Ο Δημήτρης Γκανάς είναι εφοπλιστής και αφεντικό στη Ναυτιλιακή εταιρεία «Ganmar», που έχει για έδρα της το Κερατσίνι. Ακόμα ένας «αυτοδημιούργητος», ανάμεσα σε τόσους και τόσους που έκανε πολλές δουλειές μικρός, από αυτές που κάνει η «πλέμπα» για να ζήσει, και ξάφνου κάπου στα 24 χρόνια του γίνεται (έτσι χωρίς πολλές πληροφορίες) ο νεαρότερος ιδιοκτήτης επισκευαστικής εταιρείας στο Πέραμα. Ύστερα γίνεται κάτοχος λίγων πλοίων. Μα έτσι δεν πάνε αυτά; Έτσι δεν είναι η σειρά των πραγμάτων;!
Τίτλοι τέλους στα «παραμύθια
της χαλιμάς»
Θέλει ταλέντο να κρατήσεις 25.000 εργαζόμενους με ελπίδες και υποσχέσεις για παράταση στην Κοινωφελή Εργασία (Κ.Ε.), ειδικά το διάστημα Φλεβάρη-Μάη που ήταν καυτός ως προς τις εκλογικές «απολαβές», αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε.
Παρά την επίθεση της αστυνομίας και τους πάνοπλους μπάτσους που ήταν παραταγμένοι στα γύρω τετράγωνα για να φράζουν τους δρόμους η λαϊκή αλληλεγγύη απέτρεψε την έξωση μονογονεϊκής οικογένειας στην οδό Πολυλά στα Πατήσια.
Ένα συγκλονιστικό ρεκόρ καταγράφηκε στη Βραζιλία, το οποίο φανερώνει τη βία που δέχονται οι γυναίκες και τα παιδιά ως πολίτες τρίτης κατηγορίας, σε μια κοινωνική βαρβαρότητα καπιταλιστικής ανάπτυξης και τεράστιων ταξικών αντιθέσεων και ρατσιστικών διακρίσεων. Για το 2022, λοιπόν, καταγράφηκαν τα εξής στοιχεία αίματος:
Μέσα σε δεκάδες φράσεις και απόψεις που μετακινούνται σε όλο το φάσμα της αντιδραστικής-συντηρητικής δεξιάς η Μελόνι, η «σιδηρά κυρία» της Ιταλίας, είχε δηλώσει στα νιάτα της: «Πιστεύω ότι ο Μουσολίνι ήταν ένας καλός πολιτικός. Αυτό σημαίνει πως ότι έκανε, το έκανε για την Ιταλία. Αυτό δεν το βρίσκουμε στους πολιτικούς που είχαμε τα τελευταία 50 χρόνια»…
Και μαθαίνουμε σήμερα, 21/07, τη δυσάρεστη είδηση: ο πρώτος νεκρός απ’ τον καύσωνα στη Χαλκίδα. Ετών 46. Οι αρχικές πληροφορίες ότι ήταν διανομέας διαψεύστηκαν. Ακόμα και το νοσοκομείο (!) στην ανακοίνωση που εξέδωσε μας ενημέρωσε (δια παρενθέσεως…) ότι ο νεκρός δεν ήταν διανομέας. Τόση πρεμούρα; Γιατί; Για να ακολουθήσει η επόμενη ενημέρωση απ’ το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας ότι τελικά μάλλον ήταν διανομέας ανασφάλιστος. Λίγο μετά συλλαμβάνεται ο ιδιοκτήτης της ψησταριάς που εργαζόταν και του απαγγέλλονται κατηγορίες για ανθρωποκτονία από αμέλεια, καθώς εξέθεσε τον εργαζόμενο σε ακραίες θερμοκρασίες. Και έπεται συνέχεια.
Τα κείμενα που απαρτίζουν το βιβλίο είναι θέσεις με τις οποίες τα μέλη και οι φίλοι της Βίδας αντιπάλεψαν την πολεμική φρενίτιδα της ντόπιας αστικής τάξης, του προπαγανδιστικού μηχανισμού της αλλά και των ρεφορμιστών-οπορτουνιστών που προσπάθησαν να σύρουν την εργατική τάξη και τον λαό μας στην αγκαλιά του ρώσικου ιμπεριαλισμού, στο όνομα μάλιστα ενός «αντιφασισμού» μεγαλορώσικου τύπου…
 |
| Χάρτης του συστήματος «COPERNICUS» με τις καμένες εκτάσεις (έως σήμερα) σε Αττική και Κορινθία |
Όπου και να σταθεί κανείς και παρακολουθήσει τους διαλόγους των συνανθρώπων μας, στις δουλειές, στις λαϊκές αγορές, στις πλατείες και στις παιδικές χαρές ένα πράγμα θα ακούσει από όλων τα στόματα: «στο ίδιο έργο θεατές»…
Για όλον το δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο στη χώρα μας, το σύνολο του λαϊκού κινήματος και κάθε άνθρωπο που πουλάει την εργατική του δύναμη για να ζήσει η άρνηση του ελληνικού κράτους να δεχτεί στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος την Λιβανέζα κομμουνίστρια Σούχα Μπεσάρα είναι μια ντροπιαστική για τη χώρα μας ενέργεια.
Οι θέσεις μας για το Ουκρανικό Ζήτημα είναι γνωστές και για να μιλήσουμε αυτοκριτικά οι θέσεις μας αυτές παίρνονται από την «ασφάλεια» μιας χώρας που δεν βρίσκεται σε πόλεμο και κατοχή εδαφών, όπως συμβαίνει με την Ουκρανία και τον ουκρανικό λαό που δέχτηκε επίθεση από τους ρώσους ιμπεριαλιστές ενώ βρισκόταν, μετά και την τελική κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ανάμεσα σε ένα ιμπεριαλιστικό σάντουιτς.
Τα λόγια περισσεύουν και δεν μπορούν να εκφράσουν τι είναι αυτό που νιώθει ένας εργαζόμενος όταν μαθαίνει πως ακόμα ένας συνάδελφος στον κλάδο - και όχι μόνο - κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του.
Την Πέμπτη 13 Ιουλίου, μέρα καύσωνα, ο εργάτης του ΑΔΜΗΕ Δέλλιος Αναστάσιος, 56 χρονών, χτυπήθηκε από ρεύμα υψηλής τάσης σε εργασία κοπής δέντρων για την προστασία του δικτύου στη Φλώρινα. Από τότε νοσηλεύεται διασωληνωμένος στο νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου» με εγκαύματα στο 55% του σώματός του.
Αν είχαν μια αξιοπρεπή διαβίωση, με την όποια προοπτική, εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα έκαναν το «σάλτο μορτάλε» προς το θάνατο και δεν θα ρίσκαραν τη ζωή τους σε «αποστολές αυτοκτονίας». Αυτό είναι το μόνιμο επιχείρημά μας και η σκέψη μας όταν βλέπουμε και ακούμε διαδρομές ασύλληπτης εξάντλησης και υπεράνθρωπες προσπάθειες μετακίνησης ανθρώπων που αγωνίζονται να βρεθούν «κάπου αλλού» για καλύτερη ζωή…
Στις 7 Ιουλίου έχασε τη ζωή του, εν ώρα εργασίας, ο εργάτης στα Ναυπηγεία Ελευσίνας Νίκος Λαρεντζάκης. Ο εργάτης παρά το ότι άνηκε σε ευπαθή ομάδα (καρδιοπαθής) «έσβησε» κάτω από τον καυτό ήλιο, μέσα σε βάρκα, αφού τα αφεντικά των ναυπηγείων τον έβαλαν να δουλέψει υπερωρίες μέσα στο μεσημέρι και μάλιστα σε πόστο που δεν ήταν ειδικότητά του. Τον Νίκο τον δολοφόνησε το Κεφάλαιο για τα κέρδη του.
«…Και αντί να εκτιμήσετε, ειδικά εσείς, ότι έφερα το αποσμητικό και την ομορφιά στον ΣΥΡΙΖΑ, που είχε κατασκιάξει τον ανδρικό πληθυσμό και η Σία Αναγνωστοπούλου με το μαλλί μέδουσα και η Τασία Χριστοδουλοπούλου με τις ελιές Καλαμών διάσπαρτες σε όλη την μούρη και η Βασιλική Κατριβάνου, που για αυτήν… ουδέν σχόλιον. (…) Και αντί να με θαυμάσετε, κύριε Χατζηνικολάου, που είμαι αριστερή με λουκ καραδεξιάς (…) Έχετε μανία να μην με αφήνετε να τελειώνω ποτέ, να με βλέπετε να αγκομαχάω και έχω ντοκουμέντα της μη ολοκλήρωσής μου…».
Απόσπασμα από την εμετική «σάτιρα» του Τάκη Ζαχαράτου προς την Πόπη Τσαπανίδου και διαφόρων βουλευτριών του ΣΥΡΙΖΑ
[...] Ένας απ’ τους κύριους λόγους που καταπιαστήκαμε με αυτήν την έκδοση ήταν το ότι το Ημερολόγιο του Διαμαντή είναι εξαντλημένο εδώ και χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια όμως συνεχίστηκε η ενασχόλησή μας με τη μελέτη του ΔΣΕ και συγκεκριμένα της βιβλιογραφίας για τον ΔΣ Ρούμελης. Έτσι, παρότι είχαμε ως αρχικό πλάνο την ανατύπωση της 1ης έκδοσης για αρχειακούς λόγους, προέκυψε μια διαδικασία εμπλουτισμού του βιβλίου με κείμενα, τεκμήρια, σημειώσεις και φωτογραφίες, που θεωρούμε αποτυπώνουν μια συνολικότερη εικόνα του άνισου αγώνα των μαχητών της 2ης Μεραρχίας του Διαμαντή με τον μοναρχοφασισμό [...]
Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 17χρονου αλγερινού Ναέλ από τους μπάτσους και την δίκαιη οργή Γάλλων «Β' κατηγορίας », Αράβων, μουσουλμάνων αλλά και λευκών φτωχολαϊκών μαζών, κυρίως της νεολαίας που απάντησαν με οδομαχίες και συγκρούσεις σε όλες τις πόλεις, κυκλοφόρησαν τα πρώτα συγκεντρωτικά από τις γαλλικές αρχές για τις «μέρες του μίσους» όπως τις ονομάζουν.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 3 Ιούλη, χερσαίες μονάδες του ισραηλινού στρατού με την υποστήριξη μαχητικών ελικοπτέρων Apache και οπλισμένων drones εισέβαλαν στο στρατόπεδο παλαιστίνιων προσφύγων της Τζενίν, για δεύτερη φορά σε διάστημα λιγότερο τους ενός μήνα. Λίγα λεπτά πριν από την έναρξη της εισβολής, ειδικές μονάδες του ισραηλινού στρατού έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα και μπλόκαραν τις τηλεπικοινωνίες, προκειμένου να εμποδίσουν τις ομάδες των ένοπλων μαχητών της Αντίστασης να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, αλλά και για να αποτρέψουν τη μετάδοση εικόνας και ήχου που θα αποτύπωναν τις θηριωδίες που θα ακολουθούσαν. Στη συνέχεια, τεράστιες θωρακισμένες μπουλντόζες του ισραηλινού στρατού όργωσαν στην κυριολεξία τους κεντρικούς δρόμους του στρατοπέδου, καταστρέφοντας τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης. Ακολούθησε η ανάπτυξη περίπου 1.000 ισραηλινών στρατιωτών σε μια περιοχή που δεν υπερβαίνει σε έκταση το μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Ο σάλος που έχει προκληθεί με το beach bar «Santa Marina» στη Ρόδο και τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν με τον λουόμενο σερβιτόρο δεν μπορεί να μην έχει συνέχεια. Ο ιδιοκτήτης, που με τις δηλώσεις του παίζει με τη νοημοσύνη μας, ουσιαστικά κάνει χρήση της γλώσσας όλων των αφεντικών όταν αυτά πρέπει να αποδείξουν ότι «δεν τρέχει τίποτε στο μαγαζί».
Μετά τις εικόνες ντροπής στο beach bar «Santa Marina Rhodes» στη Ρόδο με τον διάσημο σερβιτόρο λουόμενο να προσφέρει υπηρεσίες στο «σκληρό συνάλλαγμα» που χαίρεται τον ελληνικό ήλιο, κυκλοφόρησε ένα «κείμενο αλληλεγγύης» στο αφεντικό και την επιχείρηση από τους εργαζόμενους. Βασικά, για να το διατυπώσουμε καλύτερα, κυκλοφόρησε κείμενο αλληλεγγύης στο αφεντικό και την επιχείρηση από το… αφεντικό και την επιχείρηση!
Και πώς άλλωστε θα άλλαζε η ζωή για τους εργαζόμενους την επόμενη των εκλογών; Πώς θα άλλαζαν τα βαρίδια στη ζυγαριά για τους συσχετισμούς που τσακίζουν την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό; Μέσα από το διαδίκτυο έγιναν «viral» δύο περιστατικά σε μεγάλους τουριστικούς προορισμούς και ένα τρίτο που μόλις είδε το φως της δημοσιότητας και αφορούν όλα την ταξική εκμετάλλευση και βία που δέχονται οι εργαζόμενοι.
