Τα ΑμΕΑ είναι εδώ, η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα

Στον Φοίβο, στη Βούλα, στον Σταύρο... στους "αόρατους" κοινωνικούς αγωνιστές

Σε site διαδικτυακής ενημέρωσης μέσα σε πλήθος πληροφοριών, αριθμών και αναλύσεων γύρω από τη διαχείριση της πανδημίας, έπεσε στην αντίληψή μας η ανάρτηση του κ. Τσιούλη γιατρού από την Καβάλα.

Ο Ηλίας Τσιούλης που εργάζεται ως εντατικολόγος - πνευμονολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας (ΓΝΚ) έγραψε για μια περίπτωση ενός συνανθρώπου μας 45 χρονών με βαριά νοητική και κινητική αναπηρία, ο οποίος βρέθηκε χωρίς τη στήριξη της υπέργηρης μητέρας του που είχε πεθάνει δίπλα του. Είχαν διαγνωστεί με Covid19.

Αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση:

45 χρονών ,μυαλό παιδικό αθώο ,ακίνητα χέρια ακίνητα πόδια ,

ακίνητη και η διάγνωση του αυτισμού που του πρωτοδωσαν βρεφακι .

Τον φεραν μέσα στη νύχτα ανάμεσα σε τόσα φορεία .Παντού η ίδια εικόνα, παντού οι ίδιες λέξεις
Πνευμονία ,χαμηλό οξυγόνο ,αυτός εισαγωγή ,εκείνος σπίτι ,χρειαζόμαστε βοήθεια παιδιά δεν προλαβαινουμε/ποιος να σε ακούσει
Δύστυχε
κανείς δεν θα σε ακούσει .

Μονο που αυτό
βρέθηκε σπίτι
Αστυνομικοί σπασαν την πόρτα ,κάποια μακρινή αδελφή έπαιρνε από μέρες τηλέφωνα ,αναπάντητα
Αγκαλιά δίπλα στη μάνα
Στάση εμβρυική ,θαρρείς και θα πετάξει

Κορονοιο και οι δυο ,σύσταση να μείνουν σπίτι
Αποφύγετε τις συναναστροφες όχι κόσμο σπίτι
Όλη τους τη ζωή να τους αποφεύγει ο κόσμος και τώρα αυτοί το πάνω χέρι .

Η μάνα από μέρες πεθαμένη και αυτό να κλαίει ,να κλαίει .....
Όλη την νύχτα ,δίχως ανάσα με χαμηλό οξυγόνο ,ακίνητο
ανάμεσα από φορεία βιαστικά και ανθρώπους αδιάφορους
να κλαίει ....

 

Είμαστε σίγουροι ότι όλοι οι φορείς, ειδικά τα ΜΜΕ θα βρουν ένα δακρύβρεχτο σχόλιο με ένα γεγονός που από την αφάνεια και το περιθώριο, έρχεται στην επιφάνεια, έστω και σαν μια είδηση.

Εδώ όμως και με αφορμή αυτόν τον συνάνθρωπό μας χρειάζεται να πούμε λίγα πράγματα. Ότι αυτή η κοινωνία του κανιβαλισμού, του ανταγωνισμού, της ευγονικής και της αρτιμέλειας, διαχρονικά πετάει στα άδυτα όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας. Τα ΑμΕΑ είναι χιλιάδες και ο γολγοθάς αυτών και των οικογενειών και φίλων τους τεράστιος. Έχει αποφασιστεί όμως από τους «ανθρωπιστές» του καπιταλισμού  αυτοί οι άνθρωποι να ζούνε στη σκιά αυτής της κοινωνίας. Χωρίς φροντίδα και κοινωνικές παροχές, με πετσοκομμένα επιδόματα, με το μπούλινγκ συνεχώς να καραδοκεί σε προαύλια και γειτονιές, με, με, με...

Αυτό που ζούνε αυτοί οι άνθρωποι είναι ένας σιωπηρός καθημερινός πόλεμος με τους πιο αρνητικούς συσχετισμούς πάλης. Κι όμως το μπόι τους είναι πελώριο και η πηγή δύναμης που δίνουν σε κοινωνικό επίπεδο είναι τεράστιο. Ο αγώνας αυτών των ανθρώπων για ζωή είναι αντικειμενικά επαναστατικός. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για αυτούς και παλεύουν για να σταθούν, να σηκωθούν, να ζήσουν. Την ώρα που η κοινωνία σέρνεται φοβισμένη, παραδομένη και ανήμπορη να πει κάπου ένα όχι, ένα δεν πάει άλλο, να σιχτιρίσει έστω την κακιά της μοίρα, τα ΑμΕΑ παλεύουν βουβά, σιωπηρά σε έναν αγώνα καθημερινό και άδικο.

Τα κινήματα αναπήρων και ΑμΕΑ ήταν πάντα στο κέντρο των αγώνων του σοσιαλιστικού/κομμουνιστικού κινήματος. Το ταξικό ανταγωνιστικό κίνημα και το οργανωμένο εργατικό κίνημα με κάθε τρόπο να στηρίξει τα ΑμΕΑ και να συγκρουστεί με τον κοινωνικό κανιβαλισμό από όπου και αν προέρχεται. Οι κοινωνικοί αγωνιστές των ΑμΕΑ δεν είναι για λύπηση αλλά το παράδειγμα για όσους σπέρνουν την μοιρολατρία και την ήττα στις γραμμές μας…