικά γεγονότα και την αναβίωση ενός αιματηρού εμφυλίου έστω και χαμηλής κλίμακας, μετέτρεψαν τη φασιστοσυμμορία από παράγοντα καθεστωτικής σταθερότητας σε παράγοντα αποσταθεροποίησης που έπρεπε να ελεγχθεί και να περιοριστεί. Έτσι γεννήθηκε το πιο σύντομο ανέκδοτο, αυτό του «κρατικού αντιναζισμού», με τις διώξεις και τις προφυλακίσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι ίδιες συστημικές μηχανές (πολιτικές, οικονομικές, προπαγανδιστικές) που έστησαν τη νομιμοποιητική βάση του φασισμού και πριμοδότησαν τα τάγματα εφόδου, είναι που τώρα -λόγω των απαραίτητων ενδοκαθεστωτικών ανακατατάξεων- πουλάνε αντιφασισμό και κάνουν εκκλήσεις για κοινωνική ομαλότητα. Την ίδια στιγμή που στήνουν παντού στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, φαρμακονήσια και μανωλάδες, φυλακές υψίστης ασφαλείας για τους απείθαρχους και επιβάλλουν κοινωνικά τη γενικευμένη καπιταλιστική ερημοποίηση, την πλέον άγρια εκμετάλλευση και υποταγή των «από κάτω». Όσο για εκείνους που συνεχίζουν να ψηφίζουν, να στηρίζουν ή να σιτίζονται με όποιον τρόπο από τη φασιστοσυμμορία, δεν μπορεί να υπάρχει πλέον καμία επιφύλαξη ή αναστολή, πρόκειται για πατενταρισμένους φασίστες. 

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όμως, δε σηματοδότησε μόνο καθεστωτικές ενέργειες. Τη μέρα μετά τη δολοφονία η οργή ξεχείλιζε σε μια αυθόρμητη και ιδιαίτερα ογκώδη διαδήλωση στο Κερατσίνι κατά τη διάρκεια της οποίας εξελίχθηκαν πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και επιθέσεις σε καπιταλιστικούς στόχους (τράπεζες, μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό», παραρτήματα εγχώριων και πολυεθνικών εμπορικών αλυσίδων), με ολιγομελή ομάδα φασιστοειδών να βρίσκονται ακόμα και εκείνη τη μέρα στη γνώριμη θέση τους ανάμεσα στα ΜΑΤ πετώντας πέτρες. Τις επόμενες μέρες, πολύμορφες, δυναμικές, απευθυντικές και δημιουργικές δράσεις αναπτύχθηκαν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και σε πολλές άλλες χώρες. Ενώ και σε τοπικό επίπεδο οι δράσεις συνεχίστηκαν, με διοργάνωση τοπικών πορειών, παρεμβάσεων και πολυποίκιλων εκδηλώσεων (προβολές αντιφασιστικών ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, αντιφασιστικά τουρνούα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, γκράφιτι, στένσιλ κ.α.). Δημιουργήθηκαν εκείνες οι σχέσεις συντροφικότητας και αγώνα που βοήθησαν να μην επικρατήσει ο φόβος αλλά η αξιοπρέπεια και η μαχητικότητα. Ενώ ο δημόσιος χώρος επανανοηματοδοτήθηκε ως πεδίο αντίστασης, έκφρασης και ελευθερίας. 

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, θα βρεθούμε και πάλι στο δρόμο, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Γιατί ο αντιφασισμός δεν είναι ασκήσεις νομιμοφροσύνης, δε χωράει σε δημοκρατικές φιέστες με επικήδειους, σε προσχήματα ανθρωπισμού, σε τηλεοπτικά πανηγύρια. Ο αντιφασισμός είναι οργανικό κομμάτι του καθημερινού αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, του κράτους, των υπερεθνικών μηχανισμών εξουσίας, ενάντια στον πολιτισμό του φόβου, ενάντια στην κατάντια του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που συγκρούεται και ανοίγει περάσματα ανασαίνοντας ελευθερία. 
αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά 
ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει 

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Καμία ανοχή σε κράτος, αφεντικά και φασίστες

Αντιφασιστική - Αντικρατική - Αντικατασταλτική διαδήλωση: Τρίτη 16/9, 18.00 Προπύλαια

Στις 30 Ιουνίου του 2008 το αναρχικό στέκι Αντίπνοια στα Κ. Πετράλωνα, δέχεται οργανωμένη επίθεση από 15-20 παρακρατικούς της Χρυσής Αυγής με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δύο συντρόφων από μαχαίρια. Το ίδιο βράδυ προσάγονται τυχαία στο τμήμα των Πετραλώνων δύο άτομα, ο Αθανάσιος Στράτος και Βασίλης Σιατούνης (υποψήφιος στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές με τη Χρυσή Αυγή) που ομολογούν την εμπλοκή τους στην επίθεση και τη συμμετοχή τους στη Χ.Α. Την ίδια ώρα πραγματοποιείται πορεία αλληλέγγυων του στεκιού προς το τμήμα και ακολουθούν συγκρούσεις.

Πρόκειται για μία επίθεση που πραγματοποιείται σε μία περίοδο όξυνσης της κοινωνικής αντιπαράθεσης κατά την οποία η δράση παρακρατικών φασιστικών συμμοριών εναντίον αυτοοργανωμένων και κατειλημμένων πολιτικών και κοινωνικών χώρων αντίστασης εντείνεται, με την ανοχή και συνενοχή της αστυνομίας.
Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 δέχεται επίθεση στην Αμφιάλη ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από ναζιστικά τάγματα εφόδου της χα και πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά.
Το σύστημα καπηλεύεται τη δολοφονία προκειμένου να εξυπηρετήσει του σχεδιασμούς του και να θωρακίσει την κυριαρχία του, φερόμενο ως ο εγγυτής της κοινωνικής ομαλότητας. Σε αυτό το πλαίσιο ανασύρεται η υπόθεση της επίθεσης στο στέκι Αντίπνοια, ώστε να ενταχθεί και αυτή μαζί με τη δολοφονία του Π.Φύσσα στην υπόθεση “εγκληματική οργάνωση- χρυσή αυγή”.
Με τον καθεστωτικό “αντιφασισμό”, σε συνδυασμό με την “ θεωρία των 2 άκρων” που εξισώνει παρακρατικούς δολοφόνους με τον κόσμο του αγώνα επιχειρεί να απονοηματοδοτήσει τον αντιφασισμό των από τα κάτω και να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από το ότι η πηγή του φασισμού είναι η ίδια η ύπαρξη του κράτους και του κεφαλαίου.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου κοινωνικού – ταξικού αγώνα. Ο αντιφασισμός των από τα κάτω δεν τρέφει κρατικές αυταπάτες, διεξάγεται σε δρόμους, χώρους εργασίας, σχολεία, σχολές και γειτονιές με μαχητικό, αυτοοργανωμένο, οριζόντιο τρόπο. Είναι εκεί που συγκρούονται ο κόσμος της ισότητας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, ενάντια στον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΣ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΣ

Για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας
Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ:
Τρίτη 16/9 18.00 μ.μ. Προπύλαια

Στις 19/9, και έπειτα από αναβολή, δικάζεται εκ νέου η υπόθεση της επίθεσης στο στέκι Αντίπνοια.
πρωτοδικείο Δέγλερη, 09:00

Αναρχικοί-Αναρχικές, Αντιφασίστες-Αντιφασίστριες

Πηγή: Στέκι Αντίπνοια

Αγώνας για τα εργατικά δικαιώματα και συμφέροντά μας

kyr24082014_dΑναστολή εφαρμογής του μέτρου των ανοιχτών καταστημάτων για όλες τις Κυριακές - Εξόρμηση του συντονιστικού δράσης [Σαβ. 13/9, Ερμού]


Με απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας που δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη 11/9 αναστέλλεται η «πιλοτική» εφαρμογή του μέτρου της λειτουργίας των καταστημάτων για όλες της Κυριακές σε δέκα περιοχές της χώρας με βάση πρόσφατη υπουργική απόφαση (7.7.2014). Η αναστολή υλοποίησης της επίμαχης απόφασης ισχύει μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση της Ολομέλειας  (κατά τα τέλη του 2014) επί της κύριας προσφυγής που έχει κατατεθεί και θα συζητηθεί στο ΣτΕ το πρώτο δεκαήμερο του ερχόμενου Νοεμβρίου.
Υπό την εξέλιξη αυτή λοιπόν, το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα ωράρια» βρέθηκε και σήμερα Σάββατο 13/9 στην Ερμού σε εξορμήσεις στα καταστήματα και σε συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους για το μπλοκάρισμα του «πιλοτικού» μέτρου ανοίγματος των καταστημάτων για όλες τις Κυριακές και για την αναγκαιότητα συνέχισης του αγώνα μας. Κατά την εξόρμηση μας αυτή μοιράστηκε το κάλεσμα αγώνα και στις συναντήσεις της συλλογικότητας «Εργαζόμενοι-ες από τον κλάδο του εμπορίου» και σχετική με την απόφαση του ΣτΕ ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής.
Παράλληλα, και με τη διαπίστωση ότι όλα τα μαγαζιά θα είναι κλειστά αύριο Κυριακή 14/9, οριστικοποιήσαμε τη ματαίωση της κινητοποίησής μας που είχαμε προγραμματίσει (από την περασμένη Τρίτη) για μια ακόμα Κυριακή στην Ερμού.
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται.
Ήδη μπροστά μας έχουμε το επόμενο προγραμματισμένο άνοιγμα των καταστημάτων σε όλη την Ελλάδα την Κυριακή 2 Νοέμβρη.
Η επόμενη συνάντηση-συνέλευση του Συντονιστικού δράσης έχει προγραμματιστεί για την Τρίτη 16 Σεπτέμβρη στις 8μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ (Λόντου 6, Εξάρχεια).
erg_emp
Μια πρώτη ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής για τις πρόσφατες εξελίξεις στο ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας:
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ;
Η απόφαση του ΣτΕ που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 11/9 για το θέμα των 52 Κυριακών και βάζει (έστω και προσωρινά) φραγμό στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές είναι μια πρώτη νίκη των εργαζομένων του εμπορίου. Πίσω από αυτή την απόφαση βρίσκεται ο συνεχής κι επίμονος αγώνας που αναπτυσσόταν, ακόμα και όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, στην Ερμού και όχι μόνο. Αλήθεια υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι αν όλη αυτή την περίοδο δεν υπήρχαν οι απεργίες, οι κινητοποιήσεις, οι πορείες, τα μπλόκα και κυρίως η αυτενέργεια των ίδιων των εργαζόμενων θα υπήρχε αυτή η απόφαση; Πιστεύει κανένας ότι αν η αγορά και η Ερμού λειτουργούσαν «ομαλά» (έστω και με τα μισά μαγαζιά) θα συζητούσε το ΣτΕ το θέμα της Κυριακάτικης Αργίας; Όλοι και όλες ξέρουμε την απάντηση…
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΜΑΧΗΤΙΚΑ, ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ.
Ο Σύλλογος μας μαζί με Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια που όλους αυτούς τους μήνες βρεθήκαμε κάθε Κυριακή στην Ερμού δίνοντας την μάχη για την Κυριακάτικη Αργία λέμε ότι δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός. Όχι μόνο γιατί το πάγωμα των 52 Κυριακών είναι προσωρινό και μπορεί να υπάρξει πισωγύρισμα, αλλά και -για να μην ξεχνιόμαστε- επειδή οι 7 Κυριακές παραμένουν εδώ.
Ωστόσο, παραμένουμε κι εμείς εδώ! Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες από το χώρο του εμπορίου, οι αλληλέγγυοι, συνάδελφοι και συναδέλφισσες από άλλους κλάδους, επισφαλείς εργαζόμενοι, άνεργοι, νεολαίοι με τις συλλογικότητές μας, με τον επίμονο ταξικό, κοινωνικό και αδιαπραγμάτευτο αγώνα μας. Σε έναν αγώνα όπου σημαντικό ρόλο έπαιξαν και θα συνεχίσουν να παίζουν οι ίδιοι οι εμποροϋπάλληλοι που έκαναν απεργία, που είπαν όχι στο αφεντικό, που αντέδρασαν, που έκαναν το βήμα και βγήκαν από το μαγαζί. Είναι οι εμποροϋπάλληλοι που σήκωσαν το κεφάλι και στάθηκαν όρθιοι και όρθιες με αξιοπρέπεια. Που έμαθαν να εμπιστεύονται τους συναδέλφους τους και να δίνουν μαζί την μάχη χωρίς την στήριξη κανενός γραφειοκράτη συνδικαλιστή, κανενός μηχανισμού.
Ο αγώνας που δόθηκε στην Ερμού έφερε ένα πρώτο αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει στη μέση. Τώρα είμαστε πιο δυνατοί από πριν και πιο αποφασισμένοι. Προχωράμε στην οργάνωση μας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί για να μην μας πάρουν πίσω όσα κερδίσαμε, για να κερδίσουμε όσα μας αρνούνται.
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7! ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr http://bookworker.wordpress.com

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Καμία ανοχή στον κοινωνικό κανιβαλισμό - Καμία ανοχή στα τσιράκια των αφεντικών

Tα τελευταία χρόνια αποτελεί μόνιμο αίσθημα στο χώρο των συγκοινωνιών η ανασφάλεια και το άγχος για το τι μας ξημερώνει. Σε συνδυασμό με την ανυπαρξία, αδιαφορία και ανικανότητα των Δ.Σ των σωματείων, αυξάνεται η απογοήτευση και η ηττοπάθεια ανάμεσα στους εργαζομένους. Χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με την πιθανότητα της απόλυσης και της οικονομικής ανέχειας.
Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε, όπου τα προβλήματα και τα χτυπήματα για την εργατική τάξη δεν έχουν σταματημό, όπου ο μισός πληθυσμός της χώρας μας παλεύει με την ανεργία ή προσπαθεί να βρει κάποιο μεροκάματο ώστε να βγάλει έστω τα προς το ζην οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες θα αντιλαμβάνονταν την κοινή τους θέση με όλους τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους, τους φτωχούς και τους παρίες. Δυστυχώς, όπως άλλωστε και σε πολλά κομμάτια της εργατικής τάξης επικρατεί ο κανιβαλισμός, η αντίληψη να σώσουμε την πάρτη μας και οι άλλοι να πάνε να πνιγούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς αποτελεί η πλειοψηφία όσων κάνουν έλεγχο εισιτηρίων. Θρασύδειλοι «συνάδελφοι» βγαίνουν και κυνηγούν τους “λαθρεπιβάτες”. Πολλές φορές χρησιμοποιούν ως πρόσχημα πως το κάνουν για το καλό της εταιρίας, που τόσο αγαπάνε και φροντίζουν (ενώ η εταιρία, που μας έχει γραμμένους, μας έχει πετσοκόψει μισθούς, θέσεις εργασίας και εργατικά δικαιώματα), ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ανασύρουν το πολυχρησιμοποιημένο επιχείρημα «εγώ δεν φταίω, εγώ κάνω απλώς τη δουλειά μου». Το μόνιμο αυτό επιχείρημα αποτελεί όχι μόνο το άκρων άωτον της ευθυνοφοβίας αλλά ακόμα χειρότερα είναι ο ορισμός της δουλοπρέπειας και της υποταγής. Στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει κράτος και αφεντικά η σιωπή και εφαρμογή των εντολών τους ισοδυναμεί με συνενοχή. Στις οξυμένες καταστάσεις που βιώνουμε οφείλουμε να πάρουμε θέση. Δεν μπορεί να υπάρξει ουδετερότητα. Στην πράξη η ουδέτερη στάση νομιμοποιεί τη Διοίκηση και την κυβέρνηση.
Αντί λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι να οξύνουν την ταξική τους συνείδηση και να διεκδικήσουν τα χαμένα ή έστω να κατανοήσουν την κατάσταση που επικρατεί, ενστερνίζονται τον ρόλο του προστιμοκυνηγού ή καλύτερα τον ρόλο του μπάτσου και όποιον βρουν χωρίς εισιτήριο του ετοιμάζουν ένα προστιματάκι, έτσι για να μάθει. Είναι προφανές πως την εταιρεία αυτό που την απασχολεί είναι να κοπούν όσο το δυνατόν περισσότερα πρόστιμα. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουμε αν σκεφτούμε τα bonus που δίνονται, τις παροτρύνσεις – πιέσεις για αυστηρότητα στον έλεγχο και την ασυλία που χαίρουν διάφοροι τραμπούκοι, καθώς οι διοικήσεις ουσιαστικά μόνο σε περιπτώσεις που εμπλέκονται ελεγκτές έχει κινηθεί προς υπεράσπισή τους.
Ίσως έχει σημασία να σταθούμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει ο έλεγχος στη ΣΤΑΣΥ και στην ΟΣΥ. Στη ΣΤΑΣΥ εξ αρχής υπήρχε συγκεκριμένο τμήμα που είχε την ευθύνη να κάνει έλεγχο εισιτηρίων. Αυτό σημαίνει πως στη συγκεκριμένη υπηρεσία υπήρξαν εργαζόμενοι που τοποθετήθηκαν εκεί χωρίς να το επιλέξουν είτε εξ αρχής είτε στις περιπτώσεις υποχρεωτικής μετακίνησης. Αυτή η σημείωση δεν γίνεται για να χαϊδέψουμε αυτιά, κυρίως αποσκοπεί να αναδείξει ακόμα περισσότερο ότι το κυνήγι του προστίμου αποτελεί στρατηγική επιλογής της διοίκησης καθώς η συγκεκριμένη υπηρεσία αυξάνει διαρκώς το προσωπικό της ενώ άλλες υπηρεσίες, διοικητικές, οδηγών, τεχνικών, υπεύθυνων σταθμών κλπ αντιμετωπίζουν τεράστιες ελλείψεις. Επίσης θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλους και όλες αυτές που διατείνονται πως δεν συμφωνούν με όλα αυτά που γίνονται, πως δεν είναι τραμπούκοι και καταλαβαίνουν τον επιβάτη που δεν έχει τα χρήματα για ένα εισιτήριο. Συνάδελφοι το ξέρετε πολύ καλά πως όσο δεν παίρνετε θέση, όσο σιωπάτε για αυτά που βλέπετε να πράττουν άλλοι «συνάδελφοι» γινόσαστε συνυπεύθυνοι.
Στην περίπτωση της ΟΣΥ δεν μπορούμε να μιλάμε για συναδέλφους. Εδώ μιλάμε για τύπους που έχουν επιλέξει να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα στις πλάτες των υπολοίπων. Για εργαζόμενους που επιλέγουν πέρα από τη δουλειά που ήδη έχουν, δηλαδή αυτή του οδηγού λεωφορείων ή τρόλεϊ, διοικητικούς ή τεχνίτες, να επιδοθούν σε κυνήγι κεφαλών. Διαβάζοντας τη συλλογική σύμβαση που υπέγραψαν οι εργαζόμενοι με τη διοίκηση διαπιστώνουμε πως προβλέπεται να καταβάλλεται, επίσημα πλέον, το 50% του πληρωθέντος προστίμου στον ελεγκτή. Για ποιον λόγο να φωνάξει και να διεκδικήσει τα χαμένα του δικαιώματα όταν μπορεί να κόψει μερικές κλήσεις και να πληρώσει το δάνειο που χρωστάει;
Πέρα από τις όποιες διαφορές η κοινή συνισταμένη στο σύνολο των συγκοινωνιών είναι πως ο επιβάτης δεν αντιμετωπίζεται από τους ελεγκτές ως εργαζόμενος αλλά ως πελάτης και επομένως όποιος τολμά να μην πληρώνει το αντίτιμο πρέπει να κυνηγηθεί. Όλοι και όλες μας έχουμε δει ελεγκτές να κυνηγάνε όποιον γύρισε να αποφύγει τον έλεγχο, να τραβολογάνε κόσμο που επιχείρησε να περάσει χωρίς να σταματήσει, να απειλούν όποιον τους φαίνεται του χεριού τους και πολλά άλλα. Σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας πέρσι το καλοκαίρι σκοτώθηκε ο Θανάσης Καναούτης ύστερα από έλεγχο που έγινε στο τρόλεϊ που βρισκόταν. Την Τρίτη 13 Αυγούστου του 2013, Ο Θανάσης, ένας 19χρονος περιστεριώτης, βρέθηκε πεταμένος από το τρόλεϊ στο δρόμο χτυπημένος θανάσιμα… Λίγο πριν είχε δεχτεί τη βία του κεφαλοκυνηγού ελεγκτή και του οδηγού «που ασκούσαν με ζήλο το καθήκον τους»… Ο λόγος του τραμπουκισμού ήταν ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ. Η κηδεία του Θανάση μετατράπηκε σε πορεία διαμαρτυρίας και κοινωνικής οργής. Πάνω από 2000 διαδηλωτές από το Περιστέρι και από άλλες γειτονιές συμμετείχαν στην πορεία, η οποία στο τέλος χτυπήθηκε από ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και ασφαλίτες. Ακολούθησε ένα όργιο κρατικής βίας και καταστολής με ξύλο, κυνηγητό στους δρόμους της πόλης, με 10 προσαγωγές (οι περισσότεροι ανήλικοι μαθητές) από τις οποίες η μία μετατράπηκε σε σύλληψη. Το σημείο που έπεσε ο νεκρός φυλασσόταν συνεχώς από τα ΜΑΤ. Ένα χρόνο μετά στις 12 Σεπτέμβρη καλείται πορεία από τη Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου όπου όπως αναφέρουν και στην αφίσα που καλεί στην πορεία «Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΑΛΛΑ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ». Η παρουσία μας σε αυτή την πορεία είναι ταξικό μας καθήκον. Η σύνδεση και η αλληλεγγύη με όσους αγωνίζονται ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, στο διαρκή έλεγχο και στην καταστολή είναι απλά αυτονόητο.
Το γεγονός δεν δημιούργησε κανένα αίσθημα ενοχής ούτε στους διοικούντες ούτε στους ελεγκτές. Όλοι τους καλυμμένοι πίσω από τα συμφέροντά τους και την εξουσία τους βρήκαν τις κατάλληλες δικαιολογίες για να συνεχίσουν το έργο τους. Το γεγονός πως δεν έχουν υπάρξει και άλλοι νεκροί είναι καθαρά θέμα τύχης. Αρκεί να αναφέρουμε περιστατικό που συνέβη στο σταθμό των Αμπελοκήπων με ελέγκτρια να καλεί επειγόντως τον ειδικό φρουρό να κυνηγήσει δύο άτομα που τόλμησαν να αποφύγουν τον έλεγχο, ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν ο ειδικός φρουρός να γλιστρήσει και να μετρήσει τα σκαλοπάτια. Επίσης άλλο ένα περιστατικό συνέβη στο λεωφορείο 750 επί της λεωφόρου Καβάλας. Στην περίπτωση αυτή κατά τον έλεγχο που πραγματοποιούνταν μέσα στο λεωφορείο ένας επιβάτης, τον οποίο παράτυπα οι ελεγκτές κρατούσαν εντός του λεωφορείου, πήδηξε τελικά από το παράθυρο χωρίς να πάθει ευτυχώς τίποτα. Είναι τραγικό και εξοργιστικό ταυτόχρονα να βλέπεις τους ελεγκτές να κυνηγάνε τον «ΠΑΡΑΒΑΤΗ», ταυτιζόμενοι πλήρως με τις εντολές των αφεντικών. Όταν λοιπόν ο έλεγχος εισιτηρίων τείνει να ταυτιστεί με την καταστολή και η απειλή της αστυνομίας είναι μόνιμη επωδός των ελεγκτών, είναι λογικό οι αντιδράσεις των επιβατών να οδηγούνται στα άκρα.
Καθώς οι συνθήκες επιβίωσης της εργατικής τάξης δυσχεραίνουν διαρκώς, αυξάνονται οι ευθύνες που φέρουμε εμείς οι ίδιοι στο κατά πόσο υπερασπιζόμαστε την τάξη μας και βοηθάμε με όποιο τρόπο μπορούμε τους διπλανούς μας, επίσης καταπιεσμένους. Είναι σημαντικό να μην λησμονούμε ότι είμαστε εργάτες και όχι τσιράκια του υπουργείου. Στις συγκοινωνίες πρώτιστα εκτελούμε κοινωνικό έργο συμβάλλοντας στην μετακίνηση κυρίως λαϊκών στρωμάτων, εργατών, ντόπιων και μεταναστών. Δεν είμαστε τα μαντρόσκυλα του κάθε υπουργού που θέλει να παρουσιάσει “θετικούς οικονομικούς δείκτες” ακόμα και αν το κόστος είναι η ανθρώπινη ζωή. Η ανυπακοή σε τέτοιου είδους λογικές είναι ταξικό μας καθήκον. Διαφορετικά η οργή των επιβατών απέναντι μας θα είναι όχι μόνο δεδομένη αλλά και δικαιολογημένη.

ΠΟΡΕΙΑ 12/9 πλ. Περιστερίου, 6:30 μ.μ

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Taxikometopo.wordpress.com
taxikometopo@gmail.com