… με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν

Οι εικόνες από τη σφαγή της Παρασκευής 26 Ιούνη στα σύνορα Ισπανίας- Μαρόκου, στον ισπανικό θύλακα επί αφρικανικού εδάφους, Μελίγια, με δεκάδες ανθρώπους πεταμένους στην κυριολεξία ο ένας πάνω στον άλλον, νεκροί και τραυματίες, προκαλούν ένα σφίξιμο στο στομάχι και γεμίζουν οργή τη ψυχή κάθε ανθρώπου που δεν έχει αποχαυνωθεί ακόμα τελείως από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Θυμίζουν εικόνες από σφαγές του μεσαίωνα και αποτελούν μια ακόμα υπενθύμιση, για όσους τείνουν καμία φορά να ξεχνούν, ποια πραγματικά είναι η Ευρώπη του «ανθρωπισμού και της προόδου», του «σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και άλλα ωραία ευχολόγια που ακούμε κατά καιρούς από διάφορους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ένωσης και του «ήπιου καπιταλισμού», των «προοδευτικών» σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων.

Η άμεση δικαιολόγηση της σφαγής και το μοίρασμα συγχαρητηρίων στους συνοριοφύλακες που έκαναν καλά τη δουλειά τους από τον σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό Σάντσεθ, δεν αφήνει περιθώρια για ροζ αυταπάτες. Η ευρωπαϊκή ένωση είναι ένας ιμπεριαλιστικός θεσμός, που στο εσωτερικό, μέσα σε μια συνθήκη εντεινόμενης καπιταλιστικής κρίσης, οξύνει όλο και περισσότερο την επίθεση στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη, ενώ στα εξωτερικά της σύνορα χτίζει ένα διαρκώς αναβαθμισμένο και αιματοβαμμένο φρούριο που δε διστάζει να δολοφονήσει μαζικά όσους και όσες, κάτω από συνθήκες διαρκούς πολέμου, φτώχειας, δικτατοριών, απουσίας στοιχειωδών υποδομών, αναλφαβητισμού και εξαθλίωσης, αναγκάζονται να φύγουν από τις χώρες τους, αναζητώντας μια καλύτερη και πιο ασφαλή ζωή. Οι συνθήκες αυτές δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα που προκαλεί η συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική λεηλασία και εκμετάλλευση των χωρών τους, από τους ισχυρούς αυτού του κόσμου.

Βέβαια τέτοιες κτηνωδίες δεν αποτελούν προνόμιο μόνο των ισπανικών αστυνομικών δυνάμεων, καθώς μέσα από μια σειρά συμφωνιών των ντόπιων αστικών κυβερνήσεων με την ΕΕ έχουν αναγάγει το Ελληνικό κράτος σε χωροφύλακα των ανατολικών ευρωπαϊκών συνόρων με σκοπό την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών. Όσοι μετανάστες προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα είτε διά θαλάσσης, είτε διά ξηράς και είχαν την τύχη να διασταυρωθούν με Έλληνες συνοριοφύλακες, ξέρουν καλά από τις παράνομες επαναπροωθήσεις που συνοδεύονται με ξύλο, κλοπή των προσωπικών τους αντικειμένων και χρημάτων και που πολλές φορές καταλήγουν να πνίγονται αβοήθητοι είτε στα νερά του Αιγαίου, είτε στο ποτάμι του Έβρου.

Τα περιστατικά που έχουν έρθει στην επιφάνεια είναι πάρα πολλά και μπορεί ο καθένας να τα βρει με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο. Χαρακτηριστικά μόνο αναφέρουμε την παραίτηση πριν ένα μήνα του εκτελεστικού διευθυντή της FRONTEX (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής), έπειτα από ευρωπαϊκό πόρισμα που καταδεικνύει ότι συγκάλυψε στοιχεία για εκατοντάδες παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο.

Αυτό που έχει όμως ενδιαφέρον να αναφέρουμε πιο αναλυτικά είναι ότι, πριν λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε μια έρευνα από το Lighthouse Reports (Ολλανδία), τη Monde (Γαλλία), το Spiegel (Γερμανία), το ARD (δημόσια ραδιοτηλεόραση/Γερμανία) και τον Guardian (Βρετανία) και μεταφέρθηκε στα ελληνικά από το Reporters United, που αναδεικνύει μια άλλη διάσταση στο πως γίνονται πλέον οι επαναπροωθήσεις στα σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας στην περιοχή του Έβρου. Δείχνει επίσης πως αυτό το σύστημα μπορεί να γεννήσει φαινόμενα κανιβαλισμού, να εξευτελίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να στρέψει τον έναν κολασμένο απέναντι στον άλλο για λίγα… ψίχουλα και ελπίδα.

Ουσιαστικά αυτό που αποδεικνύεται από την έρευνα είναι το γεγονός πως οι Ελληνικές αρχές μετά από συνεργασία με κυκλώματα trafficking και μετανάστες με ποινικό παρελθόν, εκμεταλλεύονται την απελπισία των ανθρώπων που δεν κατορθώνουν να περάσουν τα σύνορα και με το δέλεαρ της παροχής, σε κάποιο χρονικό διάστημα, ενός υπηρεσιακού σημειώματος, (με το οποίο τους επιτρέπεται να φύγουν από τον Έβρο και να κινηθούν ελεύθερα στην ελληνική επικράτεια για ορισμένο χρονικό διάστημα), τους ωθούν να αναλάβουν αυτοί τη βρόμικη δουλειά των επαναπροωθήσεων.

Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στην έρευνα και όσα καταγγέλλουν ορισμένοι μετανάστες που ανέλαβαν αυτό το ρόλο, κατά τη διάρκεια της μέρας κρατούνταν έγκλειστοι μέσα σε ορισμένα αστυνομικά τμήματα της περιοχής και τα βράδια έβγαιναν έξω για να δουλέψουν στις επαναπροωθήσεις συμπατριωτών τους και άλλων μεταναστών. Στο ερώτημα γιατί οι Έλληνες αστυνομικοί «προσλάμβαναν» αυτούς τους ανθρώπους και δεν έκαναν οι ίδιοι αυτή τη δουλειά, διαβάζουμε πάλι ότι «η ιδέα αυτή προτάθηκε ως ένας τρόπος προστασίας των αξιωματικών από το να εκτίθενται οι ίδιοι στις επαναπροωθήσεις, καθώς φοβούνται την έκθεσή τους σε κινδύνους από τις συμπλοκές με τις τουρκικές δυνάμεις ή τους λαθρέμπορους». Στην έρευνα βλέπουμε ακόμη τη στενή σχέση μεταξύ αστυνομικών και διακινητών, καθώς ένας από αυτούς έμενε σε σχεδόν μόνιμη βάση σε κοντέινερ δίπλα σε αστυνομικό τμήμα, προκειμένου να έχει επίβλεψη της «δουλειάς» ως επικεφαλής. Ενώ προφανώς δε λείπουν οι περιγραφές για τη χρήση βίας και των κλοπών που προέβαιναν τα άτομα αυτά σε βάρος των ανθρώπων που επαναπροωθούσαν.

Οι παραπάνω αποκαλύψεις για το πως γίνονται πλέον οι δουλειές στα σύνορα αποκαλύπτουν για ακόμα μια φορά την αγριότητα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο το κόσμο εξαναγκάζονται σε μετανάστευση και προσφυγιά από ένα σύστημα που καταπίνει ολόκληρες χώρες και ξερνάει μόνο δυστυχία, φτώχεια και θάνατο. Είτε βρεθείς στα σύνορα Μαρόκου-Ισπανίας, είτε Ελλάδας-Τουρκίας, είτε Μεξικού-ΗΠΑ και οπουδήποτε αλλού περνάνε μεγάλες προσφυγικές ροές, βλέπεις τα αποτελέσματα της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας του πλανήτη. Βλέπεις τους απόκληρους αυτού του κόσμου να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε αντιξοότητες και κάθε είδους κακουχίες και μέσα σε όλα αυτά να πρέπει να κρατήσουν τη ψυχή τους καθαρή, να μην παρασυρθούν από όλη αυτή τη βαναυσότητα που τους περιτριγυρίζει, απ' όλη την εξαθλίωση που συνοδεύει τα βήματά τους από την άβυσσο που κοιτάζουν συνεχώς και κοιτάει και αυτή ταυτόχρονα μέσα τους. Μέσα σε όλη αυτή τη φρίκη πολλές φορές είναι εύκολο να χάσεις την αξιοπρέπεια σου, να διαλέξεις τον «εύκολο» δρόμο, να στραφείς ακόμα και ενάντια στους δικούς σου προκειμένου να επιβιώσεις. Είναι τόση η διαφθορά και η σήψη που προκαλεί αυτό το σάπιο σύστημα, που θέλει ατσάλινα νεύρα και αντοχές προκειμένου να μην παρασυρθείς και για ένα ξεροκόμματο αλλάξεις στρατόπεδο και φιλήσεις τα πόδια του τέρατος.

Η βαρβαρότητα κυριαρχεί πλέον σε κάθε γωνιά του πλανήτη από τις δυτικές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις ως τις χώρες του «αναπτυσσόμενου» κόσμου. Οι αιτίες που προκαλούν την μετανάστευση δεν θα εξαλειφθούν όσα δάκρυα και αν χύσουν οι προοδευτικοί ανθρωπιστές, όσες αγαθοεργίες και αν κάνουν φιλάνθρωποι δισεκατομμυριούχοι με λεφτά βαμμένα με το αίμα και τον ιδρώτα αυτών ακριβώς που υποτίθεται ότι βοηθάνε. Δεν θα αλλάξει με διακρατικές συμφωνίες δανεισμού των «αδύναμων χωρών», με ΔΝΤ, με την ορθολογική διαχείριση του καπιταλισμού. Οι αιτίες των οικονομικών κρίσεων και των πολέμων βρίσκονται ακριβώς σε αυτή την «ορθολογική» διαχείριση του καπιταλισμού, ορθολογική από τη μεριά της μεγέθυνσης των κερδών της αστικής τάξης. Όσο και αν ακούγεται πολλές φορές τετριμμένο ο μόνος δρόμος για να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα είναι η ταξική οργάνωση και η δράση με αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό πρόσημο για το γκρέμισμα ενός συστήματος που γεννάει συνεχώς καινούργιες κρίσεις και πολέμους. Ο δρόμος του αγώνα για μια ζωή βασισμένη στις ανάγκες των πολλών και όχι τα συμφέροντα των λίγων.

Σύντροφος από την Διεθνιστική Αντιιμπεριαλιστική Πρωτοβουλία