Ανάπτυξη σημαίνει εργάτες σκοτωμένοι και φτωχοί εκτοπισμένοι

Για το εργοδοτικό έγκλημα στην ΑΤΕΣΕ

Κείμενο συντρόφων για το εργοδοτικό έγκλημα στις 16 Νοέμβρη 2019 στην εταιρεία ΑΤΕΣΕ, που είχαμε καταγράψει ΕΔΩ:

Το Σάββατο 16/11/2019 ένας ακόμα εργάτης πέφτει νεκρός σε ένα από τα κάτεργα των καπιταλιστών στην περιοχή του Μετς.
Υπεύθυνη για το εργοδοτικό αυτό έγκλημα είναι η εταιρία ΑΤΕΣΕ, συμφερόντων Χούμπαυλη. Ο εργάτης από την Αλβανία, ο οποίος ήταν υπάλληλος της εταιρίας για πολλά χρόνια, σκόνταψε και έπεσε από τοιχίο ύψους 4-5 μέτρων, προσέκρουσε στο έδαφος με το κεφάλι και σκοτώθηκε ακαριαία. Το περιστατικό έγινε στην αρχή της βάρδιας, την ώρα που ο εργάτης έδειχνε σε άλλους εργάτες το σημείο που θα γίνονταν οι εργασίες εκείνη την ημέρα. Από την πρώτη στιγμή, πλάι στον πόνο για το χαμό του ανθρώπου, διαδόθηκαν ανάμεσα στους εργαζόμενους οι γνωστές μοιρολατρικές απόψεις για την “κακιά την ώρα” και ότι “ήταν γραφτό” να γίνει το μοιραίο.

Καθόλου τυχαία, κυκλοφόρησαν και κάποιες φήμες ότι δήθεν έφταιγε ο ίδιος που δε φορούσε κράνος, ενώ επιχειρήθηκε να αμφισβητηθεί ακόμα και το γεγονός πως ήταν εν ώρα εργασίας, μιας και ήταν ημέρα Σάββατο και ειπώθηκε πως είχε πάει στη δουλειά οικειοθελώς. Σε αντίθεση βέβαια με τις φήμες, η τραγική  πραγματικότητα λέει πως στο σημείο δεν υπήρχαν μέτρα ασφάλειας και προστασίας των εργαζόμενων (π.χ. σκαλωσιές), παρόλο που η εταιρία διαθέτει σκαλωσιές αποθηκευμένες σε άλλους χώρους, διότι, αυτά κοστίζουν σε χρόνο (και κατ’επέκταση σε χρήμα) και δεν κρίνονται απαραίτητα για μικρά έργα διαμόρφωσης – ανακαίνισης. Αυτό βέβαια οδήγησε στο γεγονός κάποιος να σκοτωθεί, επειδή απλώς σκόνταψε...

Κατασκευαστικά έργα, οπλικά συστήματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στο βάθος...AirBnB

Όπως προαναφέρθηκε, το συμβάν έγινε στο κέντρο της Αθήνας στην περιοχή του Μετς. Εκεί δεν βρίσκεται κάποιο από τα μεγάλα εργοτάξια της εταιρίας ΑΤΕΣΕ, αλλά τα κεντρικά της γραφεία που στεγάζουν διοικητικές υπηρεσίες. Η ΑΤΕΣΕ, ιδιοκτησίας Χούμπαυλη -του ιδιοκτήτη με μάλλον τα περισσότερα ακίνητα στον ελλαδικό χώρο- αναλαμβάνει μεγάλα κατασκευαστικά έργα, πουλάει όπλα, φυτεύει ανεμογεννήτριες και εσχάτως ασχολείται και με τον τουρισμό μέσω του AirBnB. Μάλιστα, επειδή ο ίδιος ο Χούμπαυλης περιορίζεται από τη νομοθεσία για τη γνωστή “ηλεκτρονική πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης”, έχει μοιράσει αυτή τη δραστηριότητα σε δικούς του ανθρώπους μέσα από την εταιρία του, ενώ από πίσω βρίσκεται ο ίδιος. Σε αυτό το πλαίσιο απληστίας λοιπόν, τα κεντρικά γραφεία της ΑΤΕΣΕ θα μεταφερθούν στο ισόγειο και στα υπόγεια και οι χώροι που στεγάζονται τώρα, θα διαμορφωθούν κατάλληλα για να μισθωθούν μέσω AirBnB, μιας και το Μετς είναι περιοχή – φιλέτο. Ακριβώς πάνω σε αυτή τη διαδικασία ανακαίνισης είναι που συνέβη η εργοδοτική δολοφονία.

Ο θάνατος του εργαζόμενου της ΑΤΕΣΕ αποτυπώνει με τον πιο τραγικό τρόπο τη συνολική επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη. Ο “εξευγενισμός” ολόκληρων συνοικιών και η μετατροπή τους σε τουριστικές ζώνες και διασκεδαστήρια, ξεσπιτώνει τους παλιούς κατοίκους τους που ζουν στο νοίκι κι έχουν ως μοναδικό μέσο βιοπορισμού την εργασία τους. Οι προλετάριοι διώχνονται για χάρη των τουριστών και των startupers νεόπλουτων επιχειρηματιών και οι γειτονιές γίνονται γκέτο πλουσίων, ενώ μικροί και μεγάλοι ιδιοκτήτες ακινήτων, οι γνωστοί εισοδηματίες, ξαναβρίσκουν τη χαμένη λόγω κρίσης αίγλη τους. Η εκμετάλλευση και η φτώχεια κρύβονται κάτω απ’ το χαλάκι, ενώ ταυτόχρονα οι εργάτες και οι εργάτριες επιβαρύνονται με το κόστος της μετακίνησής τους -σε χρήμα και σε χρόνο- από και προς τους τόπους εργασίας τους. Η τραγική ειρωνεία είναι πως οι ίδιοι τύποι που οδηγούν τους εργάτες στο θάνατο μέσα στα κάτεργα με τα μηδενικά μέτρα ασφάλειας και τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, είναι οι ίδιοι που τους βγάζουν από τα σπίτια τους για να δημιουργήσουν ακόμα ένα επιχειρηματικό πεδίο, ακόμα ένα πεδίο κερδοφορίας.

Μια προαναγγελθείσα δολοφονία

Δυστυχώς η εργοδοτική δολοφονία στην ΑΤΕΣΕ δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά αντίθετα είχε σχεδόν προαναγγελθεί. Μερικά χρόνια πριν, ο ίδιος άνθρωπος είχε υποστεί ακόμα ένα εργατικό “ατύχημα”. Εργάτης από τότε στην ΑΤΕΣΕ, δούλευε σε ένα από τα εργοτάξια της εταιρίας. Εκεί, κάποιο βαρύ όχημα παρέσυρε ένα συρματόσχοινο, το οποίο εκσφενδονίστηκε και έκοψε τον άνθρωπο στο λαιμό. Σχεδόν στεγνός από αίμα, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου σώθηκε από θαύμα, ενώ παρέμεινε καθηλωμένος για μήνες, ανήμπορος βέβαια να εργαστεί. Η στάση της ΑΤΕΣΕ ήταν να θάψει το περιστατικό και μάλιστα να απολύσει (!!!) τον εργαζόμενο για να μη χρειάζεται να τον πληρώνει για όσο καιρό δεν εργαζόταν.

Το γεγονός πως ο άνθρωπος αυτός, όταν ανάρρωσε, επέστρεψε στην εταιρία που του φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτει πως η μισθωτή εργασία δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν εξαναγκασμού κι επιβολής. Αποτελεί δε την καλύτερη απάντηση, δυστυχώς με το τραγικότερο δυνατό τέλος, σε διάφορους παλιούς και μοντέρνους απολογητές του καπιταλισμού, που μιλούν για ελεύθερη αγορά, για ίσες ευκαιρίες, για αριστεία και αξιοκρατία, για ελευθερία επιλογών και ατομική ευθύνη, ξεπλένοντας τη βαρβαρότητα και τη βία των αφεντικών. Η δολοφονία του εργάτη στα κάτεργα της ΑΤΕΣΕ από τα αφεντικά της εταιρίας έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά εργοδοτικών εγκλημάτων και δείχνει πως οι καταπιεσμένοι δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε παρά τις αλυσίδες μας.

δεν είναι ατυχήματα, δεν έχουμε αυταπάτες

κράτος και αφεντικά δολοφονούν εργάτες