Η σφαγή στα σύνορα Μαρόκου – Ισπανίας είναι έργο των ιμπεριαλιστών

Στις 24/6 περίπου 2.000 μετανάστες, κατά κύριο λόγο από την υποσαχάρια Αφρική, προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα Μαρόκου – Ισπανίας προς τον θύλακα Μελίγια. Η Μελίγια και η Θεούτα είναι τα μόνα χερσαία σύνορα που μπορούν να διασχίσουν, ώστε να φτάσουν στην Ευρώπη.

Οι εικόνες και τα βίντεο που κυκλοφορούν μόνο οργή και μίσος μπορούν να προκαλέσουν σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Νεκροί και τραυματισμένοι μετανάστες σε σωρό, με τις δυνάμεις καταστολής και των δύο χωρών, Μαρόκου και Ισπανίας, να χτυπούν τα πεταμένα στο έδαφος κορμιά τους. Μια εικόνα που μπορεί να περιγράψει απόλυτα την πολιτική του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, γι’ αυτό και λίγα δάκρυα «ανθρωπισμού» δεν αρκούν.

Η Ισπανία και το Μαρόκο βρίσκονται δεκαετίες σε αντιπαράθεση για το ζήτημα της Δυτικής Σαχάρας και για τις θαλάσσιες ζώνες που γίνονται πέρασμα για καράβια μεταφοράς εμπορευμάτων. Η Δυτική Σαχάρα (νότια του Μαρόκου) αποτελούσε την τελευταία αποικία του Ισπανικού Βασιλείου, την οποία η Μαδρίτη εγκατέλειψε στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Από τότε η Δυτική Σαχάρα ήταν το σημείο αντιπαράθεσης Μαρόκου και Ισπανίας. Την ώρα που ο λαός των Σαχράουι θέτει το ζήτημα για ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας, το Μαρόκο και η Ισπανία ρίχνουν τα δίχτυα τους στην περιοχή ως προς εκμετάλλευση του πλούσιου υπεδάφους, κυρίως σε ορυκτά, αλλά και για τα θαλάσσια περάσματα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

Παράλληλα οι δύο θύλακες, Μελίγια και Θεούτα, είναι ένα πεδίο άλλοτε συγκρούσεων και άλλοτε «συμφωνιών». Οι συγκρούσεις, όσον αφορά τα δύο αυτά εδαφικά σημεία, φέρνουν την Ισπανία μέχρι και να κατηγορεί στο παρελθόν το Μαρόκο για σχέδιο προώθησης μεταναστών προς τα ισπανικά σύνορα, που εν τέλει το ισπανικό κράτος εκτοπίζει. Οι συμφωνίες από την άλλη, έρχονται με συνεχείς διαπραγματεύσεις από τις δύο χώρες, μέσα στα χρόνια, για σύσφιξη των σχέσεων στον τομέα της «ασφάλειας» των συνόρων. Μιας «ασφάλειας» που αποτυπώνεται στα τσακισμένα σώματα των μεταναστών που εκτοπίζονται από τον ιμπεριαλισμό.

Ωστόσο, η τελευταία εξέλιξη για τις δύο χώρες ήρθε τον περασμένο Μάρτη, όταν η Ισπανία αναγνώρισε την κυριαρχία του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα. Η συνεργασία αυτή αποτυπώθηκε, για να επιστρέψουμε και στο θέμα, και στην επίθεση που δέχθηκαν οι μετανάστες και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Το αποτέλεσμα: Τουλάχιστον 23 νεκροί (λένε τα ΜΜΕ) και εκατοντάδες είναι οι τραυματίες.

Οι «εισβολείς», οι «παράνομοι», η «επίθεση στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας», όπως είπε ο σοσιαλδημοκράτης Ισπανός πρωθυπουργός μετά την άγρια επίθεση των δυνάμεων καταστολής των δύο κρατών, είναι αφηγήματα που δίνουν «άφεση αμαρτιών» για τις δολοφονίες που καθημερινά διαπράττονται στα σύνορα.

Δεν περιμένουμε καμία ουσιαστική ανακοίνωση από τους εδώ σοσιαλδημοκράτες, πέρα από γενικολογίες. Αυτοί θα κάνουν το μακρύ χέρι των ιμπεριαλιστών όποτε χρειαστεί. Ως διαχειριστές του καπιταλισμού, θα δολοφονούν στα σύνορα τα μόνιμα θύματα: τους εκμεταλλευόμενους, τους κατατρεγμένους, τους μη έχοντες…

Αυτά ας μετρηθούν από τον κάθε προοδευτικό και δημοκράτη άνθρωπο που οφείλει να απομονώσει τις φωνές οι οποίες τον παραμυθιάζουν με «ανθρωπισμούς» και μεγάλα λόγια.

Η πραγματική αλληλεγγύη στους μετανάστες, στους δολοφονημένους των εκάστοτε συνόρων, θα εκφραστεί μέσα από την αντικαπιταλιστική – αντιιμπεριαλιστική ενότητα και πάλη.