Χιλή: πώς λέγονται αυτοί που κλέβουν το νερό του λαού;

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στη χώρα μας οι αστοί να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους με «προκαπιταλιστικά» αφηγήματα. Ωσάν να ζούμε στον καιρό της φεουδαρχίας- πριν τη βιομηχανική επανάσταση, πριν την κυριαρχία της αστικής τάξης- ή και πιο πίσω ακόμα, τότε που ο άνθρωπος, η σοδειά του και η ζωή του όλη ήταν εκτεθειμένη στα στοιχειά της φύσης. Πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες, χιόνια, βαφτίζονται ακραία φαινόμενα μιας γενικά και αόριστα κλιματικής αλλαγής που οι «καλοί» καπιταλιστές μας «λυπούνται… αλλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν». Οι αιτίες των σύγχρονων συμφορών, των τόσων άδικων και εγκληματικών έμψυχων και υλικών απωλειών, ξεπλένονται στα έμμισθα δημοσιογραφικά πλυντήρια που απλά πλέον ξερνούν τις ανοησίες τους στα μούτρα μας.

Η «επιστροφή» όμως των αστών στις προκαπιταλιστικές συνθήκες δεν είναι το αγαπημένο σπορ μόνο της δικιάς μας εκμεταλλεύτριας τάξης. Διαβάζουμε σήμερα ότι στην πρωτεύουσα της Χιλής, στο Σαντιάγο, οι αρχές σχεδιάζουν την επιβολή δελτίου στο νερό για τους κατοίκους. Διαβάζουμε ότι ο Κλαούντιο Ορέγκο, ο κυβερνήτης της μητροπολιτικής περιοχής του Σαντιάγκο δηλώνει:

«Είμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση άνευ προηγουμένου στα 491 χρόνια της ιστορίας του Σαντιάγκο, πρέπει να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο να μην υπάρχει αρκετό νερό για όλους όσοι ζουν εδώ».

«Η ξηρασία στη Χιλή μπαίνει στη δέκατη τρίτη συνεχόμενη χρονιά».

«Οι αξιοποιήσιμοι υδάτινοι πόροι της Χιλής έχουν συρρικνωθεί από 10% ως 37% την τελευταία 30ετία και ενδέχεται να έχουν μειωθεί κατά ακόμη 50% στη βόρεια και στην κεντρική Χιλή ως το 2060».

Τι διαβάζουμε δηλαδή; Ότι μια πρωτόγνωρη ξηρασία, ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο καταδικάζει τον χιλιανό λαό σε έλλειψη νερού μέσα στην πανδημία.

Οργή και ερωτήματα μας προκαλούν αυτά τα κατάφωρα ψέματα:

Υπάρχει κάποιος σήμερα που να μην γνωρίζει ότι η Χιλή είναι η χώρα που η αστική τάξη της εδώ και δεκαετίες έχει ιδιωτικοποιήσει το νερό;

Υπάρχει κάποιος που να μην έχει ακούσει για τον Κώδικα Υδάτων του 1981 του δικτάτορα Πινοτσέτ που έδωσε αφειδώς και δωρεάν τα δικαιώματα χρήσης του νερού της χώρας σε ιδιωτικές εταιρείες; Να μην έχει ακούσει για τους αγώνες του χιλιανού λαού ενάντια στη ληστεία του νερού του;

Είμαστε σίγουροι ότι αυτά είναι γνωστά. Θα προσθέσουμε λοιπόν λίγα για το σήμερα:

Aπό το 1981 που δημιουργήθηκε η αγορά νερού, το 90% των δικαιωμάτων χρήσης υδάτων κατανάλωσης (που δεν επιστρέφουν τη ροή στο ποτάμι) είναι στα χέρια μεταλλευτικών και αγροτο- εξαγωγικών εταιρειών- ομίλων. Το 100% των δικαιωμάτων χρήσης μη καταναλωτικών υδάτων (επιστρέφουν μια ροή στο ποτάμι) είναι στα χέρια πολυεθνικών όπως η ENDESA (με μητρική στην Ισπανία).

Όπως ο Φουτζιμόρι στο Περού, ο Ντε Λοσάδα στη Βολιβία, ο Μένεμ στην Αργεντινή, έτσι και στη Χιλή η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης, για την παροχή του πόσιμου νερού στον πληθυσμό ξεκίνησε από την κυβέρνηση Τάγκλε (Πρόεδρος της Χιλής από το 1994 ως το 2000). Η διαδικασία ολοκληρώθηκε πλήρως τα τελευταία δύο χρόνια οπότε και πουλήθηκε η ελάχιστη εναπομείνουσα συμμετοχή του δημοσίου σε εταιρείες ύδρευσης (Aguas Andinas, Essval, Essbio, Essal).

Στις υδρογραφικές λεκάνες της χώρας συγκρούονται τα αρπακτικά του κέρδους, βιομήχανοι εξορυκτικών, όμιλοι αγροτοκτηνοτροφικών, εταιρείες αποχέτευσης ενάντια στην ανθρώπινη ανάγκη για πρόσβαση στο νερό. Aποχετεύσεις και πηγάδια, φυτείες αβοκάντο για εξαγωγές, εξαντλούν ανεξέλεγκτα τα υπόγεια ύδατα, ολόκληρος ο υδροφόρος ορίζοντας σε υπερεκμετάλλευση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επαρχία της Χιλής Πετόρκα: μια παγκοσμίως γνωστή περίπτωση λειψυδρίας που αποδίδεται στη συσσώρευση νερού από αγροτική μεγαλοεπιχείρηση που είχε ως αποτέλεσμα τη στέρηση νερού από τις τοπικές κοινωνίες και τους μικροκαλλιεργητές. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το 47% του αγροτικού πληθυσμού δεν έχει τακτική πρόσβαση στο νερό, λόγω έλλειψης υποδομών ή λόγω της επέκτασης των εντατικών γεωργικών και δασικών μονοκαλλιεργειών- από μονοπωλιακούς ομίλους.

Ο λαός της Χιλής, λοιπόν, στερείται το νερό του γιατί η αστική τάξη της χώρας το έβγαλε στο σφυρί όπως όλα τα εμπορεύματα, το πουλά και το αγοράζει χωρίς κανέναν έλεγχο. Για αυτό εξάλλου οι εξεγέρσεις που έχουνε ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια, όπως και τον Οκτώβρη του 2019, διεκδικούν δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, συντάξεις, πρόνοια και ΝΕΡΟ- δημόσιο αγαθό. Φάνηκε στα δύο χρόνια της πανδημίας πόσο δίκιο είχαν οι εξεγερμένοι όταν συγκρούονταν στα οδοφράγματα. Με το ξέσπασμα της πανδημίας του COVID19 το έγκλημα έγινε διπλό. Ο χιλιανός λαός στερήθηκε και στερείται την βασική υγιεινή, το πλύσιμο χεριών και ρούχων. Στα σπίτια χωρίς τρεχούμενο νερό οι γυναίκες κυρίως έπρεπε να κουβαλούν νερό από δεξαμενές σε δημόσιους χώρους. Φτωχότεροι οικισμοί γεμίζουν αυτοσχέδιες δεξαμενές νερού που δεν είναι ασφαλές για χρήση.

Αυτοί λοιπόν που κλέβουν το νερό του χιλιανού λαού είναι δύο: τα αφεντικά ντόπια και ξένα. Είναι εγκληματίες, όπως εγκληματικό είναι και το καπιταλιστικό σύστημα που υπερασπίζονται.

Διαβάστε ακόμα:

Η χιλιανή κυβέρνηση επιτίθεται στους εχθρούς του Κεφαλαίου

Χιλή: Στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια στον ιό-λαό

Αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται