[…] Πόσες φορές δεν είχε σκεφτεί να καταγράψει όλα αυτά τα παράξενα που έχει ζήσει και έχει ακούσει. Δίσταζε. Δεν ήταν καλός στις περιγραφικές αφηγήσεις, πλάτειαζε και επαναλαμβανόταν. Το λεξιλόγιό του ήταν φτωχό για να πούμε την αλήθεια. Κάποια στιγμή θα το έκανε όμως […]
Το παραπάνω απόσπασμα είναι παρμένο από το πρώτο διήγημα του βιβλίου των 70 σελίδων που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2021 από τις Εκδόσεις του Πόρου, του Γ. Φ. Καλόγερου: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ.
Διαβάζοντας το μικρό αυτό απόσπασμα στις πρώτες σελίδες και
κλείνοντας αργότερα και την τελευταία σελίδα του βιβλίου, μας δημιουργείται
ένας συνειρμός: ίσως ο συγγραφέας τα κατάφερε. Ήρθε η στιγμή που αναφέρει. Ίσως
να ’ναι η πρώτη φορά που αφηγείται, ίσως όχι… τι σημασία έχει. Το σίγουρο είναι
πως τελικά δεν πλατειάζει, ο αναγνώστης δεν θα χαθεί σε αφηγηματικές «σάλτσες»,
το λεξιλόγιο που καλείται να διαβάσει δεν είναι φτωχό, αλλά ανθρώπινο. Μας
«γεμίζει», μας κάνει να μπαίνουμε στη θέση του συγγραφέα ή μάλλον να
ανακαλύψουμε στιγμές μας μέσα στις σελίδες του.
Οι ιστορίες των ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΝ έχουν τον τρόπο να συνδέουν το
παλιό με το νέο. Η ζωή συνδέεται μέσα στους ίδιους δρόμους, από την κίνηση των
απλών καθημερινών λαϊκών ανθρώπων. Τότε και τώρα. Δρόμοι αγώνα, δρόμοι ταξικής
σκέψης, μονοπάτια που βαδίζουν οι απλοί, οι εργάτες, οι φτωχοδιάβολοι…
Για εμάς - για να μη κουράζουμε άλλο με το «ύφος» μας - είναι
ένα βιβλίο που μπορεί να δοθεί απλόχερα ως δώρο, από προλετάριους σε
προλετάριους. Η αστική κουλτούρα δεν «σηκώνει» τέτοιου είδους γράψιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου