Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Όξυνση της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους υποστηρικτές τους

1.jpgΜε την ανοιχτή στήριξη της Ε.Ε και των ΗΠΑ συνεχίζεται το αιματοκύλισμα σε Ουκρανία και Παλαιστίνη. Χιλιάδες άμαχοι, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά, χάνουν την ζωή τους για τα ίδια συμφέροντα, από τους ίδιους δολοφόνους.

Η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου στοχεύει σπίτια και νοσοκομεία. Πριν λίγες μέρες χτυπήθηκε η μαιευτική κλινική στην πόλη Γκορλίφκα, ενώ στο Λουγκάνσκ 5 άμαχοι σκοτώθηκαν από βόμβα που χτύπησε οίκο ευγηρίας.

Στην Γάζα από την άλλη χτυπήθηκε σχολείο του ΟΗΕ όπου και έχασαν την ζωή τους 119 Παλαιστίνιοι. Η αγορά στην συνοικία της Σετζάγια βομβαρδίστηκε την ώρα που ήταν γεμάτη από κόσμο. Ο Ισραηλινός στρατός κατοχής χτυπάει ασθενοφόρα και αφήνει την λωρίδα της Γάζας χωρίς ηλεκτρισμό.

Δεκάδες είναι τέτοιου τύπου παραδείγματα που πλήττουν τους 2 λαούς. Λαοί που καθημερινά ζουν με τον φόβο και που μετράνε πλήγματα. Είναι όμως οι ίδιοι αυτοί λαοί που γεννάνε την Αντίσταση απέναντι στους ψυχρούς δολοφόνους των συμφερόντων, αλλά και απέναντι σε «ανθρωπιστικές» οργανώσεις που κρατάνε «ίσες αποστάσεις» μεταξύ των δολοφόνων στρατών και του αντιστεκόμενου λαού.


Να οξύνουμε τον λόγο και περισσότερο τις πράξεις αλληλεγγύης στους λαούς που πολεμάνε με σθένος τους ιμπεριαλιστές σε όλα τα μήκη και πλάτη του καπιταλιστικού κόσμου.

«Τον πόλεμο τον άρχισαν οι κυρίαρχες τάξεις και θα τον τερματίσει μόνο η επανάσταση της εργατικής τάξης».

Β.Ι. Λένιν

Κράτος και κεφάλαιο οι μόνοι τρομοκράτες

Κείμενο που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια μικροφωνικής συγκέντρωσης αλληλεγγύης στις 26 Ιουλίου στο Μοναστηράκι:


"Ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μία επαναστατική οργάνωση ένοπλης προπαγάνδας, η οποία με τη δράση της και το λόγο που ανέπτυξε, και που συνεχίζουμε να εκφράζουμε, προτείνει στο λαό την ανατροπή του υπάρχοντος εγκληματικού καπιταλιστικού καθεστώτος και την καταστροφή του κράτους ως ενός εγκληματικού μηχανισμού που υπάρχει για να υπερασπίζεται το κεφάλαιο και τους πλούσιους, που καταπιέζει το λαό. Ο Επαναστατικός Αγώνας προτείνει στο λαό την αντικατάσταση αυτού του καθεστώτος από μία αντιεξουσιαστική κομμουνιστική κοινωνία. Μία κοινωνία όπου δεν υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση, δεν υπάρχουν πεινασμένοι, άστεγοι και εξαθλιωμένοι, κανείς δεν πουλάει το σώμα, την εργατική και διανοητική δύναμή του για να επιβιώσει, δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, έχοντες και μη έχοντες, πλούσιοι και φτωχοί, δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, δεν υπάρχει υπερσυσσώρευση του κοινωνικού πλούτου στα χέρια λίγων, δεν υπάρχουν οικονομικές κρίσεις" 
Νίκος Μαζιώτης

Στις 16 Ιουλίου τα έμμισθα αστυνομικά μαντρόσκυλα συνέλαβαν τον αναρχικό επαναστάτη Νίκο Μαζιώτη, μετά από ένοπλη συμπλοκή στο Μοναστηράκι. Από την πρώτη στιγμή τα αστικά ΜΜΕ αποπειράθηκαν να παρουσιάσουν τον σύντροφο ως “κοινωνική απειλή” και να απονοηματοδοτήσουν την πολιτική δράση του Επαναστατικού αγώνα. Στην πραγματικότητα ο Ν. Μαζιώτης υπερασπίστηκε τη ζωή και την ελευθερία του· αποκλειστικά υπεύθυνοι για το σημείο της συμπλοκής είναι οι μπάτσοι που επέλεξαν να στήσουν επιχείρηση σύλληψης σε ένα τόσο πολυσύχναστο μέρος. 

Η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι οι πραγματικοί ληστές και τρομοκράτες: είναι αυτοί που λεηλατούν καθημερινά τις ζωές μας με τη βίαιη φτωχοποίηση και τη νεοφιλελεύθερη επέλαση που έχουν επιβάλει, που κάνουν πλιάτσικο στον κοινωνικό πλούτο, που ευθύνονται για χιλιάδες ανθρωποθυσίες στο βωμό της εξυπηρέτησης των ταξικών συμφερόντων των εκμεταλλευτών. Είναι αυτοί που δολοφονούν και ακρωτηριάζουν καθημερινά προλετάριους στα εντατικοποιημένα εργασιακά κάτεργα, για να συντηρούν και να διογκώνουν τα υπερκέρδη τους. Είναι αυτοί που χτυπάνε βίαια με τον στρατό κατοχής των ΜΑΤ κάθε κοινωνική αντίσταση, από τις Σκουριές μέχρι τον αγώνα των απολυμένων καθαριστριών. Είναι αυτοί που μέσα στο αυταρχικό τους αμόκ χτίζουν σύγχρονους μαζικούς τάφους, τις φυλακές τύπου Γ, για να θάψουν ζωντανό οποιονδήποτε αντιστέκεται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου και του κράτους. Είναι αυτοί που στήριξαν το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, που στηρίζουν το ισραηλινό κράτος-τρομοκράτη, υπαίτιο για τις δολοφονίες εκατοντάδων αμάχων, που κήρυξαν πόλεμο εναντίον των φτωχών στις φαβέλες της Βραζιλίας για να υπερασπιστούν τα κέρδη των πολυεθνικών. 

Μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες κοινωνικής ερημοποίησης η επιλογή της αντίστασης με κάθε μέσο στη σύγχρονη βαρβαρότητα δεν είναι μονάχα δίκαιη και αναγκαία, αλλά αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική επιλογή, για την οικοδόμηση μιας αταξικής κοινωνίας ισότητας κι ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟ ΠΕΤΡΑΚΑΚΟ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 
ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ

Αναδημοσίευση από: Ασύμμετρη Απειλή

Ενάντια σε κράτος και αφεντικά - Μόνη δικαιοσύνη η προλεταριακή

10576995_917327514959689_8796637764432628027_nΣ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…»
Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.
Ντ. Φ
30 Ιούλη 2014: Η αστική δικαιοσύνη, η “δικαιοσύνη” του κράτους των αφεντικών, αθωώνει στην Πάτρα έναν από τους φραουλέμπορους της Ν. Μανωλάδας Ηλείας, τον τσιφλικά Ν. Βαγγελάτο μαζί με τον αρχιεπιστάτη του Κ. Χαλούλο και “καταδικάζει” με ποινές-χάδια τους άλλους δύο επιστάτες Γ. Χαλούλο και Θ. Αποστολόπουλο (που αφέθηκαν ελεύθεροι αφού οι ποινές τους είναι εξαγοράσιμες) που στις 17 Απρίλη του 2013 άνοιξαν πυρ τραυματίζοντας με τις σφαίρες τους 35 μετανάστες εργάτες γης που μαζί με τους συναδέλφους τους διεκδικούσαν τα χρωστούμενα μεροκάματα πείνας.
Την ίδια ώρα, ο εισαγγελέας του ναυτοδικείου Πειραιά έστελνε στο αρχείο τη δικογραφία για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι στις 20 Γενάρη 2014, όπου πνίγηκαν 8 ανήλικοι και 3 γυναίκες πρόσφυγες, κλείνοντας στο συρτάρι τις δολοφονικές ευθύνες των λιμενικών φρουρών των συνόρων της Ευρώπης-Φρούριο.
μέσα σ’ αυτή την κόλαση στερέψανε τα δάκρυα, όχι όμως κι οργή…
                                                                                                        Πηγή: Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Εκδόθηκε η ετυμηγορία για τον φραουλοτσιφλικά της Μανωλάδας που κατηγορούταν μαζί με τους «επιστάτες» του (δηλαδή τους μπράβους του) για την επίθεση με πυροβολισμούς εναντίον των μεταναστών εργατών στα φραουλοχώραφά του, όταν οι τελευταίοι διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους τον Απρίλη του 2013. Αθώος ο κατηγορούμενος!

Αν και η εισαγγελέας του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Πάτρας (εκεί έγινε η δίκη) ζήτησε την καταδίκη αυτού και των «επιστατών» του επισημαίνοντας στην αγόρευσή της ότι και οι κρατικές υπηρεσίες με τη στάση τους είναι συνένοχες, το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα αθώους αφεντικό και «αρχιεπιστάτη» και ένοχους με εξαγοράσιμες ποινές τους άλλους δυο. Με απλά λόγια αθωώθηκαν το αφεντικό και το δεξί του χέρι και τιμωρήθηκαν οι απλοί «επιστάτες» με ποινές εξαγοράσιμες, τις οποίες λογικά θα πρέπει να εξόφλησε κιόλας το αφεντικό ως ανταμοιβή στις «υπηρεσίες» που του πρόσφεραν, αν και πιο πιθανό είναι να τους τα κρατήσει από το μισθό…

Αθώος λοιπόν ο κατηγορούμενος, και μάλιστα ομόφωνα! Ούτε μια ψήφος αρνητική, που να υποδηλώνει έστω μια αμφιβολία  για την τόσο «αθώα» συμπεριφορά του απέναντι στους εργάτες που σακάτεψαν οι σφαίρες των όπλων του. Ούτε μια αρνητική ψήφος, έτσι, για να σωθούν κάποια  προσχήματα, για να μην τραυματιστεί η ψευδαίσθηση ότι «όλοι» σε αυτή τη χώρα είναι «ίσοι» απέναντι στο νόμο και στη δικαιοσύνη, για να μετριαστούν βρε αδερφέ οι αντιδράσεις.

Ο φραουλοτσιφλικάς εμπιστεύτηκε την δικαιοσύνη και για το γεγονός ότι απασχολούσε (λες και σταμάτησε να το κάνει) παράνομα αλλοδαπούς εργάτες. Δικαιώθηκε και σε αυτό.  Το δικαστήριο τον αθώωσε πανηγυρικά, τον απάλλαξε ομόφωνα από κάθε κατηγορία, και τον έστειλε πίσω στην κοινωνία «υγιή» ως επιχειρηματία και πάλλευκο σαν περιστερά… Έτσι απλά. Όπως, απλά, κινδυνεύουν τώρα οι εργάτες να κληθούν... να του πληρώσουν και ψυχική οδύνη από πάνω… Όπως, απλά, μπορούν τώρα να απελαθούν (αφού δεν έχουν «χαρτιά») ήσυχα-ήσυχα από τη χώρα, χωρίς να πληρωθούν ποτέ τα μεροκάματα τους.  Όπως, το ίδιο απλά, ανταμείβεται πάντα η εμπιστοσύνη (στη δικαιοσύνη) των αφεντικών (από τη δικαιοσύνη), και κηρύσσονται νόμιμες οι απολύσεις και παράνομες οι απεργίες των εργαζομένων και άλλα τόσα «απλά» ακόμα…

Επειδή όμως συμβαίνει τα πιο απλά να είναι και αυτά που πιο δύσκολα γίνονται κατανοητά, θα εξακολουθήσουμε να γινόμαστε βαρετοί (και για κάποιους γραφικοί) επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά ότι στην ταξική κοινωνία (δηλαδή ακριβώς όπως αυτή που ζούμε), η δικαιοσύνη δεν μπορεί παρά να είναι ταξική, όπως ταξική είναι και η εκμετάλλευση. Και αν, σε μια ταξική κοινωνία, τα αφεντικά έχουν έναν λόγο να εμπιστεύονται την δικαιοσύνη, οι εργάτες έχουν πολλούς λόγους να εμπιστευτούν κάποτε την δύναμη τους.

Νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση - Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ Πέμπτη 31 Ιουλίου, 7 μμ, Σύνταγμα

3.jpgΔεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
Να τερματιστεί τώρα η πολιορκία της Γάζας και η φονική επιδρομή κατά αμάχων!
Νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
Νίκη στην Ιντιφάντα!
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ
Πέμπτη 31 Ιουλίου, 7 μμ, Σύνταγμα
Για τρίτη συνεχή εβδομάδα το κράτος των εγκληματιών του Ισραήλ βομβαρδίζει ανελέητα αμάχους στη Λωρίδα της Γάζας, προσπαθώντας μάταια να λυγίσει την παλαιστινιακή αντίσταση. Συνεχίζοντας τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το ισραηλινό κράτος χτυπάει αδιακρίτως, ακόμα και τα σχολεία των Ηνωμένων Εθνών, στα οποία έχουν καταφύγει πάνω από 150.000 εσωτερικά εκτοπισμένοι, αφαιρώντας τους και την ελάχιστη αίσθηση ασφάλειας, αλλά και νοσοκομεία παίδων και βαριά ασθενών, ασθενοφόρα και ιατρικό προσωπικό. Ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τους 1000 -και αυξάνεται όσο συνεχίζεται η περισυλλογή των πτωμάτων μέσα από τα ερείπια - και οι τραυματίες ξεπερνούν τους 6.000.
Η θαρραλέα και ακλόνητη αντίσταση που συναντούν οι ισραηλινοί στρατιώτες εμποδίζει την προέλαση του ισραηλινού στρατού. Αδυνατώντας να προκαλέσουν οποιαδήποτε σημαντική φθορά στις δυνάμεις και τις υποδομές της αντίστασης, το ισραηλινό πυροβολικό και πολεμικό ναυτικό και τα καθηλωμένα ισραηλινά τανκ, συνεχίζουν να προκαλούν τεράστιες καταστροφές σε νοσοκομεία και υποδομές κοινής ωφέλειας, αφήνοντας τη λωρίδα της Γάζας χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς νερό, δολοφονώντας άμαχο πληθυσμό, παιδιά και ηλικιωμένους.
Παράλληλα, συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί της ισραηλινής αεροπορίας. Οι πιλότοι και τα αεροσκάφη που αρκετές φορές έχουν έρθει στην Ελλάδα για ασκήσεις τα τελευταία χρόνια, αυτές τις μέρες βομβαρδίζουν σπίτια και ξεκληρίζουν οικογένειες στη Γάζα. Ταυτόχρονα η Δυτική Όχθη συγκλονίζεται από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει από την εποχή της Δεύτερης Ιντιφάντα.
Η πλήρης στήριξη από ΗΠΑ και ΕΕ που δηλώνουν ότι υπερασπίζονται την «αυτοάμυνα» των σιωνιστών εναντίον «των τρομοκρατών της Χαμάς» ενθαρρύνει τους εγκληματίες πολέμου του κράτους του Ισραήλ να συνεχίζουν τη σφαγή. Στο πλευρό τους τάσσονται καθεστώτα όπως αυτό της Αιγύπτου, που κρατάει το πέρασμα της Ράφα κλειστό συμβάλλοντας στην ενίσχυση του αποκλεισμού της Γάζας. Η ελληνική κυβέρνηση είναι συνυπεύθυνη έχοντας αναδείξει το κράτος τρομοκράτη σε «στρατηγικό εταίρο» και διατηρώντας άριστη συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη σε όλα τα επίπεδα.
Όμως, οι λαοί, από την Αθήνα και το Λονδίνο μέχρι το Παρίσι, τη Ν. Υόρκη και το Κάιρο, αισθάνονται διαφορετικά, στέκονται με αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους Παλαιστίνιους και ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται μαζί τους με κάθε τρόπο.
Ενώνουμε τις φωνές μας με τους διαδηλωτές από όλο τον κόσμο ενάντια στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και απαιτούμε να δοθεί ένα τέλος στον παράνομο και ανήθικο αποκλεισμό της Γάζας διαφορετικά δεν είναι δυνατόν να υπάρξει καμιά πιθανότητα για εκεχειρία και ειρήνη στην περιοχή.
Καλούμε αλληλέγγυους, συνδικάτα, συλλόγους και συλλογικότητες σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 31 Ιουλίου στις 7μμ στην Πλατεία Συντάγματος και πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ, για να διαδηλώσουμε την αντίθεση μας στη συνεχιζόμενη σφαγή στη Γάζα και να απαιτήσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε σχέση με το σιωνιστικό απαρτχάιντ.
Καμιά συνεργασία με το ισραηλινό απαρτχάιντ και την ισραηλινή κατοχή!
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Μέχρις στιγμής συνυπογράφουν:
Αιγυπτιακή Κοινότητα Ελλάδας
Γενική Ένωση Παλαιστινίων Εργατών Ελλάδας
Γενική Ένωση Παλαιστίνιων Φοιτητών Ελλάδας
Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
Ένωση Μεταναστών Εργατών
Ένωση Παλαιστίνιων Εργαζόμενων
Eπιτροπή αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό (Πρέβεζα)
Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό
Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ)
Κοινότητα Σενεγαλέζων
Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας
Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας
Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας
Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα
Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο
Σύλλογος Al Awda για το Δικαίωμα της Επιστροφής
Σύλλογος Ιντιφάντα

Ούτε 52 ούτε και 7, ποτέ την Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά

orthostasia4(Ανταπόκριση από την κινητοποίηση της Κυριακής 27/7 στο χώρο του εμπορίου)
Την Κυριακή 27/7, οι εργοδότες στον χώρο του εμπορίου επιχείρησαν να εφαρμόσουν πιλοτικά για 2η φορά το μέτρο των «52 εργάσιμων Κυριακών» στο κέντρο της Αθήνας. Το εν λόγω μέτρο αποσκοπεί ξεκάθαρα στην πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας καταρχήν στο κλάδο του εμπορίου και κατ’ επέκταση σε όλους τους χώρους εργασίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.  Τις 2 προηγούμενες Κυριακές, στις 13 & 20 Ιουλίου μέσα από τις διαδικασίες του Συντονιστικού ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια, οργανώθηκαν απεργιακοί αποκλεισμοί κατά μήκος της Ερμού μπλοκάροντας αποτελεσματικά την εφαρμογή του μέτρου. Παρά τα κατασκευασμένα ρεπορτάζ των ΜΜΕ για τον «αυξημένο τζίρο» και την «ανεβασμένη εμπορική κίνηση», αυτό που κυριάρχησε ήταν η εικόνα των αγωνιζόμενων εμποροϋπαλλήλων, των απεργών και των αλληλέγγυων ενωμένων μπροστά από τα κατεβασμένα ρολά και τα απεργιακά πανό.
Την Κυριακή 27/7, τα πράγματα ήταν πολύ…καλύτερα! Παρά τον βαθύ καύσωνα αλλά και την πλήρη απουσία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που δεν κήρυξε καν απεργία για να καλυφθούν όσοι συνάδελφοι επιθυμούσαν να απεργήσουν, ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας συνεχίστηκε. Καταφέρθηκε να αποκλειστεί η συντριπτική πλειοψηφία των καταστημάτων της Ερμού από το Σύνταγμα ως και την Αιόλου, με την αμέριστη συμπαράσταση των εργαζομένων σ’ αυτά. Ουσιαστικά, όσοι και όσες βρέθηκαν στο δρόμο κατάφεραν να οργανώσουν τη δική τους απεργία με βάση το πείσμα, την συναδελφικότητα, την οριζόντια επικοινωνία και την αλληλεγγύη. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να αναστείλουν εντελώς τη λειτουργία τους αποδεσμεύοντας τους εργαζόμενους. Βέβαια, υπήρξαν και λίγες περιπτώσεις επιχειρήσεων που θέλησαν να παίξουν «κρυφτούλι» αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να πίνουν καφέ ή να περιφέρονται μέχρι να αρθούν οι αποκλεισμοί. Τέτοιου είδους καψόνια έρχονται να προστεθούν στις καταγγελίες συναδέλφων για αυθαίρετη επιμήκυνση του ωραρίου τις Κυριακές, για αποπληρωμή των Κυριακών με κουπόνια κ.α.
Βέβαια, οι συγκεντρωμένοι είχαν να αντιμετωπίσουν και τη γελοιότητα ενός πολιτευτή ονόματι Τζήμερος. Ο συγκεκριμένος κανίβαλος λειτουργώντας ως λαγός της αστυνομίας και της εργοδοσίας, επιχείρησε να προκαλέσει διαλυτική ένταση ώστε να χτυπηθεί η κινητοποίησή μας. Συνοδευόμενος από 4 διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ κι αφού μπήκε σε ανοικτό κατάστημα χωρίς να ψωνίσει, όχι μόνο δεν κατάφερε να μας διαλύσει (παρά την επίθεση των ΜΑΤ σε όσους τον γιούχαραν) αλλά «κατάφερε» να προκαλέσει τέτοιον χαμό στην Ερμού ώστε να κλείσουν και τα ελάχιστα ανοικτά καταστήματα!
Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση, βέβαια, η πλήρης αποσιώπηση όλων των παραπάνω από τα ΜΜΕ. Μέσα στη συνθήκη που δημιούργησε η δυναμική κινητοποίηση των εργαζομένων, δυσκολεύτηκαν να ανακαλύψουν την «γιορτινή ατμόσφαιρα της αγοράς» και τους «εκπτωτικούς παραδείσους» των προηγούμενων Κυριακών. Ο νόμος της προπαγάνδας είναι σαφής: όταν δεν μπορείς να αλλοιώσεις την αλήθεια, απλά την αποκρύπτεις. Η μόνη γιορτή που στήθηκε την Κυριακή 27 Ιουλίου στην Ερμού ήταν η γιορτή του αγώνα, της συναδελφικότητας και της αλληλεγγύης. Και μια τέτοια γιορτή δεν χωράει στα έντυπα και τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Εμείς, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου, μέσα από τις συναντήσεις μας προσπαθούμε να σπάσουμε στην πράξη την απομόνωση, τον φόβο και την τρομοκρατία που κυριαρχεί στους χώρους δουλειάς. Έχουμε αποφασίσει να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να κάνουμε πράξη την συναδελφική αλληλεγγύη, να οργανώσουμε συλλογικά και αποφασιστικά τις διεκδικήσεις μας. Θέλουμε να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας ώστε να πάρουμε πίσω όσα μας στερούν: τα δικαιώματά μας, το δίκιο μας, τη συλλογική μας αξιοπρέπεια. Και σ’ αυτήν την προσπάθεια, καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στον κλάδο του εμπορίου να συμμετέχουν ενεργά.
Εργαζόμενοι/εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου
Επικοινωνία: orthostasia@yahoo.gr

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Γάζα, Barbés, Sarcelles: Το φάντασμα της παλαιστινιακής Aντίστασης μέσα στην καρδιά της γαλλικής δημοκρατίας

Bs7jAv0IMAAOQt2Οι εικόνες από τις ταραχές που πυρπόλησαν τη συνοικία Barbés στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού, μ’ αφορμή τη διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στις 19 Ιούλη, έχουν κάνει ήδη το γύρο του κόσμου. Σ’ αυτές προστίθενται εκείνες από την οργή που ξέσπασε την Κυριακή 20 Ιούλη στο Sarcelles, στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας, πάντα μ’ αφορμή μια συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Εικόνες νεολαίων και εφήβων, μεταναστών 2ης και 3ης γενιάς, οι οποίοι αναμετριούνται με την αστυνομία μ’ όλη την αποφασιστικότητα, την οργή και τα μέσα που διαθέτουν, ενωμένοι κάτω από την παλαιστινιακή σημαία. Αναγνωρίζουν την παλαιστινιακή αντίσταση, μισούν το κράτος του Ισραήλ που εδώ και μέρες σπέρνει το θάνατο ανάμεσα σ’ αυτούς που θεωρούν αδελφούς και αδελφές τους. Όμως δεν πρόκειται γι’ αυτό. Η παλαιστινιακή αντίσταση είναι ένας αντιαποικιακός αγώνας και γι’ αυτό είναι και δικός τους αγώνας, ένας αγώνας που διεξάγεται μέσα σ’ ένα σύνορο που έχει μεταφερθεί στα μέρη που ζούνε.
Το Barbès και η Sarcelles δεν είναι δύο τυχαία μέρη μέσα στον πυκνό παρισινό πολεοδομικό ιστό. Το Barbès είναι ίσως η μοναδική μη «αναπλασμένη» συνοικία που έχει απομείνει μέσα στο Παρίσι. Μια φτωχή συνοικία, με πληθυσμό σχεδόν εξ ολοκλήρου μεταναστευτικό, όπου ακόμα διατηρούνται οι μοναδικές μορφές αστεακής κοινωνικότητας οι οποίες δεν έχουν διαμεσολαβηθεί εντελώς από το κεφάλαιο. Ούτε ίχνος από βερνικώματα, από μοδάτα μπαράκια και κιόσκια για τους τουρίστες. Μια λαϊκή αγορά τρεις φορές την εβδομάδα, μια ευρεία και ριζωμένη άτυπη οικονομία. Η Sarcelles πάλι είναι μια από τις πάρα πολλές villes nouvelles –έτσι ονομάζονταν όταν σχεδιάζονταν– που χτίστηκαν γύρω από το Παρίσι ανάμεσα στις δεκαετίες του 50 και του 70 για να καλυφθούν οι ανάγκες της ταχείας αστεακής επέκτασης, η οποία συνδεόταν με τις διαδικασίες της απο-αποικιοποίησης. Ένα σύμπλεγμα λαϊκών κατοικιών (τα λεγόμενα HLM), μ’ έναν ανάμεικτο πληθυσμό αποτελούμενο από pieds-noirs (τους γάλλους της Αλγερίας), σεφραδίτες εβραίους αλγερινής καταγωγής και πληθυσμούς προερχόμενους από το Μαγκρέμπ και την Καραϊβική. Αποτελούν χώρους ασυνέχειας σε σχέση με τις κίβδηλες και ανιαρές αναπαραστάσεις της γαλλικής πρωτεύουσας. Είναι τα μέρη της αντίθεσης, τα σύμβολα της αποτυχίας του δημοκρατικού μοντέλου, εκεί που η γραμμή του χρώματος τέμνει εγκάρσια το κοινωνικό σώμα σε καλά διαχωρισμένες τάξεις. Εδώ η Δημοκρατία έχει το πρόσωπο των Compagnies Républicaines de Sécurite (CRS), δηλαδή της εθνικής αστυνομίας.

Bs7jAx5IUAABWjmΣτα τέλη της δεκαετίας του 70, ένας γάλλος φιλόσοφος στην απόπειρα του ν’ αποκωδικοποιήσει τις πολεοδομικές αλλαγές του Παρισιού, παρατήρησε ότι μετά την απο-αποικιοποίηση, τέθηκε σε λειτουργία μια διαδικασία «εσωτερικής αποικιοποίησης», μια μετακίνηση και ένας πολλαπλασιασμός των πρώην συνόρων μέσα στα σωθικά της μητρόπολης.
Τα παλιά σύνορα –οι κοινωνικές ιεραρχίες, οι μορφές εκμετάλλευσης και οι συγκρούσεις που συνεπάγονταν– ξαναχαράζονταν μέσα στην πόλη: η καπιταλιστική αστεακή επέκταση μπλεκόταν με την αποικιακή ιστορία της Δημοκρατίας. Αυτό είναι το πεδίο μέσα στο οποίο ξέσπασε η οργή στο Barbès και τη Sarcelles: Οι νάρκες του μητροπολιτικού χώρου μετατρέπονται σε κρατήρες καθιστώντας ορατούς τους άξονες από τους οποίους –μέσα στη σύγχρονη υποτιθέμενη ρευστότητα– χαράζονται οι ξεκάθαροι διαχωρισμοί. Ή από εδώ ή από εκεί. Ή με την Παλαιστίνη ή με τη Δημοκρατία. Αυτή είναι η αναπάντεχη μετακίνηση μέσα από την οποία δύο μέρη τόσο μακρινά μεταξύ τους, η Γάζα και το Παρίσι συγχρονίζονται και μοιράζονται – ακόμα και για λίγες στιγμές – τους λόγους ενός αγώνα. Η αλληλεγγύη πλέον δεν αρκεί.
από το Παρίσι, της Simona de Simoni
Πηγή (στα ιταλικά): info-aut
Αναδημοσίευση από: Προλεταριακή Πρωτοβουλία

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Διαστάσεις γενοκτονίας παίρνει η επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.
Από την έναρξη της επιχείρησης έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 570 Παλαιστίνιοι, στην πλειοψηφία τους άμαχοι.
Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους για να σωθούν από τις βόμβες. Μόνο στις εγκαταστάσεις του ΟΗΕ έχουν καταφύγει περισσότεροι από 100.000.
Τη Δευτέρα, σκοτώθηκαν 55 Παλαιστίνιοι, ανάμεσα τους 16 παιδιά. Παράλληλα, οι παλαιστινιακές υπηρεσίες συνεχίζουν να ανασύρουν δεκάδες πτώματα από τη συνοικία Σατζάγια που ισοπεδώθηκε την Κυριακή, σε μια απροκάλυπτη σφαγή.
Το Ισραήλ δεν δίστασε να χτυπήσει τη Δευτέρα ένα νοσοκομείο στην κεντρική Γάζα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πέντε άνθρωποι και να τραυματιστούν άλλοι 70.
Ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι σκοτώθηκαν δύο ακόμη στρατιώτες του, ανεβάζοντας σε 27 τις απώλειες των Ισραηλινών.
Στήριξη της σφαγής και κροκοδείλια δάκρυα για τους αμάχους
Οι ΗΠΑ, που οπλίζουν το χέρι του Ισραήλ, υπόσχονται προκλητικά, οικονομική βοήθεια στους αμάχους της Λωρίδας της Γάζας. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι έφτασε στο Κάιρο για να συζητήσει ένα σχέδιο κατάπαυσης του πυρός.
Ο Τζον Κέρι υποσχέθηκε οικονομική βοήθεια 47 εκατομμυρίων δολαρίων σε «ανθρωπιστική βοήθεια» στους αμάχους στη Λωρίδα της Γάζας. Επίσης, για ακόμη μια φορά παρά τις υποκριτικές κορώνες για τους αμάχους, εξέφρασε την απόλυτη στήριξη των ΗΠΑ, στη δολοφονική επιχείρηση του ισραηλινού στρατού.
«Είμαστε βαθιά ανήσυχοι για τις συνέπειες της νόμιμης προσπάθειας του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του» δήλωσε. Όπως είπε, «καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει απαθής όταν δέχεται επιθέσεις με πυραύλους», προσθέτοντας ότι «πάντα, σε κάθε είδος σύγκρουσης υπάρχει μια ανησυχία για τους πολίτες, για τα παιδιά, τις γυναίκες».
Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συνεδρίασε εκτάκτως και περιορίστηκε να εκφράσει τη «μεγάλη του ανησυχία» για τον αυξανόμενο αριθμό των θυμάτων στη Λωρίδα της Γάζας και να κάνει έκκληση για άμεση κατάπαυση των εχθροπραξιών (είναι χαρακτηριστική η λέξη "εχθροπραξίες" που ταυτίζει το θύτη με το θύμα).
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση που διαβάστηκε από τον πρόεδρο του Συμβουλίου έπειτα από τη δίωρη, κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση, τα 15 κράτη μέλη «ζητούν το σεβασμό των διεθνών ανθρωπιστικών κανόνων, κυρίως ως προς την προστασία των αμάχων», χωρίς ωστόσο να υπάρχουν ξεκάθαρες διατυπώσεις που να απαιτούν την παύση των επιδρομών, ως αποτέλεσμα της στάσης πολλών δυνάμεων, και κυρίως των ΗΠΑ και της ΕΕ που στηρίζουν και σε διπλωματικό επίπεδο το Ισραήλ.
Πηγή και συνεχής ενημέρωση: 902.gr

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου

kyr200714apergia_kΜια πρώτη ανταπόκριση από την απεργία της Κυριακής 20 Ιούλη στο εμπόριο [συντονιστικό δράσης, Αθήνα]


Στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και μιας ακόμα πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο του εμπορίου, την Κυριακή 20 Ιούλη το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια προχώρησε σε μια σειρά δράσεων στο κέντρο της Αθήνας. Οι απεργιακές παρεμβάσεις μας που διήρκεσαν για πάνω από 6 ώρες, περιλάμβαναν απεργιακές περιφρουρήσεις σε καταστήματα της Ερμού (zara, pull and bear,…) και της ευρύτερης περιοχής (wind, public & πλαίσιο), απεργιακούς αποκλεισμούς αρκετών καταστημάτων που άνοιξαν -και σε κάποιες περιπτώσεις τελικά και οριστικό κλείσιμο αυτών των καταστημάτων-, πορεία επί της Ερμού από μέρος των διαδηλωτών λίγο μετά τις 2μμ που κατέληξε στη συνάντηση όλων μας στο σημείο της Ερμού όπου γίνονταν οι αποκλεισμοί-κλεισίματα καταστημάτων, συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους από τα εμπορικά καταστήματα, τρικάκια που πετάγονταν σε όλη την περιοχή και μοίρασμα κειμένων του συντονιστικού, κείμενα που διαβάζονταν και από την ηχητική εγκατάσταση στα γραφεία της ΟΛΜΕ.
2 μέρες πριν, την Παρασκευή 18/7 βρεθήκαμε και πάλι στην Ερμού και προχωρήσαμε σε παρέμβαση-μικροφωνική ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και για την προπαγάνδιση της απεργίας.
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7, ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται!
επόμενη συνέλευση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια έχει οριστεί για την Τρίτη 22 Ιούλη στις 7μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ (Λόντου 6, Εξάρχεια).

Τις ημέρες αυτές στις εξορμήσεις στους διάφορους χώρους δουλειάς και στις σχετικές μας παρεμβάσεις μοιράζουμε και το ακόλουθο:
synt_dr_20_07_14Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
 Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
μικροφωνική-παρέμβαση: Παρασκευή 18/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
απεργιακή συγκέντρωση: Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
Η Κυριακή 13 Ιούλη, πρώτη μέρα της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου της πλήρους κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, με τις απεργιακές περιφρουρήσεις σε αρκετά καταστήματα της Ερμού, την απεργία των συναδέλφων που απέκτησε και μαζικά χαρακτηριστικά σε κάποιες περιπτώσεις όπως στα marks & spencer και αλλού, τις διαδηλώσεις, τους απεργιακούς αποκλεισμούς και τα κλεισίματα καταστημάτων, υπήρξε ένας ακόμα σημαντικός σταθμός στο δύσκολο αυτό αγώνα μας, που συνεχίζεται και που είναι στο χέρι όλων μας, των εργαζομένων στα καταστήματα και όλου του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να καταστεί νικηφόρος.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν
την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε
μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε
Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή
ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
Ακολουθεί η πρόσφατη ανακοίνωση και η αφίσα του “Συντονιστικού δράσης”:

Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε


Η πολυμέτωπη επίθεση εργοδοτών και κυβερνώντων προς τον κόσμο της εργασίας, στα εργατικά μας δικαιώματα, τις κατακτήσεις μας και την αξιοπρέπειά μας συνεχίζεται. Στον κλάδο του εμπορίου η επίθεση τους αυτή έχει ως μια από τις βασικές της αιχμές την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτό καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την έως τώρα εφαρμογή του μέτρου, με επόμενο σταθμό την Κυριακή 20/7, αλλά κυρίως από τον -πλέον σε πλήρη εφαρμογή- σχεδιασμό της επέκτασής του μέτρου για όλες τις Κυριακές. Ήδη από την Κυριακή 13/7 για ένα μεγάλο μέρος της Αθήνας, όπως και σε άλλες περιοχές, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου, τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά για 52 Κυριακές το χρόνο. Ενώ από την ερχόμενη άνοιξη αυτή η φρικιαστική πραγματικότητα θα έχει εξαπλωθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Από τη μια η διαρκής μεθόδευση της υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης, προς όφελος του συνόλου των αφεντικών και από την άλλη ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα της πίτας της αγοράς προς όφελος των μεγαλύτερων δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο για τις ζωές μας πάνω από τις οποίες βλέπουμε να περνά ως οδοστρωτήρας η «πολυπόθητη» ανάπτυξή τους.
Απέναντι όμως στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα υπάρχουν και οι αγώνες μας, η προσπάθειά μας να οργανωθούμε ως εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς μας, οι μάχες που δίνουμε συλλογικά και στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, η αλληλεγγύη που οικοδομούμε μεταξύ μας ως συνάδελφοι.Αγώνες που είναι ένα ανοιχτό στοίχημα για όλους εμάς τους εργαζόμενους να τους δυναμώσουμε. Όλοι εμείς που βρισκόμαστε πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, οι εξοντωμένοι από τα «απελευθερωμένα» ωράρια, την ορθοστασία, την εντατικοποίηση, τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την απληρωσιά, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Να σπάσουμε το καθεστώς της απάθειας αλλά και του φόβου και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Να αντιτάξουμε τη συναδελφική αλληλεγγύη απέναντι στον επιβαλλόμενο μεταξύ μας ανταγωνισμό. Να αγωνιστούμε για τα εργατικά μας συμφέροντα, τα δικαιώματα & την αξιοπρέπειά μας.
Μέσα και από το «συντονιστικό δράσης», παίρνοντας κατά κάποιον τρόπο τη σκυτάλη από τις αντιστάσεις του παρελθόντος, έχουμε κατά τους τελευταίους μήνες ζήσει στιγμές αγώνα, απεργίες (13/4 & 4/5) και απεργιακές περιφρουρήσεις, διαδηλώσεις, συνελεύσεις, μοιράσματα κειμένων και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, τόσο στα καταστήματα του κέντρου όσο και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Στιγμές αγώνα με σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Και ήδη η συγκρότηση της πρωτοβουλίας «εργαζόμενοι – εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου» [orthostasia@yahoo.gr] στην οποία καλούνται να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι συνάδελφοι του κλάδου είναι ένα σημαντικό βήμα! Ωστόσο, πολλά και από περισσότερους είναι ακόμα αυτά που πρέπει να γίνουν…
Και όσο για τους καταναλωτές, δηλαδή στην ουσία για όλους εμάς που δουλεύουμε σε άλλους κλάδους ή που είμαστε άνεργοι, νεολαίοι ή και συνταξιούχοι, το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι κάτι έξω από τη ζωή μας και από τους αγώνες που δίνουμε ή που καλούμαστε να δώσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι πολύ γρήγορα η επιλογή μας να ψωνίζουμε τις Κυριακές θα συντελέσει καταλυτικά στο να καταλήξουμε να δουλεύουμε κι εμείς και τις Κυριακές! Και όχι φυσικά στο να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, όπως οι «από πάνω» υποκριτικά διατείνονται. Είναι ξεκάθαρο επίσης, ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι οι επιπλέον ώρες για να ψωνίσουμε. Σε μια περίοδο που η ανεργία χτυπά κόκκινο, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και η καθυστερημένη (ή και η μη) καταβολή μισθών γίνεται καθεστώς, αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσουμε. Και βέβαια μας λείπει κι ο χρόνος για να Ζήσουμε. Επίσης, ως μια ελάχιστη ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα.μαγαζιά και στον αγώνα τους. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε ότι η επίθεση που δέχονται οι συνάδελφοι μας στο εμπόριο είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι εμείς οι «από κάτω». Και ότι μόνο παλεύοντας όλοι μαζί θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι δυνατό από τη μια να σιχτιρίζουμε και να καταδικάζουμε στα λόγια τους κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τις τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη με τη στάση μας (πχ ψωνίζοντας τις Κυριακές) να παίζουμε το «παιχνίδι» όλων αυτών στις πλάτες.των,εργαζομένων.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

Συγκέντρωση ενάντια στη ψήφιση του ν/σ για τις φυλακές τύπου Γ

Την Δευτέρα 7 Ιουλίου κατατίθεται προς ψήφιση το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ, μετά τις "βελτιωτικές" αλλαγές που προτάθηκαν στο θερινό τμήμα τις βουλής.
 Με ειδικές συνθήκες κράτησης για τους εντός των τειχών και ειδικές συνθήκες επιβίωσης για τους εκτός οι αγώνες μέσα κι έξω από τη φυλακή συνδέονται άρρηκτα. Οι φυλακισμένοι για την πολιτική τους δράση και οι αγωνιζόμενοι κρατούμενοι βρίσκονται στην αιχμή της επίθεσης, γιατί αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τη συνολική ανατροπή της σύγχρονης βαρβαρότητας. Η αλληλέγγυα στάση μας στους αγώνες των φυλακισμένων είναι μια στιγμή του κοινωνικού και ταξικού πολέμου για μια ελεύθερη αταξική κοινωνία
 Η ανοιχτή συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης καλεί σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Δευτέρα 7 Ιουλίου στις 18:00 ενάντια στη ψήφιση του ν/σ για τις φυλακές τύπου Γ.
 Συνεχίζουμε μαζί με τους κρατούμενους αγωνιστές  τον ΑΓΩΝΑ για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.
Πηγή: athens indymedia

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Δυο λόγια για την ταξική παιδεία...

[…] Δεν θα προχωρήσουμε σε ακύρωση (της τράπεζας θεμάτων). Το να πάρουμε πίσω έναν θεσμό που οξύνει την κριτική σκέψη του μαθητή και που αν εφαρμοστεί σωστά, που από φέτος θα εφαρμοστεί σωστά, μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ την εκπαιδευτική διαδικασία, θα ήταν λάθος […]

Λοβέρδος, υπουργός παιδείας

Μετά τα ποσοστά αποτυχίας στην Α λυκείου ο υφυπουργός παιδείας Δερμετζόπουλος μας ενημερώνει:

«Πρόκειται για έναν αναγκαίο θεσμό που έχει την έγκριση και της σημερινής πολιτικής ηγεσίας και σε καμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα κατάργησης αλλά βελτίωσης του».

<<Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο από το χέρι μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι>>
Μπ. Μπρέχτ

Τα ποσοστά αποτυχίας των μαθητών στην Α λυκείου έφτασαν στο 40%, ενώ σε πολλές περιοχές της Αττικής το ποσοστό αποτυχίας στα μαθηματικά ανέβηκε μέχρι και στο 50% - 60%. Για την αποτυχία αυτή ευθύνεται, κατά κύριο λόγο, η τράπεζα θεμάτων που όχι μόνο δεν οξύνει την κριτική σκέψη του μαθητή, αλλά αντίθετα τυποποιεί την διαδικασία της μάθησης σε χειρότερο βαθμό από ότι πριν.

Με μία πιο βαθιά ανάλυση όσο αναφορά την «τράπεζα θεμάτων» και το γενικότερο στήσιμο του «νέου λυκείου», πρώτον οι μαθητές οδηγούνται όλο και πιο πολύ στην παραπαιδεία, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο η εκπαίδευση ό, τι είχε απομείνει από τον δημόσιο χαρακτήρα της και δημιουργώντας μαθητές δύο ταχυτήτων (αυτοί που οι γονείς τους μπορούν να σηκώσουν το βάρος των εξόδων ενός φροντιστηρίου και αυτών που δεν μπορούν) και δεύτερο και κυριότερο η συνήθεια σε κόπο και χρόνο όσο αναφορά το τρέξιμο, το άγχος, τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο, τις ατελείωτες ώρες σε σχολικές αίθουσες και φροντιστήρια (κάθε είδους), που μπορούν να γίνουν συνείδηση για το μέλλον και να μετατραπούν σε αμέτρητες καταπιεστικές εργατοώρες που θα ασφυκτιούν την ζωή του εργαζόμενου, ο οποίος από μικρός θα έχει μάθει να μην σηκώνει κεφάλι.
Σήμερα ο γονιός, αύριο το παιδί.

Αξίζει να σημειωθεί, προς ευχαρίστηση των «κατόχων» της ιδιωτικής παιδείας, ότι τα φροντιστήρια μέσα σε ένα χρόνο έχουν δει μια αύξηση εγγραφών 15% – 20%. Οι μεγαλοϊδιοκτήτες  φροντιστηρίων που ενώ γεμίζουν τις τσέπες τους ποντάροντας στην παραπαίουσα παιδεία, ταυτόχρονα συντηρούν τον εργασιακό μεσαίωνα με εργαζόμενους ανασφάλιστους και με μεροκάματα που δεν ξεπερνάνε τα 3 ευρώ/ώρα.

Ένα τέτοιο παράδειγμα φροντιστηριακού εργασιακού καθεστώτος είναι ο πολυδιαφημισμένος όμιλος «Πουκαμισάς» με δεκάδες φροντιστήρια, αλλά και εκδοτικό οίκο. Τα μεροκάματα που προσφέρει στους νέους εργαζόμενους που θα ζητήσουν δουλειά, είναι αυτά που προαναφέραμε και δεν θα διστάσει στις όποιες αντιρρήσεις των υποψήφιων εργαζομένων να απαντήσει ο ίδιος ο Πουκαμισάς: «Καιρός να ψάξετε για δεύτερη δουλειά».

Δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο, τα όσα μας κάνουν να εχθρευόμαστε την «παιδεία» που μας προσφέρει η αστική τάξη. Από την ιδιωτικοποίηση που ωθούν με κάθε μέσο και τρόπο, μέχρι την προπαγάνδα ενάντια στην ιστορία που έχει γράψει ο ίδιος ο αντιστεκόμενος λαός, που στάθηκε όρθιος και ηρωικός απέναντι σε ντόπιους και ξένους καταπιεστές. Είναι ο καθεστωτικός αντικομμουνισμός που μέσα από τα σχολικά βιβλία περνιέται με το στανιό στους μαθητές και μαθήτριες με άθλια ψέματα και συκοφαντίες:

Ο αγαθός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς!
Ο φασίστας Μεταξάς, εθνικός ήρωας των σχολικών βιβλίων  
Στο βιβλίο της ιστορίας γενικής παιδείας της Γ λυκείου παρατίθεται ένα γελοίο απόσπασμα από τον Σολζενίτσιν ενάντια στον Στάλιν στο οποίο αναφέρει:

«Γινόταν μια τιμητική εκδήλωση για τον σύντροφο Στάλιν. Ασφαλώς όλοι σηκώθηκαν για 3 λεπτά, τέσσερα λεπτά οι θυελλώδης επευφημίες συνεχίζονταν… Ποιος τολμούσε να είναι ο πρώτος που θα σταματούσε; Εξάλλου, άντρες της μυστικής αστυνομίας στέκονταν στην αίθουσα περιμένοντας να δουν ποιος εγκαταλείπει πρώτος! Μετά από 11 λεπτά ο διευθυντής (του εργοστασίου) κάθισε… Σαν ένας άνθρωπος όλοι οι υπόλοιποι σταμάτησαν και κάθισαν κι αυτοί. Είχαν σωθεί! Έτσι βέβαια ανακάλυπταν ποιοί ήταν οι ανεξάρτητοι άνθρωποι. Και έτσι τους εξόντωναν. Την ίδια νύχτα ο διευθυντής του εργοστασίου συνελήφθη…»

Στο ίδιο βιβλίο, για την περίοδο 1950 – 1974, δεν αναφέρονται πουθενά οι εκτελέσεις κομμουνιστών, τα στρατοδικεία, οι εξορίες και οι φυλακές.

Επίσης, δεν υπάρχουν οι 3 ελληνικές κυβερνήσεις κατοχής, ενώ το ΕΑΜ εμφανίζεται σε μια γραμμή, ως η σπουδαιότερη αντιστασιακή οργάνωση, δίπλα στον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ (!)

Για την περίοδο της χούντας διαβάζουμε: «Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αντιτάχθηκε έντονα και αντιστάθηκε στην δικτατορία, με πρωτοστάτες τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Γεώργιο Μαύρο, τον Γεώργιο Ράλλη. Ο Καραμανλής, αυτοεξόριστος στο Παρίσι, κατήγγειλε την δικτατορία. Στο εξωτερικό επίσης ανέπτυξαν αντιστασιακή δράση ο Ανδρέας Παπανδρέου (αρχηγός του ΠΑΚ) και άλλοι».*

Αυτά τα ψέματα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων οι μισές αλήθειες, είναι που παραδίδονται στους μαθητές και μαθήτριες στις αίθουσες των σχολείων. Άθλια προπαγάνδα της αστικής τάξης με στόχο παιδιά, τις περισσότερες φορές γόνων εργατικών οικογενειών.

«Σε ένα χώρο που μοιάζει με κλουβί το μόνο που διδάσκεται είναι υποταγή»
Ενδεικτικό της κατάστασης σύνθημα, έξω από υπό κατάληψη σχολείο στην Αθήνα, την περίοδο 98 – 99.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες, μένουν στην αδράνεια παρακολουθώντας αποσβολωμένοι τα τρέχοντα ζητήματα. Εμείς από εδώ δεν θα μοιρολατρήσουμε για την «μη μαχητικότητα» των μαθητών, αντίθετα θα αναφέρουμε κάποιους από τους λόγους που τους κάνουν να αδρανοποιούνται, αλλά ακόμα και έτσι, όχι στο σύνολό τους.

Η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι η μαθητιώσα νεολαία, ήταν πάντα συνεπής στους αγώνες και στεκόταν μαχητική απέναντι στα σχέδια των εξουσιαστών και ειδικά όταν αυτοί στρέφονταν σε κάτι «δικό» της. Αμέτρητα παραδείγματα με κινήματα μαζικών καταλήψεων, διαδηλώσεις, ζυμώσεις, τα γνωστά σε όλους νεράντζια σαν όπλο απέναντι στην άγρια καταστολή των μπάτσων και των χημικών. 

Κατάληψη σχολείου στον Χολαργό
Όμως τα τελευταία χρόνια μαζί με την επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας και την καταστολή σε ό, τι κινείται, δεν έμεινε απέξω και ο χώρος της παιδείας. Οι απειλές τύπου «δεν θα πάτε πενθήμερη», έδωσαν την θέση τους σε εισαγγελείς, διώξεις, αρπαγές μαθητών/τριών έξω από τα σχολεία τους από μπάτσους, με στόχο οι νεολαίοι να νιώσουν τι θα συμβαίνει κάθε φορά που θα αντιπαρατίθενται στην πολιτική αυτού του σάπιου συστήματος.

Παρακάτω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από την τρομοκρατία του υπουργείου παιδείας σε γονείς και μαθητές:

Στη Θεσσαλονίκη το 2012 η εισαγγελία πρωτοδικών με κατεπείγον έγγραφο προς τις διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επισημαίνει στους διευθυντές και καθηγητές των σχολείων πως:

«Οφείλουν να παρέμβουν συμβουλευτικά προς τους μαθητές, ώστε αυτοί να αντιληφθούν ότι η συμπεριφορά τους αυτή συνιστά αξιόποινη πράξη η οποία διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης από 6 μήνες έως 5 έτη».

Αλλά και για τους γονείς σημειώνει ότι:

«Πρέπει να πληροφορηθούν δια του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κάθε σχολείου, ότι σε περίπτωση που παραλείπουν να αποτρέπουν τα ανήλικα τέκνα τους – μαθητές από τη διάπραξη του παραπάνω αδικήματος, τελούν την αυτεπαγγέλτως διωκόμενη αξιόποινη πράξη της παραμέλησης της εποπτείας ανηλίκων (άρθρο 360 ΠΚ)».**

Πανό στα κάγκελα του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας
Κείμενο καταγγελίας από μαθητές τον Οκτώβριο του 2013:

«Εμείς οι μαθητές του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας θέλουμε να καταγγείλουμε τη φασιστική συμπεριφορά του διευθυντή μας αλλά και τη συμπεριφορά του διευθυντή του ΙΕΚ απέναντί μας. Επίσης θέλουμε να καταγγείλουμε την εισβολή της αστυνομίας στην κατάληψη του σχολείου μας, σήμερα 15/10 τα ξημερώματα, μετά από μήνυση του διευθυντή ΕΠΑΛ και ΙΕΚ και τη σύλληψη 10 συμμαθητών μας στους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και ορίστηκε δικάσιμος. Δεν είμαστε εγκληματίες, απλά παλεύουμε για τη δική μας μόρφωση που εσείς μας στερείτε. Δεν είναι λύση να πηγαίνετε τους αγωνιζόμενους μαθητές σε δικαστήρια αμαυρώνοντας το ποινικό τους μητρώο λόγω αντίστασής τους στα φασιστικά νομοσχέδια του κράτους. Ζητάμε συμπαράσταση από όλους τους μαθητές αλλά και από ολόκληρη την κοινωνία.

Αλληλεγγύη στους συμμαθητές μας του ΕΠΑΛ Λαμίας».

Μαθητές του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας***

Δεκάδες είναι τέτοιου τύπου παραδείγματα τρομοκράτησης και καταστολής που έχουμε τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ελλάδα. Σε σχολεία της μητρόπολης, αλλά και της επαρχίας. Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να ανακόψουν τις αντιστάσεις των νεολαίων για να γκρεμίζουν όλο και περισσότερο την ήδη παραπαίουσα παιδεία, για να κερδίζει και σε αυτόν τον τομέα το κεφάλαιο.

Η εργατική τάξη και τα παιδιά της πρέπει να αμφισβητούν αυτή την παιδεία και χωρίς αυταπάτες για τον χαρακτήρα της, να προσπαθήσουν για την ριζική αλλαγή όχι μόνο της εκπαίδευσης, αλλά και συνολικά του συστήματος των κεφαλαιοκρατών. Να ορθώσουν τον ιδεολογικοπολιτικό αντίλογο ενάντια στην αποσπασματική «αλήθεια» και τα συμφέροντα των αστών.

* Τα παραδείγματα βρέθηκαν από το βιβλίο της σύγχρονης εποχής «Από την 4η Αυγούστου ως τις μέρες μας».

** Από άρθρο του Ριζοσπάστη.