Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο, την εξάρτηση

Η κυβέρνηση με έκτακτη τροπολογία καταγραφής αποθεμάτων προσπάθησε να «καθησυχάσει» το πόπολο ότι η χώρα θα έχει επάρκεια σε προϊόντα αλλά και να «κόψει τα φτερά στους επιτήδειους»... Με αυτή την κίνηση δήθεν προσπαθεί να «μανουβράρει» την αγορά και να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξουν «ανώμαλες καταστάσεις» στις τιμές εξασφαλίζοντας επάρκεια στην αγορά.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται (οι Ουκρανοί αλλά και οι Ρώσοι έχουν διακόψει τις εξαγωγές σιτηρών, σπορέλαιων κλπ) και η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να «ελέγξει» τα αποθέματα στα σιτηρά, στα έλαια, στα λιπάσματα, στις ζωοτροφές. Ήδη τα μεγάλα σουπερ μάρκετ έχουν βάλει πλαφόν στις ηλεκτρονικές παραγγελίες στη ζάχαρη και σε άλλα προϊόντα ανά άτομο… Και όλα αυτά δήθεν για να προφυλαχτεί ο έλληνας πολίτης και να χτυπηθεί η αισχροκέρδεια…

Η έλλειψη προϊόντων λόγω καταστροφής υποδομών, οι ουρές και τα δελτία, η άνοδος και η κάθοδος της αξίας του νομίσματος, ο πληθωρισμός, η «μαύρη αγορά» και η λαδεμπορική «τέχνη» είναι αποτελέσματα του πολέμου. Αυτό μπορεί να το παραδέχονται όλοι οι αστοί πολιτικοί σήμερα μπροστά στον αγουροξυπνημένο λαό που αρχίζει να καταλαβαίνει ότι «κάτι δε πάει καλά» κοιτώντας τα ράφια και τις τιμές. Όμως αν ο εργαζόμενος λαός μείνει μόνο σε αυτή την στείρα αντιπολεμική θέση δεν περνά απέναντι αλλά στοιχίζεται με τους υπαίτιους.

Γιατί; Αν δεχτούμε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία φταίει για την άνοδο των τιμών αλλά και τις ελλείψεις τροφίμων, όπως θα ήθελε το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, αθωώνεται η ίδια αυτομάτως. Γιατί; Γιατί η χώρα μας με κύριο υπεύθυνο την αστική τάξη και τα κόμματά της είναι μια εξαρτημένη χώρα και γι αυτό είναι «ευάλωτη» (για να το πούμε ευγενικά) στις αλυσίδες τις καπιταλιστικής κρίσης (ενεργειακή, υγειονομική, διατροφική-επισιτιστική).

Η καταστροφή της γεωργικής παραγωγής και της βαριάς βιομηχανίας και η μετατροπή της χώρας σε μια τεράστια «εσπρεσιέρα» την καθιστά ανέτοιμη σε οτιδήποτε χωρίς την εισαγόμενη «βοήθεια». Το παράδειγμα με την ζάχαρη (ΕΒΖ) είναι χαρακτηριστικό: από κει που υπήρχε τευτλοκαλλιέργεια και μπορούσε να παράγεται ζάχαρη (η Ελλάδα χρειάζεται 360.000 τόνους ετησίως) έτσι ώστε να είναι καλυμμένη η εσωτερική αγορά, πλέον η ζάχαρη εισάγεται και απλά συσκευάζεται εδώ.

Όλος ο προσανατολισμός της οικονομίας έγινε με γνώμονα τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των μονοπωλίων. Και τώρα φαίνεται στα ράφια τι σημαίνει εξάρτηση, τι σημαίνει «κοινή αγροτική πολιτική» της ΕΕ, τι σημαίνει «μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια» και που μπορεί να φτάσει η φτωχοποίηση λαών όπως ο ελληνικός που τον έχουν μετατρέψει σε λαό επαίτη, αποκοιμίζοντάς τον για δεκαετίες με το ευρωενωσιακό παραμύθι…

Έτσι η αντιπολεμική θέση για την ακρίβεια (που έχουν όλες οι τάξεις μέσες άκρες όταν ρωτιούνται γιατί έχουν διπλασιαστεί οι τιμές) μπορεί πραγματικά να σπάσει την εθνική ενότητα (δηλαδή το αστικό παραμύθι) και να γίνει επικίνδυνη μόνο αν μπει στο κάδρο το ερώτημα: ποια τάξη είναι υπεύθυνη για την εξάρτηση της χώρας; Σε αυτό το ερώτημα η απάντηση δεν έχει εθνική ενότητα. Ιστορικά μέχρι και σήμερα η αστική τάξη υπηρέτησε την εξάρτηση ως υπάλληλος των ιμπεριαλιστών ενώ η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της  πάλεψαν για ανεξαρτησία και σοσιαλισμό (ΚΚΕ, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ).

Αυτή είναι η αλήθεια. Σήμερα οι αρνητικοί πολιτικο-ιδεολογικοί συσχετισμοί δεν είναι αυτοί που επιτρέπουν να είναι εύπεπτες οι θέσεις για Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό στην ελληνική κοινωνία, όμως βοηθά η ίδια η αστική τάξη να ξαναγίνουν επίκαιρες γιατί τις ζητά η ίδια η ζωή που «δε βγαίνει» για τις φτωχολαϊκές μάζες…