19-05-2014

Ο λόγος ισχύει μόνο

Όταν καταφέρεις

Να τον στηρίξεις.

 

1.

«Κοιμήσου γλυκά. Εμείς θα

αγρυπνούμε.»

Τι να πουν πια οι λέξεις μπροστά σου

.. μια γελοία ερασιτεχνία..

 

Ποίημα της εκκωφαντικής σιωπής

Σσσς.

Αμα βυθιστείς κάποτε στη σιωπή του

μέσα σου

Στη σιωπή της απώλειας του Συντρόφου

Θα ρθουν να σε βρουν

Οι πιο παράξενοι ήχοι

Μην τους διώξεις χάριν ευκολίας

Μην πεις ότι ποτέ δεν άκουσες

Έτσι για την ανάγκη

Να ζήσεις από συνήθεια

Σαν το προϊόν μιας εποχής

Σύντομης πάνω σε ράφια

Με ιδρωμένες ετικέτες

Σσσς.

Κράτα ευήκοη ψυχή,

βαθιά

Είναι ο τριγμός της γης σου

Μέσα από τα έγκατα της ύλης

Το ίδιο το σπλάχνο της

το μέταλο

Που φτιάχνει αλυσίδες βαριές

Εδώ κι αιώνες

Κάθε τι που ζει

Φέρει μέσα του

Αυτό που το σκοτώνει

Αλλά υπάρχει κι αυτός ο όμορφος χορός

Ο υγρός όρκος στα μάτια

Αυτών που μείνανε

Ότι θα αλλάξουνε την χρήση

του μετάλου

Κι από δεσμό του σκοταδιού

Σε δουλικά αμπάρια

Θα φτιάξουν φως ελεύθερο

Σσσς

Άκου τον ήχο του φωτός

Ζήσε το αδύνατο

Είναι ο πλούτος από το χαμόγελο

Και τη λάμψη των ματιών

Αυτών που πάλεψαν

Των ταπεινών

Των δικών σου.

Μην τους ξεχνάς.

Αγωνίσου.

 

2.

.. Σύντομα χρόνια, σύντομα λόγια…

Γύρισες κάποτε

αγνό τέκνο της οργής

Και μου πες με βλέμμα

δίκοπο μαχαίρι

Δε θέλω κανείς πια να πεθάνει

Κι έτσι έχτισα

την άρνηση

Πάνω στο ασπράδι των ματιών σου

Οχυρό

ενάντια στο αναπάντεχο

Κάστρο του χρόνου

Να φρουρεί το μέλλον

Από τις καρδιές των συντρόφων

Που αγαπήσαμε

Και ήρθε μάης

Και γκρεμίστηκε το κάστρο

Και ήρθε μάης

Κι έφυγε το μέλλον

Και καταδικάστηκα

Στην πιο βαριά ποινή

Του να θυμάμαι.

Έτσι αποφάσισα

Μέσα από αυτήν εδώ

Τη φυλακή

Να περνώ παράνομα

Το δικό μου ραπόρτο

Στο βλέμμα του τρελού

Στα αδύνατα χέρια

Του αμετανόητου

Του αγωνιστή

Παράνομος τύπος

Για τους ποιητές

Που γράψαν κι αυτοί

Μέσα από σίδερα βαριά

Ότι με τίποτα δεν πρέπει

Να συμβιβαστείς

Όλα να τα παλέψεις

Την αδικία, το ψέμα, την κατάντια

Το βάρβαρο πλούτο

Και την ανοησία μιας εποχής

Που προσκυνά ακόμα

Το τοτέμ του Εγώ της

Όλα να τα γκρεμίσεις

Χωρίς συμβιβασμό

Μόνο ένα άσε απέξω σου

Κι όταν έχεις αυτή την πολυτέλεια

Γράψτου μια δήλωση

Εκ βαθέων

Ότι τον γνώρισες το θάνατο

Αυτών των κόκκινων διαβόλων

Κι ότι μόνο σε αυτό υπογράφεις:

Στο μεγάλο κενό

Της απώλειας.

Ε.Δ.