Αλληλεγγύη στους ξεριζωμένους της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας

Στο ενδοϊμπεριαλιστικό κουβάρι, που περιπλέκεται στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Ν.Α. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, είναι ολοφάνερο πως οι λαοί ζούνε όμηροι των συγκρούσεων για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη, Παλαιστίνη, Υεμένη είναι τα ονόματα χωρών που οι ιμπεριαλιστές διαλύουν και σμπαραλιάζουν. Τα συμφέροντά τους συγκρούονται για τις οδούς διέλευσης, τους υδρογονάνθρακες, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και το φθηνό εργατικό δυναμικό στα καπιταλιστικά τους κάτεργα.

Σαν τις ύαινες οι ιμπεριαλιστικές αστικές τάξεις της ΕΕ, οι ΗΠΑ αλλά και οι Ρώσοι και Κινέζοι ιμπεριαλιστές κοντράρονται χρησιμοποιώντας τις υπαρκτές αντιθέσεις (θρησκευτικές, εθνικές, εδαφικές, πολιτιστικές κ.λπ.) στο εσωτερικό αυτών των χωρών ως πρόσχημα, για να εισβάλουν και να πλιατσικολογήσουν. Οι ιμπεριαλιστές είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την υποδαύλιση των εμφυλίων, αυτοί ενίσχυσαν με κάθε τρόπο τα πιο αντιδραστικά και οπισθοδρομικά κινήματα της περιοχής για δεκαετίες. Αυτοί ενίσχυσαν όλα τα αντιλαϊκά και εξαρτημένα στον ιμπεριαλισμό καθεστώτα βάζοντας δοτούς κυβερνήτες που να «πηγαίνουν με τα νερά» των εκάστοτε συμφερόντων.

Όποτε αυτά τα καθεστώτα έχαναν την αίγλη τους και την κοινωνική και λαϊκή νομιμοποίηση «ανατρέπονταν» και τη θέση τους έπαιρναν νέες μαριονέτες. Στη σημερινή φάση της οξυμένης ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης, οι ξεριζωμένοι από τους πολέμους, τις καταστροφές, τους συνεχείς βομβαρδισμούς, και τους εμφύλιους πολέμους είναι αυτό που παράγεται μαζικά από το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Εκατομμύρια άνθρωποι μένουν σε καταυλισμούς, σκηνές, χωρίς νερό, περίθαλψη, φάρμακα, ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Εκατομμύρια άνθρωποι στοιβάζονται σε σύρματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τουρκία, στην Ελλάδα αλλά και αλλού.

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο είναι μπροστά μας χρόνια τώρα. Το Αιγαίο έχει γίνει πέλαγος θανάτου, οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες δεν έχουν σταματήσει να ταΐζουν με τη ζωή τους το ιμπεριαλιστικό τέρας. Η κρεατομηχανή δεν σταματά.

Οι εξαρτημένες και αντιδραστικές αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, καθώς προσπαθούν να πλασαριστούν η μία εις βάρος της άλλης στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και στις διεθνείς συμμαχίες, «ανοίγουν» διαρκώς πεδία ανταγωνισμού.

Έτσι, ο ανταγωνισμός τους για την ενεργειακή μοιρασιά τις φέρνει αντιμέτωπες για το ποια θα είναι η «βασική» υπηρέτρια των καπιταλιστικών συμφερόντων στην περιοχή. Ποια δηλαδή αστική τάξη θα καταφέρει να παίξει τον ρόλο του καλύτερου πλασιέ για τα μονοπώλια και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Όλα αυτά μέσα σε αντιθέσεις που καθορίζονται από τους όρους συγκρότησης των δύο κρατών. Ο έλεγχος του Αιγαίου, τα κυριαρχικά δικαιώματα (που καθορίζουν διεθνείς συμβάσεις και καταπατούνται κατά το δοκούν), γκρίζες ζώνες, καθορισμός εναέριου και θαλάσσιου χώρου, οι ΑΟΖ, ζητήματα μειονοτήτων, το Κυπριακό είναι κάποια από τα ζητήματα της ελληνοτουρκικής ατζέντας.

Η ελληνική αστική τάξη έχει δώσει γη και ύδωρ σε ΗΠΑ και ΕΕ αποτελώντας τον πιο συνεπή λακέ του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Παράλληλα, συμμετέχει στον αντιδραστικό άξονα με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ενώ προσπαθεί να κάνει τον «χωροφύλακα» των Βαλκανίων.

Η τουρκική αστική τάξη, μέλος και αυτή του ΝΑΤΟ, σε αυτή τη φάση και σε ένα καυτό περιβάλλον προσπαθεί να επιλύσει προς το συμφέρον της σειρά ζητημάτων (κουρδικό, ηγεμονία στο εσωτερικό του «σουνιτικού» Ισλάμ, αλλά και εσωτερικές ενδοαστικές αντιθέσεις), έχοντας στο τιμόνι της τον Ερντογάν που επιδιώκει μια πολυμέτωπη προσέγγιση. Συμμαχεί με τους Ρώσους όποτε είναι εφικτό, γαβγίζει στην ΕΕ όπου θεωρεί ότι μπορεί να εξασφαλίσει αναγνωρισμένο ρόλο, ενώ στις ΗΠΑ από τη μια χρεώνει το αποτυχημένο πραξικόπημα, από την άλλη η εξάρτηση δεν του επιτρέπει να ξεμακρύνει από την αυλή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Μέσα σε αυτή τη γενική κατάσταση, την οποία περιγράψαμε εν συντομία, εντάσσεται και το προσφυγικό ζήτημα. Οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες έχουν γίνει όπλο πίεσης προς την ΕΕ κυρίως και τα κονδύλια που αυτή μοιράζει για τη φυλάκισή τους και το ξεσκαρτάρισμα τους.

Οι δυο αστικές τάξεις σε ρόλο δεσμοφυλάκων ανταγωνίζονται για τα ποια θα τσεπώσει τα περισσότερα από τη διαχείριση των «προσφυγικών ροών» έχοντας ως ασπίδα τους πρόσφυγες στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Στο εσωτερικό των δύο χωρών καλλιεργείται όλο και πιο έντονα ο εθνικισμός και ο σωβινισμός αποκρύπτοντας από τους λαούς την αλήθεια: ότι τίποτε δεν γίνεται για το καλό των λαών παρά μόνο για τα κέρδη των καπιταλιστών και την υπεράσπιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Η στάση μας όσον αφορά τους ξεριζωμένους πρόσφυγες πρέπει να είναι η υπεράσπισή τους από κάθε είδους μπάτσους, «αγανακτισμένους» πολίτες και φασίστες. Οι πρόσφυγες είναι ταξικά αδέρφια και όχι εχθροί. Παλεύουμε για ίσα δικαιώματα και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για όλους τους κατατρεγμένους. Είναι επιτακτικό καθήκον η αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες να είναι συνδεδεμένη με την πάλη μας ενάντια στο ιμπεριαλιστικό/καπιταλιστικό σύστημα και την αστική μας τάξη.

Οι ελληνοτουρκικές αντιθέσεις δεν είναι παρά αντιδραστικές αντιθέσεις στην πλάτη των λαών μας. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί μόνο χαμένοι θα βγουν, αν ακολουθήσουν τους τυχοδιωκτισμούς και τα πολεμοκάπηλα κελεύσματα των αστών. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί μόνο χαμένοι θα βγουν, αν ακολουθήσουν τα μαντρόσκυλα των αστών, τους φασίστες, και τα «εθνικά τους ιδανικά». Οι εργαζόμενοι και οι λαοί θα βγουν νικητές, αν οικοδομήσουν ένα πλατύ λαϊκό και διεθνιστικό αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο, για να μπει φραγμός στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Μόνο τότε η Ειρήνη, η Συναδέλφωση και η Αλληλεγγύη θα ζεστάνουν την πολύπαθη τούτη περιοχή. Ας ανοίξουμε τον δρόμο για την απελευθέρωση των λαών από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού.

                 Κάτω ο Ιμπεριαλισμός και η ντόπια αστική τάξη

Περιοδικό Βίδα

Blogspot Prolet Connect