Αποχαιρετισμός στον σύντροφο Νίκο Μπίτσικα

Είναι οι ώρες που το ακουστικό του τηλεφώνου γίνεται ασήκωτο. Σύντροφος μάς ενημέρωσε ότι ο Νίκος ο «Kαλλιθεώτης» έφυγε από κοντά μας...

Ο Νίκος δεν είναι πια δίπλα μας... Ηχεί και θα ηχεί στα αυτιά μας εκείνο το χαρακτηριστικό «τι λέει ρε σύντροφοι...;» όταν μας απευθυνόταν. Στο μυαλό μας θα μείνει για πάντα χαραγμένο το πιο πλατύ χαμόγελο που μας χάριζε σε κάθε μας συνάντηση. Ο Νίκος, παιδί της γενιάς μας, ήταν από κείνους που δήλωναν παρόν όπου η ταξική πάλη χρειαζόταν ανθρώπους να πιαστούν στην αλυσίδα... Κομμουνιστής εργάτης, αντιφασίστας δρομίσιος, άνθρωπος με γλυκύτητα και πάντα αλληλέγγυος για τους συνανθρώπους που βιώνουν εκμετάλλευση. Σύντροφος.

Τι να πρωτογράψεις για τον Νίκο; Γνωριστήκαμε την περίοδο των ολυμπιακών έργων και του σφαγείου των οικοδόμων στον βωμό του κέρδους. Πόσα πρωινά έκτοτε βρεθήκαμε σε πρωινές περιφρουρήσεις για τα ζητήματα της εργατικής τάξης. Ένα ατύχημα, μια απόλυση, μια παρέμβαση, μια απεργία, μια περιφρούρηση. Πόσες φορές, στο ξεκίνημα ακόμα του περιοδικού μας, δεν μας βοήθησε για μια ανταπόκριση από κάποια οικοδομή, μια πληροφορία που μπορεί να χρειαστεί για την αντιπληροφόρηση και την ενημέρωση του κινήματος.

Πόσες φορές δεν πήρε τεύχη να δώσει εκεί που δούλευε ή στη γειτονιά ή όπου κάθε φορά θεωρούσε ότι χρειάζεται... Πόσες φορές δεν έβγαλε ένα «κόκκινο μεροκάματο» από την τσέπη για να το προσφέρει στη Βίδα.

Πόσες φορές δεν κάτσαμε σε μια γωνιά στη Villa ή όπου αλλού και δεν κουβεντιάσαμε για τα «δικά μας» παρέα με μια μπύρα... Ποια ήταν αυτά; «Των κομμουνιστών ζητήματα» που έλεγε και γελούσε. Την ιστορία του Κόμματος, τις διασπάσεις, τη Σοβιετική Ένωση, τον ελληνικό εμφύλιο, την εποποιία του ΔΣΕ. Αξέχαστες συζητήσεις.

Ο Νίκος είχε, από νεαρός που τον γνωρίσαμε εμείς, ανεβασμένη ιδεολογικοπολιτική κατάρτιση και ήταν γνώστης της ιστορίας του κομμουνιστικού εργατικού κινήματος, πράγμα που συνέβαλλε να συγκροτηθεί ένας κόσμος πολιτικά με κομμουνιστική αναφορά. Σπάνιο πράγμα η κατάρτισή του σε μια εποχή αναθεώρησης, σύγχυσης, μεταμοντέρνων θεωριών και αντικομμουνισμού.

Η  χαρακτηριστική του εικόνα στους ταξικούς-λαϊκούς αγώνες και στις διαδηλώσεις θα μας μείνει αξέχαστη, όπως και όταν κρατούσε στα χέρια του την κόκκινη σημαία στις περιφρουρήσεις.

Τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του, στους συντρόφους και στις συντρόφισσές του, στους φίλους του. Ο πόνος σας είναι και δικός μας.

Σύντροφε Νίκο δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την εργατική τάξη και τον κομμουνισμό.

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Βίδας