Για τον Λόφο Εθνικής Αντιστάσεως (Φινοπούλου) στου Γκύζη

Η διατήρηση της μνήμης, όπως έχουμε αναδείξει από τις σελίδες της Βίδας αλλά και από εδώ, δεν λειτουργεί απλά και μόνο επετειακά-μουσειακά αλλά είναι πρωτίστως μάχη πολιτική. Μάχη που ο καθένας παίρνει μέρος και  υπερασπίζει τα δίκια του λαού, υπερασπίζει τους δρόμους και τα σημεία της πόλης που εκεί γράφτηκαν μικρές και μεγάλες ιστορικές στιγμές. Τα ονόματα και τις ιστορικές αλήθειες που η αστική τάξη θέλει να ξεχνάμε, τα εργατικά σωματεία, τις πρωτοπόρες εργάτριες και εργάτες, τις οργανώσεις που φτιάχτηκαν από τα σπλάχνα του λαού μας. Καθετί που φέγγει τη φλόγα των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, οποιονδήποτε στρατεύτηκε για τα δίκια του λαού μας και της εργατικής τάξης.

Μαζί με την συνολική ιστορική αναθεώρηση οι αστοί προσπαθούν να φτιάξουν μια πόλη χωρίς να γίνονται ορατές οι κόκκινες χαραγματιές του λαϊκού κινήματος στους δρόμους και στους δημόσιους χώρους.

Εμείς έχουμε χρέος να ενημερώνουμε τους γείτονές μας για την ιστορία του λαϊκού κινήματος πόσο μάλλον όταν αυτή αποτυπώνεται μέσα στις γειτονιές μας. Τα μνημεία για την ΕΑΜική Αντίσταση που προσπαθούν να ξηλώσουν όπου μπορούν οι σύγχρονοι θιασώτες της συγκαλυμμένης λογικής «περάσανε αυτά» αλλά και κάθε απόπειρα αφαίρεσης ονομασιών σε δρόμους κλπ θα πρέπει να μας βρίσκει απέναντι. Γιατί συμβάλλει και αυτό στο σβήσιμο της μνήμης από τις νέες γενιές. Σε χώρες της Ευρώπης (ειδικότερα στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες) οτιδήποτε θυμίζει κομμουνισμό, αντίσταση, αντάρτικο, εργατικούς αγώνες ξεθεμελιώνεται. Πόλεις, δρόμοι, πλατείες, στάδια, πάρκα αλλάζουν ονόματα ώστε να ταιριάζουν στην ιστορία των σημερινών νικητών…

Έτσι, για παράδειγμα - και γι αυτό γράφουμε και το σχόλιο - στη γειτονιά του Γκύζη έχει καθιερωθεί στην «καθομιλουμένη» των γειτόνων (κυρίως των νεότερων) να αποκαλείται το «λοφάκι» ως Λόφος Φινοπούλου. Όμως η επίσημη ονομασία του Λόφου είναι Λόφος Εθνικής Αντιστάσεως.

Μαζί με τη πλατεία Πρωτομαγιάς, το μνημείο της Επονίτισσας Σταθοπούλου στη Βαλτινών και φυσικά το μνημείο στην πλατεία Γκύζη για τους νεκρούς αγωνιστές της αντίστασης 1941-44 (που οι κάτοικοι για δεκαετίες διατηρούσαν μόνοι τους και παλεύουν να βρει τη θέση του σε κάποιο κεντρικό σημείο της πλατείας) δημιουργείται ένα «τρίγωνο» ιστορικών αναφορών που τα νέα παιδιά μπορούν να ρωτήσουν και να μάθουν για τους αγώνες του λαού μας και έχει σημασία εμείς να αναδεικνύουμε και να περιφρουρούμε για να μην περάσει η λήθη που θέλουν οι αστοί να επιβάλουν.

Κόκκινη Βιβλιοθήκη

Διαβάστε ακόμα:

Για το ξενοδοχείο Πίνδαρος ως ψηφίδα μνήμης