«Νίκη νίκη νίκη…»

Για τον αγώνα των εργαζομένων στην e-food

«Νίκη νίκη νίκη»… Με αυτά τα λόγια έκλεισε το μέλος της ΣΒΕΟΔ Κώστας Δ. την ομιλία του μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα μετά την εξαγγελία για 24ωρη απεργία στην e-food από τα δύο σωματεία: Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου και Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Αττικής.

Είχε προηγηθεί ένα τεράστιο μηχανοκίνητο «κόκκινο ποτάμι» που ξεκίνησε από το Πεδίο του Άρεως και κατέληξε στη λεωφόρο Ηρακλείου όπου εδρεύουν τα κεντρικά γραφεία της e-food. Oι φωτογραφίες και τα βίντεο που κυκλοφορούν μιλάνε από μόνα τους. Η τετράωρη στάση εργασίας και η μαζική συμμετοχή εργαζομένων από την e-food αλλά και από όλο τον κλάδο της ταχυμεταφοράς ήταν άλλος ένας ιστορικός σταθμός στην αγωνιστική πορεία των «μυρμηγκιών της ασφάλτου».

Αυτή η μοτοπορεία έφτασε στα κεντρικά γραφεία της e-food με συγκεκριμένα αιτήματα πάλης. Αιτήματα δίκαια, αιτήματα που σηκώνουν ανάστημα στο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων που η τάξη μας κέρδισε με αίμα, αγώνες, φυλακίσεις, θυσίες.

Η δεξιά κυβέρνηση του κεφαλαίου πρόταξε κλούβες και ματάδες με μάσκες και ασπίδες εμποδίζοντας για άλλη μια φορά τον δρόμο της εργατικής τάξης, δημιουργώντας κλίμα «για να μην ξεχνιόμαστε» ποιος έχει την εξουσία και τη δύναμη. Οι δύο κόσμοι ξαναφάνηκαν: από τη μία τα γυμνά χέρια των εργατριών και εργατών που μοχθούν για ένα μεροκάματο και από την άλλη ασπίδες, γκλοπ, φισούνες να «περιφρουρούν την τάξη». Η εταιρία έστειλε έναν αναρμόδιο κλητηρίσκο απέναντι στην επιτροπή των σωματείων, αρνούμενη ουσιαστικά να συζητήσει με την οργανωμένη εργατική τάξη.

Η συνέχεια θα δοθεί στη μαζικότητα, στην ενότητα και στο δρόμο. Η εργατική τάξη μόνο όταν παλεύει, νικά.

Όμως υπάρχει κάτι άλλο ακόμα μεγαλύτερο, το οποίο σήμερα φάνηκε για άλλη μια φορά και φώναξε προς όλες τις κατευθύνσεις: Η εργατική τάξη έχει τεράστια δύναμη όταν πιστέψει το δίκιο της και συσπειρωθεί για να αλλάξει τους υλικούς όρους που τη βάζουν μέσα στο καμίνι της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η σημερινή μοτοπορεία ήταν οξυγόνο για όλη την εργατική τάξη. Δεν υπήρξε προλετάριος και προλετάρια που να μη χαμογέλασε, να μη σήκωσε την γροθιά, να μην χειροκρότησε.

Γιατί ο κλάδος της ταχυμεταφοράς-ταχυφαγίας είναι αυτός που δίνει αίμα στο βωμό του κεφαλαίου δεκαετίες και οι εργάτες-τριες ξέρουν να σέβονται και να τιμάνε τα ταξικά τους αδέρφια. Γιατί «όπου υπάρχουν τα παιδιά με τα παπιά» ξέρουν ότι ο αγώνας θα τραβήξει, θα πάει παραπέρα, θα είναι μαχητικός, θα χει τσαγανό.

Γιατί οι προηγούμενες εργατικές γενιές, οι απόμαχοι της δουλειάς, οι άνθρωποι της εργατικής τάξης που «ξήλωναν πεζοδρόμια» για να κερδηθούν αυτά που μας πήραν οι σημερινοί αστοί και το πολιτικό τους προσωπικό  βλέπουν τους εαυτούς τους στον κλάδο-καμίνι. Βλέπουν το κόκκινο νήμα και γι’ αυτό χαμογελούσαν και σήκωναν τη γροθιά. Αυτό το σύμβολο αγώνα, μάχης και αλληλεγγύης. Γιατί σε μια δύσκολη για το ταξικό κίνημα περίοδο, το έχουμε ξαναπεί και θα το λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας, αυτές οι «μειοψηφίες» ταξικού συνδικαλισμού που αρνήθηκαν την ήττα και την πεπατημένη του ρεφορμισμού σήκωσαν μεγάλο βάρος στις πλάτες τους και σήμερα μπορούν να είναι ικανοποιημένες για τη σπορά τους. Γιατί η σημερινή αγκαλιά που δεχτήκαμε από όλη την εργαζόμενη Αθήνα ήταν γιατί μιλάμε για αγώνα και για ανυπακοή και όχι για υποταγή και ήττα.

Γιατί σήμερα ήταν μια Νίκη και την Παρασκευή θα είναι Απεργία.

Δεν θα μπορούσαμε, ως μέλη της και εμείς, να μην αναφερθούμε στη ΣΒΕΟΔ που μαζί της έχουμε για μιάμιση δεκαετία υπάρξει στις γραμμές της αλλά και δίπλα της. Αδέρφια, ο αγώνας είναι μακρύς, αλλά πιστέψαμε στις δυνάμεις μας, στο δίκιο μας και στην πίστη ότι η εργατική τάξη πρέπει να νικήσει και να δώσει προοπτική σε όλο τον κόσμο της εργασίας.

Για μας χωρίς την ύπαρξη της ΣΒΕΟΔ και της καθημερινής της δράσης όλα αυτά που ζήσαμε σήμερα και είναι ιστορικά για τον κλάδο και την τάξη πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί. Γιατί η τάξη εμπιστεύεται το σωματείο και το σωματείο εμπιστεύεται τη τάξη.

Όλοι –όλες στην απεργία την Παρασκευή…