Γκύζη: Η γειτονιά μας δε θα γίνει αρένα

Αναδημοσιεύουμε κείμενο που μοιράζεται στη γειτονιά του Γκύζη από την Πρωτοβουλία κατοίκων Γκύζη για την ταξική αλληλεγγύη:

Γκύζη: Η γειτονιά μας δε θα γίνει αρένα

Στις 16 Νοέμβρη έγινε επίθεση από αγνώστους με μαχαίρια και αιχμηρά αντικείμενα σε ντελιβερά (τον οποίο τραυμάτισαν ευτυχώς ελαφρά) στην οδός Λιακατέων. Του απέσπασαν 150 ευρώ και τα κλειδιά από το μηχανάκι. Στις 22 Νοέμβρη επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό στη Μεγαλουπόλεως. Εργαζόμενος ντελιβεράς δέχτηκε επίθεση από αγνώστους παίρνοντας του γύρω στα 100 ευρώ.

Θέλουν να επιβάλουν τον νόμο της σιωπής. Δε θα τους περάσει.

Το κέντρο της πόλης γεμάτο καταναλωτές και στα Προπύλαια δεν πλησίαζε ούτε περιστέρι...

Διμοιρίες αστυνομικών και κλούβες, περιπολικά και μηχανάκια σε κάθε γωνία. Μόνο και μόνο για να επιβάλλουν την απαγόρευση στη καλεσμένη συγκέντρωση για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα. Όλο αυτό το show «δημοκρατικής ομαλότητας» έλαβε τέλος με την επίθεση με χημικά και γκλόμπ στους πρώτους διαδηλωτές, οι οποίοι κυνηγήθηκαν μέχρι το Σύνταγμα.

Να πάψει άμεσα κάθε εκδικητική μεταχείριση απέναντι στον Δ. Κουφοντίνα

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μέλος της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη και πολιτικός κρατούμενος για πάνω από 18 χρόνια, βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 08/01/21 αιτούμενος την επιστροφή του στις φυλακές κορυδαλλού.

Βιβλία σοβιετικών συγγραφέων (Δεύτερο μέρος)

Στο δεύτερο μέρος προτάσεων για ανάγνωση Σοβιετικών συγγραφέων (το πρώτο μέρος ΕΔΩ), θα δούμε βιβλία πιο κλασσικά που εστιάζουν κυρίως στον μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (παρουσιάζουμε τις τελευταίες επανεκδόσεις των βιβλίων).

Το ελληνικό κοινό μπόρεσε να έρθει σε επαφή και να προσεγγίσει «νόμιμα» βιβλία που αναφέρονται στην σοβιετική αντιφασιστική εποποιία τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δεκαετίες δηλαδή μετά από τον καιρό που αυτά κυκλοφόρησαν στην Σοβιετική Ένωση αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Οι λόγοι προφανείς για την ελληνική μετεμφυλιακή πραγματικότητα και την αμερικανοκρατία.

Στο Νιου Γιορκ, το 1930

Στο βίντεο βλέπετε εικόνες από την κηδεία του δολοφονημένου από την αστυνομία συνδικαλιστή, κομμουνιστή μετανάστη Σταύρου Κουτόβα (Steve Katovis). O red Steve δολοφονήθηκε στις 24/1/1930 κι αυτή είναι η ιστορία του.

Κερατσίνι: Άμεση επαναπρόσληψη της εργαζόμενης στη PIZZA FAN

Την ώρα που για να «ρολάρει» η αγορά η κυβέρνηση ως ο ρυθμιστής της καπιταλιστικής κερδοφορίας συνεχίζει την εγκληματική διαχείριση, την ώρα που χαίρονται όλοι για το άνοιγμα της αγοράς σαν να μην υπάρχει πανδημία και συμμετέχουν στην εθνική ενότητα «της χαλαρότητας των μέτρων»…

ΣΒΕΟΔ: Παρέμβαση στη Γενική Ταχυδρομική στα Γλυκά Νερά

Σήμερα το πρωί πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο franchise κατάστημα της Γενικής Ταχυδρομικής στα Γλυκά Νερά, καθώς τη Δευτέρα 4 Γενάρη 2021, συνάδελφος ταχυμεταφορέας δέχθηκε επίθεση από τον προϊστάμενο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά και να διακομισθεί στο νοσοκομείο. Αφορμή της επίθεσης ήταν πως δεν παρέδωσε, εν μέσω σφοδρής νεροποντής, τον υπερβολικό αριθμό αντικειμένων (160) που είχε χρεωθεί.

Οι απείθαρχοι ενοχλούν. Είμαστε μαζί τους

Από την απεργία των εργαζομένων
στη ΦΑΓΕ (19/1)

Οι απολύσεις εργατών στα εργοστάσια δεν γράφονται πουθενά με μεγάλα γράμματα. Ακόμα και να γράφονται, συνοδεύονται με την αιτιολόγηση της «χαμηλής αποδοτικότητας» και των «πεσμένων τζίρων». Η φωνή των αφεντικών είναι που κυριαρχεί παντού. Οι εργάτες; Αναλώσιμο είδος, εμπόρευμα σκάρτο…

Όμως η ανεργία και οι απολύσεις δεν είναι κάτι καινούργιο, μέσα στην καπιταλιστική κρίση είναι ο μόνιμος εφιάλτης για την εργατική τάξη.

Το βίωμα της τηλεργασίας στον κλάδο της εκπαίδευσης

Μέσα στις συνθήκες πανδημίας και της αστικής εγκληματικής διαχείρισης αυτής, που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο, ο χώρος της εκπαίδευσης ήταν ένας από τους πολλούς εργασιακούς κλάδους που κλήθηκε εξαρχής να λειτουργήσει σε συνθήκες τηλεργασίας.

Εκφραστές της απανθρωπιάς

«Δεν θα κρατάμε κλειστή την αγορά επειδή εσείς (σ.σ. οι γιατροί) θέλετε να είσαστε σίγουροι κι ωραίοι κι αραχτοί». Αυτά τα "όμορφα" ξεστόμισε ο Αυτιάς, ως απάντηση στο διευθυντή ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης.

Για ποια δημοκρατία μιλάτε;

Η παρακάτω ανταπόκριση μάς στάλθηκε από σύντροφο:

Σήμερα, και ενώ γίνεται «πατείς με, πατώ σε» σε όλη την Αθήνα, με αφηνιασμένους καταναλωτές να συνωστίζονται στις ουρές των καταστημάτων, η κυβέρνηση απαγόρευσε καλεσμένη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα.

Ο Ηλίας Βενέζης για το Νούμερο 31328

Ο Ηλίας Βενέζης το 1925

Το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη εκδόθηκε το 1931 και περιγράφει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στα τάγματα εργασίας των Τούρκων μετά την κατάρρευση της μικρασιατικής εκστρατείας. Ο συγγραφέας ήταν δεκαοκτώ χρονών όταν βρέθηκε μέσα στη φρίκη της αιχμαλωσίας. Το συγκεκριμένο έργο οι εθνικιστικοί κύκλοι το έβαλαν στις κοπτοραπτικές μηχανές του σωβινιστικού εργοστασίου και προσπάθησαν να το χρησιμοποιήσουν στην υπηρεσία του μίσους και της εχθρότητας. Όμως το συνολικό έργο του Η. Βενέζη δεν αφήνει περιθώρια για εκμετάλλευση από όσους δεν θέλουν να ζουν οι λαοί της περιοχής ειρηνικά. Η συγγραφική του πένα ήταν προέκταση της φωνής όλων εκείνων που καταστράφηκαν από τους πολέμους, τον ξεριζωμό, τη βία. Η σταθερή του στάση υπέρ της ειρήνης και της φιλίας των λαών αποσιωπάται αρκετά συχνά στρεβλώνοντας το συγγραφικό του έργο.

Για το έργο ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ της Σ. Καμαγιάννη

Όταν σκεφτόμαστε την ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών (Οκτώβρης 2011-  Ιούλης 2012) δεν μπορεί παρά να αισθανόμαστε περηφάνια για την στάση των αγωνιζόμενων χαλυβουργών μέσα σε φοβερά δύσκολες συνθήκες που γεννούσε η επίθεση του Κεφαλαίου.

Βερολίνο: «η τάξη επικρατεί». Η τάξη σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο…

Στις 10/1, 102 χρόνια μετά τη δολοφονία των ηγετών-επαναστατών του Γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος, Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπνεχτ, χιλιάδες ήταν αυτοί που διαδήλωσαν προς τιμήν τους στο Βερολίνο, κρατώντας τις κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο.

Τα τελευταία νέα των Τούρκων αγωνιστών

Η χρονιά που μας πέρασε, άφησε παρακαταθήκη έναν μεγάλο αγώνα που έλαβε χώρα στην γείτονα Τουρκία και έγραψε ιστορία ενάντια στην τυραννία του ιμπεριαλισμού και της αστικής τάξης, που εκφράζεται τα τελευταία χρόνια με το ισλαμοφασιστικό AKP του Ερντογάν. Ο αγώνας - που έλαβε χώρα με την μεγαλειώδη απεργία πείνας και τους μάρτυρες που έπεσαν κατά την διάρκειά του, Ηelin Bölek, Mustafa Koçak, Ibrahim Gökçek, Ebru Timtik - συνεχίζεται ακόμα ποικιλοτρόπως, και όπως φαίνεται έχει δρόμο μπροστά του.

Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ εν μέσω καραντίνας (3)

Σπρέι στην πλατεία Πρωτομαγιάς

Πριν καλά- καλά ξεκινήσουν οι καλοκαιρινοί μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ, έπειτα από το πρώτο λοκ ντάουν, προχώρησε σε άνοιγμα της αγοράς και του τουρισμού. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού έπρεπε να λαδώσει τα γρανάζια της και να μπει σε τροχιά κερδοφορίας. Οι καταστηματάρχες έβαλαν τους υπαλλήλους τους να γυαλίζουν τις βιτρίνες τους, για να υποδεχτούν τους τουρίστες. Οι ξενοδόχοι έβαλαν τις καμαριέρες να στρώσουν σεντόνια. Οι ιδιοκτήτες των διασκεδαστηρίων στα νησιά έψαχναν τους καλύτερους dj, για να στριμωχτούν οι «διψασμένοι για ξεφάντωμα». Πάνω από όλα η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού· η υγεία των πολιτών σε δεύτερη μοίρα. Το «πρέπει να αντέξει η οικονομία» γινόταν η ορθολογική απάντηση στην πανδημία. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε.

Η ταξική παιδεία εν μέσω πανδημίας

Φτάσαμε στο τέλος αυτού του έτους. Ενός έτους αρκετά δύσκολο για όλα τα κοινωνικά πεδία και εννοείται και για αυτό της παιδείας. Κάνοντας ένα flashback από την αρχή αυτής της σχολικής χρονιάς, σίγουρα θα μας έρθουν στο μυαλό σκηνές απείρου κάλλους.

Τέλη Αυγούστου πριν το άνοιγμα… Ενημερωνόμαστε για το άνοιγμα των σχολείων όπου μαθαίνουμε για το… παγουρίνο- μπρελόκ -ευγενική χορηγία του εφοπλιστή Λασκαρίδη-, για το μέσο όρο των τάξεων που βαίνουν καλώς στους… 17 μαθητές ανά τμήμα και για τη χρήση μάσκας ως ατομική ευθύνη του καθενός να την προμηθευτεί. Τελικά λίγο πριν το άνοιγμα το Υπουργείο αποφασίζει να προμηθεύσει μάσκες με τη γνωστή σε όλους «επιτυχία». Ανακοινώνει ότι έγινε λάθος και ότι θα δοθούν μάσκες μιας χρήσης μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν αποκαταστάθηκε ποτέ και γυρίσαμε στην αρχική τοποθέτηση «μάσκα= ατομική ευθύνη».

Ο Βαρδιάνος στα σπόρκα

και τα συμπεράσματα της Καστρινάκη

Κυρία Καστρινάκη,

Διαβάσαμε το άρθρο σας στην Καθημερινή με τίτλο: Ο Παπαδιαμάντης και το εμβόλιο για τον κορωνοϊό.

Εσείς είστε καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και πεζογράφος, κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης εμείς εργάτες. Το μόνο κοινό μας μάλλον είναι ότι αγαπάμε τον Παπαδιαμάντη. Εσείς γράφετε σε μια αντιδραστική αστική εφημερίδα (με συγκεκριμένο κοινό και συγκεκριμένες ταξικές θέσεις) εμείς σε ένα προλεταριακό περιοδικό (με άλλο κοινό και θέσεις).

Εργοδοτικά εγκλήματα από αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τέλος Δεκέμβρη 2020

Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος

Παρακάτω δημοσιεύουμε μια ακόμα προσπάθεια συνολικής καταγραφής εργοδοτικών εγκλημάτων από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι το τέλος του 2020. Στην παρακάτω λίστα δεν έχουν καταγραφεί οι δεκάδες εργαζόμενοι/ες που έχουν νοσήσει ή και χάσει τη ζωή τους από τον κορονοϊό, μέσα και έξω από τα κάτεργα της μισθωτής εργασίας.

Σαράντα χρόνια ο λακές της λυκοσυμμαχίας

Ο παλετοφόρος δεν χρειαζόταν...
Οι φωτογράφοι μόνο...

Έχει πλάκα κάθε φορά που η αστική τάξη στην Ελλάδα προσπαθεί να φανεί «μεγάλη και τρανή» και να δείξει ότι βρίσκεται με τα στρατόπεδα των μεγάλων, δίπλα στη «πρόοδο και στη δημοκρατία». Έχει πλάκα που προσπαθεί να μιλήσει (όπως η κάθε αστική τάξη) στο όνομα όλων των τάξεων της χώρας, σαν εκπρόσωπος όλου του λαού. Από το 1821 όμως μέχρι και σήμερα ο βαθιά εξαρτημένος και αντιδραστικός της ρόλος βρωμά εκδούλευση και ραγιαδισμό. Είχε αντίθετη πορεία πάντα με τα λαϊκά συμφέροντα.

Πολιτεία Βιρτζίνια

του Ηλία Βενέζη

H συλλογή διηγημάτων οι Νικημένοι του Ηλία Βενέζη που κυκλοφόρησε το 1954 από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας είναι ένα έργο που αποτελείται από είκοσι διηγήματα.

Η Αιολική Γη, το Νούμερο 31328 και η Γαλήνη μπορούμε να πούμε ότι έχουν επισκιάσει το έργο του μεγάλου πρόσφυγα λογοτέχνη. Δεκάδες διηγήματα είναι σπαρμένα στην απέραντη πεδιάδα του συνολικού του έργου. Μέσα στις σελίδες των «Νικημένων» είναι κρυμμένα μερικά από τα καλύτερα διαμάντια του «δικού μας» Βενέζη. Μικρά διηγήματα χωρίς τίποτε το περιττό και το φλύαρο. Εικόνες από τον κόσμο των «ξεμοναχιασμένων ανθρώπων που τρέμουν τον εαυτό τους» και «για να τον ξεφύγουν καταφεύγουνε στους άλλους».