Η αστική δικαιοσύνη εργαλείο του εκμεταλλευτικού συστήματος

Το συνεχόμενο γαϊτανάκι των αποφάσεων της αστικής «δικαιοσύνης» φανερώνει απροκάλυπτα το ταξικό πρόσημό της και την εκδικητικότητα του αστικού κράτους. Τελευταίο εξοργιστικό παράδειγμα η αποφυλάκιση του παιδοβιαστή Δημήτρη Λιγνάδη. Ένας παιδοβιαστής αφέθηκε ελεύθερος με μια πρόεδρο του δικαστηρίου να τον αθωώνει σε όλες τις ψηφοφορίες των αποφάσεων.

Ο κατάλογος με τα επιτεύγματα της αστικής δικαιοσύνης είναι τόσο μεγάλος που μόνο λίγα παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε. Η αντιμετώπιση προς τον Πέτρο Φιλιππίδη με την αιτιολογία ότι… κανείς δε θα τον δεχτεί στο θέατρο και τώρα πια οι γυναίκες γνωρίζουν (!). Η  αντιμετώπιση προς τον δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό του… πρότερου έντιμου βίου. Η αντιμετώπιση προς τους αστυνομικούς αλλά και τον μεσίτη που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον Ζακ Κωστόπουλο. Η  αντιμετώπιση και προς την υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη όπου οι κατηγορούμενοι και πλούσιοι γόνοι απαλλάχτηκαν των κατηγοριών… Η αντιμετώπιση προς τους αστυνομικούς που δολοφόνησαν τον Νίκο Σαμπάνη, γαζώνοντας με 36 σφαίρες το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε. Η αντιμετώπιση προς χρυσαυγίτες που ένας- ένας, με διάφορα «νομικά παραθυράκια» βλέπουν την πόρτα της εξόδου αλλά και προς τον αρχηγό τους, ο οποίος, όταν νόσησε από κορονοϊό, μεταφέρθηκε αμέσως στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας.

Από την άλλη, όλα τα θύματα των μπάτσων, των ιδιοκτητών, των αφεντικών, της πατριαρχίας τα οποία δε θα βρουν δικαίωση ποτέ… Από την άλλη και ο αναρχικός κρατούμενος Γιάννης Μιχαηλίδης που βρίσκεται σε απεργία πείνας σχεδόν δύο μήνες, ζητώντας το απλό: να τηρηθεί ο ίδιος τους ο νόμος. Όχι αρκετό καιρό μακριά από όταν είδαμε να συντάσσεται ειδικός νόμος ώστε ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας να μην μπορεί να εκτίσει την ποινή του σε αγροτικές φυλακές. Δεκάδες τα παραδείγματα για την εκδικητική μανία τους αστικού κράτους απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Τα αστικά δικαστήρια βγάζουν τη μία απεργία μετά την άλλη «παράνομη και καταχρηστική», αθωώνουν τα αφεντικά για τα εργοδοτικά εγκλήματα και ρίχνονται οι ευθύνες στα ίδια τα θύματα της ταξικής εκμετάλλευσης. Εργαζόμενες και εργαζόμενοι που καταλήγουν στα δικαστήρια, για να βρουν το δίκιο τους, στήνονται στη γωνία από την τυφλή δικαιοσύνη…

Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα ούτε με αυτά ούτε με τα τόσα άλλα… Η αστική δικαιοσύνη δείχνει το πρόσωπό της ξεκάθαρα. Δείχνει απροκάλυπτα ποιων τα συμφέροντα περιφρουρεί. Δείχνει τα δόντια της σε όσους στέκονται απέναντι σε αυτούς που υπερασπίζεται. Αυτό άλλωστε έκανε πάντα, γιατί οι νόμοι και η δικαιοσύνη είναι φτιαγμένοι από αυτούς για αυτούς... Θα καλύψει τα παιδιά της, θα τσακίσει τους φτωχοδιάβολους, θα εκδικηθεί, θα συγκαλύψει εγκλήματα.

Για αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι ακόμα και τα αστικοδημοκρατικά δικαιώματα δεν είναι κατοχυρωμένα στην ουσία, άλλες φορές απροκάλυπτα και άλλες κρυφά θα παραβιάζονται με στόχο την υπεράσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Γιατί σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι δε μπορούν να είναι ίσοι. Τίποτα δεν χαρίζεται και δεν θα χαριστεί στους «από κάτω». Αυτοί μετράνε τους συσχετισμούς και αναλόγως πράττουν, γι’ αυτό και η απάντηση θα βρίσκεται πάντα στην ενότητα και στην οργάνωση των καταπιεσμένων.