Για τη Νίκη…

Το παρακάτω κείμενο διαβάστηκε στο Ταπητουργείο στην εκδήλωση μνήμης (25/3) για την αγωνίστρια Νίκη.

Υπάρχει ένα τραγούδι που μας συγκινεί πολύ. Είναι από τη θεατρική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Καμπανέλλη. Μέσα στα διαμάντια αυτής της παράστασης ξεχωρίζουμε ένα σημείο που το τραγουδά ο Ξυλούρης και αναφέρεται στην σημαδιακή για τον τόπο μας και τους αγώνες του λαού μας 3 Σεπτέμβρη του 1843. Η υποτέλεια στον Όθωνα και η αποπληρωμή των δανείων στις προστάτιδες δυνάμεις με σκληρή οικονομική πολιτική στο εσωτερικό έφεραν τον κόσμο (λαό και στρατό) να διαδηλώνει για Σύνταγμα και μεταρρυθμίσεις. Μιλάμε για μια εποχή αναίμακτου περάσματος από τη Βασιλεία στην Συνταγματική Μοναρχία.

Φυσικά η φτωχολογιά της Αθήνας βρέθηκε σε αυτή την κινητοποίηση με πόθους πολύ πιο ριζοσπαστικούς και ρηξιακούς και οι λαϊκές μάζες έδωσαν τον τόνο στην κινητοποίηση…

Θα αναφερθούμε στον στίχο που λέει:

«Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες γέροι και παιδιά, στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε

ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά φίλοι κι αδέλφια μάνες γέροι και παιδιά

Όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το Λαό σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει

Κάστρο φυλάει ερημικό έχει το φόβο φυλαχτό όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το Λαό»

Θα κάνουμε έναν συνειρμό και θα πούμε λίγα λόγια από καρδιάς για την αγωνίστρια Νίκη αλλά και όλα τα παιδιά της από τα ανατολικά. Τις συνοικίες που έβγαλαν αγωνιστές και αγωνίστριες για τα δίκια του λαού μας και σε κάθε ξέσπασμα ενάντια στην ντόπια αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.

Εκεί εμείς θυμόμαστε τη Νίκη. Μαζί με «τις μανάδες, τους γέρους τα παιδιά» που αψηφούσαν τον τρόμο και την ιδεολογική τρομοκρατία, την καταστολή, τα δακρυγόνα, τους δελτάδες και τα ΜΑΤ και διαδήλωνε στο Σύνταγμα και στα ανατολικά ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση των μνημονίων που οι ιμπεριαλιστές δανειστές επέβαλλαν σε αυτόν τον τόπο.

Εκεί τη θυμόμαστε μέσα στην ένταση των λαϊκών και ταξικών αγώνων της περιόδου. Μέσα στις συνελεύσεις των γειτονιών, σε αντιφασιστικές πορείες, σε εργατικές κινητοποιήσεις και περιφρουρήσεις, σε κοινωνικές εκδηλώσεις, μέσα στη ζωντάνια του ανταγωνιστικού κινήματος.

Όμως, ως Βίδα, της χρωστάμε κάτι παραπάνω. Κάτι που έχει γράψει βαθιά στην οργάνωσή μας και στην όλη της εξέλιξη μέσα στο ταξικό ανταγωνιστικό κίνημα. Η Νίκη μάς αγκάλιασε με όλη της την ζεστασιά και μας στάθηκε, βοηθώντας μας να ορθοποδήσουμε από την τεράστια απώλεια του συντρόφου μας Λουκά το 2014. Κάθε χρόνο η Νίκη ήταν παρούσα. Ήταν η συντρόφισσα που ήταν εκεί. Δίπλα μας. Τιμώντας τον Λουκά ως παιδί των ανατολικών.

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές της είμαστε σίγουροι ότι θα έχουν να πουν πολλά για τη Νίκη. Είμαστε σίγουροι ότι και η Νίκη έβαλε ένα λιθαράκι για να «γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς». Είμαστε σίγουροι ότι τα ανατολικά είναι φτωχότερα, με μία αγωνίστρια λιγότερη, αλλά είμαστε σίγουροι ότι νέοι και νέες αγωνιστές και αγωνίστριες θα εμπνευστούν από τη Νίκη και για τη Νίκη…

Βίδα, 25/3/2023