Για τα συνθήματα της περιόδου

Το τελευταίο διάστημα, και ενώ η χώρα έζησε μια τεράστια καταστροφή με περισσότερα από 1.200.000 καμένα στρέμματα δάσους και με την οργή του κόσμου να ξεχειλίζει από την αποτυχημένη διαχείριση των πυρκαγιών, φαίνεται να γίνεται κυρίαρχη και να κερδίζει τις λαϊκές μάζες μια συγκεκριμένη οπτική κριτικής για την όλη κατάσταση που συμπυκνώνεται στο διάσημο πλέον σύνθημα «Μητσοτάκη γ..σαι».

Το πώς ο λαός θα εκφράσει την οργή του, προς τα πού και με τι χαρακτηριστικά δεν μπορεί να αφήνει αμέτοχο κανέναν που ασχολείται με το κοινωνικό ζήτημα και συμμετέχει στο ταξικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Πάνω σε αυτό θα τοποθετηθούμε και εμείς για να μπάσουμε μια διαφορετική ταξική οπτική μέσα στις εργατολαϊκές μάζες. Θεωρούμε ότι και αυτή η καταστροφή δεν είναι ξεκομμένη από την καπιταλιστική οικονομία που σημαίνει ότι δεν ευθύνεται ο «κακός Κούλης» μόνο… Ως πρωθυπουργός, δηλαδή ως ο ανώτερος υπάλληλος στην υπηρεσία του ελληνικού καπιταλισμού, καλώς να δέχεται τα βέλη της οργής, όμως αν μείνουμε μέχρι εκεί η οργή μας θα κάνει μια τρύπα στο νερό.

Τι εννοούμε; Η κάθε τάξη στην ελληνική κοινωνία και οι φορείς που εκφράζουν τα αντίστοιχα ταξικά συμφέροντα έχουν τις δικές τους προτεραιότητες στην εξέλιξη της πάλης των τάξεων. Είναι λογικό οι τάξεις και τα στρώματα που παραδοσιακά ψηφίζουν, στηρίζουν, ενισχύουν τα αστικά κόμματα αλλά βρίσκονται για παράδειγμα ανάμεσα στους πυρόπληκτους να είναι οργισμένα και να νιώθουν προδομένα…

Αυτά τα στρώματα ουρλιάζουν «Μητσοτάκη γ..σαι» και θα ψάξουν να βρουν κάποιον «άξιο» αντικαταστάτη έτσι ώστε ο ελληνικός καπιταλισμός να προχωρήσει με διόρθωση όχι όμως προς λύσεις που να θίγουν τον καπιταλισμό. Αυτά τα συνθήματα είναι στεγανά και ακίνδυνα παρά την οργή που εμπεριέχουν. Μαζί με αυτά τα στρώματα και οι εργατολαϊκές μάζες ως η πλειοψηφία μέσα στους πυρόπληκτους ξεπατικώνουν το «Μητσοτάκη γ..σαι».

Μέχρι εδώ καλά θα πουν κάποιοι, το σύνθημα παίρνει παλλαϊκά χαρακτηριστικά. Ποια τάξη όμως κυριαρχεί και προς τα πού πάει αυτό το σύνθημα μέσα στην διαταξική κατακραυγή του Κούλη; Μήπως αθωώνεται ο ελληνικός καπιταλισμός στο σύνολό του και όλες οι αστικές κυβερνήσεις θα ρωτήσουμε εμείς; Μήπως με τέτοια συνθήματα θα ξαναγυρίσουμε στην ενσωμάτωση που κατάφεραν όταν φούσκωνε το λαϊκό ποτάμι με τα μνημόνια; Και θα δαιμονοποιήσουν μόνο τον Μητσοτάκη για να την ξαναβγάλει καθαρή το σύστημα;

Το σύστημα έχει μηχανισμό και εφεδρείες και δεν είμαστε λωτοφάγοι να πιστεύουμε ότι με μούντζες και «Μητσοτάκη γ..σαι» θα κλυδωνιστεί. Είμαστε από αυτούς που λέμε οργάνωση, οργάνωση και πάλι αντικαπιταλιστική οργάνωση. Ούτε «αυθόρμητα» ούτε «αγανακτισμένα». Η πείρα της εικοσαετίας έχει δείξει ότι το σύστημα μπορεί να ελίσσεται και να μαζεύει τα ενδιάμεσα στρώματα που βρίσκονται ανάμεσα από την αστική και την εργατική τάξη.

Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστούν σε συνθήματα που αντί να απλώνουν την κριτική άρα και τα καθήκοντα την κλείνουν και τη στερεύουν από το «οξυγόνο δράσης». Αν δεν προτάξουν συνθήματα που να θίγουν το σύνολο των αστικών δυνάμεων θα παίξουν χωρίς να το θέλουν τον ρόλο της ουράς στην διαχειριστική πολιτική των αστικών κομμάτων. Δηλαδή θα κάνουν την λάντζα για να καθαρίσει το σύστημα με τους ανάξιους και να ξεδιαλέξει τους «άξιους» από το πολιτικό προσωπικό που έχει βγει στη πασαρέλα της διαχείρισης.

Σε αυτή τη φάση και στις ζυμώσεις που δημιουργούνται σε χωριά και σε πόλεις, εμείς βάζουμε αυτή τη κριτική στη συζήτηση και παλεύουμε να συνολικοποιήσουμε στα μυαλά των προλετάριων ότι την κύρια ευθύνη έχει το καπιταλιστικό σύστημα. Δύσκολο έργο. Οι τάσεις της διόρθωσης (ακροδεξιοί, κεντροδεξιοί, σοσιαλδημοκράτες και ουρές τους) βάζουν νέτα σκέτα ζήτημα Μητσοτάκη άντε και ΝΔ... Δηλαδή βρεθήκαμε στην καταστροφή… να βρεθούμε και στις κάλπες.

Το πώς θα κινηθεί η εργατική τάξη το επόμενο διάστημα (μαζί φυσικά και με τα συμπεράσματά της για την κυβερνητική αποτυχία στο μέτωπο της πανδημίας που θερίζει) θα δείξει και το τι συνειδήσεις διαμορφώθηκαν από τις τραγικές αυτές καταστάσεις. Έτσι θα δούμε και το πού βρίσκεται ο πήχης του ταξικού συσχετισμού. Οι αντικαπιταλιστικές οργανώσεις πρέπει να ενημερώνουν και να προωθούν γειωμένο πρόγραμμα δράσης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων σε αμείλικτη διαπάλη με τα ρεύματα που θέλουν να εγκλωβιστούν οι μάζες στο χειρότερο κακό…