Σαντορίνη: ακόμα ένας νεκρός οικοδόμος

Καμαρώνουν οι πολιτικοί εκφραστές του Κεφαλαίου για τις επιτεύξεις τους στην «άνοδο του τουρισμού», παραχωρούν ολόκληρη τη χώρα προς εκμετάλλευση στα ξένα μονοπώλια. Οι ντόπιοι επιχειρηματίες τρώνε και αυτοί από την πίτα, ρουφώντας τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών που στέλνονται στα κάτεργα του τουρισμού για να αυγατίζουν αυτοί τα κέρδη τους. Πόσες σελίδες να γραφτούν για τα εργατικά «ατυχήματα», πόσα ονόματα να γραφτούν στις λίστες του θανάτου…

Από τα τσακισμένα κορμιά των καμαριέρων και των λαντζέρηδων, μέχρι τους νεκρούς εργάτες στις οικοδομές που συντηρούν και χτίζουν μονάδες ξενοδοχείων κ.ο.κ. σε κάθε γωνιά των νησιών, της επαρχίας, των πόλεων, ο εργαζόμενος λαός χύνει το αίμα του. Η μοιρολατρία δεν βοηθάει, τα συλλυπητήρια δεν φτάνουν, μόνο η συνειδητοποίηση των εργατών και εργατριών για το μαύρο παρών και μέλλον που τους ετοιμάζουν μπορεί να δώσει ανάσα στις εργαζόμενες μάζες. Μόνο η ενότητα και η πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές που τους ρημάζουν τις ζωές μπορεί να φέρει μια καθημερινότητα χωρίς φόβο για την ίδια τους τη ζωή.

Παρακάτω αντιγράφουμε την ανακοίνωση του «ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΘΗΡΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ» για τον 37χρονο οικοδόμο που έχασε τη ζωή του στη Σαντορίνη.

***

Και στη δουλειά: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Άλλος ένας συνάδελφος μας θυσία στο βωμό του κέρδους. Ένας 37χρονος εργαζόμενος στις οικοδομές δεν γύρισε στο σπίτι του, στην οικογένειά του, στα παιδιά του. Δεν ήταν απλώς ένας «37χρονος που είχε στηριχθεί σε ένα ξύλινο κιγκλίδωμα του εξώστη, το οποίο ξαφνικά υποχώρησε», όπως παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ. Ήταν ένας εργαζόμενος από τους χιλιάδες στο νησί σε χώρους εργασίας που έχουν μετατραπεί σε αρένες θανάτου. Ήταν ο δεύτερος αδικοχαμένος συνάδελφός μας, μετά τον ανασφάλιστο εργάτη που έχασε τη ζωή του πριν από τρεις μήνες και παρουσιάστηκε κι αυτός τότε, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ως περαστικός από το εργοτάξιο.

Κάθε χρόνο στο νησί μας έχουμε πληθώρα εργατικών ατυχημάτων, ειδικά τις παραμονές του ανοίγματος του τουρισμού, όπου όλοι τρέχουν να προλάβουν και τα οικοδομικά συνεργεία δέχονται πιέσεις και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα που μεταφράζονται σε εξαντλητικά ωράρια, ακόμα και μέχρι αργά το βράδυ. 

Δεν πρόκειται για «ατυχή» γεγονότα. Δεν αποτελούν αναπόφευκτο «φυσικό φαινόμενο», ούτε συμπτώσεις. Μιλάμε για άλλο ένα νέο προδιαγεγραμμένο έγκλημα διαρκείας, καθώς μετράμε ένα νεκρό κάθε τρεις μέρες, στα εργοστάσια, στα λιμάνια, στα ναυπηγεία, στα ξενοδοχεία, στα εργοτάξια, στους δρόμους. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες αιτίες που τα εργατικά ατυχήματα παίρνουν τον ρυθμό χιονοστιβάδας κι όλες έχουν να κάνουν με το κυνήγι του κέρδους:

Τα ελλιπή (για να μην πούμε ανύπαρκτα) μέτρα υγιεινής κι ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Η εντατικοποίηση της εργασίας. Οι εργάτες αναγκάζονται να δουλεύουν εντατικά κάτω από αντίξοες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί, παίζοντας καθημερινά, την ζωή τους κορώνα – γράμματα. Δεν είναι τυχαίο που η συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων συμβαίνουν πέραν του 8ώρου.

Η απουσία του παραμικρού ελέγχου. Το Συνδικάτο μας επανειλημμένως έχει διεκδικήσει και έχει τονίσει τη σημασία της επαναλειτουργίας του Γραφείου Επιθεώρησης Εργασίας στη Σαντορίνη τόσο για τον έλεγχο στους όρους εργασίας που επιβάλλει η εργοδοτική ασυδοσία (εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, ρεπό κλπ) όσο και για τον έλεγχο τήρησης των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που εκτός από το ύψος των μισθών και τα ωράρια, προβλέπουν και τα μέτρα προστασίας και ασφάλειας που πρέπει να υπάρχουν στους χώρους εργασίας.

Η απουσία σωματείου στις κατασκευές που μπορεί να παρέμβει για τις συνθήκες εργασίας.

Μαζί με τα ειλικρινή και βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του συναδέλφου μας, δίνουμε και μια υπόσχεση:

Να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας να βάλουμε τέρμα στην ασυδοσία της εργοδοσίας και της αντεργατικής πολιτικής που εγκληματεί σε βάρος μας.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, εργαζόμενους στον τουρισμό, να συσπειρωθούν στο σωματείο, να παλέψουμε πιο αποφασιστικά για την προστασία της ζωής μας.

Να απαιτήσουμε την υλοποίηση της τοπικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, την τήρηση των ωραρίων, τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων υγείας και ασφάλειας.

Να παρθούν όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίζουν ότι θα γυρίζουν οι εργάτες σπίτια τους αρτιμελείς και στην ώρα τους.