Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2018

10 ερωτήματα για την εκδήλωση τιμής στον Κ.Κολιγιάννη

Έλληνες Κομμουνιστές στον προαύλιο χώρο
των φυλακών Τασκένδης, πριν την δίκη τους
το 1956
Μετά την εκδήλωση τιμής στον Κ. Κολιγιάννη (βλ ΕΔΩαπό το ΚΚΕ και τον γραμματέα του Δ. Κουτσούμπα, μας γεννήθηκαν απορίες και εύλογα ερωτήματα. Πολλοί από μας είμαστε απόγονοι διαγραμμένων κομμουνιστών από την Τασκένδη μετά τις τραγικές για το κομμουνιστικό κίνημα αποφάσεις της 6ης και 7ης ολομέλειας. Ρωτάμε λοιπόν:

1)Σε τι ακριβώς βοηθάει τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ η αναγνώριση της «προσφοράς» του Κολιγιάννη στο κόμμα;

2)Υπάρχει περίπτωση η «αναγνώριση» της προσφοράς του Κολιγιάννη να βρει σημείο πολιτικής-ιδεολογικής  ενότητας με τους κομμουνιστές που εμμένουν στην επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ με γραμματέα τον Ν.Ζαχαριάδη;

3)Η τιμή στον Κολιγιάννη μήπως συσκοτίζει αντί να φωτίζει την κομμουνιστική νεολαία γύρω από τα κομβικά ιστορικά γεγονότα του Κόμματος;

4) Μήπως έτσι σκεπάζονται οι ευθύνες που έχουν οι Κολιγιαννικοί και λοιποί αναθεωρητές που ηγήθηκαν στο Κόμμα και θολώνει το τοπίο γύρω από την πάλη γραμμών εντός του Κόμματος;

5)Μήπως η τιμή στον Κολιγιάννη και παρά την «κριτική» που του ασκείται, ουσιαστικά μηδενίζει την καθυστερημένη για έξι δεκαετίες αναγνώριση του Ζαχαριάδη από το σημερινό ΚΚΕ;

6)Το ΚΚΕ μετά το 1956 είχε περάσει σε δεξιές οπορτουνιστικές-αναθεωρητικές  θέσεις; Και αν ναι, είχε ο Κολιγιάννης και η κλίκα του ευθύνες για αυτή την κατάσταση;

7) Πρέπει οι κομμουνιστές να τιμάνε σήμερα έναν ρεβιζιονιστή τύπου Κολιγιάννη που συνέβαλε στην διαγραφή χιλιάδων επαναστατών από τα δεξιά, επειδή κράτησε το ΚΚΕ να μην πάει δεξιότερα (κκε εσωτερικού);

8) Το 1956 ήταν μια κομβική χρονιά για το κομμουνιστικό κίνημα αλλά και για το ΚΚΕ ειδικότερα. Από αυτήν την χρονιά και μετά, έχει ή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πώς τοποθετήθηκαν και πώς έπραξαν οι κομμουνιστές;

9) Το 1968 το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού στη συνέχεια προέρχονταν ή όχι από το αντεπαναστατικό και αντικομματικό πραξικόπημα των οπορτουνιστών τύπου Κολιγιάννη;

10)Τελικά μπορεί να τιμούνται μαζί Κολιγιάννης και Ζαχαριάδης; Μπορεί να τιμούνται μαζί Χρούτσοφ και Στάλιν; Ρεφορμιστές και επαναστάτες; Σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές;

ΥΓ. ΕΔΩ για όποιον/α ενδιαφέρεται για τα ''ωραία'' που έλεγε ο Κ.Κολιγιάννης στην 7η πλατιά ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1957).

4 σχόλια:

  1. O σ. Κολιγιάννης έκανε μεγάλα λάθη αλλά όχι μόνος του, με την έννοια πως δεν ήταν δικές του επιλογές κόντρα σε ένα μεγάλο κομματικό σώμα, αλλά και ένα παγκόσμιο κ.κίνημα, που γύρευαν άλλα. Η Ηττα του ΔΣΕ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του ΚΚΕ, που δεν ήταν μόνο η Τασκένδη. Και το λάθος του Ν. Ζαχαριάδη να πάει κόντρα στον κόσμο του ΚΚΕ, το "κουκουέδικο", όπως έλεγε, (που επίσης ΕΣΦΑΛΛΕ, δεν υπάρχει αμφιβολία) φαίνεται ανάγλυφα ακόμη και σήμερα, που δίνει λαβές για κάθε απατεώνα να τον ..."υιοθετεί"! Και να τον υιοθετεί γιατί; Για να χτυπήσει το υπαρκτό ΚΚΕ.
    Δεν βλέπω κανέναν να υιοθετεί το ΚΚΕ για να πλήξει τον Ν.Ζ. ......
    Επρεπε να το προσέξει αυτό ο Ν.Ζ., ακριβώς γιατί στην γενικότερη πολιτική εκτίμησή του είχε δίκηο, κι αυτό του το αναγνώριζαν πολλοί, από αυτούς, που τότε το '56 δεν τον ακολούθησαν και βεβαίως δεν πέταγαν και την σκούφια τους για τον Χρουστσώφ και την πολιτική γραμμή του Κ.Κολ.
    Ηταν δύσκολο και, κυρίως, ΛΑΘΟΣ εκείνα τα χρόνια να πας κόντρα στην ΕΣΣΔ, που παρά την στροφή του ΚΚΣΕ, εξακολουθούσε να ακτινοβολεί την κεκτημένη λάμψη της και να είναι παγκόσμιος φάρος αλλά και αποκούμπι κάθε αγωνιζομένου.
    Αλλωστε, η Αντίδραση το '89 ήταν, που πανηγύρισε, και όχι το '56. Τότε απλά "έτριψε τα χέρια της", ξέροντας ότι ακόμη δεν είχε κριθεί τίποτε οριστικά.
    Σήμερα, αν υπάρχει ΚΚΕ, οφείλεται και στον Κολιγιάννη, παρά τα λάθη του, και θέλω να πιστεύω ότι αυτό το νόημα είχε η απόδοση τιμής στην μνήμη του.
    Το κομμ. κίνημα υπέστη μεγάλη ήττα και το πρώτο, που οφείλει να κάνει είναι να μαζέψει τα κομμάτια του, αντί να τα αφήνει να τα σέρνουν τα σκυλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταρχάς ευχαριστούμε τον Η.Τ. για το σχόλιό του. Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε πάνω σε λίγα σημεία του κειμένου του, αν και δεν απάντησε ουσιαστικά σε κανένα από τα ερωτήματά μας.
      «O σ. Κολιγιάννης έκανε μεγάλα λάθη αλλά όχι μόνος του, με την έννοια πως δεν ήταν δικές του επιλογές κόντρα σε ένα μεγάλο κομματικό σώμα, αλλά και ένα παγκόσμιο κ.κίνημα, που γύρευαν άλλα.»
      Αυτή η πρόταση τι σημαίνει; Τι ακριβώς γύρευε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα δηλαδή; Μετά το 20ο συνέδριο, βρέθηκαν οι αμφιταλαντευόμενοι (να το πούμε κομψά) «κολιγιάννηδες» κάθε χώρας για να περάσουν την αντιδραστική γραμμή του ειρηνικού δρόμου , την δήθεν κριτική της προσωπολατρίας κλπ που επέβαλαν οι χρουτσοφικοί του ΚΚΣΕ. Μόνο που το δικό μας Κόμμα προήρθε από ένα δεκαετή αντάρτικο (ΕΛΑΣ-ΔΣΕ) και οι αντιδραστικές θεωρίες του ειρηνικού δρόμου η ίδια η ζωή της είχε τσαλακώσει ως τραγικές… Οι κολιγιαννικοί λοιπόν πήγαν να περάσουν την ειρηνική-ρεφορμιστική θεωρία στους μπαρουτοκαπνισμένους παρτιζάνους κομμουνιστές-πράγμα δύσκολο.
      «Και το λάθος του Ν. Ζαχαριάδη να πάει κόντρα στον κόσμο του ΚΚΕ, το "κουκουέδικο", όπως έλεγε, (που επίσης ΕΣΦΑΛΛΕ, δεν υπάρχει αμφιβολία) φαίνεται ανάγλυφα ακόμη και σήμερα, που δίνει λαβές για κάθε απατεώνα να τον ..."υιοθετεί"! Και να τον υιοθετεί γιατί; Για να χτυπήσει το υπαρκτό ΚΚΕ.
      Δεν βλέπω κανέναν να υιοθετεί το ΚΚΕ για να πλήξει τον Ν.Ζ. ......»
      Ήταν λάθος του Ζαχαριάδη που αμύνθηκε στην πάλη γραμμών και στους πραξικοπηματίες; Μέχρι ποιού σημείου θα έπρεπε να υποταχτεί ο Ζαχαριάδης και ο κάθε μαρξιστής λενινιστής σε όλο τον κόσμο για να μην δίνει «λαβή» στους αντιδραστικούς; Αυτοί που έδωσαν λαβή σε απατεώνες να μπουν στο Κόμμα και να το αλώσουν κάνοντας το ένα κόμμα ουράς και πλήρως εναρμονισμένο με την πολιτική του ρεβιζιονισμού είναι άλλοι και έχουν όνομα… Πάντως όχι οι Ζαχαριαδικοί… Υπάρχουν αυτοί που υιοθέτησαν το ΚΚΕ για να πλήξουν τον Ζαχαριάδη… και είναι το ΚΚΕ από τον Κολιγιάννη και μέχρι ας πούμε την αποκατάστασή του…
      «Έπρεπε να το προσέξει αυτό ο Ν.Ζ., ακριβώς γιατί στην γενικότερη πολιτική εκτίμησή του είχε δίκηο, κι αυτό του το αναγνώριζαν πολλοί, από αυτούς, που τότε το '56 δεν τον ακολούθησαν και βεβαίως δεν πέταγαν και την σκούφια τους για τον Χρουστσώφ και την πολιτική γραμμή του Κ.Κολ.»
      Το κομμουνιστικό κίνημα δεν είναι κοινωνιολογικός σύλλογος, μπήκαν ζητήματα αρχών και αξιών για τους επαναστάτες κομμουνιστές από το χρουτσοφικό ΚΚΣΕ. Τι σημαίνει πέταγαν ή όχι την σκούφια τους;;; ο Γ.Γ. του ΚΚΕ (και πρέπει οι ελληνες κομμουνιστές να είναι περήφανοι για αυτό) είπε ΟΧΙ στον ρεβιζιονισμό με όποιο τίμημα. Και το πλήρωσε αυτό με την ίδια του τη ζωή. Το ίδιο έκαναν και οι ζαχαριαδικοί της Τασκένδης που σήκωσαν για δεκαετίες το κόκκινο επαναστατικό λάβαρο επάξια, τιμώντας τον ΔΣΕ που πάλεψε ένοπλα την αστική τάξη και τον Ιμπεριαλισμό.

      Διαγραφή
  2. «Ηταν δύσκολο και, κυρίως, ΛΑΘΟΣ εκείνα τα χρόνια να πας κόντρα στην ΕΣΣΔ, που παρά την στροφή του ΚΚΣΕ, εξακολουθούσε να ακτινοβολεί την κεκτημένη λάμψη της και να είναι παγκόσμιος φάρος αλλά και αποκούμπι κάθε αγωνιζομένου.»
    Ήταν δύσκολο.. (να συμφωνήσουμε) αλλά γιατί λάθος;;; Το έδειξε μετά η πραγματικότητα ότι όλοι όσοι κριτίκαραν την «δεξιά στροφή» στην πολιτική και την οικονομία από μαρξιστική-λενινιστική σκοπιά δυστυχώς δικαιώθηκαν. Η σιωπή από τους κομμουνιστές σε αυτήν την παλινόρθωση που η αφετηρία είναι ο θάνατος του Στάλιν και το 20ο συνέδριο μετέπειτα τι θα βοηθούσε ακριβώς;
    «Άλλωστε, η Αντίδραση το '89 ήταν, που πανηγύρισε, και όχι το '56. Τότε απλά "έτριψε τα χέρια της", ξέροντας ότι ακόμη δεν είχε κριθεί τίποτε οριστικά.»
    Η αντίδραση το 56 -για τους τότε συσχετισμούς- πανηγύρισε και μετέπειτα για την εξέλιξη των πραγμάτων πανηγύρισε ξανά και το 89. Είναι σε διαλεκτική σχέση 56 και 89. Δεν είναι δύο διαφορετικές διαδικασίες μα μία. Είναι η παλινόρθωση που ξεκινά το 56 και καταλήγει νικηφόρα το 89. Μέσα σε αυτά τα 33 χρόνια είναι που πάλεψαν λυσσαλέα σε όλο τον κόσμο οι επαναστάτες μαρξιστές-λενινιστές (και με τα λάθη τους…)με αυτούς που προσπάθησαν να φέρουν το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα στην ήττα. Για την ανατροπή αυτή-υπάρχει ο ένοχος. Και δεν είναι μόνο ο Γκορμπατσώφ. Ξέρουν ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν το χεράκι τους για να διασπαστεί το κομμουνιστικό κίνημα και να χάσουν τα επαναστατικά χαρακτηριστικά τους τα Κ.Κ…
    «Σήμερα, αν υπάρχει ΚΚΕ, οφείλεται και στον Κολιγιάννη, παρά τα λάθη του, και θέλω να πιστεύω ότι αυτό το νόημα είχε η απόδοση τιμής στην μνήμη του.»
    Οι απόψεις διίστανται περί αυτού. Αν μιλάμε για τα τρία γράμματα ναι υπάρχει. Αλλά θέλει πολύ δουλειά για να ξαναβρεί τα πατήματα του σύμφωνα με όσα γράψαμε παραπάνω στην ουσία. Η ίδια η ταξική πάλη θα φέρει και θα αναδείξει την πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Παρά τις διαφωνίες οι σύντροφοι πρέπει να κουβεντιάζουμε και να βγάζουμε συμπεράσματα γιατί μόνο έτσι θα χτίσουμε και την ενότητα μας. Στα πεζοδρόμια, στις συνοικίες και στα κάτεργα, ενάντια στους καπιταλιστές, στους ρεφορμιστές και τους φασίστες…
    «Το κομμ. κίνημα υπέστη μεγάλη ήττα και το πρώτο, που οφείλει να κάνει είναι να μαζέψει τα κομμάτια του, αντί να τα αφήνει να τα σέρνουν τα σκυλιά.»
    Συμφωνούμε απόλυτα και γι αυτό και μείς παλεύουμε με τις μικρές μας δυνάμεις…
    Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ για την απάντηση. Δε σνομπάρισα τα ερωτήματα της ανάρτησης, απλά προτίμησα μια σύντομη έκφραση γνώμης επί της ουσίας του θέματος. Αφού όμως το έθιξες δε θα φεισθώ λίγου χρόνου.
    1. Βοηθάει να μην αποχωρούν από το Κόμμα, ακόμη και όταν κάνει θεμελιακά λάθη η καθοδήγησή του (που δεν ταυτίζεται με το Κόμμα), ΕΦΟΣΟΝ δεν έχουν άμεση εναλλακτική λύση σαν μαρξιστές-λενινιστές. Δεν ξεχνώ ότι ήταν ένα κόμμα σε παρανομία, που δεν επέτρεπε «πολυτέλειες» διασπάσεων. Η κριτική στον Κολιγιάννη είναι πια καταγραμμένη, φέρεται σε γνώση κ.μ. και φίλων, και δεν αναιρείται από την αναγνώριση της υπόλοιπης προσφοράς του, που προφανώς δεν εξαντλείται στα λάθη του.
    2. Με την προηγούμενη διευκρίνιση, νομίζω πως ναι. Αλλωστε και η επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ επί Ν.Ζ. δεν ήταν αλάνθαστη. Θυμίζω τον «ελληνικό άξονα», την αντιμετώπιση του Α. Βελουχιώτη κλπ., και προφανώς χωρίς να μπαίνουν στον ίδιο παρονομαστή.
    3. Είναι μια πρόκληση στην νεολαία να αποφεύγει τα «κλισέ» και να βλέπει κριτικά όλους τους ηγέτες της. Και κυρίως να μελετάει την Ιστορία, για να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη.
    4. Θα βοηθήσει, κατ’ εμένα, στο χτύπημα της παραδοσιακής προσωποληψίας, που δεν ταιριάζει σε κομμουνιστές.
    5. Νομίζω, πως αναδείχνει καλύτερα την προσφορά του Ν.Ζ.. Στην ουσία της.
    6. Αναμφίβολα, και για τις ευθύνες του ο Κ.Κ. δεν απαλλάχτηκε όπως είπαμε. Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αλλά η δική μου γνώση λέει ότι τα λάθη του ’56 δεν τα έρριξε από τον ουρανό του Κρεμλίνου ο προδότης Ν. Χ., και πολύ λιγώτερο ο Κ.Κ. Ηταν γενικώτερο το πρόβλημα του παγκόσμιου κ.κ., που οξύνθηκε με τους αναγκαίους συμβιβασμούς, που επέβαλε ο Β’ Π.Π. Μάλλον χρειαζόταν μια δεύτερη επανάσταση, όπως υπαινίχτηκε ο Μολότωφ σε μιαν έκθεσή του στην Κ.Ε./ΚΚΣΕ, που δεν μπόρεσε να την σηκώσει ούτε το ΚΚΣΕ, ούτε το παγκόσμιο κ.κ. Και σίγουρα ο Ν.Ζ. ήταν πιο έτοιμος ιδεολογικά από τον Κ.Κ. για κάτι τέτοιο. Αλλά οι επαναστάσεις δεν γίνονται από δυο-τρία πρόσωπα. Επρεπε πολλοί να συνειδητοποιήσουν τα προβλήματα νωρίτερα.
    7. Δεν ήταν προδότης ο Κ.Κ., ούτε μπαίνει στην ίδια σειρά με τον Ν.Χ., η, ξέρω-γω, τον Ντούμπτσεκ. Προσωπική άποψη.
    8. «Κομβική», με την έννοια ότι τότε ΦΑΝΗΚΑΝ τα προβλήματα, ναι. Αλλα δουλειά των κομμουνιστών είναι να προλαβαίνουν τα προβλήματα, όχι να τους «ξυπνάνε» αυτά. Πάντως, έστω κι έτσι, ναι, έχει σημασία τι έκαναν οι κομμουνιστές, έστω και μετά το ’56. Αλλά, όπως έγραψα και στο αρχικό μου σχόλιο, θεωρώ πως λάθη έκανε και ο Ν.Ζ. ασφαλώς όχι ίδιας κλίμακας.
    9. Παραπέμπω στις νύξεις μου για τα 6 και 8. ΟΛΑ, μαζί και τα δύο μ/λ, και οι «ζαχαριαδικοί», προέρχονται από το «κουκουέδικο» και τις αδυναμίες του, που το έφεραν να μην μπορέσει να τα βγάλει πέρα με μια χοντρή αντικομματική και αντισυντροφική παρέμβαση το ’56. Αλλά, και ποιό άλλο κ.κ τα κατάφερε; Οι βαρειές αρρώστειες έχουν βαρειές αιτίες. Δεν ξεμπερδεύουμε με έναν «κολιγιάννη-διάολο» και έναν «Ζαχαριάδη-άγγελο». Θα ξαναπέσουμε στα ίδια λάθη με αυτές τις απλοποιήσεις. Τις αιτίες θέλουμε.
    10. Ο Χρουστσώφ δεν ήταν καν «ρεφορμιστής», ήταν συνειδητός προδότης. Γι αυτό και καθαιρέθηκε σχετικά γρήγορα. Αλλά δεν ήταν μόνος, και βέβαια, δεν τον έπιασε η τσιμπίδα του Στάλιν, παρόλο, που ήταν δίπλα του. Αυτό λέει πολλά. Να καταδικάσουμε, τώρα, και τον Στάλιν, που δεν τον είχε ήδη κρεμάσει, ώς ώφειλε; Η εικόνα, που έχω σχηματίσει για τον Κ.Κ. δεν είναι εικόνα προδότη, ούτε ρεφορμιστή. Ηταν ένας αφοσιωμένος κομμουνιστής, που έκανε τεράστια λάθη, μέσα σε ένα παγκόσμιο κίνημα, που έκανε ακόμη μεγαλύτερα. Καταδικάζεται, αλλά όχι στην εσχάτη των ποινών. Είχε ελαφρυντικά.

    Υ.Γ. Για σύγκριση των «πανηγυρισμών» του ’56, με του ’89-’91, ούτε να το συζητάμε. Καμία σχέση. Να κοιτάμε την πραγματικότητα κατάματα.
    Και με αυτά, νομίζω πως εξαντλώ την δική μου «σοφία» γύρω από τον Κολιγιάννη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή