Δράμα: Ακόμη μία δολοφονημένη

«Οι πληροφορίες μου λένε πως η γυναίκα του, του είχε ανακοινώσει ότι ήθελε να φύγει σήμερα κιόλας και να χωρίσουν. Εκείνος από ό,τι φαίνεται δεν το άντεξε αυτό και τελικά έκανε ό,τι έκανε».

Με τη δήλωση αυτή ο δήμαρχος Προσοτσάνης Δράμας περιέγραψε τη γυναικοκτονία που έλαβε χώρα στην περιοχή χθες το βράδυ. Με τη δήλωση αυτή όμως περιέγραψε και μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη της κοινωνίας… Η γυναίκα ήθελε να φύγει… Εκείνος δε το άντεξε… Τελικά έκανε ό,τι έκανε.

Εκείνος δεν το άντεξε… Ποιο δεν άντεξε; Δεν άντεξε να χάσει την ιδιοκτησία του, δεν άντεξε να χάσει τον έλεγχο που ασκούσε πάνω σε αυτή και να αποδεχτεί την απόφασή της, δεν άντεξε να λερωθεί η «ανδρική του τιμή» και να μείνει με τη «ρετσινιά» ότι η γυναίκα του «τον παράτησε»...

Και τελικά έκανε ό,τι έκανε… Τι έκανε; Πήρε την καραμπίνα και την πυροβόλησε. Πήρε την καραμπίνα και τη σκότωσε. Και μετά αυτοκτόνησε. Καμία σημασία δεν έχει αν ο άλλος κρύφτηκε, «μετάνιωσε», παραδόθηκε, ομολόγησε, αυτοκτόνησε. Δεν θα μπερδέψουμε τον θύτη με το θύμα. Δεν υπάρχει δικαιολογία ή άλλοθι στην πλευρά του θύτη. Στη Δράμα μετράμε άλλη μία γυναίκα δολοφονημένη.

Σιχαθήκαμε όλα αυτά τα αφηγήματα που πηγάζουν από τον πυρήνα του σημερινού συστήματος. Ήταν η κακιά η ώρα, ήταν η ζήλεια, δε το άντεξε. Ας κοιτάξουμε το έγκλημα κατάματα. Το 2021 μετρήσαμε 17 καταγεγραμμένες γυναικοκτονίες. Από τον Γενάρη έως τον Ιούνιο του 2022, μετράμε 4. Αυτοί οι αριθμοί είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου, αφού ούτε μπορούμε να έχουμε έναν καθαρό αριθμό, ούτε όμως δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος αν δε συνδυαστούν με τα περιστατικά κακοποίησης πίσω από τις κλειστές πόρτες σπιτιών, με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο χώρο δουλειάς, με τους βιασμούς, αλλά και το ξέπλυμά τους, με τα θύματα της εξαναγκαστικής πορνείας. Αν δε δούμε δηλαδή τη γενικότερη υποτίμηση του γυναικείου φύλου.

Και φυσικά αυτή η υποτίμηση δε μπορεί να μη συνδυαστεί και να μην ειδωθεί ως ένα κομμάτι στο πάζλ αυτού του σάπιου συστήματος, που τρέφεται από εξουσιαστικές συμπεριφορές, που γεννά εγκλήματα ιδιοκτησίας, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και συνθέτει μια εικόνα τερατουργήματος. Για αυτό δε θα πάψουμε να λέμε ότι η γυναικεία απελευθέρωση είναι συνυφασμένη με το τσάκισμα του καπιταλισμού.

Οι λέξεις έχουν στερέψει πια… Ή με μία κοινωνία που θα σέβεται και θα αγκαλιάζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων της ή με την καπιταλιστική βαρβαρότητα.