Stefanos όπως state department...

Για το που μπορεί να φτάσει σε συνεργασίες και πολιτικό προσωπικό η ανανεωτική αριστερά δεν έχουμε αμφιβολίες. Για άλλη μια φορά από την «δογματική» γωνιά μας θα πούμε σε μέλη και φανατισμένους ψηφοφόρους: να τους «χαίρεστε»…

Το βιογραφικό του κύριου Στέφανου Κασσελάκη του «μέγα αρνητή» που διεκδικεί το χρίσμα της προεδρίας ΣΥΡΙΖΑ το βάζουμε ολόκληρο γιατί πρέπει να διαβαστεί από κάθε εργάτη και εργάτρια που έχει δουλέψει για εργοδότες και ξέρουν τι σημαίνει κλοπή υπεραξίας, όπως ο γίγαντας Μαρξ ανέλυσε στο Κεφάλαιο και «ξεστράβωσε» το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Φυσικά αυτό το βιογραφικό και ο τρόπος που το παίζει «μέγας αρνητής» έχει μεγαλύτερη πλάκα αν διαβαστεί κατά παρέες (με τον/την καλλίφωνο/η της παρέας να απαγγέλει δυνατά τα μαργαριτάρια). Ευχαριστούμε Στέφανε για αυτή την κατάθεση ψυχής (μπερδευτήκαμε λίγο βέβαια μέχρι να καταλάβουμε που ξεκινά η κατάθεση ψυχής και που τελειώνουν οι καταθέσεις κεφαλαίων).

Απολαύστε:

«Με λένε Στέφανο και έχω να σας πω κάτι.

Γεννήθηκα στο Μαρούσι το 1988.
Σε μία χώρα με κληρονόμους πρωθυπουργούς. Σε μία οικογένεια με αυτοδημιούργητους γονείς. Η μητέρα μου, οδοντίατρος, δούλευε μέρα νύχτα να στηρίξει τον πατέρα μου όσο εκείνος άρχιζε την εταιρεία του. Τελικά η εταιρεία μεγάλωσε και εγώ βρέθηκα να μεγαλώνω στην Εκάλη.
Μόνο που αυτή η ευμάρεια ήταν τελικά επιφανειακή – όπως ήταν και της Ελλάδας.
Το παραδικαστικό κύκλωμα χτύπησε τους γονείς μου και τους πήρε ό,τι είχαν και δεν είχαν.
Έτσι, στα 14 μου βρέθηκα μόνος μου στην Αμερική. Όχι για πολυτέλεια. Από ανάγκη. Ήμουν τυχερός που ένα από τα παλαιότερα σχολεία των ΗΠΑ μού έδωσε πλήρη υποτροφία. Και αργότερα, η υποτροφία Ανδρέα Δρακόπουλου μού επέτρεψε να φοιτήσω στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Το 2009, στα 21 μου, εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρήκα δουλειά στην Goldman Sachs και είδα από κοντά τι είναι Κεφάλαιο. Το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου φτηνά. Το πόση αλαζονεία φέρνει το χρήμα.
Γι’ αυτό και άφησα αυτήν τη δουλειά. Πήρα δάνειο με προσωπική εγγύηση, και τρία χρόνια μετά κατάφερα να μπω στην ποντοπόρο ναυτιλία. Διαχειριζόμενος ρίσκο όλο το 24ωρο.
Μετά από πολύ ιδρώτα, πήρα μια μεγάλη οικονομική ανάσα.
Αλλά υπάρχει μια άλλη ανάσα, πολύ πιο σημαντική: Είναι η ανάσα της ελευθερίας.
Γνώρισα τον Τάιλερ στα 31 μου. Νοσοκόμος στις ΜΕΘ, ξαγρυπνούσε δίπλα στους ασθενείς, ενώ έκανε το διδακτορικό του με το φως της ημέρας. Και όπως είχα δει από τους γονείς μου στα εύκολα και στα δύσκολα, όταν βρίσκεις έναν άνθρωπο καλύτερο από σένα, κάνεις ό,τι μπορείς να τον κρατήσεις, ό,τι και να λένε οι άλλοι.
Δεν έχω γκέι ατζέντα. Έχω ανθρώπινη ατζέντα. Με προτάσεις που τις διαβάσατε πριν από μερικές μέρες, που άλλοι φοβούνται να τις πουν.
Προνόμια για λίγους και εκλεκτούς τέλος, διαφάνεια παντού, τομές σε υγεία, παιδεία, εργασία, δικαιοσύνη, διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας, κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας στον στρατό.
Έχω επίγνωση ότι δε διαθέτω κομματική προϋπηρεσία. Η προϋπηρεσία μου είναι στην εργασία και στην κοινωνική ζωή.
Η υποψηφιότητα που τώρα θέτω δείχνει έναν άλλο δρόμο: Από την κοινωνία, για την κοινωνία.
Αρκετές γενιές χάθηκαν. Έφτασε η ώρα να φτιάξουμε το Ελληνικό Όνειρο που τόσο έχουμε ανάγκη. Με ένα κράτος που διασφαλίζει ισοτιμία στην ευκαιρία. Με έναν πολίτη που το μέλλον του δεν προδιαγράφεται από το πού και πώς γεννήθηκε.
Για να γίνει το Ελληνικό Όνειρο πραγματικότητα, πρέπει να νικήσουμε όσους ωφελούνται από μία Ελλάδα άγονο χωράφι και όχι Ευρώπη στην πράξη.
Θέλετε να βάλετε απέναντι στον κληρονόμο Μητσοτάκη ένα άτομο αυτοδημιούργητο;
Θέλετε να βάλετε απέναντι στους δήθεν άριστους ένα άτομο που μιλάει καλύτερα αγγλικά από αυτούς, που τους έχει κερδίσει σε μαθηματικούς διαγωνισμούς και πτυχία;
Θέλετε να βάλετε απέναντι στον Πρωθυπουργό της δήθεν οικονομικής σταθερότητας ένα άτομο που ξέρει καλύτερα χρηματοοικονομικά και επιχειρείν από εκείνον, επειδή έχει δουλέψει και επιχειρήσει;
Θέλετε να βάλετε απέναντι στον σκηνοθετημένο Πρωθυπουργό του Γκρίνμπεργκ έναν άνθρωπο με ενσυναίσθηση;
Θέλουμε να βάλουμε απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη κάποιον που θα τον νικήσει;
Εγώ έχω όρεξη, δεν έχω καμία απολύτως εξάρτηση, δεν μπορούν να με εξαγοράσουν, όπως δεν μπόρεσαν να εξαγοράσουν τον Αλέξη.
Η υποψηφιότητά μου είναι ριζοσπαστική. Όπως και η ζωή μου.
Πάμε μαζί με σχέδιο. Το Ελληνικό Όνειρο δεν έχει χαθεί. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Καιρός να αναγεννηθούμε. Καιρός ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει και πάλι νικητής. Καιρός η σύγχρονη Αριστερά να γίνει πράξη. Καιρός να κάνουμε τον κάθε πολίτη υπερήφανο».

Τώρα πως ένας καπιταλιστάκος φιλελές που ξέρει καλύτερα αγγλικά για να μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα ως μελλοντικός φύλαρχος με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές πάτρωνες θέλει να οδηγήσει το ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη ας απαντηθεί από τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ.

Η σύγχρονη αριστερά του Στέφανου είναι η κατάντια ενός κόμματος που έπαιξε τον αντιλαϊκό του ρόλο ως ρεφορμιστικός παράγοντας και στην ουσία του βαθιά αντιδραστικός ενάντια στη λαϊκή υπόθεση.

Αυτά τα απόνερα με τεχνοκρατική όψη και «πλάτες» από κάποιον μεγαλοπαράγοντα επενδυτή (εντός ή εκτός χώρας) που έκαναν ακόμα και τον οπαδό του καπιταλισμού Α. Γεωργιάδη να γουρλώσει είναι μια φρικτή μετάλλαξη από τις πολλές της μεταπολιτευτικής ελληνικής αριστεράς.

Αν σου την πέφτει «από αριστερά» ο Υπουργός Εργασίας «τρολάροντας» στο ΣΚΑΙ φανταστείτε τι γίνεται μέσα στα σαλόνια των αστόπαιδων πολιτικών από σχολιασμό για τον «μέγα αρνητή». Αφήνουμε το «ψιλό» του Γεωργιάδη:  

«Αν κατάλαβα καλά ο κ. Κασσελάκης πήγε στην Αμερική φτωχός, αλλά μετά από 10 χρόνια μπορούσε να πάρει με προσωπική εγγύηση δάνειο για να αγοράσει πλοίο. Αυτό δεν είναι μια απλή υπόθεση. Αυτό σημαίνει ότι είχε καταφέρει να αποκτήσει μία τεράστια περιουσία. Αυτή είναι η δύναμη του καπιταλισμού θα έλεγα στον κ. Κασσελάκη.

Στο βίντεο που βλέπουμε, ο κύριος Κασσελάκης είναι η ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου και της επιτυχίας του καπιταλιστικού συστήματος. Τώρα αν ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος προφανώς έχει πάρα πολύ καλούς επικοινωνιολόγους και ακριβούς από ό,τι μπορώ να δω γιατί αυτό το βίντεο δεν γίνεται σε κινητό τηλέφωνο, αυτό έχει τρικάμερο, μακιγιέζ, φώτα, digital επεξεργασία… Έχει ξοδέψει πολλές χιλιάδες ευρώ για να γίνει αυτό το βίντεο. Ο κύριος που βλέπετε είναι η ενσάρκωση της επιτυχίας του καπιταλισμού.  Άρα, ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ… καπιταλιστής»,

Είναι καλό για τη χώρα τα  κόμματα να πάψουμε να έχουμε την τοξική πολιτική αντιπαράθεση του παρελθόντος, να μπορούμε να μιλάμε για προγραμματικά ζητήματα, να μην φοβόμαστε να πούμε ότι «δούλεψα στην Goldman Sachs», να μην φοβόμαστε να πούμε ότι «είμαι εφοπλιστής», να μην φοβόμαστε να πούμε ότι «πήρα δάνειο από τράπεζα και πήρα το πλοίο». Αυτά είναι θετικά πράγματα.

Μου κάνει λίγο περίεργο. Όταν έχεις μεγαλώσει στην Εκάλη, ε, άσε και λίγο την κλάψα. Σας το λέω εγώ που επίσης έχω μεγαλώσει στην Εκάλη, αλλά δεν έχω αρχίσει την κλάψα. Κι εγώ έχασα τους γονείς μου, κι εγώ αφού μεγάλωσα στην Εκάλη μετά έγινα φτωχός, κι εγώ έκανα επιχείρηση μετά και μπήκα στην πολιτική. Δεν άρχισα ποτέ την κλάψα, ότι με κυνήγησε κανένα παραδικαστικό και βρέθηκα από το παραδικαστικό στην Goldman Sachs. Να είμαστε λίγο συνεννοημένοι».

Οι εκαλιώτες «τρολάρονται», είναι θιασώτες της «μεγάλης περιπέτειας» του επιχειρείν. Το ζήτημα είναι να καταλάβουν και οι εργάτες ότι χρειάζονται άλλη οργάνωση και άλλη πολιτική, ταξική πολιτική, που θα υπερασπίσει τη δικιά τους τάξη και τις δικές τους ανάγκες, κι’ αυτό είναι μια σοβαρή διαδικασία που πέφτει στην πρωτοπορία του επαναστατικού κινήματος.

Εργάτη σπάσε τα δεσμά σου μην ακολουθείς τα αφεντικά σου…