Ανάκαμψη: Πώς; Από ποιον; Για ποιον;

ή γιατί δουλεύει σκληρά η κεφαλαιοκρατία;

Σκυλακάκης με Eurobank και Grant Thornton:
Η κυβέρνηση εγγυάται για την ανάκάμψη του κεφαλαίου

Από το Νοέμβριο του 2020 τα μέλη του αστικού επιτελείου έχουν σηκώσει μανίκια και δουλεύουνε πυρετωδώς. Όχι βέβαια για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αφού μια απλή κατασταλτική διαχείριση με τα γνωστά εγκληματικά αποτελέσματα τους είναι αρκετή. Αλλά για το «Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» της ΕΕ, για την εκταμίευση, δηλαδή, των 30,5 δις (από τα συνολικά 750 δις) μέχρι τις 31/12/2026 οπότε και λήγει η Ευρωενωσιακή «αλληλεγγύη».

Αρχικά να παρατηρήσουμε ότι σύμβουλος της κυβέρνησης για την επιτέλεση αυτού του «τεράστιου στοιχήματος» είναι η εταιρεία Grant Thornton. Η τελευταία ελέγχει και θα ελέγχει κάθε έργο και κάθε πρόγραμμα ως προς το κόστος του. Γιατί μια εταιρεία κολοσσός (και όχι τα πολυάριθμα τραπεζοοικονομικά στελέχη) αναλαμβάνει την έγκριση του μέλλοντος της χώρας, με ποιου την πρωτοβουλία και με ποιο κόστος, το αφήνουμε να αιωρείται στη σκέψη του αναγνώστη. Πάντως, στέλεχός της σε διάσκεψη με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Σκυλακάκη και  με εκπρόσωπο της Eurobank εξέφραζε τον ενθουσιασμό του:

«Για τη μοναδική ευκαιρία που αποτελεί η υλοποίηση του Μηχανισμού για την Ελλάδα, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κάμψης που σημειώθηκε το 2019 λόγω του Covid19 αλλά και για την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού της μοντέλου».

Αφού ενημερώσουμε το στέλεχος ότι οικονομική κάμψη σημειώθηκε μεν το 2019, αλλά όχι λόγω του COVID19, να συνεχίσουμε με το τι σημαίνει αναμόρφωση, εκσυγχρονισμός παραγωγικού μοντέλου, νέα εποχή, «Ελλάδα 2.0», για ποιο τελοσπάντων σκοπό αγωνιά και αγωνίζεται η ντόπια κεφαλαιοκρατία. Γιατί πρόσφατα ο Σκυλακάκης βάζει μπρος επίλεκτη ομάδα 40 τεχνοκρατών, 15 ιδιώτες συμβούλους (να υποθέσουμε αφιλοκερδώς και αυτοί) και υπόσχεται μπόνους σε δημόσιους υπαλλήλους; Όλοι θα εργαστούν σκληρά- μαζί με την Grant Thornton-για την «αξιοποίηση» των 30,5 δις.

Από το πακέτο ανάκαμψης, τα 17,77 δις των επιδοτήσεων θα κατευθυνθούν σε δημόσια έργα. Ποια θα είναι αυτά; Μα οι νέες διέξοδοι κερδοφορίας που επιτάσσει η κρίση υπερσυσσώρευσης της ευρωενωσιακής και της βορειοαμερικανικής μονοπωλιακής αστικής τάξης: «πράσινη ανάπτυξη» και «ψηφιακή μετάβαση». Η αγωνία της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας- να βάλει στο κόλπο των μεγάλων τα δικά της συμφέροντα- φαίνεται από τα νομοσχέδια της μιας νύχτας και από τα σχετικά προγράμματα που ξεκίνησε η κυβέρνηση πριν ακόμη εγκριθεί το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης: από τα 200 αρχικά Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια και τα προγράμματα «αναδάσωσης». Γιατί πρέπει να αλλάξει ο πολεοδομικός σχεδιασμός; Γιατί πρέπει να τελειώνουν με τις περιοχές που προστατεύονται ώστε να μπορούν να φυτευτούν τα ευρωενωσιακής κατασκευής φωτοβολταϊκά και τα αιολικά πάρκα. Το σχέδιο χονδρικά είναι: απαλλοτρίωση στο όνομα μιας δήθεν αναδάσωσης και ανεμογεννήτριες μειντ ιν Τζέρμανυ. Προαπαιτούμενο η φαστ τρακ απολιγνιτοποίηση, η εγκατάλειψη του τοπικού λιγνίτη και η ενεργειακή εξάρτηση από το φυσικό αέριο και τις ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας).

Είναι τόσο κατάφωρη η επιβολή των σχεδίων της μονοπωλιακής κερδοφορίας που και να θέλουν δεν μπορούν να την κρύψουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Έκθεση Πισσαρίδη που- στο σημείο που αποθεώνει (ως οφείλει) το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την κατάργηση του λιγνίτη- αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει σχετικά υψηλή εξάρτηση από εισαγόμενη ενέργεια, 70,7% των ενεργειακών της πόρων από το εξωτερικό (58,2% ο μέσος όρος στην ΕΕ) που θα επιδεινωθεί με την απόσυρση του λιγνίτη. Ενώ η χώρα μας, κατά Πισσαρίδη, δεν συμβάλλει λόγω μεγέθους στην κλιματική αλλαγή. Αλλά πρέπει να συμμορφώνεται. Πισσαρίδειος συμμόρφωση..!

Πάμε παρακάτω, στον δεύτερο άξονα της «νέας εποχής», στον ψηφιακό μετασχηματισμό. Ήδη είδαμε (ή καλύτερα δεν είδαμε) τις συμφωνίες της Κεραμέως- κοψοχρονιά με την βορειοαμερικανική πολυεθνική Cisco. Επειδή βέβαια το κομμάτι της ψηφιακής αναβάθμισης της παιδείας και της υγείας στη χώρα μας μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγεται στην συνθήκη που ζούμε, ας πάμε κατευθείαν στο ψητό: Δίκτυο 5G. Microsoft (μέχρι στιγμής). Κατά τα άλλα το νέο ψηφιακό κράτος, που πολυδιαφημίζουν ως να έχει τελεστεί πρώτα στη χώρα μας η «4^η Βιομηχανική Επανάσταση», δεν είναι παρά ένα ψηφιακό αστικό κράτος: πιο εύκολο πια, με ένα άγγιγμα, να τα παίρνει από τους πολλούς για να τα δίνει στους λίγους.

Συνεχίζοντας, από τα 30,5 δις, τα 12,7 δις ευρώ είναι άτοκα δάνεια σε ιδιώτες. Χονδρικά, στις ιδιωτικές επενδύσεις ο κεφαλαιοκράτης θα βάλει το 1/3. Τα υπόλοιπα 2/3- 1/3 επιδότηση, 1/3 δάνειο- τα βάζει ο εργαζόμενος λαός. Σφαγή πάνω από την πίτα. Στόχος είναι η ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου με εξαγορές και συγχωνεύσεις, καταστροφή των μικρών επιχειρήσεων. Βέβαια, λόγω της «ιδιαιτερότητας» του ελληνικού καπιταλισμού εδώ μάλλον θα δούμε και πολλά στοιχεία τουριστοκαζινοκαπιταλισμού.

Ο παλιός γνώριμος Ντ. Κοστέλο,
υπεύθυνος για την εφαρμογή των νέων "μεταρρυθμίσεων"

Ποιοι είναι τώρα οι όροι ώστε να εγκρίνει όλα αυτά τα σχέδια η ενισχυμένη εποπτεία για την Ελλάδα και να δώσει τα δις; Εδώ μπαίνουμε στον πειρασμό να αναδημοσιεύσουμε απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής:

«Μπορεί η διαδικασία αυτή να θυμίζει στην Ελλάδα τα μνημόνια, με τα ορόσημα και τους στόχους τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαδικασία πειθαρχίας, προκειμένου να αξιοποιηθεί σωστά το «δώρο» του Ταμείου Ανάκαμψης.»

Και παρακάτω:

«Ο βασικός συνομιλητής της ελληνικής πλευράς από την πλευρά της Κομισιόν στις διαπραγματεύσεις για τη διαμόρφωση του εθνικού σχεδίου ανάκαμψης είναι ένας παλιός γνώριμος από τα «πέτρινα χρόνια» του μνημονίου, ο Ντέκλαν Κοστέλο, δεύτερος τη τάξει πλέον στη Γενική Διεύθυνση Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.»

Η «διαδικασία πειθαρχίας» βέβαια περιλαμβάνει ένα φτηνότερο εργατικό δυναμικό με την υπερεκμετάλλευση ως καθεστώς. Έτσι ακολουθεί ο αντεργατικός νόμος, ο αντιασφαλιστικός, η αύξηση της φοροληστείας, η ένταση των ιδιωτικοποιήσεων σε παιδεία και υγεία, η συνολική επίθεση σε κάθε εναπομείνουσα κατάκτηση με το αντίστοιχο κατασταλτικό πλαίσιο. Ένα νέο μνημόνιο διαρκείας.

Κι ενώ είναι πια προφανές ότι αυτό που αναβαθμίζεται και περνάει πραγματικά σε νέο στάδιο είναι η εξάρτηση της χώρας και αυτά που ανακάμπτουν είναι τα κέρδη της ντόπιας αστικής τάξης από τα σχέδια των ιμπεριαλιστών από τη μια και η εντεινόμενη εξαθλίωση των εργαζομένων από την άλλη, η αντιπολίτευση της εκφυλισμένης σοσιαλδημοκρατίας συζητάει για μια άλλη διαχείριση των πόρων, πιο «δημοκρατική», με συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης (Τσακαλώτος) και ψίχουλα για την εργατική τάξη. Μάλλον εννοούν τις «δημοκρατικές» υπογραφές των μνημονίων και το κάλπικο δημοψήφισμα που είχαν ως στόχο τη στήριξη της αναδιάρθρωσης από την αριστερά του κεφαλαίου, με αναδιανομή της φτώχιας και φοροαπαλλαγή του πλούτου.

Για αυτό στο σύνθημα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην ντόπια αστική τάξη προσθέτουμε: και ενάντια στον οπορτουνισμό από όπου κι αν προέρχεται.