Οι λαοί πρέπει να σκεφτούν…

Πανό στο Γκύζη μετά το φονικό σεισμό

Ο φονικός διπλός σεισμός (7,5 και 7,8 ρίχτερ) που χτύπησε τη νοτιοανατολική Τουρκία και τη βορειοδυτική Συρία είναι μια ανείπωτη τραγωδία για τους λαούς που ζουν εκεί.

Μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Κτίρια κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα βομβαρδισμένο τοπίο. Χιλιάδες άνθρωποι νεκροί ενώ ο τελικός απολογισμός Θα είναι μια μαύρη ιστορική σελίδα για τους λαούς της περιοχής.

Έξω από τις ψεύτικες κλάψες των αστικών ΜΜΕ και τις διάφορες τοποθετήσεις αστών πολιτικών που μιλάνε τη γλώσσα της διπλωματίας, σε μια περίοδο οξυμένη από άποψη ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την περιοχή, ο λαός μας πρέπει να σκεφτεί.

Πρέπει να σκεφτεί με άλλα εργαλεία και κριτήρια. Πρέπει να δει τα πράγματα στο φως της πραγματικότητας. Πρέπει να αναλογιστεί ποιοι ευθύνονται για τέτοιες καταστροφές στον 21^ο αιώνα.

Ο ταξικός εχθρός, οι καπιταλιστές και το πολιτικό προσωπικό τους δεν θέλουν η σκέψη «των από κάτω» να φτάνει στη δομικότητα, να μπαίνει στον πυρήνα και στην ουσία των αντιθέσεων που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα. Κάνει τα πάντα για να μη φαίνεται ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η κλοπή της υπεραξίας, η μονοπώληση των μέσων παραγωγής και η ταξική εκμετάλλευση. Έχει έναν μηχανισμό που δουλεύει σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο για να αθωώνεται ο καπιταλισμός ως σύστημα.

Οι λαοί πρέπει να σκεφτούν και πρέπει να διαλέξουν. Ο θάνατος παρέχεται όλο και πιο απλόχερα στις εργατολαϊκές μάζες. Πρέπει να διαλέξουν αν θέλουν να τους σκοτώνουν στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, να τους πετούν στην ανεργία και να γυρνάνε με τα χέρια στις τσέπες, να τους βομβαρδίζουν και να τους δολοφονούν τον καιρό του πολέμου, να τους στερούν την παιδεία, την υγεία και τη στέγαση τον καιρό της ειρήνης.

Οι λαοί πρέπει να σκεφτούν και πρέπει να διαλέξουν ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν και ποια κοινωνική οργάνωση είναι η πιο αποτελεσματική για τις ανάγκες των ανθρώπων. Ποιες τάξεις τρώνε από ποιες τάξεις. Γιατί οι πόλεις δε χτίζονται με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα; Γιατί η εργασία δεν είναι χαρά και είναι καταναγκασμός και σκλαβιά; Γιατί τα παιδιά μας να ζούνε αμορφωσιά, πείνα, πόλεμο και βία; Γιατί κάποιοι να έχουν πρόσβαση σε όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες και οι υπόλοιποι να στοιβάζονται μέσα σε ένα διαρκώς πιo φτωχοποιημένο περιβάλλον; 

Ποιοι κερδίζουν από αυτόν τον κόσμο όπως είναι δομημένος; Ποιοι χάνουν;

Οι «ρεαλιστές» της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ελεύθερης αγοράς μάς κατηγορούν για ουτοπιστές. Γιατί προσπαθούμε να ξεσκεπάζουμε την κλοπή του καπιταλιστικού συστήματος και να δείχνουμε την εκμετάλλευση και τον θάνατο ως μόνιμο χαρακτηριστικό προσφοράς στην εργατική τάξη, την φτωχή αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα. Δεν κρύβουμε ότι πιστεύουμε στον σοσιαλισμό/κομμουνισμό και αγωνιζόμαστε για να «έρθει ανάποδα ο ντουνιάς» σε αντίθεση με αυτούς που αποκρύβουν την αλήθεια και δεν λένε ανοικτά ότι πιστεύουν στην ταξική εκμετάλλευση, υπερασπίζουν την κλοπή της υπεραξίας, θέλουν ταξικές κοινωνίες για να τους υπηρετούν οι δούλοι.

Οι λαοί κοιτώντας την καταστροφή των λαών της Τουρκίας, της Συρίας και του Κουρδιστάν, ας σκεφτούν, ας σκουπίσουν τα δάκρυα και εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους με κάθε τρόπο ας αναλογιστούν: Σε ποιόν ανήκει αυτός ο κόσμος… Και ας πράξουν τα δέοντα.

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών

Φιλία και αδερφοσύνη

Κάτω ο ιμπεριαλισμός και οι ντόπιες αστικές τάξεις

Ζήτω η αλληλοβοήθεια και ο λαϊκός πολιτισμός των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου