Τράφικινγκ: Μια ακόμα καπιταλιστική επένδυση

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στις 25/11 στη συγκέντρωση (Πλ. Ομονοίας) και πορεία που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την «παγκόσμια ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών».

Τράφικινγκ: Μια ακόμα καπιταλιστική επένδυση

- 2018: 89 χιλιάδες άνθρωποι σε συνθήκες σύγ­χρονης δουλείας στην Ελλάδα (Global Slavery Index).

- 2019: Πάνω από το 50% των καταγεγραμμέ­νων περιστατικών εμπορίας ανθρώπων αφο­ρούσαν σεξουαλική εκμετάλλευση (αναφορά του ΕΜΑ: Εθνικός Μηχανισμός Αναφοράς για την Προστασία Θυμάτων Εμπορίας Ανθρώπων).

- 2022: Οι γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια απο­τελούν το 75% του συνόλου των θυμάτων στην ΕΕ, ενώ το 93% των θυμάτων πέφτουν θύματα εμπορίας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευ­ση. Τα παιδιά αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ένα τέταρτο των θυμάτων.

- 2020 με 2022: Η πανδημία του Covid-19 επι­δείνωσε τις συνθήκες για τα θύματα εμπορί­ας ανθρώπων, καθιστώντας δυσκολότερο τον εντοπισμό τους και περιορίζοντας την πρόσβα­σή τους σε βασικά αγαθά, ασφαλή καταφύγια καθώς και σε υγειονομικές, συμβουλευτικές και νομικές υπηρεσίες. Παράλληλα, η πανδη­μία οδήγησε σε μεγαλύτερη ανεπάρκεια πόρων και προσωπικού για τις οργανώσεις στήριξης των θυμάτων. (Γραφείο ΟΗΕ για Ναρκωτικά και Έγκλημα).

- Οι περισσότεροι σωματέμποροι είναι Ευρω­παίοι πολίτες και σχεδόν όλοι οι δράστες του εγκλή­ματος αυτού είναι Ευρωπαίοι πολίτες.

- Ο παγκόσμιος τζίρος από το τράφικινγκ: από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις. 120 δις ετη­σίως καθαρά κέρδη.

Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που μπορεί να αλιεύσει κανείς στο διαδίκτυο σε σχέση με τη σω­ματεμπορία ανθρώπων, το τράφικινγκ, στα πρό­σφατα χρόνια. Οι αριθμοί και τα ποσοστά βέβαια προέρχονται από τις τόσες Μη Κυβερνητικές και Δι­εθνείς Οργανώσεις και Φορείς που ιδρύθηκαν στις τελευταίες δεκαετίες στην ΕΕ και παγκοσμίως και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στα ζο­φερά πραγματικά ποσοστά και τους αριθμούς της βαρβαρότητας δεν μπορεί να φτάσει ο μηχανισμός των αστικών κρατών. Γιατί;

Ας δούμε λιτά τα συμπεράσματα από την έκθε­ση από τη νέα πλατφόρμα διασταύρωσης στοιχεί­ων στη χώρα μας, τον ΕΜΑ, για το 1ο εξάμηνο του 2022.

Θύματα Εμπορίας:

Πλειοψηφία: Γυναίκες.

Πλειοψηφία στα παιδιά: κορίτσια.

Πλειοψηφία στα κορίτσια: ασυνόδευτα.

Πλειοψηφία: κάτω των 25 ετών.

Πλειοψηφία όλων των θυμάτων εμπορίας: αι­τούντες άσυλο.

Πλειοψηφία στη διαμονή: Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, οι Δομές Φιλοξενίας/Προ­σωρινής Υποδoχής Αιτούντων Άσυλο και οι Κλει­στές Ελεγχόμενες Δομές Νήσων).

Πλειοψηφία: σεξουαλική εκμετάλλευση.

Πλειοψηφία: γυναίκες- κορίτσια.

Πλειοψηφία: «απέδρασε μόνη της ή με βοή­θεια τρίτων» (όχι μπάτσων)

Είναι λοιπόν προφανές ότι τα περισσότερα από τα θύματα σωματεμπορίας και στη χώρα μας είναι θύματα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με στρατιω­τικό ή ειρηνικό τρόπο. Από τα προσφυγόπουλα της κατεστραμμένης Συρίας μέχρι τις ξεριζωμένες από το λιμό και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, νεαρές γυναίκες από χώρες της Αφρικής. Το αν η αρπαγή τους έγινε στις χώρες όπου ζούσαν ή στις χώρες της ΕΕ, δεν έχει σημασία στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς το καθεστώς ομηρίας τους και σεξουαλικής τους κακοποίησης- εκμετάλλευσης γίνεται από ευ­ρωπαίους άνδρες.

Γιατί ο αστικός μηχανισμός δεν μπορεί να πατά­ξει την σωματεμπορία; Γιατί δεν μπορούν να διε­ρευνηθούν και να αντιμετωπιστούν τα διεθνή κυ­κλώματα και οι ντόπιοι νταβατζήδες;

Εδώ προκύπτει και άλλο ένα μεγάλο ερωτηματι­κό. Γιατί από τη στιγμή που υπάρχουν φορείς θε­σμικοί που εδώ και δεκαετίες παρακολουθούν το ζήτημα του τράφικινγκ και αποδεικνύουν κάθε χρο­νιά ότι πρόκειται για μια μόνιμη και σε παγκόσμιο επίπεδο εγκληματική κατάσταση, που μάλιστα με την ψηφιακή εξέλιξη των μέσων επιδεινώνεται, για ένα δίκτυο που είναι άρρηκτα δεμένο με το καπιτα­λιστικό- ιμπεριαλιστικό σύστημα, όταν δημοσιοποι­είται ένα τέτοιο έγκλημα στη χώρα μας, τα αστικά μίντια ανακαλύπτουν Αμερικές;

Για παράδειγμα, σε ότι αφορά τα πιο πρόσφα­τα στη χώρα μας, η συμμετοχή του μπάτσου στην Ηλιούπολη όπως και η συμμετοχή του Μίχου στα κυκλώματα τράφικινγκ παρουσιάστηκαν ως κάτι σκανδαλώδες κάτι ενάντιο στην κοινωνική τους θέση. Μετά το «αστυνομικός» και μετά το «επιχει­ρηματίας» έμπαιναν θαυμαστικά στα πρωτοσέλι­δα των αστικών φυλλάδων. Δεν ήταν, λοιπόν, μόνο ότι προσπαθούσαν να ξεπλύνουν τα πρόσωπα από το κύκλωμα, αλλά ταυτόχρονα την τάξη, την αστι­κή τάξη από τα κυκλώματά της. «Η αστική τάξη και οι φρουροί της μόνο κατ εξαίρεση κάνουν τέτοια εγκλήματα»... προπαγανδίζουν από το πρωί ως το βράδυ. Ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού γνω­ρίζει από την ίδια του την καθημερινότητα στις γειτονιές του ότι σε αυτά τα κυκλώματα εμπλέκονται μεγάλα ή μεσαία ή μικρά αφεντικά και οι αστικοί θεσμοί που τα υπηρετούν. Υπάρχουν τα παράνομα ή νόμιμα «σπίτια», υπάρχουν τα παράνομα ή νόμι­μα ντιλ, υπάρχουν μέχρι και τα παράνομα ή νόμιμα ΙΧ για μεταφορά.

Αν το τελευταίο συμπέρασμα ακούγεται ως υπερ­βολή ή αυθαίρετη γενίκευση ακόμη, ας δούμε ει­δικότερα την εξέλιξη σε δύο πρόσφατες υποθέσεις και πώς αντιμετωπίστηκαν από τον αστυνομικό και δικαστικό αστικό μηχανισμό:

Οι αφοί Επιχειρηματίες του Επισιτισμού, αφοί Γιαννακόπουλοι, ήταν ιδιοκτήτες αλυσίδας φούρ­νων με πάνω από είκοσι καταστήματα. Εμφάνιζαν πλούσια εγκληματική δράση από το 2006, τέθη­καν σε κράτηση το 2008. Η εγκληματική τους δρά­ση δεν ήταν κάτι τοπικό και τυχοδιωκτικό. Η κατη­γορία εναντίον τους είχε να κάνει με τη διεύθυνση κυκλώματος εξαναγκαστικής πορνείας, εμπορίας γυναικών και trafficking, που σύμφωνα με τα στοι­χεία των αρχών αφορούσαν το 80% των εκδιδόμε­νων γυναικών στην Ελλάδα. Το εμπόρευμα γυναί­κα το άρπαζαν από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Στους φούρνους ξέπλεναν το χρήμα. Εκεί βρέθηκαν το 2008 και το 2010 από αστυνομία και από ΣΔΟΕ πλήθος στοιχείων για τα στριπτιζάδικά τους και για πολυκατοικία στην οποία κρατούσαν γυναίκες φυ­λακισμένες. Από το 2008 που τους απαγγέλλονται οι κατηγορίες μέχρι το 2018, δέκα χρόνια μετά που εκδικάζεται η υπόθεση του κυκλώματος, συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους. Το 2018, παρά την πληθώ­ρα στοιχείων από την αστυνομία, αθωώνονται ομό­φωνα από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων: οι τέσσερις γυναίκες μάρτυρες κατηγορίας δεν πα­ρουσιάστηκαν ποτέ. Ανάμεσα στους δεκάδες κατη­γορούμενους και απόστρατος αστυνομικός.

Ένα χρόνο αργότερα, το 2019, μετά από δολο­φονίες επιχειρηματιών και πρώην αξιωματικών της αστυνομίας, ανακοινώνεται έρευνα σε κύκλωμα που «καλύπτει» 350 οίκους ανοχής, 250 στούντιο, 300 παράνομα καζίνο και «προστασία» σε καταστή­ματα και επιχειρήσεις. Πάνω από τους μισούς που κλήθηκαν από τις δικαστικές αρχές ήταν εν ενερ­γεία και απόστρατοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ. Δικηγό­ροι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφος και ένας πρώ­ην βουλευτής. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα έσοδα του κυκλώματος έφταναν το 1 εκατομμύριο ευρώ το μήνα. Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή. Γιατί;

Εδώ στόχος δεν είναι ούτε το αστυνομικό ούτε το δικαστικό ρεπορτάζ. Στόχος είναι η εργατική τάξη να βγάλει τα συμπεράσματά της για τη βαρ­βαρότητα που περικυκλώνει τα παιδιά της και την καθεμιά κατατρεγμένη αδερφή της, από όπου κι αν προέρχεται.

Για έναν άνθρωπο ψημένο στο καμίνι της ταξικής πάλης το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Και από τις δυο πλατιές υποθέσεις βαρβαρότητας αποδει­κνύεται ότι ένοχα δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα πρόσωπα, ένοχα δεν είναι μόνο τα κυκλώματα των νομιμοπαράνομων επιχειρηματιών, ένοχη για τη σωματεμπορία, ένοχη για τη διεθνή σωματεμπορί­α (trafficking) είναι η αστική τάξη στο σύνολό της. Γιατί η εξουσία της περιλαμβάνει την εκμετάλλευ­ση της ξένης εργασίας, την υπερεκμετάλλευση της ξένης εργασίας, την νόμιμη ή παράνομη εκμετάλ­λευση κάθε σπιθαμής του ανθρώπινου κορμιού. Κατά πλειοψηφία του γυναικείου. Το μαύρο χρήμα, η παραοικονομία, είναι σάρκα από τη σάρκα των κερδών της εκμεταλλεύτριας Τάξης.