Εμπρός για το χτίσιμο της ταξικής πολιτικής οργάνωσης

Εργάτη, Εργάτρια στις επάλξεις – Απεργία 6 Μάη, 2021

Η παρακάτω απεργιακή ανακοίνωση μοιράζεται σε χώρους δουλειάς και σε γειτονιές της Αθήνας:

Εμπρός για το χτίσιμο της ταξικής πολιτικής οργάνωσης

Εργάτη, Εργάτρια στις επάλξεις - Απεργία 6 Μάη, 2021

Η 1η του Μάη είναι μέρα που η εργατική τάξη τιμάει τους αγώνες της στο χθες και στο σήμερα, μνημονεύει τους νεκρούς/ες προλετάριους/ες που σήκωσαν ανάστημα και πάλεψαν, κάτω από την κόκκινη σημαία, το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που ρημάζει τις ζωές τους. Αυτή η μέρα σηματοδοτεί «μικρές» και μεγάλες στιγμές της πάλης των τάξεων. Εδώ και σε όλο τον κόσμο, το αίμα της εργατικής τάξης, που έχει χυθεί, πρέπει να γίνεται αφετηρία για να ορίζονται νέα προλεταριακά καθήκοντα. Να γίνονται βήματα για το χτίσιμο της ταξικής πολιτικής οργάνωσης των εργατών, για την ενότητα αυτών σε αντικαπιταλιστική βάση.

Φέτος, 135 χρόνια μετά από την ταξική πάλη των εργατών και εργατριών του Σικάγο που έχυσαν το αίμα τους για να κατακτηθεί συνολικά για την εργατική τάξη το «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση, 8 ώρες προσωπικός χρόνος», η εργατική πρωτομαγιά έρχεται σε μια δύσκολη συγκυρία για την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η ήδη υπάρχουσα οικονομική κρίση βάθυνε με την εμφάνιση και εξάπλωση του νέου θανατηφόρου ιού. Από το ξέσπασμα της πανδημίας μέχρι και σήμερα, μετράμε, με βάση τα επίσημα στατιστικά, πάνω από 10.000 νεκρούς στην Ελλάδα, που συνεχώς αυξάνονται. Όλο αυτό το διάστημα οι εργαζόμενες μάζες ρίχτηκαν στην αρένα της καπιταλιστικής κερδοφορίας χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Οι χώροι της μισθωτής εργασίας ήταν και είναι εκκολαπτήρια του ιού, ο λαός στοιβαζόταν και συνεχίζει να στοιβάζεται στα ΜΜΜ, ενώ το ΕΣΥ, ως αποτέλεσμα της χρόνιας πολιτικής του κεφαλαίου για ιδιωτικοποίηση της Υγείας, βρέθηκε διαλυμένο, με αποτέλεσμα συμπολίτες μας να χάνουν τη ζωή τους έξω από ΜΕΘ. Σήμερα, η εστίαση και το εμπόριο ανοίγουν, ο τουρισμός βάζει μπρος τις μηχανές. Τα αφεντικά πανηγυρίζουν…

Σε αυτό το πεδίο, δυστυχώς, η εργατική τάξη στάθηκε ανήμπορη – πέρα από τις όποιες προσπάθειες – να οξύνει την ταξική αντιπαράθεση, να πιαστεί από κάπου το νήμα ώστε να συγκρουστεί ανοιχτά με τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Αυτό δεν το λέμε για να σπείρουμε την απαισιοδοξία, αλλά, με βάση την πραγματικότητα, να τραβάμε προς τα εμπρός, αρπάζοντας κάθε ευκαιρία για σύγκρουση με την εγκληματική πολιτική των εκάστοτε διαχειριστών του ελληνικού καπιταλισμού.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες της πανδημίας, της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και επίθεσης του Κεφαλαίου, στις 6 του Μάη εργατικά κέντρα, Ομοσπονδίες και Σωματεία καλούν σε πανελλαδική απεργία για την πρώτη του Μάη, αλλά και ως απάντηση στα νέα αντεργατικά- αντισυνδικαλιστικά μέτρα που έχει στα σκαριά το κράτος του κεφαλαίου, γνωστό ως «νομοσχέδιο Χατζηδάκη» και έρχεται ως συνέχεια του συνολικού αντεργατικού οπλοστασίου που έχει θεσπίσει αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων.

Αυτό που ετοιμάζεται και με το νέο αυτό νομοσχέδιο - τερατούργημα είναι η ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, είναι η καθυπόταξη της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού στις ορέξεις των αφεντικών. Θέλουν να διασώσουν το εκμεταλλευτικό τους σύστημα και αυτό θα γίνει πρώτα και κύρια στις πλάτες των προλεταριακών μαζών. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται θέλει εργατικές εφεδρείες στις «ουρές» του ΟΑΕΔ, χρειάζεται φθηνό εργατικό δυναμικό, δίχως δικαιώματα, που θα γίνεται καύσιμο για να λειτουργεί η καπιταλιστική μηχανή της κερδοφορίας για ντόπια και ξένα μονοπώλια.

Επιγραμματικά, ο νόμος Χατζηδάκη τσακίζει περαιτέρω τις συλλογικές συμβάσεις, προωθεί ακόμα πιο πολύ την τηλεργασία, καταργεί στην ουσία το 8ωρο, παρά τις χοντροκομμένες ψευτιές τις κυβέρνησης (οι μισθωτοί γνωρίζουν καλά με βάση ποιων τα συμφέροντα θα ορίζεται το ωράριο και οι μισθοί) και «δένει χειροπόδαρα» τον συνδικαλιστικό τρόπο δράσης, νομιμοποιώντας την απεργοσπασία και απαγορεύοντας κάθε προσπάθεια απεργίας και σταμάτημα της καπιταλιστικής παραγωγής.

Αυτά όλα, δηλαδή ποιος δρόμος στρώνεται τελικά για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, πρέπει να τα γνωρίζουν όσοι/ες βιώνουν τον εξαναγκασμό της μισθωτής εργασίας και να τα πολεμούν με κάθε τρόπο.

Η ταξική οργάνωση και ενότητα των εργαζομένων

η μόνη απάντηση στα σχέδια του Κεφαλαίου

περιοδικό Βίδα (Γ’ περίοδος)

Prolet connect