Επανέκδοση από την «Κόκκινη Βιβλιοθήκη» του σπάνιου βιβλίου του Πάνου Φούντα «Στην Εύβοια σταυρώσανε την λευτεριά»

Επανατυπώθηκε το σπάνιο βιβλίο του Πάνου Φούντα «Στην Εύβοια σταυρώσανε την λευτεριά». Κυκλοφορεί εκτός εμπορίου από την Κόκκινη Βιβλιοθήκη και δίνεται χέρι χέρι (σε τιμή κόστους), σε όποιον/α ενδιαφέρεται.

email επικοινωνίας: kokkinivivliothiki@gmail.com

Αντιγράφουμε ένα μικρό απόσπασμα από τις σελίδες του βιβλίου:

Λέω πως εδώ θέλω να παρουσιάσω μια κατάσταση του παράνομου Ελασίτη, δηλαδή τον προβληματισμό μέσα στη ζωή της παρανομίας, αμέσως μετά τη Βάρκιζα, δηλαδή μόλις τους παραδώσαμε τα όπλα στις 12 του Φλεβάρη του 1945 και μέχρι τη γένεση του Δημοκρατικού Στρατού το 1946 το καλοκαίρι.

Τότε δημιουργήθηκε, ξέσπασε, ένα όργιο βίας, ένα οργανωμένο έγκλημα σε βάρος μας από τη δοσιλογική δεξιά, τους Άγγλους και Αμερικανούς αφέντες των υποταγμένων λεφτάδων και άλλων ομοίων των Ελλήνων…

Όσοι από μας βρεθήκαμε στα βουνά, χωρίς να το θέλουμε, μείναμε πιστοί στην τήρηση της συμφωνίας της Βάρκιζας. Δεν έπρεπε να έχουμε ούτε σουγιά επάνω μας, όχι μόνο οι παράνομοι, αλλά και οι νόμιμοι. Θυμάμαι, πιάσανε με υπόδειξη το Θύμιο Ταξιάρχου, με βάση ένα νόμο του Σοφούλη Θεμιστοκλή τότε και πήγαν τον άνθρωπο 6 μήνες φυλακή. Επίσης, έπρεπε να δεχόμαστε όλα εκείνα: βασανιστήρια, κλεψιές και τόσα άλλα αδιαμαρτύρητα, ακριβώς για να μην παραβιάσουμε τη Βάρκιζα.

Αυτό όμως δεν δυνατό να κρατήσει. –Και μέχρι πότε; - Τούτοι με τον αέρα της σιγουριάς της κεφαλής τους, παίρνανε τα δικά μας. Όπως του Άγγελου Καλέμου, του Γιάννη Θεοδοσόπουλου και τόσων άλλων…

Μια σκέψη ήταν: σε καμιά περίπτωση να μην έχουμε απάνω μας όπλα, να μην φαινόμαστε σαν παράνομοι, η τροφοδοσία να είναι αόρατη, να μην μπαίνουμε σε σπηλιές και να μην πατάμε ποτέ σε μαντριά.

Η άλλη σκέψη ήταν: που θα πάει; Πόσο θα τραβήξει αυτή η κατάσταση; Και από δω έβγαινε: να κατεβούμε το καταμεσήμερο να τους πάρουμε τα κεφάλια, γιατί πέφτανε τα δικά μας στην πόλη και το χωριό. Μας σκοτώνανε και μας κλέβανε και μας βασανίζανε σαν άλλο πράμα…

Έτσι άρχισε η αντίληψη να αμυνθούμε προτού τα χάσουμε όλα […]

[…] Έτσι έχουν τα πράγματα με το Καινούργιο Αντάρτικο, το πλαισιωμένο απ’ τις δυνατότερες καρδιές των Ελλήνων κομμουνιστών και αντιστασιακών αγωνιστών και με την πειθαρχημένη λεβεντιά της καινούργιας γενιάς. Που κράτησε τον εμφύλιο πόλεμο τρία χρόνια με αυταπάρνηση και θυσία.

Και προχωρώ […]