«θεοί αρχόντοι βασιλιάδες…»

Η παγκόσμια κοινότητα είναι σε live σύνδεση για την ταφή της βασίλισσας Ελισάβετ. Η ιμπεριαλιστική Αγγλία που έχει λερώσει τα χέρια της με το αίμα των λαών -ο ελληνικός λαός είναι ένας από αυτούς (Δεκέμβρης 1944)- πενθεί. Χιλιάδες υπηκόων συρρέουν να αποχαιρετήσουν τη βασίλισσα αλλά πρώτα και κύρια όλη η αφρόκρεμα της μπουρζουαζίας και των ιμπεριαλιστών που πάνε για το ύστατο χαίρε…

Η τελετή της κηδείας γίνεται βάση βασιλικών πρωτοκόλλων και ακολουθεί μια ολόκληρη τελετουργία που επιβάλλει μέχρι τέλους το σεβασμό και την υποταγή στο Στέμμα. Οι εικόνες των Άγγλων πολιτών που κρέμονται σαν τσαμπιά και κοιμούνται μέσα σε σκηνές για να αποχαιρετήσουν τη βασίλισσα ενδεικτικές…

Δεν θα πιάσουμε το ζήτημα από άποψη μαζικής ψυχολογίας και πως καλλιεργείται η αγιοποίηση προσώπων από το μηχανισμό της εκάστοτε ιμπεριαλιστικής χώρας. Ξέρουμε πως οι βασιλιάδες δεν είναι αγαπητοί στους λαούς. Όσα αφιερώματα και να κάνει ο ΣΚΑΙ της κάθε χώρας για τη βασίλισσα Ελισάβετ ξέρουμε ότι δεν θα γίνει αγαπητή από Ιρλανδούς, Σκωτσέζους, Ουαλούς, Κύπριους και πάει μακριά η βαλίτσα…

Οι ουρές γνωρίζουμε ότι είναι «φτιαχτές» γιατί στηρίζονται στην προπαγάνδα του «δεν υπάρχουν τάξεις αλλά Άγγλοι». Ότι η Βασίλισσα ήταν όλης της αυτοκρατορίας, δηλαδή και του τελευταίου άνεργου μπέκρα που τρεκλίζει από το αλκοόλ σε κάποιο στενό του Λονδίνου. Και πάνω σε αυτή την παραμύθα που καλά κρατεί συρρέουν για λαϊκό προσκύνημα οι πιο αντιφατικές κοινωνικές φιγούρες. Κι αυτό είναι που θέλουν να προτάξουν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές, ότι δήθεν το έθνος είναι ενωμένο σε κάτι πάνω από τις τάξεις, στο Βασίλειο/Ιδέα που είναι δήθεν ανώτερο από τις ταξικές αντιθέσεις και τα… υλιστικά «μικροπράματα» που μπορούν να διορθωθούν με κοινωνική ειρήνη και ομόνοια.

Τώρα όλοι είμαστε μαζί, μια γροθιά, όπως θα θελε και η Βασίλισσα… Αυτό ζητωκραυγάζουν και σερβίρουν το αντίστοιχο εθνοστεντόν καθώς η  πολυδάπανη τελετή έχει σπάσει τα κοντέρ της παγκόσμιας τηλεθέασης.

Η κάθε τάξη έχει τα πρόσωπα που τιμά. Το 1953 πέθανε ο Στάλιν. Ο φόβος και ο τρόμος των αστών και ιμπεριαλιστών, των καπιταλιστών και του ναζιφασισμού. Ένας ηγέτης κομμουνιστής της παγκόσμιας εργατικής τάξης.  Οι λαοί και η παγκόσμια εργατιά τον έκλαψε ως έναν από τους μεγάλους του ηρωικού λενινιστικού μπολσεβίκικου κόμματος. Στην κηδεία του, που οι εργάτες συνέρεαν για το ύστατο χαίρε με τη γροθιά υψωμένη, ήταν οι Άγγλοι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές που κορόιδευαν και μιλούσαν για κηδεία που δήθεν έχει μονταρισμένες εικόνες πλήθους και άλλα τέτοια αντίστοιχα περί «κόκκινου τσάρου» που δεν τον κλαίει κανείς αληθινά…

Φυσικά διαψεύστηκαν όλα αυτά γιατί ο Στάλιν είχε συνδυάσει το όνομά του με την εργατική τάξη, την ένοπλη προλεταριακή επανάσταση και τα αντάρτικα, πράγμα που είχε «γράψει» στην καρδιά των λαών ενώ η Βασίλισσα Ελισάβετ εξυπηρέτησε τα συμφέροντα μιας ελίτ εις βάρος των λαών ματοκυλίζοντάς τους…

Τελειώνουμε με στίχους: οι άγγλοι ιμπεριαλιστές αποχαιρετούν τους νεκρούς τους με το «θεός ας σώζει τη βασίλισσα», που ξεκινά ο ύμνος της αυτοκρατορίας τους… Ενώ τα εκατομμύρια της εργατικής τάξης αποχαιρετούν τους συντρόφους και τις συντρόφισσές τους με τη Διεθνή, έτσι όπως κηδεύτηκε και ο Στάλιν ο τελευταίος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης της ΕΣΣΔ.

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες Με πλάνα λόγια μας γελούν Της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες Μοναχοί τους, θα σωθούν Για να σπάσουμε τα δεσμά μας Για να πάψει πια η σκλαβιά Να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας Και της ψυχής μας τη φωτιά…