Από τις δυτικές μητροπόλεις μέχρι τα εξαθλιωμένα χωριά του Αφγανιστάν η πατριαρχία σκοτώνει

Όσο οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν απασχολούσαν τα πρωτοσέλιδα των αστικών μίντια, ένα θέμα που είδαμε να απασχολεί πολύ τον δυτικό κόσμο ήταν η θέση της γυναίκας στην περιοχή. Όλοι κόπτονταν για τα δικαιώματα που κέρδισε η γυναίκα του Αφγανιστάν τις τελευταίες δεκαετίες της αμερικανικής κατοχής και σε ποια θέση θα βρεθεί τώρα που επέστρεψαν οι Ταλιμπάν. Παρουσιάζεται έτσι μια γενική και αόριστη κατάκτηση δικαιωμάτων των γυναικών αλλά ένας πολύ συγκεκριμένος φόβος έναντι σε αυτά τα δικαιώματα.

Αυτά τα 20 χρόνια η θέση της γυναίκας στο Αφγανιστάν μπορεί να βελτιώθηκε αλλά αυτό αφορούσε κυρίως το κομμάτι των αστικών κέντρων, το οποίο αγγίζει το 25% του συνολικού πληθυσμού του Αφγανιστάν. Στο μεγάλο κομμάτι των επαρχιών ο σκοταδισμός και οι απαγορεύσεις απέναντι στις γυναίκες συνέχιζε να υφίσταται. Οι δυτικοί προσπαθούν να χτίσουν μια εικόνα που «ευλογά τα γένια τους» αυτά τα 20 χρόνια της κατοχής όσον αφορά και τα γυναικεία δικαιώματα.

Η σύγχρονη ιμπεριαλιστική μυθολογία, που αντιστρέφει τους κατακτητές και πλιατσικολόγους σε εξαγωγείς δημοκρατίας και σωτήρες, έχει την πείρα να αποφεύγει τις συμπληγάδες της ιστορικής αλήθειας. Έτσι, όταν οικτίρουν τους βάρβαρους φύλαρχους του πολυφυλετικού Αφγανιστάν, ουδείς λόγος γίνεται για την βρετανική αποικιοκρατική βαρβαρότητα που τους εξέθρεψε από τον προηγούμενο αιώνα. Όταν μιλούν για τη φτώχεια, την καθυστέρηση, την υπανάπτυξη, ουδείς λόγος γίνεται για τη βορειοαμερικανική ιμπεριαλιστική κυριαρχία που εδώ και τόσες δεκαετίες φροντίζει να αυγατίζει τη φεουδαρχική καθυστέρηση και τον παρασιτισμό. Τα δολάρια των αμερικανικών μονοπωλίων εξαγόρασαν βασιλιάδες, φύλαρχους, έφτιαξαν συμμορίες εξαθλιωμένων σκοταδιστών για να ελέγχουν την περιοχή λόγω της στρατηγικής της θέσης. Τι έκαναν δηλαδή; Διατήρησαν την προαιώνια προκαπιταλιστική φεουδαρχική πατριαρχία με όποιον τρόπο μπορούσαν: Μια χώρα δίχως τρένα, μια χώρα δίχως σχολεία, μια χώρα δίχως τρακτέρ, είναι μια χώρα με τη γυναίκα δούλα στο άροτρο ή στο ζώο και στον αφέντη άντρα. Ένοχος είναι ο ιμπεριαλισμός, δικά του τα έργα.

Για όσους βιάζονται να επιδοκιμάσουν τα δυτικοευρωπαϊκά- ή δυτικά γενικώς- πρότυπα που «ποτέ δεν θα επέτρεπαν την επιστροφή στη δουλεία, τη γυναίκα ομιλούν πράγμα», να θυμίσουμε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι παρά το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Εξάγει τα εγκλήματα που ο ίδιος παράγει στο εσωτερικό του. Ας δούμε λοιπόν αυτόν τον «ανεπτυγμένο προοδευτικό κόσμο» ξεκινώντας από τη χώρα μας, μια χώρα μέσης καπιταλιστική ανάπτυξης, εξαρτημένης από τα δυτικά μονοπώλια. Ποια είναι η θέση της γυναίκας;

• Όσον αφορά το εγχώριο στην Ελλάδα μόνο τους τελευταίους 10 μήνες του 2021 μετράμε 12 δολοφονημένες από ερωτικούς συντρόφους/ συζύγους και εκατοντάδες θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Ξυλοκοπημένες, βασανισμένες, σκλαβωμένες (βλέπε Ηλιούπολη).
• Χιλιάδες γυναίκες στην ΕΕ χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από ενδοοικογενειακή βία.
• Η εμπορία ανθρώπων (trafficking) στην Ευρώπη αφορά στο μεγαλύτερο ποσοστό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, με τα κορίτσια να είναι τα περισσότερα θύματα.
• Στο χώρο δουλειάς οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Μισθολογικές διαφορές, σεξιστικές επιθέσεις, κίνδυνος απόλυσης στην ιδέα μιας εγκυμοσύνης ή κατά τη διάρκεια της μητρότητας αλλά ακόμη και εγκατάλειψη της εργασίας λόγω… οικογενειακών ευθυνών.
• Αν και κατεκτημένο δικαίωμα, πάντα το θέμα των αμβλώσεων έρχεται και παρέρχεται σε συζητήσεις με το μεγαλύτερο θέμα να αντιμετωπίζεται στην Αμερική.

Και φυσικά δεν μπορούμε να αφήσουμε απ’ έξω, ειδικά όσον αφορά την ελληνική κοινωνία τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που αφορούν τη γυναίκα αλλά και τα σεξιστικά πρότυπα τα οποία προωθούνται και καθιστούν τη γυναίκα ένα αντικείμενο ηδονής υποτιμώντας την.

Η θέση της γυναίκας είτε σε ανατολή είτε σε δύση είναι άμεσα συνυφασμένη με τα συστήματα εκμετάλλευσης. Για αυτό και δε μπορούμε γενικά και αόριστα να μιλάμε για γυναικεία δικαιώματα. Γι’ αυτό το γυναικείο ζήτημα είναι ένα ταξικό ζήτημα. Η γυναικεία απελευθέρωση και όχι απλά η κατάκτηση γυναικείων δικαιωμάτων μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα. Το τσάκισμα οποιασδήποτε πατριαρχικής μορφής από την ανατολή μέχρι τη δύση θα έρθει μόνο μέσα από το τσάκισμα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Με τις γυναίκες όλων των χωρών ενωμένες να παλεύουν ενάντια στον καπιταλισμό και στον ιμπεριαλισμό.