Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

40 χρόνια από την εξέγερση στο Σοβέτο: Το ρατσιστικό καθεστώς της Ν. Αφρικής μακελεύει τη μαύρη νεολαία

Το Σοβέτο είναι μια παραγκούπολη, ένα γκέτο του μαύρου πληθυσμού σε απόσταση 15 χλμ νοτιοδυτικά του Γιοχάνεσμπουργκ. Με πληθυσμό πάνω από 1 εκατ. (κυρίως άνεργοι και εργάτες), τροφοδοτεί με πάμφθηνα εργατικά χέρια τη βιομηχανική περιοχή της μεγαλύτερης πόλης της Νότιας Αφρικής. Ουσιαστικά είναι ένα κατασκεύασμα του κράτους της Ν. Αφρικής και της πολιτικής του απαρτχάιντ (των ρατσιστικών διακρίσεων μεταξύ λευκών και μαύρων). Η μακροχρόνια απαγόρευση εγκατάστασης μαύρων σε ορισμένες περιοχές που προορίζονταν μόνο για τη λευκή μειοψηφία και η προσωρινή παρουσία τους σε άλλες μόνο με άδεια, τους ανάγκασε να δημιουργήσουν το Σοβέτο. Η πόλη είχε μεγάλη παράδοση σε εργατικούς αγώνες που πολλές φορές κατέληγαν σε αιματηρές εξεγέρσεις.

 Η αφορμή της εξέγερσης 
Τη δεκαετία του '70 η κατάσταση για το λαό του Σοβέτο ήταν τραγική. Οι μισοί περίπου κάτοικοί του ήταν άνεργοι. Μόνο 1 στα 6 σπίτια είχε ηλεκτρικό ρεύμα, η ύδρευση και η αποχέτευση ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Οι εργάτες αμείβονταν με μισθούς πείνας. Μια αντίστοιχη κατάσταση επικρατούσε στις περισσότερες πόλεις - γκέτο των μαύρων.
Τον Ιούνη του 1976, 40 χρόνια πριν, ξέσπασε μια μεγάλη εξέγερση που ξεκίνησε από τη μαθητική νεολαία του Σοβέτο αλλά εξαπλώθηκε σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Αφορμή στάθηκε η προσπάθεια της ρατσιστικής κυβέρνησης να επιβάλει στα σχολεία την εκμάθηση της γλώσσας Αφρικάανς, δηλαδή του γλωσσικού ιδιώματος των λευκών αποίκων που αποτέλεσε μια εξέλιξη της Ολλανδικής, μιας και αυτή ήταν η καταγωγή των περισσοτέρων λευκών (Αφρικάνερς - απόγονοι των Μπόερς). Η άλλη μεγάλη εθνότητα λευκών ήταν οι Άγγλοι που, αν και αντίπαλοι με τους Μπόερς στη νεώτερη ιστορία της χώρας (19ος αι.), τα βρήκαν πολύ καλά στην εκμετάλλευση και καταπίεση των μαύρων στην πιο σύγχρονη (20ος αι.). Φυσικά αυτή η επιλογή της κυβέρνησης να επιβάλει τη γλώσσα των καταπιεστών δεν είχε καμιά πρακτική αξία ούτε για την ίδια ούτε και για τον μαύρο πληθυσμό. Είχε όμως μεγάλη πολιτική και ψυχολογική αξία. Ήταν μια ακόμα προσπάθεια υποταγής των μαύρων στους δυνάστες τους. 
Οι μαθητές του Σοβέτο ξεκίνησαν αποχή από τα μαθήματά τους και στις 16 Ιούνη του 1976 20.000 μαθητές μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους διαδήλωσαν στους δρόμους της πόλης.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Ο ταγματασφαλίτης διοικητής Πλυτζανόπουλος περιγράφει τη μάχη της Καλλιθέας (23-24 Ιούλη 1944)

Ο συνεργάτης των Γερμανών «πρωθυπουργός»Ράλλης (δεξιά) και ο επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας Αττικής Πλυτζανόπουλος (με τη σημαία), μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, επί Κατοχής…
Ο συνεργάτης των Γερμανών "πρωθυπουργός" Ράλλης (δεξιά)
και ο επικεφαλής Ταγμάτων Ασφαλείας Αττικής Πλυτζανόπουλος
(με τη σημαία), μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη,
επί κατοχής...
Στις 23 Ιούλη του 1944 μηχανοκίνητα του ταγματασφαλίτη Μπουραντά με ισχυρές δυνάμεις Γερμανών και διοίκηση χιτλερικών αξιωματικών, κυκλώνουν την Καλλιθέα, με σκοπό να διαλύσουν τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ που δρούσαν στην περιοχή και να μαζέψουν εργάτες για τα εργοστάσια της χιτλερικής Γερμανίας.  Μετά από πολύωρη μάχη και σοβαρές απώλειες αποκρούονται από τμήματα του 1ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Την επόμενη μέρα περίπου 1500 Γερμανοτσολιάδες επιστρέφουν και ξανακυκλώνουν την Καλλιθέα. Στην Καλλιθέα και στις γύρω περιοχές  ακολουθεί παλλαϊκός συναγερμός. Κηρύσσεται γενική απεργία. Ο λαός σπεύδει με κάθε τρόπο να ενισχύσει τον ΕΛΑΣ. Στη διάρκεια της μάχης ένα μικρό σπιτάκι στην οδό Μπιζανίου 10 γίνεται κάστρο-σύμβολο ηρωισμού της ματωμένης θυσίας του λαού μας στον πόλεμο κατά του φασισμού. Το σπιτάκι έπεσε, μα οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν για να τελειώσουν με τη νίκη των τμημάτων του ΕΛΑΣ, που απέτρεψαν τα σχέδια των ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους για επιστράτευση.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Ανταπόκριση από την απεργιακή κινητοποίηση της Κυριακής 17 Ιούλη 2016

syntdr_17072016_a2_okΤην Κυριακή 17 Ιούλη 2016, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά -στο πλαίσιο του νόμου για τις «8 Κυριακές»- και μια ακόμα Κυριακή με απεργία στον κλάδο του εμπορίου, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια προχώρησε και πάλι σε μια ακόμα δυναμική απεργιακή κινητοποίηση.
Από τις 9.30 πμ ξεκινούν απεργιακές περιφρουρήσεις σε διάφορα μεγάλα και μικρότερα καταστήματα στην Ερμού και το Σύνταγμα (όπως H&M, ZARA, PUBLIC, NIKE, MANGO, TSAKIRIS MALLAS,  MED, Kellys, EXTYN, MOURTZI, intimissimi κ.α. – βλ. σχετικές φωτογραφίες παρακάτω). Εν τω μεταξύ,  για τις 10.30 πμ ήταν και το δημοσιοποιημένο κάλεσμα του «Συντονιστικού δράσης» για απεργιακή συγκέντρωση στην Ερμού. Η όλη απεργιακή κινητοποίηση ολοκληρώθηκε με διαδήλωση που ξεκίνησε λίγο μετά τη 1.30 μμ από το πάνω τμήμα της Ερμού στο ύψος του Υπουργείου Οικονομικών διέσχισε όλη την Ερμού και κατέληξε στο Μοναστηράκι.

Στις «δυνατές» χώρες του καπιταλισμού και της Ε.Ε ...

Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ώρες εργασίας από υπερωρίες εργαζόμενων δεν πληρώθηκαν το 2015 στη Γερμανία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας που εμπεριέχονται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Saarbrücker Zeitung».

Το 2015 αυξήθηκαν κατά 1,8 δισ. ώρες οι υπερωρίες των εργαζομένων, από αυτές οι 816,2 εκατ. ώρες εργασίας πληρώθηκαν, ενώ για τις 997,1 εκατ. ώρες εργασίας δεν κατεβλήθη καμία αμοιβή!
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αυξήθηκε ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων που απασχολήθηκε το 2015 κατά μέσο όρο 46,8 ώρες περισσότερο από ό,τι προέβλεπε η σύμβαση εργασίας του, δηλαδή για διάστημα μεγαλύτερο της μίας εβδομάδας.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας, οι απλήρωτες υπερωρίες προέρχονται κατά κύριο λόγο από άτομα που διαθέτουν υψηλά εργασιακά προσόντα.
Επιπλέον, το δημοσίευμα αναφέρει ότι παρά τη θετική οικονομική συγκυρία για τις γερμανικές επιχειρήσεις, πολλοί επιχειρηματίες προτιμούν να μην κάνουν προσλήψεις, αλλά να καλύπτουν τις αυξημένες απαιτήσεις με υπερωρίες του υπάρχοντος προσωπικού.
902.gr

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Το μαύρο τανγκό του αντικομμουνισμού

Θα ήταν τραγικό, πραγματικά τραγικό, αν τελικά οι συντελεστές του «Bαμμένα κόκκινα μαλλιά» κατάφερναν να γυρίσουν τηλεοπτικά τον λίβελο που θέλει να λέγεται μυθιστόρημα και ονομάζεται «Κόκκινο τανγκό». Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι δεν θεωρούμε τίποτε που αρθρώνει πολιτικό λόγο, έστω και ξώφαλτσα, «αθώο». Δεν θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξει τέχνη που να μην είναι στρατευμένη. Ακόμα και αυτοί που θέλουν να το παίξουν ενδιάμεσοι, αντικειμενικοί κλπ, για μας απλά δεν υφίστανται ως τέτοιοι. Αυτά τα επιχειρήματα είναι για αφελείς, ειδικά όταν στο επίκεντρο του οίστρου των συγγραφέων του «Κόκκινου τανγκό» βρίσκεται το κομμουνιστικό κίνημα, οι αγωνιστές του και οι ηγέτες του.


Ο Νίκος Ζαχαριάδης «τιμήθηκε» για άλλη μια φορά από τις αλεπούδες του «πολιτισμού». Και «τιμήθηκε» όπως τιμάται χρόνια τώρα από την αστική τάξη και τα τσιράκια της. Βαστάζοι αυτής της «τιμητικής» ήταν και συνεχίζουν να είναι οι αριστεροί αναθεωρητές όλων των αποχρώσεων, οι σοσιαλδημοκράτες, οι τροτσκιστές, οι εσωτερικάκηδες και οι απόγονοι των Κυρκομπανιάδων. Ισως αυτό είναι και το κοινό που βγήκε ευχαριστημένο από αυτή τη σαχλαμάρα, γιατί έχει γαλουχηθεί ακριβώς με αυτά τα επιχειρήματα υποταγής στην αστική τάξη. Αυτό το κοινό είναι που αγκάλιασε αυτόν τον λίβελο. Δηλαδή οι παντός είδους άσχετοι με την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, οι διάφοροι ημιμαθείς γλαστράκηδες του οπορτουνιστικού χώρου - οι αυτοαποκαλούμενοι δημοκράτες, αντισυγκεντρωτικοί, αντικομφορμιστές και πάει μακριά η βαλίτσα…

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τους ταξικούς Αγώνες μας


https://bookworker.files.wordpress.com/2016/07/170716syntdr.jpg?w=474&h=672

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!
ΚΥΡΙΑΚΗ 17/7: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΕΡΜΟΥ [ΣΥΝΤΑΓΜΑ], 10.30ΠΜ
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς…
Να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας Κυριακές.
Να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση κεφαλαίου και κράτους και να βγούμε μπροστά για να επιβάλλουμε το δίκιο μας.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Στο τσάκισμα των δικαιωμάτων μας, στη λεηλασία της ζωής μας δε θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια!

Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις ενάντια στις «λευκές νύχτες» δημάρχων και εργοδοτών... εν όψει της Κυριακής 17/7
Εδώ και 3 χρόνια το «Συντονιστικό Δράσης  ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια» συσπειρώνει κόσμο της εργασίας, σωματεία, συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και αλληλέγγυους/ες και υπερασπίζεται έμπρακτα τα εργατικά συμφέροντα και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Από το Γενάρη του 2014 όταν πρωτο-οργανώθηκαν οι περίφημες «λευκές νύχτες» από δημάρχους και εργοδότες, έως και σήμερα το Συντονιστικό Δράσης παρεμβαίνει δυναμικά και αντιστέκεται στην επίθεση των αφεντικών. Εμείς, ως εργαζόμενοι & εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου, δεν θεωρούμε δεδομένη την υποτίμησή μας ούτε και τελειωμένη υπόθεση την υποταγή μας στους νόμους της αγοράς. Αντιθέτως, βλέπουμε ένα πεδίο αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων που με αγώνες έχουν κατακτηθεί, έχοντας ως όπλο μας τη συλλογικοποίηση και την οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς. Δεν παραδίνουμε έτσι εύκολα τις ζωές και την αξιοπρέπειά μας στις ορέξεις του Κεφαλαίου.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Λίγα από τα όσα συμβαίνουν σε εργολαβίες της ΔΕΗ

Ανακοίνωση από πρωτοβουλία εργαζομένων:


Εμείς οι εργαζόμενοι/υπάλληλοι  σε εργολάβους για την καταμέτρηση του ΔΕΔΔΗΕ συνθέτουμε χρόνια το παζλ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και βρισκόμαστε ανάμεσα σε τόσους άλλους συναδέλφους που απασχολούνται με πλήρως καταπατημένα δικαιώματα σε αντίστοιχους εργολάβους που αναλαμβάνουν διάφορες υπηρεσίες.

Αυτό που βιώνουμε καθημερινά είναι τα ατελείωτα χιλιόμετρα που είμαστε αναγκασμένοι να διανύσουμε κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες (βροχές, καύσωνες) χωρίς ποτέ να υπάρχει παύση της καταμέτρησης σε τέτοιες συνθήκες. Δηλωμένοι από τα αφεντικά σαν 4ωροι απασχολούμενοι, τι κι αν πολλές φορές συνάδελφοι αναγκάζονται να δουλεύουν 6ωρα ή ακόμα και 8ωρα.

Οι καταμετρητές γινόμαστε το «μπαλάκι» εργολάβων και διοικούντων της ΔΕΗ που με βάση τα δικά τους συμφέροντα και με την διαδικασία του μειοδοτικού διαγωνισμού για το ποιος εργολάβος θα αναλάβει το έργο (συνήθως μια φορά τον χρόνο), καταφέρνουν να ρίχνουν όλο και πιο κάτω τα ήδη πενιχρά μεροκάματα, ενώ ο εργαζόμενος απειλείται συνεχώς με την ανεργία χωρίς κανένα δικαίωμα.

Το σχολείο είναι χώρος γνώσης και όχι επιχειρηματικότητας

Νέες μεταρρυθμίσεις στον τομέα της εκπαίδευσης βρίσκονται προ των πυλών και έρχονται να προστεθούν στα τόσα άλλα που τσακίζουν την εργατική τάξη. Το σχολείο αλλάζει ως προς την δομή του και τείνει να μεταμορφωθεί σε σχολείο- μαγαζάκι, έρμαιο των επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητας. Άλλωστε οι σχολικές μονάδες περιτριγυρίζονται αρκετό καιρό από τους «καλούς χορηγούς» που βοηθούν στη κάλυψη εξόδων ή εξοπλισμών των σχολείων.

Ο μόνος στόχος της παραπάνω λογικής είναι η δημιουργία αυτόνομων σχολικών μονάδων, οι οποίες θα έχουν την «ευθύνη» των οικονομικών τους. Αυτό κρύβει και η επισήμανση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Εμμανουηλίδη πριν μερικούς μήνες: «Το συγκεντρωτικό σύστημα της εκπαίδευσης πρέπει να τελειώσει, καθώς είναι ξεπερασμένο και ατελέσφορο. Πρέπει να αρχίσουμε να μιλούμε για το σχολείο των περιφερειών αν όχι το σχολείο των δήμων». Και να μην ξεχνάμε την πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τριανταφυλλίδη για το σχολικό κουπόνι που σαφώς έσπευσε να χαιρετίσει και η ΝΔ μέσω του Θεόδωρου Φορτσάκη.

Ανταπόκριση από την γιορτή ταξικής αλληλεγγύης & αγώνα, Μαρούσι, Σάβ. 2/7

Ανταπόκριση από την εργατική συγκέντρωση στο Μαρούσι το Σάββατο 2/7 ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας», ενάντια στον τσαμπουκά δημάρχων και εργοδοτών
Για 2ο συνεχόμενο Σάββατο, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια έδωσε δυναμικό παρόν αυτή τη φορά στο εμπορικό κέντρο του Αμαρουσίου όπου για 3η φορά το χυδαίο δίδυμο Πατούλη-Νικολαράκου, δημάρχου Αμαρουσίου και προέδρου τοπικού εμπορικού συλλόγου, επιχείρησε να οργανώσει την φιέστα της «λευκής νύχτας» πάνω στις πλάτες και τον ιδρώτα εκατοντάδων εργαζόμενων στον κλάδο του εμπορίου. Και αυτή τη φορά, όμως, δήμαρχοι και εργοδότες, είχαν δυναμικό αντίλογο στα σχέδιά τους.