Η δολοφονία της Καρολάιν από τον σύζυγό της μας επιβάλει να παλέψουμε ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και το εποικοδόμημα που μας έχουν επιβάλει, ενάντια στην πατριαρχία, στον σεξισμό και στην οπισθοδρόμηση.
Όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι και πρώτα και κύρια οι
αντικαπιταλίστριες γυναίκες πρέπει να σηκώσουν ανάστημα σε όλες τις μορφές του
αστισμού και της ιδιοκτησίας ανθρώπων όπως και αν λέγονται και συγκαλύπτονται
στην αστική κοινωνία.
Δεν μπορούν να είναι ίσοι οι άνθρωποι, όταν ο καπιταλισμός
χωρίζεται σε τάξεις, όταν οι γυναίκες θεωρούνται άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας,
όταν αυτό το σύστημα φορά συνέχεια δεσμά στην ανθρώπινη υπόσταση και στις ανάγκες
μας.
Δεν υπάρχει χώρος ούτε και χρόνος, τα δάκρυα δεν αρκούν για
την Καρολάιν, για την Τοπαλούδη, για τον Ζακ, για την Δημήτρη της Λέσβου, για,
για, για…
Ή θα φτιάξουμε μια διαφορετική κοινωνία ανθρώπινη ή θα μας
καταπιούν οι κανίβαλοι, τα αφεντικά και οι κάθε φορά «θιγμένοι» σύζυγοι που
φτάνουν να σκοτώσουν την ίδια τους τη «περιουσία», όταν αυτή αρνείται τον
πασά.
Εκατομμύρια γυναίκες που καθημερινά ζούνε τους εξευτελισμούς
και την εκμετάλλευση από το Κεφαλαίο αλλά και τις καθημερινές «συνήθειες» της
πατριαρχικής παράδοσης είναι το υποκείμενο (αναπόσπαστο κομμάτι του
προλεταριάτου) που πρέπει να οργανωθεί κάτω από την κόκκινη σημαία και να
παλέψει για την εργατική εξουσία και τον κομμουνισμό.
Είμαστε όλες Γυναίκες, είμαστε όλες μετανάστριες, είμαστε
όλες εργαζόμενες.
Είμαστε το προλεταριάτο. Κάτω η καπιταλιστική βαρβαρότητα
και η οπισθοδρομική πατριαρχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου