Λένιν: Γράμμα προς τους εργάτες και τους αγρότες της Ουκρανίας απ' αφορμή τις νίκες ενάντια στον Ντενίκιν

Το κείμενο του Λένιν «Γράμμα προς τους εργάτες και τους αγρότες της Ουκρανίας απ' αφορμή τις νίκες ενάντια στον Ντενίκιν», με τις υποσημειώσεις, (Άπαντα Λένιν, τομ. 40, σελ. 41-47, Εκδ. Σύγχρονη Εποχή) δαχτυλογραφήθηκε από τη συντακτική ομάδα του Prolet connect.

Διαβάζοντας τις θέσεις του Λένιν και των μπολσεβίκων μπορεί να κατανοηθεί γιατί τον εχθρεύονται και τον πολεμούν οι μεγαλορώσοι ιμπεριαλιστές αλλά και όλα τα αντιδραστικά και εθνικιστικά στοιχεία στην πρώην ΕΣΣΔ. Στο τέλος των σημειώσεων προσθέσαμε και το «Σχέδιο απόφασης για το κόμμα των μποροτμπιστών της Ουκρανίας».

ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΠ' ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΤΕΝΙΚΙΝ

Σύντροφοι! Πρίν άπό τέσσερις μήνες, στά τέλη Αύγούστου τοΰ 1919, άπ’ άφορμή τίς νίκες ένάντια στόν Κολτσάκ, άπηύθυνα ένα γράμμα στούς έργάτες καί τούς αγρότες. (Βλ. Άπαντα. 5η έκδ. τόμ. 39ος. σελ. 151-159. Ή Σύντ.)

Τώρα έπαναλαβαίνω όλόκληρο αύτό τό γράμμα γιά τούς έργάτες καί τούς άγρότες τής Ουκρανίας άπ’ άφορμή τίς νίκες ένάντια στόν Ντενίκιν.

Τά κόκκινα στρατεύματα πήραν τό Κίεβο, τήν Πολτάβα, τό Χάρκοβο καί προελαύνουν νικηφόρα πρός τό Ροστόβ. Στήν Ουκρανία μαίνεται ή έξέγερση κατά τού Ντενίκιν. Είναι άνάγκη νά συγκεντρώσουμε όλες μας τίς δυνάμεις γιά νά συντρίψουμε όλοκληρωτικά τά στρατεύματα του Ντενίκιν, πού άποπειράθηκαν νά παλινορθώσουν τήν έξουσία τών τσιφλικάδων καί τών καπιταλι­στών. Πρέπει νά έκμηδενίσουμε τόν Ντενίκιν γιά νά είμαστε άσφαλισμένοι καί άπό τήν παραμικρότερη πιθανότητα νέας εισβολής.

Οί εργάτες καί οί άγρότες τής Ουκρανίας πρέπει νά γνωρίσουν τά διδάγματα πού έβγαλαν όλοι οί ρώσοι έργάτες καί άγρότες άπό τήν πείρα τής κατάκτησης τής Σιβηρίας άπό τόν Κολτσάκ καί τής απελευθέρωσης τής Σιβηρίας από τα κόκκινα στρατεύματα υστέρα άπό πολύμηνο τσιφλικάδικο καί καπιταλιστικό ζυγό.

Ή κυριαρχία τού Ντενίκιν στήν Ούκρανία ήταν τό ίδιο σκληρή δοκιμασία, όπως ή κυριαρχία τοΰ Κολτσάκ στή Σιβηρία. Δέν υπάρχει άμφιβολία πώς τά διδάγματα τής σκληρής αυτής δοκιμασίας θά βοηθήσουν τούς έργάτες καί τούς άγρότες τής Ούκρανίας, όπως καί τούς έργάτες καί τούς άγρότες τών Ούραλίων καί τής Σιβηρίας, νά καταλάβουν καλύτερα τά καθήκοντα τής Σοβιετικής έξουσίας καί νά τήν ύπερασπίσουν σταθερότερα.

Στή Μεγαλορωσία καταργήθηκε όλοκληρωτικά ή τσιφλικάδίκη γαιοκτησία. Το ίδιο πρέπει νά γίνει καί στην Ουκρανία. Καί ή Σοβιετική έξουσία των ούκρανών έργατών καί άγροτών πρέπει νά έξασφαλίσει τήν πλήρη κατάργηση τής τσιφλικάδικης γαιοκτη­σίας, τήν πλήρη άπελευθέρωση τών ούκρανών έργατών καί άγροτών άπό τήν κάθε λογής καταπίεση τών τσιφλικάδων καί άπό τούς ίδιους τούς τσιφλικάδες.

Εκτός όμως άπ’ αύτό τό καθήκον καί άπό πολλά άλλα καθήκοντα πού έμπαιναν καί μπαίνουν μέ τόν ίδιο τρόπο μπροστά στίς έργαζόμενες μάζες τής Μεγαλορωσίας καί τής Ούκρανίας, υπάρχουν καί τά ειδικά καθήκοντα τής Σοβιετικής έξουσίας στήν Ούκρανία. Σ’ ένα άπ’ αυτά τά ειδικά καθήκοντα πρέπει νά δοθεί σήμερα έξαιρετική προσοχή. Είναι τό έθνικό ζήτημα ή τό ζήτημα, αν ή Ούκρανία θά είναι χωριστή καί άνεξάρτητη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία τής Ούκρανίας, συνδεμένη μέ ένωση (ομοσπονδία) μέ τή Σοσιαλιστική ‘Ομοσπονδιακή Σοβιετική Δημο­κρατία τής Ρωσίας, ή άν ή Ούκρανία καί ή Ρωσία θά συγχωνευτούν σέ μιά ένιαία Σοβιετική Δημοκρατία. Ολοι οί μπολσεβίκοι, όλοι οι συνειδητοί έργάτες καί άγρότες πρέπει νά σκεφτοΰν σοβαρά τό ζήτημα αύτό.

Τήν άνεξαρτησία τής Ούκρανίας τήν έχει αναγνωρίσει καί ή ΠΚΕΕ (Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή) τής ΣΟΣΔΡ (Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Σοβιετική Δημοκρατία τής Ρωσίας) καί τό ΚΚΡ μπολσεβίκων. Γι’ αύτό είναι όλοφάνερο καί τό άναγνωρίζουν όλοι, πώς μόνο οί ίδιοι οί ούκρανοί έργάτες καί άγρότες μπορούν στό Πανουκρανικό τους συνέδριο τών Σοβιέτ νά λύσουν καί θά λύσουν τό ζήτημα, άν δηλαδή ή Ούκρανία θά ένωθεί μέ τή Ρωσία ή θά παραμείνει ή Ούκρανία αύτοτελής καί άνεξάρτητη Δημοκρατία, καί στήν τελευταία περίπτωση ποιά άκριβώς όμοσπονδιακή σύνδεση πρέπει νά καθιερωθεί άνάμεσα σ’ αύτή τή Δημοκρατία καί στή Ρωσία.

Πώς πρέπει, λοιπόν, νά λύσουμε αύτό τό ζήτημα άπό τήν άποψη τών συμφερόντων τών έργαζομένων; από τήν άποψη τής επιτυχίας τού άγώνα τους γιά τήν πλήρη άπελευθέρωση τής έργασίας άπό τό ζυγό τού κεφαλαίου;

Πρώτο, τά συμφέροντα τής έργασίας άπαιτούν τήν πιό πλήρη έμπιστοσύνη, τήν πιό στενή συμμαχία άνάμεσα στους έργαζόμενους τών διαφόρων έθνών. Οί όπαδοί τών τσιφλικάδων καί τών καπιτα­λιστών, τής άστικής τάξης, προσπαθούν νά διαιρέσουν τούς έργάτες, νά δυναμώσουν τήν έθνική διχόνοια καί έχθρότητα γιά νά άποδυναμώσουν τούς έργάτες καί νά έδραιώσουν τήν έξουσία τού κεφαλαίου.

Τό κεφάλαιο είναι διεθνής δύναμη. Γιά νά νικηθεί χρειά­ζεται ή διεθνής συμμαχία τών έργατών, ή διεθνής αδελφοσύ­νη τους.

Εμείς είμαστε πολέμιοι τού έθνικοΰ μίσους, τής εθνικής διχόνοιας, τής εθνικής άπομόνωσης. Είμαστε διεθνιστές. Επι­διώκουμε τή στενή συνένωση καί τήν πλήρη συγχώνευση τών έργατών καί τών άγροτών όλων τών έθνών τού κόσμου σέ μιά ένιαία παγκόσμια Σοβιετική Δημοκρατία.

Δεύτερο, οί έργαζόμενοι δέν πρέπει νά ξεχνούν πώς ό καπιταλισμός διαίρεσε τά έθνη σέ ένα μικρό άριθμό καταπιεστι­κών, μεγαλοκρατικών (Ιμπεριαλιστικών), μέ πλήρη δικαιώματα, προνομιούχων έθνών καί στήν τεράστια πλειοψηφία τών καταπιεζόμενων, έξαρτημένων καί μισοεξαρτημένων, άνισότιμων έθνών. Ό πιό έγκληματικός καί άντιδραστικός πόλεμος τού 1914-1918 ένίσχυσε άκόμη περισσότερο αύτή τή διαίρεση, δυ­νάμωσε πάνω σ’ αύτή τή βάση τήν όργή καί τό μίσος. Αιώνες ολόκληρους συσσωρευόταν ή άγανάκτηση καί ή δυσπιστία τών άνισότιμων καί έξαρτημένων έθνών ένάντια στά Ιμπεριαλιστικά καί καταπιεστικά έθνη, — τέτιων έθνών όπως τό ούκρανικό, έναντίον τέτιων, όπως τό μεγαλορωσικό.

Εμείς θέλουμε μιά προαιρετική ένωση τών έθνών, μιά ένω­ση πού νά άποκλείει κάθε βία τού ένός έθνους πάνω στό άλλο, μιά ένωση πού νά στηρίζεται στήν πλήρη έμπιστοσύνη, στή σαφή έπίγνωση τής άνάγκης τής άδελφικής ένότητας, στήν άπόλυτα έλεύθερη συναίνεση. Ή ένωση αύτή δέν μπορεί νά πραγματοποιηθεί άμέσως, πρέπει νά φτάσουμε σ’ αύτή, δου­λεύοντας μέ τή μεγαλύτερη ύπομονή καί σύνεση, γιά νά μή καταστρέψουμε τήν ύπόθεση, γιά νά μή προκαλέσουμε τή δυ­σπιστία, γιά νά δόσουμε τόν καιρό νά έξαλειφθεί ή δυσπιστία πού άφησαν ή έπί αιώνες καταπίεση άπό τούς τσιφλικάδες καί τούς καπιταλιστές, ή άτομική ιδιοκτησία καί ή έχθρα πού προκάλεσαν οί άλλεπάλληλοι διαμελισμοί της.

Συνεπώς, έπιδιώκοντας σταθερά τήν ένότητα τών έθνών, καταπολεμώντας άμείλικτα καθετί πού τά διασπά, πρέπει νά είμαστε πολύ προσεκτικοί, ύπομονητικοί, υποχωρητικοί στίς έπιβιώσεις τής έθνικής δυσπιστίας. ’Ανένδοτοι, άδιάλλακτοι πρέπει νά είμαστε άπέναντι σέ ό,τι άφορά τά βασικά συμφέροντα τής έργασίας στόν άγώνα γιά τήν άπελευθέρωσή της άπό τό ζυγό τού κεφαλαίου. Καί τό ζήτημα πώς θά καθοριστούν τά κρατικά σύνορα τώρα, προσωρινά — γιατί έμείς άποβλέπουμε στην πλήρη κατάργηση τών κρατικών συνόρων — δέν είναι ζήτημα βασικό, σπουδαίο, άλλά δευτερεύον. Σχετικά μέ τό ζήτημα αύτό μπορούμε νά περιμένουμε καί πρέπει νά περιμένου­με, γιατί ή έθνική δυσπιστία συχνά είναι πολύ γερά ριζωμένη μέσα στίς πλατιές μάζες τών άγροτών καί τών μικρονοικοκυρέων καί μέ τή βιασύνη μας μπορούμε νά τήν ένισχύσουμε, δηλαδή νά βλάψουμε τό έργο τής ολοκληρωτικής καί όριστικής ένότητας.

Ή έμπειρία τής έργατοαγροτικής έπανάστασης στή Ρωσία, τής έπανάστασης τού Όχτώβρη-Νοέμβρη τού 1917, η πείρα τής δίχρονης νικηφόρας πάλης της ενάντια στήν εισβολή τών δι­εθνών καί τών ρώσων καπιταλιστών, έδειξε ξεκάθαρα οτι οι καπιταλιστές κατάφεραν νά εκμεταλλευτούν προσωρινά τήν έθνι­κή δυσπιστία τών πολωνών, τών λεττονών, τών έσθονών καί τών φιλλανδών άγροτών καί μικρονοικοκυρέων άπέναντι στούς μεγαλορώσους, κατάφεραν νά σπείρουν προσωρινά μέ βάση αύτή τή δυσπιστία τή διχόνοια ανάμεσα σ’ αυτούς καί σ’ εμάς. Ή πείρα έδειξε ότι αυτή ή δυσπιστία ξεπερνιέται καί σβήνει, άλλά πολύ σιγά, καί όσο μεγαλύτερη σύνεση καί ύπομονή δείχνουν οί μεγαλορώσοι, πού γιά πολύ καιρό ήταν καταπιεστικό έθνος, τόσο ασφαλέστερα σβήνει αύτή ή δυσπιστία. Καί μέ τήν άναγνώριση ακριβώς τής άνεξαρτησίας τών κρατών τής Πολωνίας, τής Λεττονίας, τής Λιθουανίας, τής Εσθονίας καί τής Φιλλανδίας κατα­κτούμε άργά, μά σταθερά τήν εμπιστοσύνη τών πιό καθυστερημέ­νων, τών πιό έξαπατημένων καί έξουθενωμένων από τούς καπι­ταλιστές έργαζόμενων μαζών τών γειτονικών μας μικρών κρα­τών. ’Ακριβώς έτσι άποσπούμε πιό σίγουρα τίς μάζες αύτές άπό τήν έπιροή τών καπιταλιστών τού «δικού τους» έθνους, πιό σίγουρα τίς όδηγούμε πρός τήν πλήρη έμπιστοσύνη, πρός τή μελλοντική ένιαία διεθνή Σοβιετική Δημοκρατία.

Εφόσον ή Ουκρανία δέν έχει άπελευθερωθεί έντελώς άπό τόν Ντενίκιν, ώς τό Πανουκρανικό συνέδριο τών Σοβιέτ κυβέρ­νησή της είναι ή Πανουκρανική Επαναστατική ’Επιτροπή_16. Στήν ’Επαναστατική αύτή ’Επιτροπή, δίπλα στούς ούκρανούς κομμουνιστές-μπολσεβίκους δουλεύουν σάν μέλη τής κυβέρνη­σης καί οί ουκρανοί κομμουνιστές-μποροτμπιστές_17. Οί μποροτμπιστές διαφέρουν άπό τούς μπολσεβίκους, άνάμεσα στ’ άλλα, καί στό οτι ύποστηρίζουν τήν άπόλυτη άνεξαρτησία τής Ουκρα­νίας. Οί μπολσεβίκοι δέν τό κάνουν αύτό άντικείμενο διαφωνίας καί διαίρεσης, δέν τό βλέπουν αύτό καθόλου σάν έμπόδιο γιά μιά ομόθυμη προλεταριακή δουλιά. “Οταν ύπάρχει ένότητα στόν άγώνα ένάντια στό ζυγό τοΰ κεφαλαίου, γιά τή δικτατορία του προλεταριάτου τό ζήτημα σχετικά μέ τά έθνικά σύνορα, σχετικά μέ τήν όμοσπονδιακή ή άλλη σύνδεση μεταξύ τών κρατών δέν πρέπει νά χωρίζει τούς κομμουνιστές. ’Ανάμεσα στούς μπολσεβίκους ύπάρχουν όπαδοί τής πλήρους άνεξαρτησίας τής Ούκρανίας, ύπάρχουν όπαδοί μιάς λιγότερο ή περισσότερο στενής όμοσπονδιακής σύνδεσης, ύπάρχουν καί όπαδοί τής πλήρους συγχώνευσης τής Ουκρανίας μέ τή Ρωσία.

Είναι άπαράδεκτο νά προκύψει διάσταση έξαιτίας αύτών τών ζητημάτων. Τά ζητήματα αυτά θά τά λύσει τό Πανουκρανικό Συνέδριο τών Σοβιέτ.

Αν ένας μεγαλορώσος κομμουνιστής έπιμένει στή συγχώνευ­ση τής Ούκρανίας μέ τή Ρωσία, εύκολα μπορεί νά τόν ύποπτευθουν οί ούκρανοί οτι ύπερασπίζει μιά τέτια πολιτική οχι γιατί φροντίζει γιά τήν ένότητα τών προλετάριων στήν πάλη ένάντια στό κεφάλαιο, άλλά γιατί διατηρεί τίς προλήψεις του παλιού μεγαλορωσικού έθνικισμού, του ιμπεριαλισμού. Μιά τέτια δυσπιστία είναι φυσική, καί ώς ένα βαθμό άναπόφευκτη καί δικαιολογημένη, γιατί οί μεγαλορώσοι, κάτω άπό τό ζυγό τών τσιφλικάδων καί τών καπιταλιστών, αιώνες τρέφονταν μέ τίς έπαίσχυντες καί σιχαμερές προλήψεις του μεγαλορωσικού σωβινισμού.

Αν ένας ούκρανός κομμουνιστής έπιμένει στήν άπόλυτη κρατική άνεξαρτησία τής Ούκρανίας, μπορούν νά τόν ύποπτευθοϋν ότι ύπερασπίζει μιά τέτια πολιτική οχι άπό τή σκοπιά τών προσωρινών συμφερόντων τών ούκρανών έργατών καί άγροτών στήν πάλη τους ένάντια στό ζυγό του κεφαλαίου, άλλά άπό μικροαστικές, μικρονοικοκυρίστικες έθνικές προλήψεις. Γιατί ή πείρα μάς έδειξε έκατοντάδες φορές οτι οί μικροαστοί «σοσιαλι­στές» τών διαφόρων χωρών — οί κάθε λογής δήθεν σοσιαλιστές πολωνοί, λεττονοί, λιθουανοί, γεωργιανοί μενσεβίκοι, έσέροι καί λοιποί — μεταμφιέζονταν σέ οπαδούς του προλεταριάτου μέ μοναδικό σκοπό νά έφαρμόσουν μέ τήν άπάτη τήν πολιτική του συμβιβασμού μέ τή «δική τους» έθνική άστική τάξη ένάντια στούς έπαναστάτες έργάτες. Αύτό τό είδαμε στό παράδειγμα τής διακυ­βέρνησης του Κέρενσκι στή Ρωσία τό Φλεβάρη-Όχτώβρη του 1917, τό είδαμε καί τό βλέπουμε σέ ολες τίς χώρες.

Έτσι ή άμοιβαία δυσπιστία άνάμεσα στούς μεγαλορώσους καί στούς ούκρανούς κομμουνιστές γεννιέται πολύ εύκολα. Πώς λοι­πόν νά παλέψουμε ένάντια σ’ αύτή τή δυσπιστία; Πώς νά τήν κατανικήσουμε και νά δημιουργήσουμε τήν άμοιβαία έμπιστοσύνη;

Τό καλύτερο μέσο είναι ή κοινή δουλιά γιά τήν υπεράσπιση τής δικτατορίας του προλεταριάτου καί τής Σοβιετικής έξουσίας στήν πάλη ένάντια στους τσιφλικάδες καί στούς καπιταλιστές όλων των χωρών, ένάντια στίς άπόπειρές τους νά επαναφέρουν τήν παντοκρατορία τους. Ένας τέτιος κοινός άγώνας θά δείξει καθαρά στήν πράξη οτι όποιαδήποτε λύση κι άν δοθεί στό ζήτημα τής κρατικής άνεξαρτησίας ή των κρατικών συνόρων, οί μεγαλορώσοι καί οι ούκρανοί έργάτες χρειάζονται άπαραίτητα μιά στενή στρατιωτική καί οικονομική συμμαχία, γιατί διαφορετικά οί καπιτα­λιστές τής «Άντάντ», τής «Συνεννόησης», δηλ. τής συμμαχίας τών πιό πλούσιων καπιταλιστικών χωρών, τής ’Αγγλίας, Γαλλίας, ’Αμερικής, ’Ιαπωνίας καί ’Ιταλίας, θά μάς τσακίσουν καί θά μάς πνίξουν έναν-έναν χωριστά. Τό παράδειγμα τής πάλης μας ένάντια στόν Κολτσάκ καί στόν Ντενίκιν, πού τούς έφοδίαζαν οί καπιταλι­στές αύτοί μέ χρήματα καί όπλα, έδειξε καθαρά αύτό τόν κίνδυνο.

“Οποιος παραβιάζει τήν ένότητα καί τήν πιό στενή συμμαχία τών μεγαλορώσων μέ τούς ούκρανούς έργάτες καί αγρότες, αυτός βοηθά τούς Κολτσάκ, τούς Ντενίκιν, τούς καπιταλιστές-ληστές όλων τών χωρών.

Γι’ αύτό εμείς, οί μεγαλορώσοι κομμουνιστές, πρέπει νά καταδικάζουμε μέ τή μεγαλύτερη αυστηρότητα καί τίς παραμικρότερες έκδηλώσεις μεγαλορωσικού έθνικισμού άνάμεσά μας, γιατί αύτές οί έκδηλώσεις, πού είναι γενικά προδοσία του κομμουνισμού, φέρνουν πολύ μεγάλη ζημιά, γιατί μάς χωρίζουν άπό τούς ούκρανούς συντρόφους μας καί χύνουν νερό στό μύλο του Ντενίκιν καί του καθεστώτος του.

Γι’ αύτό έμείς, οί μεγαλορώσοι κομμουνιστές, πρέπει νά είμαστε υποχωρητικοί στίς διαφωνίες μέ τούς ούκρανούς κομμουνιστές-μπολσεβίκους καί τούς μποροτμπιστές, έφόσον οί διαφωνίες αφορούν τήν κρατική ανεξαρτησία τής Ούκρανίας, τίς μορφές τών δεσμών της μέ τή Ρωσία, καί γενικά τό έθνικό ζήτημα. ’Ανένδοτοι καί άδιάλλακτοι πρέπει νά είμαστε όλοι έμείς οί κομμουνιστές, καί οί μεγαλορώσοι καί οί ούκρανοί καί όποιουδήποτε άλλου έθνους, στά βασικά, τά θεμελιακά, τά ομοια γιά ολα τά έθνη ζητήματα τής προλεταριακής πάλης, τά ζητήματα τής προλεταριακής δικτατο­ρίας, του άπαράδεκτου του συμβιβασμού μέ τήν άστική τάξη, του άπαράδεκτου τής κατάτμησης τών δυνάμεων πού μάς προστα­τεύουν άπό τόν Ντενίκιν.

Τό ζωτικό συμφέρον καί τών μεγαλορώσων καί τών ούκρανών έργατών καί άγροτών είναι νά νικήσουν τόν Ντενίκιν, νά τόν εκμηδενίσουν, νά κάνουν άδύνατη τήν επανάληψη μιας παρόμοιας Επιδρομής. Ό άγώνας θά είναι μακρόχρονος καί δύσκολος, γιατί οί καπιταλιστές ολου τοΰ κόσμου βοηθούν τόν Ντενίκιν καί θά βοηθούν τούς διάφορους Ντενίκιν.

Σ’ αύτό τό μακρόχρονο καί δύσκολο άγώνα έμεις, οί μεγαλορώσοι καί ούκρανοί έργάτες, πρέπει νά βαδίζουμε ενωμένοι μέ τήν πιό στενή συμμαχία, γιατί, δρώντας μεμονωμένοι, άσφαλώς δέν θά τά βγάλουμε πέρα. Οποια καί νά είναι τά σύνορα τής Ούκρανίας καί τής Ρωσίας, όποιες καί νά είναι οί μορφές τών κρατικών τους σχέσεων, αύτό δέν είναι καί τόσο σπουδαίο, σ’ αύτό τό ζήτημα μπορούμε καί πρέπει νά κάνουμε ύποχωρήσεις, σ’ αύτό τό ζήτημα μπορούμε νά δοκιμάσουμε καί τούτη κι' έκείνη καί μιά τρίτη λύση, άπ’ αύτό δέν θά χαθεί ή ύπόθεση τών έργατών καί τών άγροτών, η ύπόθεση τής νίκης ένάντια στόν καπιταλισμό.

Αν όμως δέν μπορέσουμε νά διατηρήσουμε τήν πιό στενή συμμαχία μεταξύ μας, τή συμμαχία ένάντια στόν Ντενίκιν, τή συμμαχία ένάντια στούς καπιταλιστές καί στούς κουλάκους τών χωρών μας καί όλων τών χωρών, τότε ή ύπόθεση τών έργατών θά χαθεί άσφαλώς γιά πολλά χρόνια, μέ τήν έννοια ότι καί τή Σοβιετική Ούκρανία καί τή Σοβιετική Ρωσία θά μπορέσουν τότε οί καπιταλι­στές νά τίς τσακίσουν καί νά τίς στραγγαλίσουν.

Καί ή άστική τάξη όλων τών χωρών, καί τά κάθε λογής μικροαστικά κόμματα, τά «συμβιβαστικά» κόμματα πού συμμα­χούν μέ τήν άστική τάξη ένάντια στούς έργάτες, προσπάθησαν πρίν άπ’ όλα νά διασπάσουν τούς έργάτες τών διαφόρων εθνοτήτων, νά υποδαυλίσουν τή δυσπιστία, νά τορπιλίσουν τή στενή διεθνή ένωση καί τή διεθνή άδελφοσύνη τών έργατών. Αν ή άστική τάξη τό πετύχει αύτό, ή ύπόθεση τών έργατών είναι χαμένη. Ας κατανικήσουν, λοιπόν, οί κομμουνιστές τής Ρωσίας καί τής Ούκρανίας μέ τήν ύπομονητική, επίμονη καί σκληρή κοινή δουλιά τους τίς εθνικιστικές μηχανοραφίες κάθε άστικής τάξης, τίς κάθε λογής εθνικιστικές προκαταλήψεις καί άς δείξουν στούς εργαζόμε­νους όλου του κόσμου το παράδειγμα μιάς πραγματικά σταθερής συμμαχίας τών έργατών καί άγροτών τών διαφόρων εθνών στόν άγώνα γιά τή Σοβιετική εξουσία, γιά τήν κατάργηση του ζυγού τών τσιφλικάδων καί τών καπιταλιστών, γιά τήν παγκόσμια Ομοσπον­διακή Σοβιετική Δημοκρατία.

Ν. Λένιν

28. ΧΙΙ. 1919.

«Πράβντα», άρ. φύλ. 3, καί «'Ιζβέστιγια της ΠΚΕΕ», αρ. φύλ. 3, 4 του Γενάρη 1920

Δημοσιεύεται σύμφωνα μέ τό κείμενο της εφημερίδας «Πράβντα», πού παραβλήθηκε μέ τό χειρόγραφο

16. Η Πανουκρανική Στρατιωτική Επαναστατική επιτροπή – προσωρινό όργανο της επαναστατικής εξουσίας στην Ουκρανία, δημιουργήθηκε με την απόφαση της ΚΕΕ και του ΣΛΕ της Ουκρανίας της 11 του Δεκέμβρη 1919 (τη μέρα της απελευθέρωσης της Πολτάβας και του Χάρκοβου) με πρόεδρο τον Γκ. Ι. Πετρόβσκι και μέλη τον Β. Π. Ζατόνσκι, τον Ντ. Ζ. Μανουήλσκι και δυό αντιπροσώπους από τα άλλα κόμματα. Η Επαναστατική επιτροπή, στην οποία παραχωρούνταν οι αρμοδιότητες της ΚΕΕ και του ΣΛΕ της Ουκρανίας, καθήκον είχε: την οργάνωση ολόπλευρης βοήθειας στον Κόκκινο Στρατό για την οριστική συντριβή των λευκοφρουριτών, την εξάλειψη των τσιφλικάδων και της τσιφλικάδικης γαιοκτησίας, την εγκαθίδρυση σταθερής εργατοαγροτικής εξουσίας στην επικράτεια της Σοβιετικής Ουκρανίας, τη σύγκληση του IV Πανουκρανικού συνεδρίου των Σοβιέτ αμέσως μόλις απελευθερωθεί το μεγαλύτερο μέρος του ουκρανικού εδάφους.

17. Μποροτμπιστές – μέλη του μικροαστικού, εθνικιστικού κόμματος πού δημιουργήθηκε το Μάη του 1918 μετά τη διάσπαση του Κόμματος των σοσιαλιστών-επαναστατών της Ουκρανίας. Ονομάζονταν έτσι από τον τίτλο του Κεντρικού Οργάνου του Κόμματός τους, της εφημερίδας «Μποροτμά» («Αγώνας»). Το Μάρτη του 1919 ονομάστηκαν Κόμμα των σοσιαλιστών-επαναστατών κομμουνιστών μποροτμπιστών της Ουκρανίας, και τον Αύγουστο Κομμουνιστικό κόμμα μποροτμπιστών της Ουκρανίας. Επικεφαλής του Κόμματος των μποροτμπιστών ήταν ο Β. Μπλακίτνι, οΓκ. Γκρίνκο, ο Α. Σούμσκι και άλλοι. Στις γραμμές του Κόμματος των μποροτμπιστών ήταν πολλά αντεπαναστατικά πετλιουρικά στοιχεία τα οποία, καλυπτόμενα με επαναστατική φρασεολογία, με δηλώσεις παραδοχής του κομμουνιστικού προγράμματος δράσης, τάσσονταν στην πράξη ενάντια στη δικτατορία του προλεταριάτου, εφάρμοζαν γραμμή διάσπασης του ενιαίου επαναστατικού μετώπου των εργαζομένων της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Το λενινιστικό χαρακτηρισμό του Κόμματος των μποροτμπιστών βλ. σε τούτο τον τόμο, σελ. 122* και 159**.

Οι μποροτμπιστές απευθύνθηκαν δυο φορές στην Εκτελεστική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Διεθνούς με την παράκληση να προσληφθούν στην Κομμουνιστική Διεθνή και να αναγνωριστούν σαν το βασικό Κομμουνιστικό κόμμα στην Ουκρανία. Στις 26 του Φλεβάρη 1920 η Κομμουνιστική Διεθνής ψήφισε σχετικά με το ζήτημα αυτό ειδική απόφαση με την οποία τούς πρότεινε να διαλύσουν το κόμμα τους και να συγχωνευτούν στο ΚΚ (μπ) της Ουκρανίας. Την επιθυμία να δημιουργηθεί στην Ουκρανία δεύτερο παράλληλο κόμμα, αναφερόταν στην απόφαση, η Εκτελεστική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν μπορεί παρά να τη θεωρήσει σαν προσπάθεια διάσπασης των γραμμών των εργαζομένων.

Λόγω της ανόδου της επιρροής των μπολσεβίκων στις αγροτικές μάζες και τις επιτυχίες της Σοβιετικής εξουσίας στην Ουκρανία, οι μποροτμπιστές αναγκάστηκαν να πάρουν απόφαση για την αυτοδιάλυση του Κόμματός τους.

Η IV συνδιάσκεψη του ΚΚ (μπ) της Ουκρανίας, πού έγινε από τις 17 ως τις 23 του Μάρτη 1920, εκφράστηκε υπέρ της πρόσληψης των μποροτμπιστών στις γραμμές του Κομμουνιστικού κόμματος της Ουκρανίας, όλα μάλιστα τα νέα μέλη πέρασαν από ανακαταγραφή. Αργότερα όμως πολλοί μποροτμπιστές συνέχισαν να αναπτύσσουν αντισοβιετική δράση, καθοδηγώντας την πάλη των αντεπαναστατικών, αστικοεθνικιστικών στοιχείων στην Ουκρανία.

* Σχέδιο απόφασης για το κόμμα των μποροτμπιστών της Ουκρανίας

Να θεωρηθούν οι μποροτμπιστές σαν ένα Κόμμα που παραβιάζει τις βασικές αρχές του κομμουνισμού με την προπαγάνδα τους της διάσπασης των στρατιωτικών δυνάμεων και με την υποστήριξη του συμμοριτισμού, πράγμα που βοηθά άμεσα τους λευκούς και το διεθνή ιμπεριαλισμό.

Επίσης, η πάλη που κάνουν ενάντια στο σύνθημα της στενής και στενότερης ένωσης με τη ΣΟΣΔΡ έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του προλεταριάτου.

Όλη η πολιτική πρέπει να διεξαχθεί συστηματικά και σταθερά για την επικείμενη στο άμεσο μέλλον διάλυση των μποροτμπιστών. Για το σκοπό αυτό να μην αφήσουμε να περάσει ούτε ένα λάθος των μποροτμπιστών χωρίς να τιμωρηθεί άμεσα και αυστηρά. Ιδιαίτερα να συγκεντρωθούν στοιχεία για το μη προλεταριακό και τον πιο αναξιόπιστο χαρακτήρα της πλειοψηφίας των μελών του κόμματός τους.

Η στιγμή της διάλυσης να καθοριστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, η στιγμή θα καθοριστεί από το Πολιτικό Γραφείο και θα ανακοινωθεί στην Επαναστατική Επιτροπή της Ουκρανίας.

Γράφτηκε στις 6 του Φλεβάρη 1920

Πρωτοδημοσιεύθηκε το 1945 στη Λενινιστική Συλλογή, τομ. ΧΧΧV

Δημοσιεύεται σύμφωνα με το χειρόγραφο

** Παρατηρήσεις πάνω στην απόφαση της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς σχετικά με το ζήτημα των μποροτμπιστών

1) Επιμένω πολύ οι μποροτμπιστές να κατηγορηθούν όχι σαν εθνικιστές, αλλά σαν αντεπαναστάτες και μικροαστοί.

2) Θα πρέπει να προσθέσουμε στην κατηγορία ότι τους δασκάλους τους, οπαδούς της σοσιαλδημοκρατικής ένωσης της Ουκρανίας «Σπίλκα», δεν τους αντιμετωπίζουν έτσι (δεν κάνουν αμείλικτο αγώνα ενάντιά τους), όπως κάνουμε εμείς ενάντια στη δική μας μικροαστική «ΠΕΔ»_73 (Πανρωσική Ένωση δασκάλων. Σημ. μετ.)

Λένιν

Γράφτηκε στις 22 του φλεβάρη 1920

Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1933 στο βιβλίο: Ν.Ν. Ποπόφ. «Δοκίμιο της ιστορίας του Κομμουνιστικού κόμματος (μπολσεβίκων) της Ουκρανίας». Κίεβο

Δημοσιεύεται σύμφωνα με το δακτυλογραφημένο αντίγραφο

73. Ο Λένιν, αναφέροντας τους ουκρανούς δασκάλους οπαδούς της «Σπίλκα», έχει υπόψη του τη Διδασκαλική ένωση της Ουκρανίας, επικεφαλής της οποίας βρίσκονταν στοιχεία του Πετλιούρα.

Διαβάστε ακόμα:

Λένιν «Τα καθήκοντα της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας στον ευρωπαϊκό πόλεμο»

Λένιν: Το ζήτημα της ειρήνης