Για την κλιμάκωση της ρωσικής ιμπεριαλιστικής επίθεσης στην Ουκρανία και την επίσημη κατοχή εδαφών

Εντός του Σεπτεμβρίου που μας πέρασε η επίθεση της νεοτσαρικής ιμπεριαλιστικής Ρωσίας στα ουκρανικά εδάφη κλιμακώθηκε. Μόνο μια περιγραφή των γεγονότων με χρονολογική σειρά μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα σε σχέση με την παγκόσμια ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση όπως εκδηλώνεται με τη Ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία εδώ και οκτώ μήνες.

Από τις 19 Αυγούστου ενέκριναν οι βορειοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία ύψους 775 εκατ. δολαρίων. Συνολικά μέχρι στιγμής η επένδυση των ΗΠΑ στην Ουκρανία- για επένδυση με ανταλλάγματα πρόκειται και καθόλου για βοήθεια χάριν της ουκρανικής ανεξαρτησίας- ανέρχεται στα 10,6 δις δολάρια.

Στις αρχές Σεπτέμβρη και οι δύο μπάντες παραδέχτηκαν ότι υπήρξε επιτυχής αντεπίθεση του ουκρανικού στρατού στα βορειοανατολικά μέτωπα με αποτέλεσμα ο ρωσικός στρατός να αποσυρθεί σε σημαντικό βαθμό. (11/09 Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας)

Αυτό που ακολουθεί- στις 16 Σεπτέμβρη- είναι ένα κομβικό ιστορικό γεγονός: η Σύνοδος Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν. Εκεί διαπραγματεύτηκαν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Πακιστάν. Το Ιράν, η Λευκορωσία και η Μογγολία συμμετείχαν ως παρατηρητές. Προσκεκλημένοι ήταν η Τουρκία, το Τουρκμενιστάν και το Αζερμπαϊτζάν. Πού κατέληξαν αυτές οι διαπραγματεύσεις στο ιμπεριαλιστικό παζάρι; Το κοινό ανακοινωθέν ανέδειξε το στόχο: Συνεργασία στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας και δημιουργία κοινής λίστας τρομοκρατικών οργανώσεων. Επίσης κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δημοσιοποιηθούν τα 40 μνημόνια που υπογράφτηκαν στην Σαμαρκάνδη.

Λίγες μέρες μετά, στις 21 Σεπτεμβρίου, η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία αναβαθμίζεται με το διάγγελμα Πούτιν σε επίσημη κατοχή με αντίστοιχη φρασεολογία. Ο Πούτιν κηρύσσει μερική επιστράτευση για τριακόσιες χιλιάδες εφέδρους εξαιτίας «των απειλών που δέχεται από το ΝΑΤΟ», «προκειμένου να υπερασπιστεί τα ρωσικά εδάφη», «με όλα τα μέσα». Πλέον η δήθεν αντιναζιστική ρητορική που έντυναν την αρχική επέμβαση έχει δώσει τη θέση της σε κλασικές φόρμες ιμπεριαλιστικής αρπαγής.

Η απόφαση αυτή υπερψηφίστηκε από όλα τα κόμματα της ρωσικής Δούμα. Χαρακτηριστικές ήταν λίγες μέρες πριν οι δηλώσεις του εθνικιστή Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, του «Κ»ΚΡΟ, του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας: «ο πόλεμος τελειώνει είτε με νίκη είτε με ήττα. Θέλω να σκεφτείτε ότι γίνεται πόλεμος τον οποίο δεν έχουμε το δικαίωμα να τον χάσουμε.»

Θα προτείναμε εδώ σε όλους τους υποστηρικτές του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα («διεθνιστές» με σημαίες της Νοβορωσίας, υποστηρικτές της επιχείρησης Ζ με σφυροδρέπανα, «αντιρεβιζιονιστές»! πουτινικούς και «λενινιστές»! που αρνούνται τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του ρώσικου καπιταλισμού) να επαναδημιουργήσουν τη δική τους Β Διεθνή του 21^ου αιώνα, υπέρμαχο των ιμπεριαλιστικών επιθέσεων ενάντια στην ανεξαρτησία των μικρών χωρών «για το καλό τους» και να αφήσουν τις αναφορές στον κομμουνισμό και στα εθνικοαπελευθερωτικά αντάρτικα.Θα βρουν την αρχή της οπορτουνιστικής ιστορίας τους στο 20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ και όχι στο επαναστατικό ΚΚΕ που καμώνονται ότι υπερασπίζουν κάποιοι που συνειδητά καλλιεργούν τη σύγχυση τα τελευταία χρόνια.

Ακολουθούν τα δημοψηφίσματα σε Χερσώνα, Ζαπορίζια, Ντονέτσκ και Λουχάνσκ και το σαμποτάζ στη Βαλτική στους αγωγούς NordStream 1- ήδη βέβαια σαμποταρισμένου από τη Ρωσία καθώς από τον Αύγουστο είναι κλειστός «λόγω συντήρησης»- και του NordStream 2 που δεν λειτούργησε ποτέ. Καθώς τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία αλληλοκατηγορούνται για το σαμποτάζ στη Βαλτική, να τονίσουμε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Και οι δύο αγωγοί ανήκουν κατά πλειοψηφία στη ρωσική Gazprom. Στο πρώτο εξάμηνο του 2022 τα καθαρά κέρδη της Gazprom εκτινάχθηκαν στα 41,8 δις δολάρια, όσα περίπου και της BP. Με πολλή εξάλλου προσωπική δουλειά- και πολύ από αυτή βρόμικη- ο Πούτιν, από το 2000, κατάφερε να συγκεντροποιήσει τον έλεγχο του πετρελαϊκού κολοσσού σε συγκεκριμένο τμήμα της ρωσικής αστικής τάξης. Δηλωμένος σκοπός ήταν αυτός ο «εθνικός πρωταθλητής», όπως τον χαρακτήριζε, να μετατραπεί σε «ενεργειακό όπλο» παγκόσμιας εμβέλειας.

Μετά από όλες αυτές τις πυκνές εξελίξεις σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τη διπρόσωπη εξωτερική πολιτική της Κίνας, κληρονομιά του κινεζικού «ανοίγματος της πόρτας» στον καπιταλισμό του Ντενγκ Ξιαο Πινγκ. Η Κίνα στον ΟΗΕ, στις 28/09, υποστηρίζει ότι «η εθνική κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να χαίρουν σεβασμού»!

Στις 30 Σεπτεμβρίου η Ρωσία επικυρώνει την ιμπεριαλιστική της ανάπτυξη σε στρατιωτικό επίπεδο, διακηρύσσοντας ότι νομιμοποιείται όχι μόνο να εισβάλει αλλά και να κατέχει εδάφη ξένης χώρας.

Ακολουθεί στις 9 Οκτωβρίου η έκρηξη στη γέφυρα Κερτς της Κριμαίας που η Ρωσία είχε καταλάβει από το 2014. Την συγκεκριμένη γέφυρα είχε εγκαινιάσει ο ίδιος ο Πούτιν το 2019, για αυτό πέρα από τις υλικές ζημιές- 500 δις ρούβλια ανακοίνωσε η Ρωσία- αποτέλεσε και πλήγμα γοήτρου σε μια περιοχή για την οποία η ασφάλεια είχε πολυδιαφημιστεί. Επίσης είναι ενδιαφέρον ότι οι συλλήψεις που έγιναν για το σαμποτάζ περιλάμβαναν και πολίτες Ρωσικής υπηκοότητας που χαρακτηρίστηκαν ως τρομοκράτες.

Λίγες ώρες μετά τις εκρήξεις στην Κριμαία, η Ρωσία εξαπολύει μπαράζ επιθέσεων σε Κίεβο, Ντνίπρο και Τερνοπιλ.

Στις 16 Οκτωβρίου η ΕΕ ανακοινώνει την χορήγηση νέου πακέτου στρατιωτικού εξοπλισμού προς την Ουκρανία ύψους 500 εκατ. ευρώ και την έναρξη νέας αποστολής για εκπαίδευση ουκρανών αξιωματικών. Έτσι, με τη βοήθεια του ουκρανικού πολιτικοστρατιωτικού επιτελείου μαριονέτα του δυτικού ιμπεριαλισμού, αναβαθμίζει την συμμετοχή στις «επενδύσεις» του ιμπεριαλιστικού παζαριού.

Η σύγκρουση ιμπεριαλιστών εισέρχεται σε νέο στάδιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι διψάνε για κέρδη από τον πόλεμο, για αρπαγή εδαφών, πρώτων υλών και δρόμων ενέργειας συντρίβοντας στο πέρασμά τους τους λαούς και τις υποδομές των χωρών που κάθε φορά επιλέγουν ως πεδίο μάχης. ΗΠΑ- Κίνα- Ρωσία- Γερμανία- Γαλλία- Αγγλία ρίχνουν συνεχώς ζαριές προσπαθώντας να φέρουν τον συσχετισμό στην εξυπηρέτηση των μονοπωλίων και των στρατηγικών που θα καθορίσουν ποιος θα μπει καβάλα στην κούρσα κερδοφορίας της «νέας εποχής». Για τους λαούς δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι ή θα προχωρήσουν σε προλεταριακές επαναστάσεις ή θα πνιγούν στο αίμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου…