Βραζιλία: Ρεκόρ γυναικοκτονιών και βιασμών

Ένα συγκλονιστικό ρεκόρ καταγράφηκε στη Βραζιλία, το οποίο φανερώνει τη βία που δέχονται οι γυναίκες και τα παιδιά ως πολίτες τρίτης κατηγορίας, σε μια κοινωνική βαρβαρότητα καπιταλιστικής ανάπτυξης και τεράστιων ταξικών αντιθέσεων και ρατσιστικών διακρίσεων. Για το 2022, λοιπόν, καταγράφηκαν τα εξής στοιχεία αίματος:

- 1.437 γυναικοκτονίες (αριθμός αυξημένος κατά 6,1% σε σύγκριση με την περασμένη χρονιά).

- 245.713 υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας (+2,9%).

- 74.930 βιασμοί (αριθμός αυξημένος κατά 8,2% σε σύγκριση με το 2021). Σε πάνω από τον έναν στους δέκα βιασμούς (10,4%), τα θύματα ήταν παιδιά κάτω των τεσσάρων ετών.

Τα παραπάνω δεδομένα συγκεντρώθηκαν από επίσημα έγγραφα, κυρίως αστυνομικές εκθέσεις, καταδεικνύοντας το μέγεθος της βίας. Αποσιωπάται όμως κάτι που θα είχε ακόμα πιο ενδιαφέρον· μέσα από ποιές κοινωνικές πραγματικότητες συντελέστηκε αυτό το ρεκόρ…

Ποιών τάξεων γυναίκες και παιδιά βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν; Σε ποιες περιοχές ανέπτυξαν τη δράση τους τα κυκλώματα trafficking και ποιες είναι οι ενέργειες των νταβατζήδων στις «απείθαρχες» και στα συγγενικά τους πρόσωπα συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών; Τι σημαίνει να είσαι μαύρη και μιγάδα στη Βραζιλία χωρίς να είσαι δοσμένη σε κάποιον ιδιοκτήτη ή προστάτη στις περιοχές με αυξημένη ανεργία και φτώχεια; Ποια η προοπτική των παιδιών στις φτωχογειτονιές, στις φαβέλες, στα «μπουλούκια δίχως σπίτι» και πώς εντάσσονται στη «μαύρη» καπιταλιστική οικονομία ως στρατιώτες βαρόνων του ναρκοεμπορίου;

Αυτά δεν λέγονται, γιατί προσπαθούν να τα αποσυνδέσουν από τον σκληρό καπιταλισμό και τις πρακτικές του για την καθυπόταξη των φτωχολαϊκών μαζών. Ο βιασμός είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος επιβολής και εξευτελισμού μεταξύ συμμοριών και άλλων κυκλωμάτων. Τα στοιχεία παρουσιάζονται σαν να είναι απλά ένα διαταξικό έγκλημα χωρίς να λένε για τα θύματα και τους θύτες και την τεράστια ανάπτυξη των κυκλωμάτων ναρκωτικών και πορνείας ανηλίκων και ενηλίκων. Δε λένε ότι οι μαύρες γυναίκες ήταν πάντα οι πρώτες στη λίστα σεξουαλικών επιθέσεων από τους λευκούς άνδρες. Οι αφρικανές ήταν τα «αντικείμενα» των χωραφάδων και της επιστασίας των λευκών. Ήταν οι γυναίκες που μαζί με τα παιδιά τους βίωναν και βιώνουν την πιο σκληρή εκμετάλλευση από τον λευκό αφέντη της Βραζιλίας και της οικογένειάς του.

Και αυτή η παράδοση συνεχίζεται. Και θα συνεχίζεται. Η μεταφορά γυναικών από τις φτωχές αγροτικές περιφέρειες στα αστικά κέντρα και στην πορνεία είναι το σύγχρονο σαφάρι που διεξάγεται αμείλικτα και οργανωμένα με πολυποίκιλους μηχανισμούς βίας και δικτυώνεται σε όλη τη χώρα. Η Βραζιλία συγκαταλέγεται στις πρώτες χώρες της λατινικής Αμερικής που έχουν για προορισμό οι Ευρωπαίοι και Βορειοαμερικανοί παιδοβιαστές και οι κάθε είδους σεξοτουρίστες.

Δίπλα σε αυτή τη βία, της καταναγκαστικής πορνείας, υπάρχει η σκλαβιά μαύρων ανήλικων παιδιών που δουλεύουν ως σκλάβοι «trabalho escravo» (υπολογίζονται σε 25.000) σε αγροκτήματα βοοειδών, στρατόπεδα υλοτομίας και εξόρυξης, φυτείες ζαχαροκάλαμου και μεγάλες φάρμες που παράγουν καλαμπόκι, βαμβάκι, σόγια και κάρβουνο. Εκατοντάδες είναι οι περιπτώσεις ανήλικων κοριτσιών που δουλεύουν ως υπηρέτριες σε σπίτια πλουσίων της επαρχίας χωρίς να είναι καταγεγραμμένες επίσημα ως εργάτριες.

Οι περιοχές που χτυπιούνται κυρίως από τα κυκλώματα για εξεύρεση σύγχρονων σκλάβων είναι το κεντρικό και βορειοανατολικό τμήμα της χώρας και οι πολιτείες Maranhão, Piauí, Pará και Mato Grosso. Οι ποινές για βιασμό είναι από 3 έως 8 χρόνια.

Στο Ρίο ντε Τζανέιρο τα κυκλώματα της καταναγκαστικής πορνείας και πορνοπελάτες δολοφόνησαν τρανς άτομα με τους πιο απεχθείς τρόπους: λιθοβολισμούς, αποκεφαλισμούς, πυρπόληση… Σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές το 2017 δολοφονήθηκαν 167 τρανς άτομα μαύρης καταγωγής στην πλειονότητα τους.

Για να κατανοήσουμε το βάθος και τα πλοκάμια των κυκλωμάτων της πορνείας και της διαπλοκής της με τον κρατικό μηχανισμό πρέπει να κατανοήσουμε πως έχει τη δυνατότητα να «χτυπά» σε ανώτερο επίπεδο και να εξαφανίζει αντιπάλους ή ενοχλητικούς παράγοντες στην κερδοφορία από την εκμετάλλευση γυναικών και παιδιών. Το 2011 δολοφονήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο η Πατρίτσια Ατσιόλι, βραζιλιάνα δικαστής και φεμινίστρια, που υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των κακοποιημένων γυναικών και τασσόταν ανοιχτά κατά του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς στην αστυνομία. Οι δράστες ήταν αξιωματικοί της στρατιωτικής αστυνομίας και πιάστηκαν το 2014.

Οι γυναικοκτονίες είναι «καταστροφή εμπορεύματος» από τα κυκλώματα προς παραδειγματισμό και πειθάρχηση των «γραμμών παραγωγής». Αυτά τα νούμερα που είναι μόνο τα καταγεγραμμένα αποδεικνύουν ότι ο βραζιλιάνικος καπιταλισμός είναι από τους πιο αγριοανθρωπικούς και αδίστακτους της λατινικής Αμερικής και συνεχίζει ως ζητούμενο για τους συντρόφους και συντρόφισσές μας στη μακρινή Βραζιλία να πρέπει να κατασκευαστεί το όχημα της λαϊκής αντεπίθεσης που θα φέρει ισότητα και δικαιοσύνη στη χώρα.