Για την δολοφονία του Ζακ στο κέντρο της Αθήνας

Στις 21/9 στην οδό Γλάδστωνος  στην Ομόνοια δολοφονείται μετά από άγριο ξυλοδαρμό ο Ζακ Κωστόπουλος. Δεν θα αναφερθούμε στις λεπτομέρειες της δολοφονίας ούτε στο ποιόν των δολοφόνων, όλα αυτά έχουν γίνει γνωστά στην διάρκεια των ημερών (άσχετα αν ο καθένας τα βλέπει με το μάτι που του «αναλογεί»). Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην στάση της αστυνομίας, η ωμή αστυνομική βία και καταστολή δεν είναι κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά, ο ρόλος της γνωστός… Η διαχρονικά βάναυση συμπεριφορά της στους παρίες και τους περιθωριοποιημένους της μητρόπολης είναι εγγεγραμμένη στο μπατσικό της dna.

Δεν μπορεί όμως να περάσει απαρατήρητη η προσπάθεια νομιμοποίησης της λογικής «η αυτοάμυνα δεν είναι έγκλημα» και κατ’ επέκταση ενός εν δυνάμει δολοφονικού ενστίκτου που γεννιέται στο όνομα της υπεράσπισης της ατομικής ιδιοκτησίας. Μια λογική υπεράσπισης της βαρβαρότητας που υποδεικνύει ότι είναι φυσιολογικό να σκοτώσεις, πόσο μάλλον αν απέναντι σου υπάρχει ένας οροθετικός, ένας τοξικομανής, ένας άστεγος, ένας αδύναμος. Μια αστική λογική που στρώνει παράλληλα το έδαφος στον φασισμό και στον ρατσισμό.

Όλα τα παραπάνω είναι γέννημα του καπιταλιστικού συστήματος και της υπεράσπισης της ατομικής ιδιοκτησίας. Ο κόσμος της ατομικής ιδιοκτησίας στηρίζεται μόνιμα στη βία, όταν το κράτος δεν μπορεί να την υπερασπίσει, παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους οι υπερασπιστές της. Αναμφίβολα ο διαχωρισμός αυτών που έχουν κ αυτών που δεν έχουν θα οξύνεται διαρκώς και θα παίρνει όλων των ειδών τις μορφές. Οι ίδιοι άνθρωποι θα επιτίθονταν σε κάθε άνθρωπο που θα αρνιόταν τον κόσμο τους, είμαστε σίγουροι γι αυτό, θα αγανακτούσαν με όποιον «καταπατά» την περιουσία τους! Αυτοί που σκούζουν σήμερα «καλά του κάνανε», είναι αυτοί που ψελλίζουν πάντα «έτσι είναι» μπροστά στην βία του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Στην λογική της «αυτοάμυνας» (που μόνο τέτοια δεν ήταν) προσπάθησαν να πατήσουν και μια χούφτα φασιστοειδών που φοβισμένοι παρενέβησαν ολιγόλεπτα στο σημείο της δολοφονίας, υποστηρίζοντας για άλλη μια φορά τραμπούκους και δολοφόνους αλλά και τις πολιτικές που τους γεννούν και τους θρέφουν. Συνεπέστατα τσιράκια των μαγαζατόρων, των επιχειρηματιών, των κεφαλαιούχων, της «τάξης και της ασφάλειας».

Αναπόφευκτα και σε αυτή την δολοφονία συγκρούονται δυο κόσμοι. Από την μία ο  κόσμος της βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης , των τραμπούκων και από την άλλη ο κόσμος των αποκλεισμών και της ανέχειας, της περιθωριοποίησης και της ανισότητας  αλλά και της αλληλεγγύης και του αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα. Η εργατική τάξη και οι μαχόμενες δυνάμεις, που ασφυκτιούν μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την φασιστοποίηση, οφείλουν να αντιπαλέψουν όλα αυτά τα τέρατα που γεννάει αυτό το σύστημα. Για να μην υπάρξουν άλλοι και άλλες Ζακ.

Υ.Γ. Τους προηγούμενους μήνες η «δικαιολογία» της αυτοάμυνας και  η λογική της αυτοδικίας εμφανίστηκε άλλες δυο φορές. Και τα δύο περιστατικά ενάντια σε Ρομά. Μία στην Άμφισσα όπου 13χρονη Ρομά δολοφονήθηκε  από την καραμπίνα επιχειρηματία της περιοχής  και μια στο Χαλάνδρι όπου Ρομά πυροβολήθηκε σοβαρά στο κεφάλι στην αυλή του σπιτιού του, επειδή κάποιος "νοικοκύρης" θεώρησε ότι "καταπατά" την ελλάδα του...