Από τα Γλυκά Νερά στα Πετράλωνα, ίδιος ο εχθρός

Το εξωφρενικό γεγονός του βιασμού, της κακοποίησης, του ξυλοδαρμού και η φρικτή αιχμαλωσία της εργαζόμενης γυναίκας στα Πετράλωνα είναι άλλο ένα περιστατικό της σήψης που επικρατεί στο σώμα της καπιταλιστικής κοινωνίας. Το σύστημα της βίας και του κανιβαλισμού, του ατομικισμού και της εκμετάλλευσης έχει δείξει προ πολλού το πραγματικό του πρόσωπο.

Στόχος αυτή τη φορά μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καθαρίστρια που πάλευε για το μεροκάματο. Αυτήν επέλεξε ως στόχο ένα κάθαρμα που έδρασε όπως όλοι οι κανίβαλοι του συστήματος, χτύπησε μια ανυπεράσπιστη γυναίκα. Μετέτρεψε την «φυλακή» του σε μια μικρογραφία όλων των φυλακών που αυτή η κοινωνία χτίζει, έγινε ο ίδιος ο κοινωνικός καθρέφτης της εκμετάλλευσης, των βιασμών, των βασανιστηρίων, του καταναγκασμού, του μισογυνισμού, του σεξισμού, της έμφυλης βίας.  

Ας μην κουνάνε λοιπόν το κεφάλι με αποτροπιασμό όλοι οι δήθεν αθώοι. Γιατί η αστική τάξη είναι η τάξη που έχει την εξουσία σε αυτή τη χώρα και είναι υπεύθυνη για το τι κοινωνική συνείδηση η ίδια καλλιεργεί μέσα από τα εργαλεία του συστήματός της.

Αυτή κρατά υποδουλωμένη και υποτιμημένη την εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Κρατά διπλά υποδουλωμένη την εργατική τάξη γένους θηλυκού.

Το γυναικείο ζήτημα και η εκμετάλλευση της γυναίκας είναι αδιαχώριστα με το κοινωνικό ζήτημα και την καπιταλιστική παραγωγή. Η πατριαρχία, όπως και η θρησκεία έρχονται από παλαιότερους περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Στον καπιταλισμό διατηρήθηκαν ως εργαλεία καθυπόταξης και βίας των μαζών άκρως αποτελεσματικά παρά του ότι ζούμε στον 21^ο αιώνα.

Οι γυναίκες της τάξης μας πρέπει να βρουν τους τρόπους συσπείρωσης και αγωνιστικής απάντησης. Να οργανωθούν σε ταξική βάση και να συμβάλλουν στην καταπολέμηση όχι μόνο του σεξισμού και της πατριαρχίας στην καθημερινή αρένα, αλλά συνολικά στον απελευθερωτικό αντικαπιταλιστικό αγώνα. Οι γυναίκες του προλεταριάτου ήταν και είναι η πρωτοπόρα δύναμη των λαϊκών αγώνων στον τόπο μας αλλά και σε όλο το κόσμο.