Εργαζόμενοι λάστιχο στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων

Μετά από δύο καλοκαίρια και λόγω Covid-19 άνοιξαν οι παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων. Τα παιδιά των εργαζόμενων δημοτών μπορούν να περάσουν λίγες μέρες ξεγνοιασιάς και χαρούμενων οργανωμένων διακοπών, μακριά από τα προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας του -κατά πλειοψηφία- εργατολαϊκού περιβάλλοντος που ζουν.

Ο Δήμος λοιπόν δήλωσε «ετοιμότητα» και άνοιξε την κατασκήνωση στον Άγιο Ανδρέα που δίνει χαρά σε εκατοντάδες παιδιά. Φέτος και λόγω της ρώσικης εισβολής φιλοξενούνται και προσφυγόπουλα από την Ουκρανία.

Όμως εδώ είναι που πρέπει να ακουστεί η αλήθεια έτσι ώστε να σπάσει άλλη μια «βιτρίνα» του δήθεν «δήμου δίπλα στον πολίτη». Να πούμε εξαρχής πως εμείς, στην κοινωνία για την οποία παλεύουμε, θεωρούμε ότι πρέπει οι κατασκηνώσεις για εργαζόμενους, συνταξιούχους και πάνω απ’ όλα για τα παιδιά να είναι αναφαίρετο δικαίωμα και να μπορούν άπαντες να έχουν πρόσβαση. Με κάθε τρόπο αγωνιζόμαστε για να μην υπολειτουργούν οι δημόσιες κατασκηνώσεις και οι υποδομές που ανακουφίζουν την προλεταριακή οικογένεια. Ξέρουμε πως για τους νεοφιλελεύθερους κάθε είδους οι παιδικές κατασκηνώσεις των δήμων είναι στο κάδρο των «σοβιετικών» συνηθειών που πρέπει να κοπούν…

Ας μπούμε στο κύριο θέμα μας.

Στη φετινή σεζόν ζητήθηκαν με προκήρυξη 109 εποχικοί εργάτες με τον βασικό μισθό. Οι θέσεις καλύφθηκαν περίπου στο μισό, έτσι τα πόστα καλύπτονται από λιγότερο εργατικό δυναμικό. Αυτοί οι «αφανείς ήρωες» που εξυπηρετούν εκατοντάδες παιδιά, λιώνουν κυριολεκτικά για να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας πρώτα απ' όλα τα τρία γεύματα της μέρας.

Το υποστελεχωμένο προσωπικό δουλεύει σε εντατικοποιημένο εργασιακό περιβάλλον, με παλιές υποδομές και μη συντηρημένα μηχανήματα, που δυσκολεύουν το έργο των εργαζομένων. Αυτοί οι εργαζόμενοι είναι που, εξαντλημένοι απ' τον καθημερινό μόχθο, κοιμούνται σε μικρούς θαλάμους ανά 3-4 άτομα, οι οποίοι δεν αερίζονται καλά, ενώ γίνονται πολύ επικίνδυνοι σε συνθήκες COVID-19. Η διαχείριση της ασφάλειας των εργαζομένων εν μέσω πανδημίας ακολουθεί την επίσημη πολιτική. Πολλές δηλώσεις επιφανειακού τύπου τις πρώτες μέρες, καμία ουσιαστική ενίσχυση των εργαζομένων (πχ. με μάσκες μίας χρήσης). Τα τεστ, ενώ υπάρχει ιατρείο, τα πληρώνουν από την τσέπη τους οι εργαζόμενοι. Ο λαός μας λέει: φτηνοί στα πίτυρα, ακριβοί στ' αλεύρι... και ισχύει πλήρως για τις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων στον Άγιο Ανδρέα.

Αναλώσιμα, όπως πυρίμαχα γάντια στο μαγειρείο, καπέλα, πετσέτες, απορρυπαντικά, που κάνουν πιο ανθρώπινη τη ζωή των εργαζομένων δεν υπάρχουν. Οι κτιριακές υποδομές στηρίζονται από το «μεράκι» και το φιλότιμο των εποχικών εργατών, κάνοντας ευφάνταστα πράγματα για να βρούνε λύσεις σε ο, τι τους δυσκολεύει την καθημερινότητα. Ακόμα και τα μανταλάκια που κρεμιούνται τα ρούχα τους είναι σε έλλειψη και έχουν περάσει στη δικαιοδοσία της «ατομικής ευθύνης». Ο δήμαρχος και η παράταξή του μπορεί να σπαταλά χρήματα σε ένα σωρό αχρείαστες σαχλές εκδηλώσεις (βλ. Σάκη Ρουβά Πρωτοχρονιά) αλλά δεν ενισχύει τις κατασκηνώσεις, μετατρέποντας τες σε χώρους που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις συνθήκες που επικρατούν στη «βαριά βιομηχανία του τουρισμού». Ήδη απ' τις πρώτες μέρες εργασίας εργαζόμενοι-ες έχουν τραυματιστεί από την τρεχάλα που δημιουργεί η υποστελέχωση σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση για να βγουν τα πλάνα της διεύθυνσης.

Ακόμα και τώρα δεν είναι αργά. Ας βάλουν το χέρι στην τσέπη και ας ενισχύσουν τις υποδομές της κατασκήνωσης με σύγχρονα μηχανήματα, αναλώσιμα και φυσικά προσλήψεις προσωπικού.

Αυτές οι κατασκηνώσεις έχουν ιστορία. Να μην επιτρέψουμε την υποβάθμισή τους. Ας αφήσουν τα φώτα, τα χαμόγελα και τα λούσα και ας φτιάξουν ΤΩΡΑ (αφού τόσα χρόνια δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να το κάνουν) τους θαλάμους των εργαζομένων έτσι ώστε να ξεκουράζονται με αξιοπρέπεια. Ας δώσουν σύγχρονο εξοπλισμό εργασίας σε όλες τις ειδικότητες εργατών-τριών. Η δημόσια υγεία, η δημόσια παιδεία, οι δημοτικές κατασκηνώσεις είναι πεδίο αγώνα και πάλης. Στην υπεράσπισή τους χτίζουμε το κοινωνικό μέτωπο ενάντια στη λεηλασία που επιχειρούν!