Ενάντια σε καπιταλισμό και πατριαρχία

Κείμενο της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Γκύζη για την ταξική αλληλεγγύη, που μοιράζεται στις γειτονιές πέριξ του Πεδίου του Άρεως με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης.

***

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

· 17/1/2021 η γυναικοκτονία της 54χρονης Βασιλικής στην Κρήτη

· 5/4/2021 η γυναικοκτονία της 28χρονης Κωνσταντίνας στην Μακρινίτσα

· 11/5/2021 η γυναικοκτονία της 20χρονης Καρολαιν στα Γλυκά Νερά

· 3/6/21 η γυναικοκτονία της 64χρονης Ελένης

· 19/6/2021 βιασμός και ξυλοδαρμός εργαζόμενης ως καθαρίστρια στα Πετράλωνα

· 16/7/2021 μπάτσος εξέδιδε 19χρονη, ενώ τη βίαζε κι ο πατέρας της

· 16/7/2021 η γυναικοκτονία της 26χρονης Γαρυφαλιάς στη Φολέγανδρο

· 30/7/2021 η γυναικοκτονία της 31χρονης Ανισα στη Δάφνη

· 3/8/2021 η γυναικοκτονία 43χρονης στη Σωτηρίτσα Λάρισα από τον 54χρονο σύζυγό της

· 8/8/2021 η γυναικοκτονία της 47χρονης Σταυρούλας από έναν 49χρονο στο Ρέθυμνο

· 23/8/2021 η γυναικοκτονία 55χρονης από τον σύντροφό της στη Θεσσαλονίκη

· Αρχές Σεπτεμβρίου 2021 αποκαλύφθηκε η τσιμεντωμένη σορός της 42χρονης Μόνικα σε σπίτι στην Κυπαρισσία. Για τη γυναικοκτονία κατηγορείται ο 39χρονος πρώην σύντροφός της

· 22/9/2021 η γυναικοκτονία της 32χρονης Δώρας στη Ρόδο

· Σεπτέμβρη και Οκτώβρη αρκετές σεξουαλικές επιθέσεις σε Γκύζη και Κυψέλη.

Μέσα σε μια εποχή αξιακής παρακμής, μοναξιάς, συναισθηματικής ένδειας, παραίτησης και κοινωνικού κανιβαλισμού όπου οι κρίσεις (οικονομική-υγειονομική-περιβαλλοντική) διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς ουσιαστικά να ξεπερνιούνται, αμέτρητα περιστατικά γυναικοκτονιών κι έμφυλης βίας έρχονται στην επιφάνεια. Και πόσα ακόμα δεν έχουμε μάθει; Πόσες ακόμα κακοποιημένες γυναίκες υπόκεινται στην πατριαρχική βία πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες των αστικών κελιών χωρίς να μπορούν να βρουν τη δύναμη να μιλήσουν; Και πως να βρουν τη δύναμη όταν η καχυποψία κι η αμφισβήτηση των καταγγελιών παρόμοιων γεγονότων, η αντιστροφή θύτη και θύματος, ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο, οδηγούν στην καταστολή και το φόβο αυτών των γυναικών που θέλουν να καταγγείλουν την πατριαρχική βία που υπέστησαν. Και πού να βρουν το δίκιο τους όταν η αστική δικαιοσύνη είναι εκ θεμελίων ταξική και πατριαρχική; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καταδικαστική απόφαση, το 2017, σε 15 χρόνια κάθειρξη της 22χρονης τότε Π. από την Κόρινθο η οποία τόλμησε να υπερασπίσει τον εαυτό της και την 17χρονη φίλη της μαχαιρώνοντας τον 46χρονο επίδοξο βιαστή τους, ενώ κατάπτυστες ήταν κι οι δηλώσεις της έδρας (η έδρα αποτελούνταν από γυναίκες) πως τα δυο κορίτσια προκαλούσαν με το ντύσιμο τους! Παράλληλα την ίδια χρονική περίοδο ένας στρατιωτικός από τη Λάρισα που βίαζε κατ’ εξακολούθηση την κόρη του καταδικάστηκε σε 12 χρόνια με αναστολή κι αφέθηκε ελεύθερος.

Προδήλως λοιπόν, οι ταξικές και πατριαρχικές αποφάσεις και τοποθετήσεις των αστικών δικαστηρίων έχουν ως μοναδικό σκοπό το ξέπλυμα των πατριαρχικών εγκλημάτων και την ποινικοποίηση/καταστολή της γυναικείας αντίστασης.

Κανένα από τα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών δεν αποτελεί εξαίρεση, αντιθέτως όλα είναι απότοκα της πατριαρχίας η οποία αντικειμενοποιεί τη γυναικεία φύση, την υποβιβάζει σε υποχείριο και ιδιοκτησία του άντρα-συζύγου. Σίγουρα η πατριαρχία προϋπήρχε, όμως η εξουσιαστική, καταπιεστική κι εκμεταλλευτική ανθρώπου από άνθρωπο φύση του καπιταλισμού, την ενσωματώνει την αναπαράγει και την ενδυναμώνει προς όφελος του, με σκοπό την εκμετάλλευση της γυναίκας, ως εργαζόμενης, ως αναπαραγωγικής μηχανής, ως υπηρέτριας των ανδρών και δη των ανδρών-εργατών. Εδώ αρκεί να δούμε τις συνθήκες εργασίας των γυναικών σε σχέση με αυτές των ανδρών. Στην καπιταλιστική Δύση, λοιπόν, και συγκεκριμένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι μισθοί των γυναικών είναι κατά 42% χαμηλότεροι από τους μισθούς των αντρών, ενώ στην Ελλάδα κατά 45%. Επίσης τα ποσοστά σε ανεργία κι ελαστική εργασία για τις γυναίκες είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ δεν συμπεριλαμβάνεται το αυξημένο ποσοστό της μαύρης εργασίας (ντόπιων και μεταναστριών) σε επαγγέλματα όπως οι καθαρίστριες κι οι εργαζόμενες που φροντίζουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη κ.α. Επιπρόσθετα οι απολύσεις εγκύων είναι πάγια τακτική των αφεντικών αφενός γιατί μια έγκυος γυναίκα κοστίζει περισσότερο αφού πρέπει να της δοθεί επίδομα και άδεια κι αφετέρου είναι μη παραγωγική.

Οι γυναίκες λοιπόν που καταπιέζονται διπλά και τριπλά είναι οι γυναίκες των χαμηλότερων κοινωνικών/ταξικών στρωμάτων. Είναι οι άνεργες, οι μετανάστριες, οι γυναίκες της εργατικής τάξης που βιώνουν στην πατριαρχική βία με τις ευλογίες του κράτους που επιβάλλει: υποτιμημένες εργασιακές συνθήκες, φροντίδα κι ανατροφή των παιδιών, απλήρωτη οικιακή εργασία που δεν αναγνωρίζεται από το κράτος, ανύπαρκτο ελεύθερο χρόνο, σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά-στο δρόμο-στο λεωφορείο, κακοποίηση μέχρι και θάνατο. Ενώ και με την εμφάνιση της πανδημίας και την εφαρμογή των λοκντάουν η κατάσταση έγινε ακόμα πιο ασφυκτική καθώς τα μέτρα επέφεραν ακόμη περισσότερη κακοποίηση για τις γυναίκες.

Η απελευθέρωση κι η χειραφέτηση της γυναίκας δε θα έρθει μέσα από θεσμικά τερτίπια και δικαιωματισμούς από τα πάνω. Δε θα έρθει με μεγαλύτερες ποινές και φυλακές για τους βιαστές και τους γυναικοκτόνους. Δε θα έρθει με τις όλο και περισσότερες θέσεις εξουσίας να καταλαμβάνονται από γυναίκες. Όλα τα παραπάνω είναι τακτικές αποπροσανατολισμού και πολιτικού χαμαιλεοντισμού του καπιταλιστικού κόσμου για να αποκρύψει τη γενεσιουργό αιτία αυτών των πράξεων: την πατριαρχία και ταυτόχρονα για να καταπνίξει τους γυναικείους αγώνες που μπορεί να ξεσπάσουν σε μια περίοδο όπου παγκοσμίως αναδύονται μαχητικά φεμινιστικά κινήματα από τα κάτω. Η μόνη λύση είναι η ανάπτυξη τέτοιων μαχητικών γυναικείων κινημάτων από τα κάτω με ανατρεπτικά προτάγματα που θα είναι αξεχώριστα από την ταξική πάλη κι ενάντια στο σύστημα που θρέφει την πατριαρχία και το σεξισμό.

• Γυναίκες μετανάστριες, εργάτριες, άνεργες, μητέρες δεν είστε μόνες. Να βρεθούμε στις γειτονιές, στις πλατείες, στις δουλειές, να μιλήσουμε, να σπάσουμε τα σύνορα της μοναξιάς.
• Να συλλογικοποιηθούμε, να οργανωθούμε και να αντεπιτεθούμε ενάντια στην καταπίεση και το θάνατο.
• Από το Μεξικό μέχρι το Αφγανιστάν κι από τη Χιλή μέχρι την Ελλάδα αγώνας ενάντια σε πατριαρχία και καπιταλισμό για την χειραφέτηση και την ταξική απελευθέρωση.
• Στους δρόμους στις πλατείες σ' όλες τις γειτονιές γυναίκες μετανάστριες δεν είστε μοναχές.

Πρωτοβουλία Κατοίκων Γκύζη για την ταξική αλληλεγγύη

email: protovouliakatoikongkizi@hotmail.com