 |
| https://fyllabooks.blogspot.com/ |
Αυτές οι λίγες προτάσεις θα μπορούσαν
να συμπυκνώνουν τα συμπεράσματα δύο φίλων που τους ενώνει, εκτός των άλλων, η
αγάπη για τα βιβλία. Συμφωνίες, διαφωνίες, κριτική και αυτοκριτική.
Διαφορετικές διαδρομές μα πάντα λίγος χρόνος για μια συζήτηση ακόμα και όρθια
για ελληνική λογοτεχνία, ποίηση, διηγήματα, αφηγήματα, ιστορίες. Κριτικές,
διαφωνίες και συμφωνίες…
Είναι δύσκολο να προλογίσεις, να
παρουσιάσεις μέρος από μια διαρκή συζήτηση πάνω στα λογοτεχνικά τεκταινόμενα. Είναι
δύσκολο. Ποιόν ενδιαφέρει εξάλλου κάτι τέτοιο. Ας μην πλατειάσουμε. Θα θέλαμε
αυτή η διαρκής συζήτηση να έβαλε το χεράκι της στο να γεννηθούν τα Φύλλα. Ο
συντελεστής τους το πε, το κάνε:
«Τα "φύλλα" είναι ένα ιστολόγιο
που αγαπά υπερβολικά την ανάγνωση και τα βιβλία. Δεν έχει σχέση με εκδότες, δεν
κάνει διαφήμιση. Κάνει το κέφι του, απευθύνεται σε φίλους/ες και αγνώστους και
φιλοδοξεί να γίνει μια μικρή κοινότητα στην απεραντοσύνη της γνώσης!»
Τα υποδεχόμαστε με όλη μας την καρδιά και τους
ευχόμαστε να βάλουν και αυτά το λιθαράκι τους στην πολιτιστική μας ανύψωση.
Αναδημοσιεύουμε το κείμενο για τον Δ. Χατζή, με την
υπόσχεση ότι τα μυαλά και η καρδιά μας θα βρίσκονται πάντα στο Κυκλωμένο Δέλτα…
Γ. Σεραφίνος
Όταν o Γιώργος Ιωάννου μαζί με τον Κώστα Ταχτσή επισκέφτηκαν τον Δημήτρη Χατζή, σ΄ένα εξοχικό σπίτι στη Σαρωνίδα, όπου του είχε παραχωρηθεί για τις τελευταίες μέρες της ζωής του, αφού συζήτησαν για αρκετή ώρα, τον αποχαιρέτησαν γνωρίζοντας ότι είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουν. Τα τελευταία λόγια του Δημήτρη Χατζή ήταν: "Έργο, παιδιά έργο! Γράφετε όσο μπορείτε πιο πολύ"
Το έργο του ίδιου δεν ήταν τόσο εκτενές σε όγκο. Αλλά τι έργο ήταν! Διαλεχτό! Ρεαλιστικό, στρατευμένο, ονειρώδες... Ήταν απ΄ όλα! Αγάπησε τον απλό άνθρωπο, τον πόνεσε και τον κατάλαβε. Κι ας έλειπε τόσα χρόνια από την Ελλάδα ως πολιτικός πρόσφυγας λόγω της στράτευσής του στο ΔΣΕ. Έγραψε για τα βάσανα του ανθρώπου, για τα πάθη του, για την άρνησή του να προσαρμοστεί, για τη μετανάστευση, για την πίκρα.
Αυτά τα λίγα λεπτά της συνέντευξης που ακολουθεί, στο Φρέντυ Γερμανό, υποκαθιστούν όλα όσα έχουν γραφτεί για αυτόν σε εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία. Και πολύ περισσότερο από αυτό το πολύ φτωχό σημείωμα εδώ. Η ανθρωπιά, η τρυφερότητα, και κυρίως η ταπεινότητά του σε κάνουν να υποκλιθείς σε αυτόν το μεγάλο άνθρωπο. Αν και σίγουρα αυτός δεν θα το ήθελε...
(το αρχείο του βίντεο εδώ)
Βήματα μαζί, άλματα χώρια, στην καθημερινή διακοπτόμενη ρουτίνα, στο όρθιο μια ματιά πίσω από τη μπάρα. Πονηρή, παιχνιδιάρικη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιγούρες μιας μάχης που ξεκίνησε από άλλες αφετηρίες, ανταμώθηκε στα «Νιάτα» του Κόνραντ. Σε άλλες φουρτούνες της μητρόπολης.
Λοξοδρομήσανε στον λαβύρινθο του ταξικού πολέμου. Παρέα θα τους βρει η έξοδος. Από άλλα μετερίζια, στην ίδια μεραρχία της υπόθεσης τους.
Τα λόγια του χαρτιού ας είναι το συμβόλαιο που θα ανανεώνουνε κάθε μέρα στους δρόμους και στους χώρους που σκοτώνονται οι εργατοώρες τους.
τ.σ