Καρανίκας όπως...Κάουτσκι

Ο Καρανίκας Νίκος, σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού και συντροφάκι του Αλέξη Τσίπρα, άλλο ένα βλαστάρι της κυβερνώσας αριστεράς, δημοσίευσε πρόσφατα στην «Αυγή» (2/3) ένα άρθρο σχετικά με την νοοτροπία της δεξιάς, βρίσκοντας την ευκαιρία να ρίξει και τα ψευτοαριστερίστικα «μανιφέστα» του. Για αρχή, μας ξεκαθαρίζει πως δεν θα ασχοληθεί με την πολιτική αντιπαράθεση και καλά κανει, γιατί πέρα από τις όποιες ενδοαστικές τους αντιπαραθέσεις, δυο στρατόπεδα κάτω από την ίδια σημαία δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν ουσιαστικά.

Αναπολώντας, λοιπόν, τα σχολικά και φοιτητικά του χρόνια μιλάει για τις διαφορετικές αντιλήψεις και κοσμοθεωρίες της αριστερής νεολαίας, σε σχέση με τη δεξιά νεολαία. Παραθέτει έναν κατάλογο ονομάτων (Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν, Ντοστογιέφσκι, Ταρκόφσκι, Αγγελόπουλο κ.α.) και πώς γαλουχηθήκαν αυτός και οι φίλοι του από τους παραπάνω, σε αντίθεση με την δεξιά νεολαία που διάβαζε «τέσσερις τροχούς» και «Marie Claire».

Δεν διαφωνούμε με την λογική ότι το διάβασμα και η έρευνα ασκεί μεγάλη επιρροή στην προσωπικότητα του ανθρώπου. Είναι γεγονός όμως ότι όλες αυτές οι μεγάλες προσωπικότητες που αναφέρθηκαν παραπάνω και οι ιδέες που πρέσβευαν, έχουν γίνει αρκετές φορές έρμαιο «αριστερών», «ψαγμένων», «κουλτουριάρηδων» και πάσης φύσεως αναθεωρητών ως λάφυρα εντυπωσιασμού…

Όλο αυτό το αριστερό συρφετό , στο οποίο ανήκει και ο Καρανίκας, διαβάζοντας (αν όντως το χουν κάνει ποτέ…) Μαρξ- Λένιν και παρακολουθώντας στρατευμένη τέχνη έβλεπαν απλά κενές σελίδες και μαύρες οθόνες. Αποτίναξαν την ουσία και το περιεχόμενο αυτών των λόγων. Ποτέ δεν διδάχθηκαν από αυτό. Ποτέ δεν το υπερασπίστηκαν στην πράξη. Γιατί ποτέ δεν ήταν εργατική τάξη, παρά μια χούφτα φοιτητάκια της μεταπολίτευσης. Που έκαναν τα πάντα για να αναθεωρήσουν την επαναστατική φυσιογνωμία του κινήματος και να υποβαθμίσουν τον κεντρικό ρόλο του προλεταριάτου στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση…

Κατά καιρούς οι σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούνται τα προοδευτικά διαβάσματά τους, μας αραδιάζουν τους φοιτητικούς αγώνες που έχουν συμμετάσχει γύρω από τα προαύλια των σχολών τους. Κρέμασαν φωτογραφίες κομμουνιστών στα γραφεία τους, στο τσακίρ κέφι τραγούδησαν αντάρτικα τραγούδια σε συγκεντρώσεις τους. Με κάθε τρόπο καπηλεύονται μια ιστορία που δεν τους ανήκει. Γιατί γνωρίζουν κοιτώντας τους εαυτούς τους στον καθρέφτη πως είναι απλοί καταναλωτές εικόνων που διαχειρίζονται τον ελληνικό καπιταλισμό, μα τον Μπακούνιν…

Οι διαχωρισμοί μιας κοινωνίας, στη βάση τους, γεννιούνται μέσα από τις ταξικές αντιθέσεις και όχι απλά από διαβάσματα, νοοτροπίες και ψεύτικα δίπολα που δημιουργεί η αστική τάξη. Όλο αυτό το αριστερό lifestyle, που απλά καμουφλάρεται πίσω από βαρύγδουπα λόγια και ιστορικές προσωπικότητες, είναι εχθρός της εργατικής τάξης και των συμφερόντων της. Η επαναστατική θεωρία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επαναστατική πράξη και την συνέπεια στον αγώνα. Δεν έχει καμία ουσία, αν δεν την υπερασπίζεσαι στην πράξη. Και αυτοί οι κύριοι είναι πραγματικά τσιράκια του Κεφαλαίου, υποτακτικοί στον Ιμπεριαλισμό, και μοιάζουν περισσότερο από ποτέ με κείνους τους μαρξιστές της 2^ης διεθνούς που προσπάθησαν να σώσουν τον παγκόσμιο καπιταλισμό, στηρίζοντας την αστική τους τάξη.

Και για να ξαναγυρίσουμε στο άρθρο του Καρανίκα, μετά από αυτή την «νοσταλγική» αναδρομή στα νεολεΐστικα χρόνια του, καταλήγει τελικά στα πολιτικά συμπεράσματα:

Ο δεξιός κόσμος ξεβολεύεται και βλέπει να χάνονται πλούτη που κατείχε με σκανδαλώδη και κοινωνικά άδικο τρόπο. Για την οικονομία και την κοινωνία ως σύνολο λειτούργησε καταστροφικά πολλές δεκαετίες. (…) Πρώτη φορά στην Ελλάδα ήρθε ο κόσμος του πολιτισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης να κυβερνήσει εις βάρος των προηγούμενων ισορροπιών, ενός κόσμου που αδιαφορούσε για τον συλλογικό βίο και τη δημοκρατία της καθημερινότητας, επιβαρύνοντας τις ζωές μας με οικονομικά σκάνδαλα, αρριβισμό, αμοραλισμό, ανισότητα και κοινωνική αδικία. (…) Πρέπει λοιπόν να στηρίξουμε την κυβέρνηση ώστε να κερδηθεί το πεδίο της οικονομίας με όρους δίκαιης ανάπτυξης, με αναδιανομή του πλούτου και της εξουσίας, δίχως την απαξίωση της εργασίας (…)»

Είναι γελοίο και κοροϊδία στα μούτρα του λαού να μας μιλάνε πρόσωπα της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης για αναδιανομή του πλούτου, για ξεβόλεμα των δεξιών. Οι εξουσίες τους εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα και για αυτό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζει το ίδιο έργο. Σκληρή επίθεση στην εργατική τάξη. Μνημόνια, αντεργατικά μέτρα. Μειώσεις μισθών, συντάξεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τσαλαπάτημα των εργασιακών δικαιωμάτων. Συνεχής υποβάθμιση της υγείας, της παιδείας… Για ένα πράγμα αγωνίζονται αυτά τα καλοαναθρεμμένα της αριστεράς, να συντηρήσουν αυτό το βάρβαρο σύστημα, να βάλουν και αυτοί με την σειρά τους πλάτη, για να ορθοποδήσει το κεφάλαιο. 

Δεν είναι άλλο πέρα από εχθροί της εργατικής τάξης…