Διαβάσαμε και αντιγράφουμε αποσπάσματα (οι υπογραμμίσεις δικές μας) από την πρωτομαγιάτικη ανακοίνωση του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας, που μπορεί να διαβαστεί ολόκληρη ΕΔΩ. Ας δούμε κάποια από αυτά που γράφουν και παράλληλα ας «αντλήσουμε πείρα» από τις πράξεις των μεγαλόστομων αυτών στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος.
Λένε και δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε:
«Οι πρόσφατοι εργατικοί αγώνες που
αναπτύσσονται σε χώρες όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Πορτογαλία, το Καζακστάν, η
Σρι Λάνκα και αλλού, επιβεβαιώνουν ότι το σύστημα της καταπίεσης και της
καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δεν είναι ανίκητο, δεν είναι παντοτινό. Οι
εργάτες με την ορμή και τη μαζικότητα του αγώνα τους θα το γκρεμίσουν και θα
χτίσουν πάνω στα συντρίμμια του έναν κόσμο λεύτερο και δίκαιο, χωρίς
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
Λένε
και δεν έχουμε κανέναν λόγο να διαφωνήσουμε:
«Στον κλάδο της ενέργειας το γνωρίζουμε πολύ
καλά αυτό, έχουμε πληρώσει βαρύ φόρο αίματος την τελευταία δεκαετία τα τελευταία
χρόνια για να βγάζουν υπέρογκα κέρδη οι ενεργειακοί όμιλοι. Είχαμε νεκρούς
εργάτες σε αντίστοιχα «Τέμπη» στα διυλιστήρια και στα δίκτυα ηλεκτρισμού,
παράλληλα με εκατοντάδες αλλά σοβαρά μη θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Στον
κλάδο μας, με την εντατικοποίηση της δουλειάς και την έλλειψη μέτρων ασφάλειας,
στήνεται το σκηνικό για να έρθουν κι άλλα […]. Η ασφάλεια στους χώρους δουλειάς μπαίνει στο
απόσπασμα. Τα μέτρα υγείας και ασφάλειας είναι ελλιπή, δεν χορηγούνται τα
κατάλληλα Μέσα Ατομικής Προστασίας, για να μη χάνει λεφτά η εργοδοσία. Ο
εξοπλισμός δεν συντηρείται και δεν επιθεωρείται στην ώρα του. Επικρατεί παντού
η υποστελέχωση, τα ολιγομελή συνεργεία, τα εξαντλητικά ωράρια χωρίς ρεπό.
Δεν θα αφήσουμε να γίνει συνήθεια μια τέτοια κατάσταση. Θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο τη ζωή
μας, τη δουλειά με δικαιώματα».
Παρακάτω λένε από
πού εμπνέονται ως Συνδικάτο και αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς και να
σταθεί στα υπογραμμισμένα:
«Εμείς
παίρνουμε δύναμη από τους μαζικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν, από τους
εργαζόμενους στην e-food, στη Wolt, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, στους
οικοδόμους, αλλά και στον κλάδο μας,
από τον μεγάλο αγώνα που δίνουν οι απολυμένοι εργαζόμενοι της Energean στα
Πετρέλαια Καβάλας, όπου πρόσφατα απόφαση δικαστηρίου έκρινε νόμιμη την επίσχεση
στην οποία προχώρησαν από 1/1/22, αποδεικνύοντας
ότι όταν οι εργαζόμενοι το πάρουν απόφαση, έχουν την δύναμη να φέρουν τα πάνω –
κάτω και τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει».
Και
καταλήγουν:
«Για να τιμήσουμε όσους πρωτοπόρους εργάτες θυσιάστηκαν,
παλεύοντας για τα δικαιώματα της τάξης
μας, για την απελευθέρωσή μας, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο που χαράξανε, μέχρι
την τελική νίκη των λαών.
Σήμερα υπάρχει
διέξοδος! Με τους αγώνες μας, μπορούμε να τους ανατρέψουμε! Αν σήμερα
υπάρχει αρνητικός συσχετισμός δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα, υπάρχει και ο δρόμος για να αλλάξει αυτός. Συνάδελφοι,
συσπειρωνόμαστε στο Σωματείο. Πυκνώνουμε τις γραμμές του συνδικάτου μας, βγαίνουμε στην αντεπίθεση με αυτές τις δυνάμεις
που παλεύουν πραγματικά για τα δίκια και τη ζωή των εργατών. Για να ανοίξει
ο δρόμος για ριζικότερες αλλαγές, εκεί που θα ικανοποιούνται οι ανάγκες όλων
για δουλειά με δικαιώματα, με ικανοποιητικές απολαβές, με υγεία και παιδεία για
όλους, για να έχουν όλοι πρόσβαση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό χωρίς να
χώνουν το χέρι στην τσέπη.
Ζήτω η εργατική
Πρωτομαγιά!»
Το κείμενο διαπνέεται από μια υπεραγωνιστική
φρασεολογία για αγώνες, θυσίες, ανατροπές, πόσο μάλλον όταν οι αναφορές γίνονται
στην ιμπεριαλιστική Γαλλία που οι εργάτες σπάνε την αστική νομιμότητα,
συγκρούονται στα μπλόκα και στους δρόμους, ανάβουν φωτιές και κάνουν καταλήψεις
χώρων και στο υπό ρωσοκινέζικη μπότα Καζακστάν έχουν φυλακισμένους πρωτοπόρους
εργάτες και συναδέλφους τους στο χώμα, γαζωμένους από τους μπάτσους.
Ας φύγουμε όμως από τα μεγάλα και τα υπεραγωνιστικά και ας πάμε στα «μικρά» που δείχνουν όμως και αν πιστεύεις πραγματικά τα μεγάλα, που θα χουν θυσίες και κόστος και οι αγωνιστές συνδικαλιστές πρέπει να προετοιμάζονται, όταν ειδικά λένε «με κάθε τρόπο» μπροστά στην εργατική τάξη.
Ας συγκεκριμενοποιήσουμε: ενώ μας λένε από ποιους αγώνες εμπνέονται (e-food, ναυπηγοεπισκευαστική κ.α.) αναφέρονται και στον κλάδο της ενέργειας. Όμως κάτι λείπει και «φωνάζει» για όποιον παρακολούθησε τον αγώνα των δύο απολυμένων σε εργολάβο του ΔΕΔΔΗΕ που είχε όλα τα στοιχεία όσων λένε ότι υπερασπίζουν: «όταν οι εργαζόμενοι το πάρουν απόφαση, έχουν την δύναμη να φέρουν τα πάνω – κάτω και τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει».
Εδώ
θα τους στεναχωρήσουμε γιατί κάτι δεν μας λένε για τον κλάδο. Επί τρείς μήνες
δύο απολυμένοι εργαζόμενοι (μέλη του Σωματείου, ο ένας στο ΔΣ) από ΔΕΔΔΗΕ και
εργολάβο αγωνίστηκαν ενάντια στην απόλυσή τους (δες ΕΔΩ) και το Συνδικάτο
Ενέργειας λειτούργησε με τη σιωπή του και την απουσία του ως το αντίθετο από
αυτά που δηλώνει ότι υπερασπίζει. Είναι αλήθεια ότι δεν σηκώθηκαν οδοφράγματα,
δεν πέσαν δακρυγόνα για να αναχαιτιστούν οι προλεταριακές μάζες, δεν έγινε
κατάληψη του ΔΕΔΔΗΕ Καλλιθέας, δεν πιάστηκαν όμηροι μέχρι να υπογράψουν την
επαναπρόσληψη οι διευθυντάδες (μια πρακτική της γαλλικής εργατικής τάξης της
προηγούμενης δεκαετίας). Αυτά δεν έγιναν, όχι…
Όμως
έγινε κάτι άλλο πιο «μικρό»: δύο απολυμένοι, χωρίς το Συνδικάτο δίπλα τους,
κατάφεραν να νικήσουν (δες ΕΔΩ) και να αγωνιστούν στα ίσια εναντίον όλων και
για όλους και όλες που χτυπιούνται από την εργοδοσία ειδικά μετά την εφαρμογή
του ν. Χατζηδάκη…
Κατάφεραν
κάτι μεγάλο: να αποδείξουν έμπρακτα και όχι θεωρητικά και… υπερεπαναστατικά ότι
τη νίκη την φέρνει ο αγώνας… Κατάφεραν, ως Πρωτοβουλία, να αποδείξουν ότι τα λόγια
πρέπει να ακολουθούνται από έργα. Κατάφεραν να συσπειρώσουν εργαζόμενους και
εργαζόμενες από διάφορους κλάδους και να κάνουν πράξη αυτό που το συνδικάτο
δηλώνει αλλά δεν έκανε στην περίπτωση των δύο απολυμένων και να βγουν «στην αντεπίθεση
με αυτές τις δυνάμεις που παλεύουν πραγματικά για τα δίκια και τη ζωή των
εργατών». Από αυτές τις δυνάμεις δυστυχώς το Συνδικάτο ήταν απόν.
Παρά λοιπόν τους αρνητικούς συσχετισμούς και χωρίς Συνδικάτο οι δύο απολυμένοι εργαζόμενοι χαράξανε γραμμή πάλης και αγωνιστικής συνέπειας χωρίς να λένε τα «μεγάλα και τα τρανά», όπως η παράδοση της εργατικής μας τάξης έχει μάθει στα παιδιά της. Κέρδισαν με τη ζύμωση και το αγωνιστικό τους παράδειγμα τον σεβασμό όλων στο βασικότερο: αυτά που λένε μπορούν να τα κάνουν και να τα υπερασπιστούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου